Γιώργος Χιώτης: Θέλω να πηγαίνω σε ζώνες που μου δημιουργούν αμφιβολία

Στις ζώνες που του δημιουργούν αμφιβολία για τον εαυτό του και όχι στην ασφάλεια της σιγουριάς θέλει να κινείται ο Γιώργος Χιώτης, ένας νέος ηθοποιός από τη Θεσσαλονίκη ο οποίος τα τελευταία χρόνια ακολούθησε τον συνήθη δρόμο των καλλιτεχνών της πόλης μας, δηλαδή την Αθήνα. Αυτός είναι και ο λόγος που ακολούθησε εν τέλει το θέατρο στη ζωή του, παρά τις αρχικές του βλέψεις για ακαδημαϊκή καριέρα στις πολιτικές επιστήμες. Εκτός από ηθοποιός, είναι επίσης μουσικός αλλά και συγγραφέας και μόλις στα 28 του χρόνια έχει εκδώσει ήδη δύο ποιητικές συλλογές. 

Ο Γιώργος Χιώτης αυτή την περίοδο επιστρέφει στην πατρίδα του, την Θεσσαλονίκη και μαζί με μια ομάδα, η οποία προέρχεται από την πόλη μας και το ΚΘΒΕ, παρουσιάζουν το έργο «Η Πόλη ή πώς να Κοιμηθείτε Ήσυχα» στο Θέατρο Φαργκάνη μετά από δύο πολύ επιτυχημένες σεζόν στην Αθήνα. Η παράσταση κάνει πρεμιέρα απόψε, Δευτέρα 5 Μαΐου στις 21:00. Με αυτή την αφορμή ο ηθοποιός μιλάει στο emakedonia.gr για το έργο, το θέατρο αλλά και την Θεσσαλονίκη. 

Το έργο, σε σύλληψη και σκηνοθεσία Παναγιώτη Γκιζιώτη βρίσκεται σε σταθερή συνομιλία με το γαλλικό έργο «Υπό Έλεγχο» του Φρεντερίκ Σόνταγκ και αφορά σε μια πολιτεία που τα πάντα ελέγχονται σε θεσμικό επίπεδο. Τόσο σε επίπεδο ελεγκτικό δηλαδή όσον αφορά τους μηχανισμούς εξουσίας του κράτου όσο και σε επίπεδο αυτοπεριορισμού όσον αφορά τους ανθρώπους που ζουν στην πολιτεία αυτή. 

«Μετά τον covid το θέμα της δυστοπίας, δηλαδή αυτής της γκρίζας ζώνης ολικού ελέγχου των πραγμάτων, ο πανοπτισμός ήταν ένα θέμα το οποίο έχει διατυπωθεί με πάρα πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Η παράστασή μας διαφέρει λίγο ως προς τη γλώσσα και την υφολογία καθώς πρόκειται για μια πολιτική κωμωδία που ασχολείται και με τις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων σε αυτό το πλαίσιο» τονίζει.

«Βρισκόμαστε στην δυστοπικότερη των εποχών μετά την μεταπολίτευση»

Έρχεται όμως η δυστοπία; Είναι αυτό το μέλλον; «Δεν ξέρω αν έρχεται, δεν ξέρω αν υπάρχει. Αν υπάρχει όμως, θα λέγαμε ότι είναι κάπου στη μέση η αλήθεια, δηλαδή δεν απαραίτητο ότι βιώνουμε τις ζωές μας μέσα σε ένα απόλυτο φάσμα δυστοπίας, αλλά υπάρχουν πολύ έντονα χαρακτηριστικά αυτής της γκρίζας ζώνης, αυτής της δυστοπικής πραγματικότητας. Αυτό έχει να κάνει με το πόσο γρήγορα ρέει η πληροφορία στα social media, πόσο απασπισματική είναι η ροή της, πόσο αυτό οδηγεί τον άνθρωπο στο να διασπάται η ταυτότητα του διαρκώς σε καθημερινή βάση, στο να υπάρχουν άπειρες αντιφάσεις και αυτό να δημιουργεί πολύ πιο κλειστά, πιο εσωτερικά σύμπαντα όσον αφορά τους ανθρώπους και τις σχέσεις τους. Νομίζω ότι, τουλάχιστον στην ελληνική περίπτωση, όσον αφορά την περίοδο της μεταπολίτευσης, βρισκόμαστε στην δυστοπικότερη των εποχών. Όχι λόγω τεχνολογίας, δεν θεωρώ ότι η ίδια τεχνολογία οδηγεί στην δυστοπία, ίσα-ίσα μπορεί να οδηγήσει και την απόλυτη πρόοδο, εφόσον είναι ανθρωποκεντρική. Θα έλεγα ότι το έχει να κάνει με την χρήση της, με τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα social media, τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος λαμβάνει την πληροφορία αλλά και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η κυρίαρχη δημοσιογραφία, ως τέταρτη εξουσία και όχι ως αντιπολίτευση. Το πρόβλημα δηλαδή είναι πώς μια εξουσία εργαλειοποιεί και εκμεταλλεύεται την σύγχρονη πραγματικότητα, η οποία συμπεριλαμβάνει και την τεχνολογία» εξηγεί ο ηθοποιός. 

