Φαιδρά Πορτοκαλέα#157: Το «πέσιμο» σε δημοτικό σύμβουλο, η καθυστέρηση πληρωμής, η ντροπή της παλιάς παραλίας και η περίεργη ρευματοκλοπή…

Θεσσαλονίκη, πόλη των φεστιβάλ, των εργοταξίων και... των προέδρων που νομίζουν πως η πόλη τούς ανήκει. Πάρτε, για παράδειγμα, τον πρόεδρο της ΔΕΘ, Τάσο Τζήκα, που τελευταία αποφάσισε να κάνει και λίγο… πολιτικό καράτε στον Σπύρο Πέγκα, δημοτικό σύμβουλο Θεσσαλονίκης, επικεφαλής παράταξης, πρώην αντιδήμαρχο και μόνιμο πονοκέφαλο για όποιον προσπαθεί να μπετονάρει τα πάντα.

Ο κύριος πρόεδρος, λοιπόν, ενοχλήθηκε πολύ, γιατί ο Πέγκας, άκουσον-άκουσον, δεν εγκρίνει το σχέδιο ανάπλασης της ΔΕΘ όπως είναι, μαζί και με πολλούς-πολλούς άλλους, θέλει λέει πάρκο, δέντρα, πουλιά, οικολογική συνείδηση! Μα τι λέει αυτός ο άνθρωπος; δεν ξέρει ότι το γκρίζο είναι το νέο πράσινο; Δεν βλέπει πόσο ωραία θα φαίνονται τα εκθεσιακά περίπτερα, το ξενοδοχείο, το εμπορικό κέντρο, μέσα στο καυσαέριο;

Και εκεί που περιμέναμε διάλογο, έσκασε η ανακοίνωση του προέδρου με ένα ύφος «εγώ σε θυμάμαι που κάποτε συμφωνούσες», λες και του κράταγε απουσιολόγιο… Ε, όχι, κύριε πρόεδρε, η πολιτική δεν είναι φανταρίστικο ριφιφί ούτε η πόλη είναι προσωπική σας πίστα ανάπλασης.

Ο Πέγκας, φυσικά, δεν μάσησε, ανταπέδωσε με τη νηφαλιότητα που δεν έχουν όσοι έχουν αναλάβει να... οικοπεδοποιούν ό,τι απέμεινε όρθιο και τάχθηκε υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος, όπως και άλλοι 12.000 δημότες μέχρι τώρα. Γιατί όχι; Άμα είναι να μας πλακώσουν έργα τσιμεντοποίησης, τουλάχιστον να έχουμε πει και ένα «όχι» σαν λαός. Η ΔΕΘ, βλέπετε, είναι του λαού, όχι του κάθε προέδρου που μπέρδεψε τον διορισμό με τον θρόνο.

Η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ανήκει στη γη.

Ινδιάνος αρχηγός Σηάτλ

Πάντα λέγαμε ότι η Ελλάδα είναι φιλόξενη χώρα. Τώρα το αποδεικνύει και η ΑΑΔΕ, με το ΚΕΒΕΙΣ το νέο σύστημα που έχει βάλει σκοπό να μας προσέχει, όπως η μάνα την άτακτη κόρη. Απλώς, αυτή η «μάνα» στέλνει ειδοποιήσεις, e-mails, SMS, σφυρίζει στα όνειρά σου και σου χτυπάει την πλάτη με δύναμη, κάθε φορά που καθυστερείς... λίγες μέρες…

Ναι, εντάξει, δεν πλήρωσα την πρώτη του μήνα, αλλά ήμουν εκεί, κύριε ΚΕΒΕΙ! Έβλεπα τη ρύθμιση, την καμάρωνα, την είχα σε σελιδοδείκτη. Ήμουν νοητικά παρών, και όμως, δεν πέρασαν λίγες ημέρες καθυστέρησης και άρχισαν τα τηλεφωνήματα: «Γεια σας, από την ΑΑΔΕ, σας υπενθυμίζουμε...». Όχι, φίλε μου, δεν υπενθυμίζεις, ΚΑΤΑΔΙΩΚΕΙΣ!

