Έφυγε από τη ζωή η μεγάλη ποιήτρια Λένα Παππά σε ηλικία 93 ετών
Εξέδωσε πάνω από 20 ποιητικές συλλογές όπως και διηγήματα - Ποιήματά της μελοποιήθηκαν από μεγάλους δημιουργούς
- Newsroom
Η πανδημία COVID-19 έχει προκαλέσει πρωτοφανείς διεπιστημονικές συνεργασίες στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης. Βασιζόμενοι στη διεθνή βιβλιογραφία από τη νοσηλευτική, την επιστήμη της πληροφορικής και τη δημόσια υγεία, βλέπουμε πως η καλλιτεχνική έκφραση και οι αφηγηματικές πρακτικές μπορούν να υποστηρίξουν την ψυχική υγεία, να ενισχύσουν την ανθεκτικότητα του προσωπικού που εργάζεται στα νοσοκομεία και να προωθήσουν καινοτόμες προσεγγίσεις για την αντιμικροβιακή, παραδείγματος χάριν, αντοχή.
Διαφαίνεται ότι ο συνδυασμός της κλινικής εμπειρογνωμοσύνης με παρεμβάσεις βασισμένες στις τέχνες εμπλουτίζει την επικοινωνία για την υγεία, την εμπλοκή της νοσοκομειακής κοινότητας και τη βιώσιμη αλλαγή συμπεριφοράς σε περιβάλλοντα υγειονομικής περίθαλψης. Η τέχνη έχει από καιρό αναγνωριστεί για τις θεραπευτικές της δυνατότητες σε χώρους υγειονομικής περίθαλψης. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, οι καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες παρείχαν μη λεκτικά, πολιτισμικά ευαίσθητα μέσα για την επεξεργασία του τραύματος, την προώθηση της ενσυναίσθησης και τον επαναπροσδιορισμό της ανθεκτικότητας της νοσοκομειακής κοινότητας. Έργα τέχνης με βάση την κοινότητα διευκόλυναν τη συναισθηματική έκφραση και την κοινωνική σύνδεση εν μέσω μέτρων φυσικής απομάκρυνσης. Επιπλέον, στοιχεία που συνδέουν την τέχνη με βελτιωμένα αποτελέσματα για τους ασθενείς μείωσαν το άγχος και ενίσχυσαν την ενσυναίσθηση των επαγγελματιών στον χώρο της Υγείας.
Σε κλινικά περιβάλλοντα, η οπτική αφήγηση μέσω τοιχογραφιών και εκθέσεων φωτογραφίας, τα εργαστήρια αναστοχαστικής γραφής και οι μουσικές συνεδρίες δημιούργησαν εναλλακτικά κανάλια έκφρασης. Αυτές οι πρακτικές επέτρεψαν τόσο στους ασθενείς όσο και στο Προσωπικό των νοσοκομείων να συμμετάσχουν σε μία διαδικασία δημιουργίας νοήματος, προωθώντας τη συναισθηματική ισορροπία και την αμοιβαία κατανόηση.
Αυτό είναι ιδιαίτερα πολύτιμο στους θαλάμους λοιμωδών νοσημάτων, όπου η απομόνωση μπορεί να οδηγήσει σε απανθρωπισμό. Καθώς ατενίζουμε το μέλλον, η ενσωμάτωση καλλιτεχνικών και ανθρωπιστικών προσεγγίσεων στον χώρο των νοσοκομείων προσφέρει τόσο πρακτική όσο και φιλοσοφική αξία. Για τους νοσηλευτές, ιδίως εκείνους που έχουν εκπαιδευτεί στη διαχείριση της γνώσης και την εκπαίδευση, αυτό είναι ένα κάλεσμα για δράση.
Αγκαλιάζοντας διεπιστημονικές συνεργασίες και καινοτόμες πρακτικές, μπορούμε να καλλιεργήσουμε περιβάλλοντα υγειονομικής περίθαλψης που δεν είναι μόνο κλινικά αποτελεσματικά αλλά και συμπονετικά και πολιτισμικά προσαρμοσμένα. Η συνένωση δεδομένων ενσυναίσθησης και καλλιτεχνικής δημιουργικότητας αποτελεί μία ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε την υγειονομική περίθαλψη ως χώρο, όχι μόνο για θεραπεία, αλλά και για θεραπεία.
Οι τέχνες μάς υπενθυμίζουν την κοινή μας ανθρωπιά, και με την παρουσία τους στα νοσοκομεία διασφαλίζουν ότι η φροντίδα του ασθενούς παραμένει θεμελιωμένη στην αξιοπρέπεια, την ενσυναίσθηση και τη συλλογική σοφία.
Κάτω από αυτό το πνεύμα, τέσσερις Εργαζόμενοι στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ, οι Ελένη Σεμερτζίδου Υπάλληλος Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ (Διεύθυνση Ιατρικής Υπηρεσίας), Αναστάσιος Τσορλίδης Υπάλληλος Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ (Διεύθυνση Νοσηλευτικής Υπηρεσίας), Βασίλης Χριστοφορίδης Υπάλληλος ΕΚΑΒ Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ, Άννα Τακαρδάκη Υπάλληλος Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ (Διεύθυνση Ιατρικής Υπηρεσίας), καταθέτουν την ψυχή τους μέσα από ένα μικρό συλλογικό ποιητικό πόνημα, που περιλαμβάνει 16 ποιήματα (Εκδόσεις: Αμφικτυονία Ελληνισμού).