«Θέλω να έχω την επιλογή να γυρίσω στην Θεσσαλονίκη»

Εκτός από τον Γιώργο Χιώτη, στην παράσταση παίζουν η Μαρία Καραγκιοζίδου, και ο Δημήτρης Ροΐδης.

«Όλοι μας ερχόμαστε από τη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Ο κώδικας είναι κοινός και ερήμην μας δημιουργείται, θα λέγαμε, ένας κύκλος συνεργασίας. Δεν τον έχουμε βαφτίσει ομάδα, αλλά νομίζω ότι μιλάμε την ίδια γλώσσα και ότι άμα εξελιχθεί αυτό, πιθανότητα να οδηγηθούμε και πιο επίσημα σε κάτι τέτοιο» εξηγεί ο ηθοποιός. Όλοι τους λοιπόν ξεκίνησαν από την Θεσσαλονίκη και βρίσκονται τώρα στην Αθήνα. «Φύγαμε από τη Θεσσαλονίκη, οι συγκυρίες μας έφεραν κοντά και τώρα αφού κάναμε αυτή τη δουλειά, έχουμε τη χαρά να τη μοιραστούμε με την πόλη μας» λέει χαρακτηριστικά.

 Έφυγαν από τη Θεσσαλονίκη όμως ή τους έδιωξε η Θεσσαλονίκη; «Χωρίς καμία υπερβολή εμένα η Θεσσαλονίκη με έδιωξε. Δεν θέλω απλά να ψέγω την πόλη αλλά σίγουρα δεν είναι έτοιμη να φιλοξενήσει το δυναμικό της. Και αυτή είναι μια τεράστια κουβέντα την οποία πρέπει να την κάνει και η ίδια η πόλη με τον εαυτό της όσον αφορά στην άσκηση πολιτιστικής πολιτικής. Ελπίζω πως θα βρεθεί ένας δίαυλος επικοινωνίας, τουλάχιστον, με την πόλη. Η Αθήνα έχει γκώσει πια, έχει γεμίσει μέχρι τα ταβάνια. Θέλει ψάξιμο για να δούμε πώς μπορούν οι τόποι να αποκτήσουν τα ταυτοτικά τους χαρακτηριστικά χωρίς να αποκόπτονται και από το κέντρο. Προσωπικά, θέλω να είναι ενεργή η Θεσσαλονίκη και φυσικά και θέλω να έχω την επιλογή να επιστρέψω. Αλλά για να έχω αυτή την επιλογή πρέπει να ζωντανέψει και κοινοτικά ξανά όλο αυτό το οποίο συμβαίνει εδώ» τονίζει χαρακτηριστικά.

«Το θέατρο είναι η πιο συμπεριληπτική τέχνη που υπάρχει»

Ο ίδιος θεωρεί το θέατρο την πιο συμπεριληπτική τέχνη που υπάρχει. Τι σημαίνει όμως αυτό; Όπως ήδη αναφέρθηκε ο ηθοποιός σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες, φοίτησε και στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης ενώ όσο βρισκόταν στην Θεσσαλονίκη συμμετείχε και σε μπάντα. «Όλα αυτά είναι ένα σύνολο γλωσσών θά ‘λεγα, είναι διαφορετικά αλφαβητα τα οποία τελικά υπάχθηκαν σε δεύτερο χρόνο σε αυτό το οποίο ονομάζουμε θέατρο το οποίο για μένα είναι πιο συμπεριληπτική και ενιαία Τέχνη που μπορεί να υπάρξει γιατί οτιδήποτε αγαπάς μπορεί να στεγαστεί κάτω από αυτήν υπακούοντας βέβαια σε αυτό και στις τεχνικές του, όχι με γενικότητες, αλλά με δουλειά γύρω από τα εργαλεία που το ίδιο το θέατρο σου δίνει.

