Η πόλη που έγινε μικρό Ρίο

- Newsroom

Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ. Παίκτες που δικαίωσαν την καταγωγή τους και κάποιοι άλλοι που απλώς σκορπούσαν το γέλιο σε συμπαίκτες και αντιπάλους

 

ΤΟ ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΙΚΟ ποδόσφαιρο ανέκαθεν έλκυε τους φιλάθλους σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Στην Ελλάδα ευτυχήσαμε να δούμε τον Ριβάλντο να φορά τη φανέλα του Ολυμπιακού. Στη Θεσσαλονίκη, όμως, ειδικότερα σπάνιες ήταν οι περιπτώσεις των Βραζιλιάνων που δικαίωναν μέσα στο γήπεδο την πολλά υποσχόμενη καταγωγή τους. Το φλερτ του ΠΑΟΚ με τον πρωταθλητή κόσμου του 2002, Ντενίλσον, δίνει την αφορμή για να θυμηθούμε όσους προσπάθησαν να χορέψουν σάμπα στα γήπεδα της πόλης.


Ο πρώτος Βραζιλιάνος που πάτησε το πόδι του στη Θεσσαλονίκη, έμελλε να ριζώσει. Ήταν ο Νέτο Γκουερίνο, ένας από τους ποιοτικότερους παίκτες που αγωνίστηκαν στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ήρθε το 1974 και για επτά χρόνια φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Σε 231 αγώνες πέτυχε 66 γκολ και έκλεισε την καριέρα του στον Απόλλωνα Καλαμαριάς (1983-1986). Κορυφαία στιγμή του ήταν το γκολ που πέτυχε κόντρα στην ΑΕΚ τη σεζόν 1975-76, με το οποίο ο ΠΑΟΚ εξασφάλισε τον τίτλο του πρωταθλητή. Όταν κρέμασε τα παπούτσια του έγινε μάνατζερ και έφερε αρκετούς παίκτες από τη Βραζιλία στη Θεσσαλονίκη. Την ίδια χρονιά ο Ηρακλής έφερε στη Θεσσαλονίκη τον Σίνα Νογκουέιρα ο οποίος έπαιξε σε 17 αγώνες και πέτυχε ένα γκολ. Ο Σίνα δεν ξεχώριζε για το ταλέντο του, αλλά για το παρουσιαστικό του με άφρο μαλλί και περιττά κιλά. Πάντως, έγινε ο πρώτος μαύρος παίκτης που έπαιξε σε ομάδα της πόλης.

Ένα χρόνο αργότερα φάνηκε ότι και ο Άρης έψαχνε τον Βραζιλιάνο του, όμως η επιλογή έγινε από τα... πανέρια. Το όνομα αυτού, Μπαρμπόσα. Ήταν ο πιο γραφικός ποδοσφαιριστής που ήρθε από τη χώρα του καφέ και το μόνο ταλέντο του ήταν να κάνει τους συμπαίκτες του να ξεκαρδίζονται στα γέλια κατά τη διάρκεια των προπονήσεων. Έπαιξε μόλις σε ένα παιχνίδι. Για ένα μεγάλο διάστημα κόπηκαν οι γέφυρες της Θεσσαλονίκης με τη Βραζιλία, μέχρις ότου να επαναλειτουργήσουν από το 1988 και έπειτα.

Πρώτος ήρθε ο Λουίς Φερνάντο από την Κορίνθιανς για την ΠΑΟΚ, το καλοκαίρι του 1988, την ίδια μέρα που η κληρωτίδα της ΟΥΕΦΑ έφερνε τη Νάπολι του Μαραντόνα και του Καρέκα κόντρα στον Δικέφαλο. Παρ' όλο που υποσχέθηκε ότι θα τιμήσει τη φανέλα με το "10" πέρασε απαρατήρητος. Για τον ερχομό του μεσολάβησε ο Γκουερίνο και κόστισε 40 εκατομμύρια δραχμές. Όταν ο 27χρονος ήρθε στη Θεσσαλονίκη δήλωσε ότι "νιώθει 18χρονος επειδή θα παίξει μπροστά στον υπέροχο κόσμο του ΠΑΟΚ". Την ίδια χρονιά ο Άρης προσπάθησε να κάνει ρελάνς και έτσι έφερε τον Κλαούντιο Ολιβέιρα που πέρασε και δεν ακούμπησε. Πάντως, κόστισε 80 εκατομμύρια για τα οποία ακόμη κλαίνε οι παράγοντες που τα έβγαλαν από την τσέπη τους.

Μία από τις πλέον αξιομνημόνευτες μεταγραφές έκανε το 1990 ο Πέτρος Θοδωρίδης όταν προσπάθησε να εμφυσήσει βραζιλιάνικο πνεύμα στον Ηρακλή και επέλεξε τον Ντενίζ Φασιγκάνι. "Πολύ καλό παιδί. Αμέσως έγινε φίλος με όλους τους ποδοσφαιριστές" είπε για τον Βραζιλιάνο ο Τέλης Μπατάκης και αυτά ήταν όλα κι όλα τα προσόντα του Βραζιλιάνου στόπερ, ο οποίος αποτελούσε μόνιμη πηγή κινδύνου για την ομάδα του. Στον εκτός έδρας αγώνα με τη Βαλένθια, αυτός ήταν βασικός και ο Χατζηπαναγής στον πάγκο.