Το ΚΕΒΕΙΣ λειτουργεί σαν το αυτόματο πόρταλ της ενοχής: σε ψάχνει πριν καν προλάβεις να σκεφτείς την καθυστέρηση. Δεν σου δίνει το δικαίωμα ούτε σε ένα απλό: «Ξέφυγα μωρέ, θα το βάλω τη Δευτέρα».

Η ειρωνεία; Αν δεν πλήρωνες ποτέ, κανείς δεν θα σε ενοχλούσε -οι πραγματικοί μπαταχτσήδες είναι αόρατοι. Εσύ, όμως, που ακόμα προσπαθείς, είσαι το τέλειο θύμα. Σε έχουν στο μικροσκόπιο, γιατί έχεις τη διάθεση να πληρώσεις. Άρα, είσαι εύκολος στόχος!

Το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό -είναι πολιτικό. Ο υπουργός Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης, δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια σε μία διοίκηση που αντιμετωπίζει τους καλόπιστους φορολογούμενους ως υπόπτους και τους υπερφορτώνει με πίεση αντί για διευκολύνσεις. Αν δεν τραβηχτεί εγκαίρως το αυτί αυτών που σχεδίασαν και εφαρμόζουν αυτό το μοντέλο, θα καταλήξουμε να φοβόμαστε περισσότερο την ΑΑΔΕ παρά τα χρέη μας. Η τεχνολογία δεν είναι πρόβλημα. Η απουσία λογικής και μέτρου είναι, και αν το κράτος επιμένει να κυνηγά εκείνους που πληρώνουν, τότε κάποιοι έχουν ξεχάσει ποιον -και γιατί- υποτίθεται πως υπηρετούν.

Στην Ελλάδα, αν δεν πληρώνεις είσαι φτωχός, αν πληρώνεις, έστω και με καθυστέρηση, είσαι ύποπτος. Και το ΚΕΒΕΙΣ είναι πάντα εκεί, όχι για να βοηθήσει, αλλά για να σε πιέσει.

ΦΑΙΔΡΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΕΑ

Μεγαλειώδη δράση κάθε Σαββατοκύριακο της «Ανώνυμης Πολυεθνικής Ένωσης Υπαίθριων Λιανοπωλητών Παλιάς Παραλίας Θεσσαλονίκης». Παρόντες... όλοι, από τον γνωστό «θείο» με τα RayBan που λιώνουν στον ήλιο, μέχρι την κυρία με τα 5 powerbank και το ρολόι Rolex που κάνει και αυγό.

Η παραλία, άλλοτε τόπος περιπάτου, έγινε πλέον διεθνής εμπορική πύλη χωρίς τελωνείο, χωρίς ΦΠΑ, χωρίς ντροπή. Δίπλα στον ποδηλάτη, στον δρομέα και στη γιαγιά με το παγωτό, στήνεται μία υπαίθρια αγορά με όλες τις μαϊμούδες της ζούγκλας της παραοικονομίας.

Η δημοτική Αρχή Αγγελούδη, για να είμαστε δίκαιοι, έχει εκφράσει την πρόθεσή της να αντιμετωπίσει το φαινόμενο και πράγματι κάνει προσπάθειες. Όμως, προς το παρόν, το παρεμπόριο παίζει σε άλλη κατηγορία: έχει καλύτερη οργάνωση, ταχύτητα απόκρισης και δίκτυο επιτόπου μεγαλύτερο κι από τον ΟΤΕ. Αντί να περιορίζεται, απλώνεται με χάρη και αυτοπεποίθηση σαν γιασεμί σε μάντρα.

Όπου λείπει η τάξη, περισσεύει η αυθαιρεσία.

