Γ. ΠΥΡΠΑΣΟΠΟΥΛΟΣ «Ήρθε ο καιρός να νοιαστούμε για τον διπλανό μας»

- Newsroom

Γίνεται το μήλον της Έριδος ανάμεσα σε δύο ηλικιωμένες και φαίνεται να το διασκεδάζει. Ο Γιώργος Πυρπασόπουλος πρωταγωνιστεί στην κωμωδία του Αριστοφάνη «Εκκλησιάζουσες», η οποία ανεβαίνει από το Θέατρο του Νέου Κόσμου, και βρίσκει στο έργο πολλές ομοιότητες με όλα όσα ζούμε σήμερα.
 



Της Κυριακής Τσολάκη

Δεν είχε ξαναπαίξει σε αρχαίο δράμα και είχε άγχος για το αν θα τα καταφέρει. Τελικά όμως οι φόβοι του δεν επαληθεύθηκαν. «Θεωρούσα ότι ο Αριστοφάνης παίζεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Έτσι, στην αρχή δυσκολευόμουν να προσδιορίσω το ύφος μου. Αργότερα κατάλαβα ότι αυτό δεν ισχύει και αντιμετώπισα τον χαρακτήρα ελεύθερα, χωρίς κλισέ, όπως οποιονδήποτε άλλο ρόλο μου», λέει στη «Μ» ο Γιώργος Πυρπασόπουλος.
Ο ηθοποιός γίνεται φέτος το καλοκαίρι το αντικείμενο της διαμάχης μεταξύ δύο γηραιών κυριών, όπως προστάζει ο Αριστοφάνης στην κωμωδία του «Εκκλησιάζουσες», που ανεβαίνει από το Θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου. «Είναι από τις πιο αβανταδόρικες και κωμικές σκηνές της παράστασης, και αισθάνομαι πολύ τυχερός που έχω αυτόν τον ρόλο», επισημαίνει.
Βρίσκει στο κείμενο αυτό του αρχαίου κωμωδιογράφου πολλούς κοινούς τόπους με τη σημερινή πολιτική κρίση. «Η σήψη του πολιτικού συστήματος είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του έργου που προσαρμόζονται πολύ εύκολα στο σήμερα. Επίσης υπάρχουν σ’ αυτό στοιχεία που δεν έχουν αλλάξει μέχρι τώρα όσον αφορά την ελληνική νοοτροπία: καθένας κοιτάει τον εαυτό του και κανείς δεν ενδιαφέρεται για το κοινό καλό. Γενικά είναι έντονος ο ατομικισμός που μας χαρακτηρίζει ως λαό», τονίζει.

Και η αισιόδοξη πλευρά
Ωστόσο, σε όλη αυτή τη δύσκολη συγκυρία που βρισκόμαστε σήμερα βλέπει και μια αισιόδοξη πλευρά. «Ήρθε ο καιρός πια να μπουν τα πράγματα σε έναν δρόμο και να αρχίσουμε να νοιαζόμαστε για τον διπλανό μας, για το κοινωνικό σύνολο στο οποίο ζούμε. Νομίζω ότι σιγά σιγά ο κόσμος θα υιοθετήσει μια τέτοια στάση, γιατί θα καταλάβει ότι είναι προς όφελός του. Βέβαια, όλο αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος, αφού έχουμε δημιουργήσει ένα κράτος που μας κλέβει και γι’ αυτό το κλέβουμε κι εμείς. Πρέπει να γίνει μια αρχή. Είναι δύσκολο, αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα μπουν κάποιες βάσεις γιατί δεν έχουμε άλλα περιθώρια. Μόνο έτσι θα έρθει η πρόοδος».
Ηθοποιός με πολύχρονη παρουσία σε όλους τους επαγγελματικούς χώρους του αντικειμένου του (θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση, ραδιόφωνο), έχοντας και ο ίδιος κοινωνικές ευαισθησίες, αποφάσισε να αναλάβει την προεδρία του ΣΕΗ, του συνδικαλιστικού οργάνου του κλάδου του. Δεν άντεξε όμως για πολύ και σύντομα παραιτήθηκε. «Δεν νομίζω τελικά ότι είμαι καλός στα συνδικαλιστικά. Τουλάχιστον όχι όπως γίνονται σ’ αυτή τη χώρα. Υπάρχει στενοκεφαλιά και στενομυαλιά, και πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος να ξεφύγει από το κομματικό συμφέρον και να δει μια συλλογικότητα σε ό,τι αφορά τον κλάδο», παραδέχεται.
Όσο για την τηλεόραση, που τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό; Δεν φαίνεται να τον αφορά πια. «Πρέπει να αναγεννηθεί, να επαναπροσδιοριστεί και να αλλάξει», τονίζει. Γι’ αυτό δίνει βαρύτητα στο θέατρο, όπου θα έχει φέτος διπλή παρουσία. Δευτέρα και Τρίτη θα παίζει στην παράσταση του Θεάτρου «Άνεσις» «Μόλι Σουίνι» και Παρασκευή - Κυριακή θα εμφανίζεται στην παραγωγή «Ο μυστικός μου κήπος» του Θεάτρου του Νέου Κόσμου.

Πληροφορίες
* «Εκκλησιάζουσες», Θέατρο Δάσους, 23/8 και 24/8 στις 9 μ.μ.
Loader