Θάσος: Σε ύφεση η φωτιά μετά την ολονύχτια μάχη
Με το πρώτο φως της ημέρας, τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης ξεκίνησαν ρίψεις νερού, με αποτέλεσμα το μέτωπο της φωτιάς να ελεγχθεί γρήγορα
- Newsroom
Ανυπολόγιστη η απώλεια του ορμητικού έλληνα δημιουργού Παύλου Τάσιου, που γεννήθηκε στον Πολύγυρο το 1942 και από το ’70 και μετά μετατράπηκε σε έναν οργισμένο, δυναμικό και παθιασμένο σκηνοθέτη του ανανεωμένου ελληνικού σινεμά, που «ωρίμαζε» σταδιακά μέσα στη δικτατορία.
Του Αλέξη Ν. Δερμεντζόγλου
Υπήρξε ο εκφραστής ενός λαϊκού κινηματογράφου, δομημένου με αφηγηματική δύναμη, και είχε την ικανότητα να αφουγκράζεται όλα τα σύγχρονα κοινωνικά ερεθίσματα. Κατάφερε να αποσπάσει κορυφαία κινηματογραφικά βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ακόμη κι όταν αναμετρήθηκε με μεγαθήρια. Κλασικό παραμένει το παράδειγμα του ’80, όταν ο Θόδωρος Αγγελόπουλος μόλις είχε επιστρέψει με «Χρυσό λιοντάρι» από τη Βενετία («Μεγαλέξανδρος») με πρόεδρο της κριτικής επιτροπής τον Αλέκο Σακελλάριο. Τότε η «Παραγγελιά» (τι τραγική ειρωνεία που ο πραγματικός ήρωας που ενέπνευσε το σενάριο, ο Νίκος Κοεμτζής, πέθανε προ ολίγων ημερών) κέρδισε σε κάποιες κατηγορίες τον «Μεγαλέξαντρο».
Βοηθός σκηνοθέτη (και δίπλα στον Δαλιανίδη) από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 σε περισσότερα από 50 φιλμ, ο Παύλος κινήθηκε αρχικά στο χώρο του κοινωνικού μελοδράματος, όπως «Φτωχολογιά» (1965), «Παράνομοι πόθοι» (1966), «Οι αντίζηλοι» (1968).
Το μεγάλο μπουμ το έκανε το 1972, όταν το «Ναι μεν αλλά» (βραβείο σκηνοθεσίας), εμπνευσμένο από τραγικά γεγονότα στη Θεσσαλονίκη, συγκλονίζει.
Το 1977 ταράζει και πάλι το χώρο, όταν στο αντιφεστιβάλ στο «Ράδιο Σίτι» το άκρως κοινωνικό «Βαρύ πεπόνι» κέρδισε πέντε κορυφαία βραβεία.
Στο «Στίγμα» (1982, διάκριση φεστιβάλ Κάρλοβι Βάρι) συγκλονίζει, ενώ το 1983 δημιουργεί «Τα βαποράκια», μία αναφορά στα ναρκωτικά. Το 1986 πολυβραβευμένος και πάλι για το «Νοκ άουτ», σχόλιο για τα προβλήματα των νέων.
Παντρεμένος με την Κατερίνα Γώγου, πάντα ανήσυχος, είχε πολλά χρόνια να γυρίσει ταινία, όχι μόνον γιατί πάλευε με τον καρκίνο, αλλά κυρίως γιατί είχαν αλλάξει οι συνθήκες. Σχέδια και πάθος διέθετε και περνά στην ιστορία ως μία από τις πιο μαχητικές και ταλαντούχες μορφές του σύγχρονου ελληνικού σινεμά κοινωνικής αντίστιξης και διαμαρτυρίας.
