Από 1/1/2026 σε πλήρη λειτουργία ο Εθνικός Ηλεκτρονικός Φάκελος Υγείας
Ψηφιακός βοηθός αναμένεται να ενταχθεί στο myHealth app τις επόμενες ημέρες
- Newsroom
Τα άτομα με λιπώδη νόσο του ήπατοςδιπλάσιο ποσοστό θνησιμότητας από τον γενικό πληθυσμό έχουν σχεδόν διπλάσιο ποσοστό θνησιμότητας από τον γενικό πληθυσμό και διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο θανάτου τόσο από ηπατικές παθήσεις όσο και από άλλες ασθένειες, όπως ο καρκίνος και τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Αυτό διαπιστώνει μελέτη του Ινστιτούτου Καρολίνσκα στη Σουηδία, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «The Journal of Hepatology».
Εκτιμάται ότι ένας στους πέντε ανθρώπους στη Σουηδία έχει λιπώδη νόσο του ήπατος (MASLD) και παγκοσμίως μπορεί ο αντίστοιχος αριθμός να είναι έως και ένας στους τέσσερις. Η νόσος προκαλείται από το υπερβολικό βάρος ή την παχυσαρκία και χαρακτηρίζεται από υπερβολική συσσώρευση λίπους στο συκώτι, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή ηπατική βλάβη και καρκίνο του ήπατος.
Οι ερευνητές εντόπισαν όλους τους ασθενείς που διαγνώστηκαν με MASLD στη Σουηδία μεταξύ 2002 και 2020, περισσότερους από 13.000 ασθενείς συνολικά, και ανέλυσαν τον κίνδυνο θανάτου τους από διάφορες αιτίες σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό.
Το συνολικό ποσοστό θνησιμότητας για τα άτομα με MASLD ήταν σχεδόν διπλάσιο. Ο κίνδυνος ήταν αυξημένος για σχεδόν όλες τις αιτίες θανάτου που μελετήθηκαν, αλλά ιδιαίτερα για θάνατο από ηπατική νόσο (27 φορές υψηλότερη θνησιμότητα) και καρκίνο του ήπατος (35 φορές υψηλότερη θνησιμότητα). Ωστόσο, οι πιο κοινές αιτίες θανάτου ήταν τα καρδιαγγειακά νοσήματα και ο μη ηπατικός καρκίνος, με ποσοστά θνησιμότητας 54% και 47% υψηλότερα, αντίστοιχα. Επιπλέον, τα άτομα με MASLD είχαν αυξημένο κίνδυνο θανάτου από λοιμώξεις και γαστρεντερικές, αναπνευστικές ή ενδοκρινικές παθήσεις, αλλά όχι από ψυχικές ασθένειες.
«Είναι σημαντικό να μην εστιάζουμε μόνο στο ήπαρ όταν θεραπεύουμε ασθενείς με λιπώδη νόσο του ήπατος», λέει ο Χέινς Χάγκστρομ, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ιατρικής του Ινστιτούτου Καρολίνσκα και γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Καρολίνσκα. «Μια ολιστική προσέγγιση και η έγκαιρη παρέμβαση που περιλαμβάνει διαφορετικές ιατρικές ειδικότητες μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας για τη βελτίωση της πρόγνωσης αυτών των ασθενών», προσθέτει.
