Από τις αρχές του περασμένου Μαρτίου, όταν και μπήκε λουκέτο στο Εθνικό κολυμβητήριο, ο υγρός στίβος της Θεσσαλονίκης πέρασε πολλούς κλυδωνισμούς και δεν ήταν λίγοι οι αθλητές και οι αθλήτριες που εγκατέλειψαν την ενεργό δράση.
Ένα από τα αθλήματα, ωστόσο, που είχε τις μεγαλύτερες απώλειες αθλητών ήταν αυτό των καταδύσεων, καθώς ξαφνικά οι αθλητές και οι οικογένειές τους αναγκάστηκαν να πηγαινοέρχονται κάθε Σαββατοκύριακο στον Βόλο, όπου βρίσκεται η πιο κοντινή πισίνα για να προπονηθούν.
Πέντε μήνες μετά και ενώ η αγωνιστική σεζόν οδεύει σιγά-σιγά προς το τέλους της (στα τέλη Ιουλίου) για το άθλημα, ουδείς μπορεί να πει με σιγουριά τι μέλλει γενέσθαι από Σεπτέμβριο. Όσο το Εθνικό κολυμβητήριο παραμένει κλειστό τόσο η αγωνία μεγαλώνει για όλο τον υγρό στίβο της πόλης, πολύ δε περισσότερο για τους αθλητές των καταδύσεων που θέλουν ειδικές συνθήκες για να προπονηθούν.
Οι ίδιοι οι αθλητές (όσοι τουλάχιστον έχουν απομείνει, που στην πλειονότητά τους είναι παιδιά τα οποία ασχολούνται χρόνια με το άθλημα) αλλά και οι γονείς τους φέρονται διατεθειμένοι να συνεχίσουν την προσπάθεια, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί.
Θα πρέπει να βοηθήσει η Πολιτεία όπως μπορεί. Η αλήθεια είναι πως οι λύσεις είναι περιορισμένες από την στιγμή που τα κολυμβητήρια στη Βόρεια Ελλάδα που διαθέτουν βατήρα για καταδύσεις είναι λιγοστά.
Αυτό που ζητούν τουλάχιστον τόσο οι ιθύνοντες των συλλόγων όσο και οι οικογένειες των αθλητών είναι να τους δοθεί ένα χρονοδιάγραμμα για το πότε θα μπορούσε να λειτουργήσει το Εθνικό, ώστε να είναι σε θέση να κάνουν τον προγραμματισμό τους για την επόμενη χρονιά.
Ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για αθλητές ηλικίας 12-17 ετών, οι οποίοι παράλληλα με τις αθλητικές τους υποχρεώσεις έχουν και τις σχολικές.
