Νεκρολογία Κώστα Πυλαρινού από Λάκη Ιωαννίδη
Μια σπουδαία προσωπικότητα που λάμπρυνε με την παρουσία του τα πολιτικά πράγματα της χώρας μας επί 50 συνεχή χρονιά
Η Ελλάδα του 2025 δεν θυμίζει σε τίποτα τη χώρα της κρίσης που έγινε… πρώτο θέμα (για τους λάθος λόγους) στα διεθνή πρωτοσέλιδα πριν από μία δεκαετία. Από τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και την πολιτική αβεβαιότητα του 2015, η χώρα έχει περάσει σε μια φάση συστηματικής ανασυγκρότησης σε οικονομικό, διοικητικό, αλλά και θεσμικό επίπεδο. Η «μεταμόρφωση» αυτή δεν ήταν ούτε εύκολη ούτε αυτονόητη. Απαιτήθηκαν δύσκολες αποφάσεις, συνέπεια στην εφαρμογή πολιτικών και κυρίως προσήλωση στην υλοποίηση καινοτόμων μεταρρυθμίσεων. Έτσι, η σημερινή εικόνα της πατρίδας μας είναι το αποτέλεσμα ενός πολυετούς σχεδίου που βασίζεται σε διακριτούς άξονες όπως η σταθερότητα, η διαφάνεια και η στρατηγική επένδυση στο μέλλον.
Αναμφίβολα το 2015 αποτέλεσε σημείο καμπής για την Ελλάδα. Δεν ήταν μόνο ότι βρεθήκαμε με το… ενάμιση πόδι εκτός Ευρωζώνης. Η κοινωνική συνοχή δοκιμάστηκε σκληρά, τα capital controls τραυμάτισαν νοικοκυριά, επιχειρήσεις και την αξιοπρέπειά μας, η επιχειρηματική δραστηριότητα κυριολεκτικά κατέρρευσε και η εμπιστοσύνη στο κράτος χάθηκε. Δέκα χρόνια αργότερα, το σκηνικό έχει αλλάξει. Η Ελλάδα αποκατέστησε τη διεθνή αξιοπιστία της, πετυχαίνει μικρά και μεγάλα δημοσιονομικά «θαύματα», γίναμε παράδειγμα προς μίμηση, οι ποιοτικοί δείκτες τραβούν την ανηφόρα και δημιουργούνται προϋποθέσεις για μακροχρόνια και βιώσιμη ανάπτυξη. Επιπρόσθετα η ανεργία υποχώρησε σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, οι άμεσες ξένες επενδύσεις ενισχύθηκαν σημαντικά, το δημόσιο χρέος αποκλιμακώνεται και η καθημερινότητα των συμπολιτών μας παρουσιάζει απτά σημάδια βελτίωσης εβδομάδα με την εβδομάδα, μήνα με τον μήνα, χρόνο με τον χρόνο.
Ένα από τα πιο κομβικά βήματα σε αυτή την πορεία εκσυγχρονισμού ήταν η ριζική αναμόρφωση της φορολογίας περιουσίας. Ο νέος Κώδικας Φορολογίας Περιουσίας, τον οποίο είχα τη χαρά να εισηγηθώ στην επιτροπή Οικονομικών της Βουλής και στην Ολομέλεια του Κοινοβουλίου, δεν είναι απλώς μια νομοτεχνική πρωτοβουλία. Πρόκειται για μια θεσμική «επανάσταση» με κοινωνική, οικονομική και πολιτική σημασία. Για δεκαετίες, το φορολογικό πλαίσιο που διέπει τα ακίνητα στην Ελλάδα ήταν κατακερματισμένο, δυσνόητο και εν πολλοίς άδικο. Περισσότερες από 250 αντικρουόμενες ή παρωχημένες διατάξεις δημιουργούσαν σύγχυση σε πολίτες και επαγγελματίες, καθιστώντας τη φορολογική συμμόρφωση έναν άθλο.
Ο νέος Κώδικας, ο οποίος παρουσιάστηκε και ψηφίστηκε με στόχο τη σαφήνεια και τη λειτουργικότητα, θέτει ένα εντελώς νέο θεμέλιο στη σχέση του πολίτη με τη φορολογική διοίκηση. Ενοποιεί τη νομοθεσία, απλοποιεί τις διαδικασίες και καταργεί τις γραφειοκρατικές στρεβλώσεις. Πέρα, όμως, από τη διευκόλυνση της καθημερινότητας, το διακύβευμα είναι βαθύτερο: η οικοδόμηση μιας πιο δίκαιης φορολογικής κουλτούρας. Ένα κράτος που σέβεται τον πολίτη, τον χρόνο του και την περιουσία του, είναι ένα κράτος που μπορεί να απαιτήσει, δικαίως, συνέπεια και από την άλλη πλευρά. Όπως τόνισα στις ομιλίες μου η δίκαιη φορολόγηση δεν είναι απλώς θέμα αριθμών ή οικονομικής αποτελεσματικότητας. Είναι εργαλείο κοινωνικής δικαιοσύνης και θεμέλιο πολιτικής σταθερότητας. Και αυτό γιατί μόνο μέσα από σαφείς κανόνες και ισότιμη μεταχείριση δημιουργείται ένα υγιές περιβάλλον που ενθαρρύνει τις επενδύσεις και ενισχύει την κοινωνική συνοχή. Αυτή είναι η αληθινή και ουσιαστική πρόοδος. Όχι μόνο να πηγαίνει η οικονομία καλύτερα, αλλά να νιώθει ο πολίτης ότι ανήκει σε μια οργανωμένη και δίκαιη πολιτεία.
