Εξυπηρέτηση

#μένουμε_ασφαλείς και εμβολιαζόμαστε!

Νομίζω φίλτατες αναγνώστριες και φίλοι αναγνώστες ότι είμαι πολύ αγνώμων. Αντί να ευγνωμονώ και να οφείλω χάρη στις ελληνικές τράπεζες που αφιλοκερδώς και άνευ χρέωσης μου δίνουν το θέμα για το παρόν Χρονικό εγώ ξεκινώ να γράψω αυτές τις αράδες ξεχειλίζοντας από θυμό και με δηλωμένη την πρόθεσή μου να επιτεθώ μετωπικά στα ευαγή(;) αυτά Ιδρύματα. Ναι, το δηλώνω ευθαρσώς! Προτιμώ να είμαι κατά τι πλουσιότερος παρά να δηλώσω την ευγνωμοσύνη μου στις ελληνικές τράπεζες. Μα τι μύγα τον τσίμπησε, θα αναρωτιέστε. Η μύγα που με τσίμπησε είναι πολύ απλά πως στα μέσα αυτού του μήνα πήγα με βήμα γοργό και σταθερό στο κοντινό μου υποκατάστημα της. Σκοπός της επίσκεψης η πληρωμή του ενοικίου μου, όπως κάνω ανελλιπώς τα τελευταία τέσσερα και μισό χρόνια που νοικιάζω αυτό το διαμέρισμα. Τον πρώτο χρόνο, δηλαδή την περίοδο 2017-2018, έμπαινα στην τράπεζα έπαιρνα το νούμερο, στο οποίο αναγράφονταν απαραιτήτως κι ένας εντελώς ανακριβής μέσος χρόνος αναμονής, καθόμουν σε καρέκλα κι όταν ερχόταν η σειρά μου πήγαινα στο γκισέ και κατέθετα στην/στον ταμία το ποσό του ενοικίου μου στον λογαριασμό του ιδιοκτήτη. Βέβαια, θα μου αντικρούσετε, θα ήταν απλούστερο το να πάω στον ιδιοκτήτη και να του εγχειρήσω το ενοίκιο. Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω μια που το να πηγαίνω κάθε μέσα του μήνα στο Άγιον Όρος, μέσω Ουρανούπολης, δεν είναι και τόσο απλό. Μια που όπως, είμαι σίγουρος ότι δεν γνωρίζετε, ιδιοκτήτης του διαμερίσματος όπου διαμένω, καθώς και της υπόλοιπης οικοδομής, είναι μια Ιερά Κοινοβιακή Μονή του Αγίου Όρους. Μετά τον πρώτο χρόνο περάσαμε στην περίοδο «κύριέ μου θα εξυπηρετηθείτε καλύτερα και πολύ πιο γρήγορα αν πάτε στο μηχάνημα». Κι έμαθα να πηγαίνω στο μηχάνημα και να το χειρίζομαι και να τελειώνω πιο γρήγορα μια που οι υπάλληλοι, λόγω απολύσεων, είχαν λιγοστέψει όπως σταδιακά λιγόστεψαν και τα υποκαταστήματα των τραπεζών. Ε, λοιπόν στα μέσα του παρόντος μήνα που πήγα στο μηχάνημα δεν τα κατάφερα να εξυπηρετηθώ. Κι αυτό όχι επειδή έκανα κάποιο λάθος στον χειρισμό του εν λόγω μηχανήματος, αλλά επειδή το μηχάνημα απαιτούσε, για να ξεκινήσει την συναλλαγή να του εισάγω κάρτα μου αυτής της τράπεζας. Την οποία, και πολύ φυσικά, δεν έχω μια που δεν είμαι πελάτης κι εκεί πηγαίνω μόνον και μόνον για να καταθέσω το ενοίκιό μου στον λογαριασμό της Ιεράς Κοινοβιακής Μονής. Όταν στην Τράπεζα έμαθαν έκπληκτοι ότι δεν είμαι πελάτης τους με συμβούλεψαν να γίνω ή να πληρώσω μέσω e-banking από την δική μου. Το να γίνω πελάτης τους δεν με ενδιαφέρει το δε να πληρώσω ηλεκτρονικά από την δική μου συνεπάγεται επιβάρυνση οικονομική. Πιστέψτε με θα χρειαστεί τεράστια και πανάκριβη διαφημιστική καμπάνια με ακλόνητα επιχειρήματα για να με πείσει αυτή η υράπεζα πως προσπαθεί να με εξυπηρετήσει.

Και αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν ορισμένοι, ελάχιστοι ευτυχώς, συμπολίτες μας να στρέφονται κατά του Δημάρχου μας ο οποίος, προφανώς επιθυμώντας την καλύτερη εξυπηρέτηση ημών των πολιτών αυτής της φτωχομάνας, συνεχίζει να λειτουργεί πάρκινγκ, δημοτικό μάλιστα άρα και φθηνό σε αντίθεση με τα πανάκριβα ιδιωτικά πάρκινγκ στην περιοχή, στην πλατεία Ελευθερίας. Αφού ο αντίπαλός του στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών ως πρόεδρος της ΜΕΤΡΟΝ ΑΕ κάνει ό,τι μπορεί για να συνεχίσουμε να κατεβαίνουμε στο κέντρο με το αυτοκίνητό μας κάπου θα πρέπει να το παρκάρουμε το όχημα κι εμείς.

Νομίζουν αυτοί οι μετρημένοι αρνητές του πάρκινγκ πως θα μπορούσαμε να παρκάρουμε σε πάρκο μνήμης για τους Θεσσαλονικείς Εβραίους θύματα και ήρωες του Ολοκαυτώματος;

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 27.02.2022