Ένας από τους Βραζιλιάνους που βοήθησαν την ομάδα τους ήταν ο Ιβάν. Όταν ήρθε το καλοκαίρι του 1993 οι άνθρωποι του Άρη έψαχναν να βρουν τον άλλο μισό, καθώς ο παίκτης δεν ξεπερνούσε σε μπόι τα 1,60μ. Τα κόλπα της μπάλας τα κατείχε και για τρία χρόνια βοήθησε τους κίτρινους, όσο μπορούσε. Σε 71 παιχνίδια πέτυχε 9 γκολ και τελικά αναγκάστηκε να πληρώσει από την τσέπη του για να φύγει, καθώς τα 3,5 εκατομμύρια που έπαιρνε δεν του έφταναν για να ζήσει. Αντίθετα, ο πρόεδρος Λάμπρος Γράντας φάνηκε ανοιχτοχέρης στην περίπτωση του Νεϊζίνιο, ο οποίος ήρθε το καλοκαίρι του 1996 από τη Σάντος με περγαμηνές μεγάλου σκόρερ, μετά από επιθυμία του Σταύρου Διαμαντόπουλου. Για την μεταγραφή του μεσολάβησε και ο Γκουερίνο και το κόστος έφτασε τα 120 εκατομμύρια δραχμές για δύο χρόνια. Στα 25 παιχνίδια που έπαιξε πέτυχε τρία γκολ και έφυγε κακήν κακώς.

Ο επόμενος Βραζιλιάνος που ήρθε στη Θεσσαλονίκη ήταν ο Πάολο Αντριόλι και πάλι για τον Άρη στα τέλη της δεκαετίας του '90. Αποτέλεσε επιλογή του Γιώργου Παράσχου και ζήτησε τη φανέλα με το νούμερο 30 επειδή όπως έλεγε "αξίζω για τρία δεκάρια". Στη συνέχεια αρκέστηκε στο νούμερο 10. Το αδύνατο σημείο του ήταν οι συχνοί τραυματισμοί του. Αργότερα ο Ιωνικός κατέφυγε στη ΦΙΦΑ για να εισπράξει 353.000 ευρώ, που αφορούσαν στη μεταγραφή του παίκτη. Το 2000 η βραζιλιάνική παροικία άρχισε σταδιακά να μεγαλώνει, με την έλευση του Άντερσον Φοφόνκα στον Ηρακλή, που για τρία χρόνια πέτυχε αρκετά γκολ και έγινε ο αγαπημένος της κυανόλευκης κερκίδας.

Το 2001 στον ΠΑΟΚ, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς εισηγήθηκε την απόκτηση του Λουτσιάνο Ντε Σόουζα από τον Ολυμπιακό. Ο συμπαθέστατος Βραζιλιάνος θα μπορούσε να προσφέρει πολλά, όμως τραυματίστηκε και έμεινε για τρεις μήνες εκτός γηπέδων. Στη συνέχεια, όπως λέει ο ίδιος, δεν τον ήθελε ο Άγγελος Αναστασιάδης. Έτσι έφυγε για την Κύπρο, αφού πρώτα κατέθεσε μια ξεγυρισμένη προσφυγή για τα χρήματα που του όφειλε ο Γιώργος Μπατατούδης. Την ίδια χρονιά, οι Ζαχουδάνης - Ανδριάς έφερναν στον Άρη τον Ιρανίλντο από τη Φλαμένγκο, αντί 800.000 ευρώ, παρόλο που ο προπονητής των κίτρινων, Ανρί Μισέλ είχε ξεκαθαρίσει εξαρχής ότι δεν τον ήθελε. Έφυγε τάχιστα από τη Θεσσαλονίκη δίνοντας μαζί με τον μάνατζερ του Γιάννη Κόντη, μία συνέντευξη Τύπου εναντίον του Ζαχουδάνη. Για αρκετά χρόνια ταλαιπώρησε τον Άρη με προσφυγές στη FIFA και υπομνήματα στην επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, προκειμένου να εισπράξει τα χρήματα που είχε συμφωνήσει. Ένα χρόνο αργότερα ο Απόλλωνα Καλαμαριάς έφερε τον Γκονσάλβες Ουέλιγκτον, ο οποίος ρίζωσε και παντρεύτηκε στη Θεσσαλονίκη. Το 2003 ήρθε για τους Πόντιους ο Κλέιτον Σίλβα μαζί με τον Βέλα Τζούνιορ.

Τον Ιούλιο του 2005 ο Ηρακλής ξαναχτύπησε όταν έφερε τον Εντουάρντο Σερνάουσκας Αλεμάο, ο οποίος φιλοδοξούσε να ξεκινήσει μία μεγάλη ευρωπαϊκή καριέρα από τη Θεσσαλονίκη. Απέτυχε. Παράλληλα, όμως, οι Βραζιλιάνοι έμαθαν μια και καλή τη διαδρομή από την πατρίδα τους στην πόλη μας. Ο Άρης, με τη συμφωνία με τον Ασίς έφερε τους Τίνγκα, Τούτα, Νασιμέντο, Νέγκρι και Βαϊσχάιμερ. Ο τελευταίος έμεινε έξι μήνες, οι υπόλοιποι έβγαλαν την χρονιά. Ο πιο περιθωριακός απ' όλους τους Βραζιλιάνους που ήρθαν, όμως, ήταν ο Πια που έφτασε στον ΠΑΟΚ πακέτο με τον Ίντιο. Ο Πια θα μείνει αξιομνημόνευτος επειδή συνελήφθη να παραβιάζει σηματοδότες οδηγώντας μεθυσμένος. Εδώ και λίγες εβδομάδες ο Άρης απόκτησε τους Νέτο, Ρονάλντο Γκιάρο, Σιστόν και Άντερσον Κόστα, ενώ ο ΠΑΟΚ τους Άλαν και Μπαϊάνο, τους οποίους έφερε η διοίκηση Βεζυρτζή. Εντέλει, είδαμε πολλούς Βραζιλιάνους, αλλά λίγη μπάλα. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.

ΗΛΙΑΣ ΤΑΤΑΛΑΣ