Πλάτων

Ρευματοκλοπή 80.000 ευρώ στη Θεσσαλονίκη; Ή μήπως απλώς ένας μετρητής που… δεν άντεξε; Αν πιστέψουμε τις πρόσφατες πληροφορίες από τον έλεγχο του ΔΕΔΔΗΕ, σε ψητοπωλείο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης εντοπίστηκε «παρέμβαση στον μετρητή» και, ω του θαύματος, καταλογίστηκε ζημιά άνω των 80.000 ευρώ. Και κάπου εδώ, ξεκινάει η αποδόμηση.

Πρώτα απ’ όλα, το ποσό θυμίζει ετήσιο λογαριασμό βιομηχανικής μονάδας, όχι ενός μαγαζιού που ψήνει τυλιχτά. Δηλαδή τι καίγατε εκεί μέσα, ρε παιδιά; Τανκς; Εργοστάσιο πλαστικού; Δύο γυμναστήρια, ένα σολάριουμ κι ένα υποβρύχιο; Γιατί 80.000 ευρώ δεν είναι απλώς «δεν πλήρωνα» είναι «το μαγαζί ζούσε σε άλλη διάσταση». Η έκφραση «παρέμβαση στον μετρητή» είναι βολική, αρκούντως θολή, ώστε να μην πει κανείς τίποτα, αλλά να υπονοεί τα πάντα. Παρέμβαση από ποιον; Πότε; Πώς; Γιατί; Ή μήπως η παρέμβαση ήταν... ένα βραχυκύκλωμα; Μία σπασμένη ασφάλεια; Ένα καλώδιο που τσίμπησε υγρασία; Ή, όπως στη γνωστή υπόθεση της Πάτρας, ένας ψεκασμός με εντομοκτόνο, για να φύγουν οι σφήκες;

Για την ιστορία: το Ειρηνοδικείο Πατρών απέρριψε αγωγή της ΔΕΔΔΗΕ για ρευματοκλοπή, όταν αποδείχθηκε ότι η ζημιά στον μετρητή προκλήθηκε από... RAID. Ναι, εντομοκτόνο, που προκάλεσε βραχυκύκλωμα και το δικαστήριο είπε «δεν υπήρχε πρόθεση, άρα δεν είναι ρευματοκλοπή».

Αν κάτι μας διδάσκει αυτή η ιστορία είναι το εξής απλό: δεν σημαίνει κάθε τεχνική βλάβη αυτόματα πρόθεση κλοπής, το να είναι ένας μετρητής εκτός λειτουργίας ή να «δείχνει λιγότερο» δεν είναι ποινικό αδίκημα από μόνο του. Πρέπει να αποδειχθεί ότι κάποιος το έκανε εσκεμμένα, με πρόθεση να ζημιώσει, κι αυτό, συγγνώμη, δεν τεκμηριώνεται με μισή φράση και έναν τίτλο σε δελτίο Τύπου.

Και μία εύλογη απορία: πώς ακριβώς υπολογίστηκε η ζημιά; Αν δεν ξέρεις πότε άρχισε να μη δουλεύει σωστά ο μετρητής, πώς βγάζεις 80.000 ευρώ ζημιά; Με τον χάρακα; Με αστρολογικό ωροσκόπιο; Ή απλώς πέφτουμε πάνω στο γνωστό φαινόμενο των υπερβολών για «παραδειγματισμό»;

Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, σύμφωνα με πληροφορίες, αρνείται κατηγορηματικά ότι υπήρξε δόλος και προτίθεται να ζητήσει ανεξάρτητο τεχνικό έλεγχο και πολύ καλά θα κάνει. Σε μία κοινωνία που φημίζεται για τις ελλείψεις στις υποδομές, είναι τουλάχιστον θράσος να φορτώνουμε την ευθύνη στον επαγγελματία, επειδή απλά κάτι πήγε στραβά στον εξοπλισμό μας.

Το ψέμα ταξιδεύει πιο γρήγορα από την αλήθεια.

Τζόναθαν Σουίφτ, Ιρλανδός σατιρικός, πολιτικός αρθρογράφος

*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 11.05.2025