Νέο έκτακτο δελτίο καιρού από την ΕΜΥ - Στo επίκεντρο της κακοκαιρίας η Μακεδονία
Που θα χτυπήσουν τα έντονα καιρικά φαινόμενα τις επόμενες ώρες
Πόσο παρατηρούμε άραγε τις πόρτες γύρω μας; Πόσες προσπερνάμε; Από την πόρτα του σπιτιού μας μέχρι την πόρτα του γραφείου και όλες τις ενδιάμεσες, οι πόρτες ανήκουν στις μικρές λεπτομέρειες της ζωής και κάθε πόρτα έχει μεγάλη πρακτική, λογοτεχνική αλλά και συμβολική αξία: κάθε πόρτα υποδηλώνει την αλλαγή και επιβάλλει την επιλογή.
Κάθε πόρτα κρύβει τουλάχιστον μια ιστορία μέσα της - κάθε φορά που ανοίγει μια πόρτα μια νέα ιστορία ξεκινά. Μια γλάστρα, μια γρατζουνιά, ένα γκράφιτι, ένα χαλασμένο θυροτηλέφωνο, μικρές λεπτομέρειες που κάνουν ακόμα και τις πανομοιότυπες πόρτες, μοναδικές, όπως και οι ιστορίες που κρύβουν ή λένε.
Αυτή την ποιητική αντίφαση υψηλής συμβολικής και αισθητικής αξίας σε ένα τόσο καθημερινό αντικείμενο εντοπίζει στις πόρτες η ελληνοαμερικανίδα δημοσιογράφος και καθηγήτρια, Ντόντι Τσιαντάρ. Έχοντας φωτογραφήσει μερικές από τις πιο ιδιαίτερες πόρτες της Θεσσαλονίκη εκθέτει τα έργα της για τις επόμενες δύο εβδομάδες στην γκαλερί Chalkos.
Στην έκθεση «Πόρτες της Θεσσαλονίκης» εκτίθενται 29 φωτογραφίες που συνδυάζουν τις διάφορες ταυτότητές της πόλης. το γκραφίτι με το νεοκλασικό, το αστικό με το λαϊκό και κάνουν τον θεατή να αναρωτιέται αν πραγματικά αν όλες αυτές οι πόρτες βρίσκονται στην Θεσσαλονίκη και αν ναι, πόσες ακόμα υπάρχουν.
Η ίδια, θεωρεί ότι οι πόρτες αναδεικνύουν την ταυτότητα του σπιτιού, είναι όμορφες και έχουν ένα μυστήριο. «Συχνά μια πόρτα είναι μια ευκαιρία και έτσι επιλέγω να τις βλέπω. Με αισιοδοξία, την ανοίγεις και προχωράς» λέει σε άπταιστα ελληνικά στο emakedonia.gr.
Η πρώτη πόρτα που φωτογράφισε ποτέ ήταν το 1985. «Ήμουνα στη Σαντορίνη και καθόμουν σε μια βεράντα. Και εκεί που στο τοπίο ήταν όλο μπλε και άσπρο, είδα μια κόκκινη πόρτα που φαινόταν από εκεί που βρισκόμασταν. Βάλαμε στόχο με τον σύζυγό μου να την βρούμε και την βρήκαμε. «Αυτή ήταν η πρώτη πόρτα που έβγαλα φωτογραφία. Μια απλή κόκκινη πόρτα, με ύφος» λέει χαρακτηριστικά.
Έκτοτε πάντα φωτογράφιζε πόρτες αλλά, συστηματικά, ξεκίνησε στη Νέα Υόρκη το 2020, επί πανδημίας. Όπως θυμάται, ήθελε να έχει κάποιον σκοπό όταν περπατά, και τότε είδε ξανά τις πόρτες. «Πήγαινα σε διάφορες γειτονιές απλά για να βρίσκω πόρτες και όταν ήρθα στην Ελλάδα το συνέχισα. Μετά τις είδα όλες μαζί και μου άρεσαν σαν σύνολο» εξηγεί. Πλέον τις φωτογραφίζει συνέχεια. «Μπορεί να περπατάω με παρέα και να σταματήσω ή να αλλάξω διαδρομή γιατί πιστεύω ότι από εκεί θα βρω πόρτες» λέει χαρακτηριστικά.
«Προσπερνάμε χιλιάδες πόρτες κάθε μέρα, προσπερνάμε πολλή ομορφιά. Η ομορφιά είναι παντού γύρω μας αν θέλουμε να την δούμε, αν κάτσουμε να παρατηρήσουμε» σημειώνει.
Όλες οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από το Iphone της, γιατί έχει πολύ αξιοπρεπή αποτελέσματα και ε’ιναι πρακτικό, αφού δεν χρειάζεται να κουβαλάει κάμερα μαζί της συνέχεια, Έχει φωτογραφίσει πολλές περιοχές της Ελλάδας άλλωστε έρχεται κάθε χρόνο. Φωτογραφίες από πόρτες από την Πάτρα και τα Ιωάννινα από όπου κατάγεται, αλλά και την Κεφαλονιά, την Αθήνα, την Σίφνο, τα Χανιά και τις Σπέτσες εκτέθηκαν στην Ελληνική Πρεσβεία στην Ουάσιγκτον, το 2023. Η έκθεση πραγματοποιήθηκε με αφορμή την Ημέρα της Ευρώπης και την επισκέφθηκαν πάνω από 4.000 θεατές.
Οι πόρτες της Θεσσαλονίκης
Η Ντόντι Τσιαντάρ χαρακτηρίζει τις πόρτες τις Θεσσαλονίκης ως πιο «βαριές» συγκριτικά με τις πόρτες των υπόλοιπων ελληνικών περιοχών. Βαριές, σοβαρές και αρχοντικές. «Είναι επιβλητικές, έχουν πολλή λεπτομέρεια, μικρά σκαλίσματα, είναι αριστοκρατικές» σημειώνει η ίδια.
«Αν πας στα νησιά, είναι το χρώμα που σε τραβάει, όχι η πόρτα. Η πόρτα είναι απλή. Δεν έχει τα σκαλίσματα που βρίσκεις εδώ. Η Αθήνα από την άλλη, έχει μεγαλύτερη ποικιλία, περισσότερο νεοκλασικές, που δεν είναι τόσο πολύ εδώ το ίδιο στυλ. Στη Θεσσαλονίκη έχουν πιο πολύ χαρακτήρα, μια σοβαρότητα. Το κέντρο έχει πολύ ενδιαφέρουσες πόρτες, σκαλιστές, με γυαλί κλπ. Οι κάτοικοι δεν τις βλέπουν, είναι στην καθημερινότητά τους και δεν τις παρατηρούν. Όλες αυτές οι πόρτες αφηγούνται την ιστορία της πόλης».
Οι φωτογραφίες που έχει τραβήξει είναι από την περιοχή του ιστορικού κέντρο, την Βασιλίσσης Όλγας αλλά και την Άνω Πόλη, την οποία μνημόνευσε ιδιαίτερα για το χρώμα της. «Είναι όμορφη και ιδιαίτερη πόλη η Θεσσαλονίκη, έχει μια δική της μαγεία» λέει και τονίζει πως πλέον έρχεται όλο και πιο συχνά..
Η έκθεση «Πόρτες της Θεσσαλονίκης» παρουσιάζεται για πρώτη φορά και οι φωτογραφίες θα εκτίθενται στην γκαλερί Chalkos (Ιουστινιανού 21) μέχρι τις 26 Ιουνίου.
