Ας... τσικνίσουμε τα πανεπιστήμια!

Θόδωρος Χατζηπαντελής
Γράφει Θόδωρος Χατζηπαντελής Καθηγητής ΑΠΘ

Μέρα που πέρασε, μετά το τσίκνισμα, ας τσικνίσουμε τα πανεπιστήμια! Ο Πρόεδρος με τη νέα Φλώριδα μπορεί να μας κάνει και ένα παράρτημα!

Τελικά, μετά από όλη τη φασαρία που έγινε με τον Νόμο σχετικά με τα Πανεπιστήμια, προβλέπεται η λειτουργία παραρτημάτων πανεπιστημίων του εξωτερικού αναγνωρισμένων ήδη ή που θα αναγνωριστούν, φυσικά, με διασφάλιση εγκαταστάσεων και υπηρεσιών. Έτσι κάτι απλό προκάλεσε μία τεράστια αναταραχή με αβέβαιο αποτέλεσμα. Θα ήταν σίγουρα καλύτερα εξ αρχής να έχει περιγραφεί έτσι αντί με πομφόλυγες περί της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων κ.λπ., κ.λπ. Τώρα; Τι ακριβώς θα γίνει το 2025; Περιμένουμε να δούμε πόσα και ποια -από τα υπάρχοντα εδώ σε καθεστώς δικαιόχρησης, και ποια άλλα θα θελήσουν να εγκατασταθούν και πού θα εγκατασταθούν.

Σήμερα εκτός Ελλάδας σπουδάζουν περίπου 40 χιλιάδες και εντός Ελλάδας περίπου 500 χιλιάδες! Δηλαδή; 10% των φοιτητών μας είναι στο εξωτερικό με 20 χιλιάδες, δηλαδή το 5%, στην Κύπρο. Ακόμη και αν γυρίσουν όλοι αυτοί εδώ, το τελικό αποτέλεσμα είναι μικρό.

Να μην θυμηθούμε πόσοι και πού, ήδη από την δεκαετία του 1970, σπούδαζαν. Να μην ξεχάσουμε ότι τη μακρινή εκείνη εποχή δάσκαλοι, καθηγητές, γυμναστές και άλλοι έρχονταν από τις χώρες του τότε παράδεισου που έκλεισε το 1989, ότι στη συνέχεια γιατροί και νοσηλευτές έρχονταν από τις πρώην παραδείσιες χώρες.

Λίγοι πήγαιναν στην Αγγλία, στη Γερμανία κλπ., που έχουν το κακό, αν κοπείς σε ένα μάθημα 2 φορές να σε διαγράφουν. Τελείωναν αρκετοί και οι περισσότεροι έμεναν εκεί.

Μετά φτιάξαμε για 80 γεννήσεις 80 χιλιάδες θέσεις στην πανεπιστημιακή μας εκπαίδευση. Καταργήσαμε την Τριτοβάθμια Τεχνική Εκπαίδευση και σε αντίθεση με τις άλλες Χώρες που έχουν 30% θέσεις επί των αποφοίτων λυκείου στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, εμείς έχουμε 100%. Εμείς και η Σιγκαπούρη. Πληθωρίστηκαν όλα τα πτυχία –αρκεί να δούμε τι λένε οι αρμόδιοι σύλλογοι –π.χ. το Τεχνικό Επιμελητήριο λέει ότι έχουμε επταπλάσιους μηχανικούς από όσους χρειαζόμαστε, έχουμε 3500 πτυχία δασκάλων και νηπιαγωγών τον χρόνο για 400-500 θέσεις το πολύ.

Έτσι; Φτάσαμε να έχουμε 10 χιλιάδες μεταπτυχιακά το χρόνο! Φυσικά. Αν καταλαβαίνεις ότι κάτι είναι πληθωρισμένο προσπαθείς να διακριθείς! Λογικό.

Απαντάμε σε αυτό; Όχι φυσικά. Αυτονόητα, όπως τεκμηριώνει το υπουργείο, η λειτουργία υπηρεσιών εκπαίδευσης από άλλη χώρα στο εσωτερικό της δικής μας δεν επιδέχεται αμφισβήτησης. Θα βοηθήσει; Με βάση την αρχή της προσφοράς και ζήτησης, επειδή η ζήτηση δεν θα αυξηθεί, η προσφορά μετά από μία αρχική αύξηση θα πέσει, για να διατηρηθεί η τιμή. Αυτό θα γίνει κατά το 2030-35 που είναι πολύ μακριά. Μέχρι τότε θα αναρωτιόμαστε γιατί το 40% του εδάφους μας που μπορεί να καλλιεργηθεί είναι χέρσο και πρέπει να επιτρέψουμε σε μετανάστες που δουλεύουν εδώ να συνεχίσουν, γιατί δεν έχουμε τεχνικούς και προσωπικό για τον δευτερογενή τομέα.

Γιατί ιδιωτικά και δημόσια πετάμε το 50% σχεδόν των χρημάτων μας. Το κορυφαίο παράδειγμα: έχουμε 2000 πτυχία Ιατρικής τον χρόνο και 1200 θέσεις ειδικότητας! Τι κάνουν οι 800; Πηγαίνουν στο εξωτερικό. Όπως λένε και στην Αγγλία: αφού δύο χώρες, η Ελλάδα και η Ινδία παράγουν εξαιρετικούς γιατρούς, γιατί να παράγουμε εμείς εδώ και να ξοδεύουμε λεφτά; Έτσι θα συνεχίσουμε μέχρι την τελική πτώση. Το όνειρο της κοινωνικής ανέλιξης μέσω του πτυχίου, του μεταπτυχιακού και του διδακτορικού κατέληξε εφιάλτης. Περαστικά μας.

*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 23.02.2025