Για μένα αυτά τα οποία αγάπησα μπήκαν κάτω από αυτή τη στέγη. Η γραφή, η μουσική, ο λόγος, η σωματικότητα συμπεριλήφθησαν κάτω από τη στέγη της έκφρασης με τις θεατρικές τεχνικές. Το θέατρο γεφύρωσε αυτά που αγαπώ ως ασχολίες αφενός και δεύτερον γεφύρωσε και τον εαυτό μου με αυτό το οποίο ασχολούμαι. Μέχρι πρότινος είχα σκοπό να κινηθώ ακαδημαϊκά αλλά ένιωθα ένα κενό εκφραστικό και έκανα ένα... μπαμ αφότου πήρα το πτυχίο και είπα ότι εγώ θέλω να πηγαίνω σε ζώνες που μου δημιουργούν μια αμφιβολία για τον εαυτό μου. Θέλω μια δημιουργική ανασφάλεια και όχι μια φοβερή σιγουριά και να έχω την ετοιμότητα και την αίσθηση ότι μπορώ να τα εξηγήσω όλα, κάτι το οποίο η επιστήμη μερικές φορές στο δίνει σαν… παγίδα. Αυτή η αμφιβολία στην τέχνη του θεάτρου με έκανε να έχω και δημιουργική αμφιβολία γύρω από τον εαυτό μου για να μπορώ να εξελίσσομαι εγώ ίδιος, να μην περνάω τα εμπόδια και να τα αντικρίζω κατάματα. Από μικρός ασχολούμουν με τέχνες και οτιδήποτε το δημιουργικό είτε αφορούσε την επιστήμη, είτε τη γραφή και εν γένει όλους αυτούς τους εκφραστικούς τρόπους. Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμουν τα πράγματα ήταν καλλιτεχνικός. Ακόμα και την επιστήμη δημιουργικά την αντιλαμβανόμουν για αυτόν ακριβώς το λόγο νομίζω ότι οδηγήθηκα σταδιακά στο θέατρο. Όλες οι τέχνες συμπεριληπτικές είναι και γενικότερα όποιος ασχολείται καταλήγει να είναι ο πιο συμπεριληπτικός άνθρωπος, πιστεύω. Ωστόσο για μένα ήταν εκεί ο προορισμός αυτού του πράγματος που ονομάζω συμπεριληπτική τέχνη. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Μπορεί αυτό να αλλάξει. Σίγουρα πάντως είναι ένας πυρήνας ο οποίος κινείται διαρκώς. Δεν σε αφήνει ήσυχο και κοιτάς όλο και παραπέρα» καταλήγει.

INFO

«Η Πόλη ή πώς να Κοιμηθείτε Ήσυχα»

Συντελεστές:

• Παίζουν: Μαρία Καραγκιοζίδου, Δημήτρης Ροΐδης, Γιώργος Χιώτης
• Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Γκιζώτης
• Δραματουργία: Παναγιώτης Γκιζώτης, Μαρίνος Ευτυχίου
• Μουσική: Δημήτρης Ροΐδης
• Βίντεο – Φωτογραφίες: Γιάννης Παπαγεωργίου
• Σκηνογραφία: Μαίρη Βασιλάκη
• Κοστούμια: Στέβη Παχή
• Φωτισμοί: Χρήστος Μπαλαγιάννης
• Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρίνος Ευτυχίου
• Γραφιστικά – Social media: Άννα Σερμάκη
• Επικοινωνία: Λία Κεσοπούλου

Πληροφορίες
Χώρος: Artbox Fargani, Αγίου Παντελεήμονος 10, 546 35, Θεσσαλονίκη (τηλέφωνο επικοινωνίας: 2310 208 007)
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: 5 έως 13 Μαΐου 2025, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές εισιτηρίων: 15€ κανονικό | 12€ φοιτητών & ΑμεΑ | 10€ ανέργων & ατέλειες
Προπώληση εισιτηρίων: www.more.com και καθημερινά από το ταμείο του θεάτρου