Περάσαμε τον δεύτερο φετινό καύσωνα και μπαίνουμε στον Αύγουστο! Μακάρι να πάμε καλά! Ανακοινώθηκαν οι βάσεις στους μαθητές και τις μαθήτριες που έδωσαν Πανελλήνιες και υπέβαλαν μηχανογραφικό!
Αυτονόητα τους επαινούμε για την προσπάθεια και ελπίζουμε να πετύχουν τον ή τους στόχους τους! Σύμφωνα με τα αποτελέσματα δεν είχαμε σημαντικές μεταβολές στις βάσεις για την πλειονότητα των σχολών. Να σημειώσω ότι αυτή -η ελάχιστη βάση εισαγωγής, ήταν από 8,5 μέχρι 14,5 στα 20 σχεδόν σε όλα τα πεδία και τμήματα.
Τι πρέπει να κάνουν οι μαθητές και οι μαθήτριες; Να σκεφτούν συζητώντας με τους γονείς τους αν μπορούν να τους υποστηρίξουν σε μία άλλη πόλη αν πέρασαν εκεί. Όταν το 70% του πληθυσμού ζει στα δύο μητροπολιτικά διαμερίσματα (Αττική και Θεσσαλονίκη), αυτονόητα προκύπτει ανάγκη υποστήριξης για όσους και όσες βρεθούν εκτός κατοικίας. Έτσι η αναφορά περί κόστους (σχεδόν 800 ευρώ τον μήνα) μακριά από το σπίτι σε σύγκριση με τα λεγόμενα ιδιωτικά ξένων ΑΕΙ είναι μεν κάτι που κάθε γονέας σκέφτεται αλλά πολιτικά άστοχη…
Κανονικά θα έπρεπε να υπάρχει προσανατολισμός στη διάρκεια των σπουδών τους και γνωριμία με τα δυνητικά περιβάλλοντα σπουδών αλλά μαθαίνουν Αρχαία και Λατινικά που προσανατόλιζαν στην εποχή προ Χριστού στην γνώση! Κακώς, αλλά είναι μία άλλη ιστορία.
Καλή συνέχεια λοιπόν στα αγόρια και τα κορίτσια, να ξέρουν και να δουν ότι η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση μπορεί να τους προσφέρει καλύτερη προοπτική στην αγορά εργασίας, να θυμηθούν ότι 40% του εδάφους που θα μπορούσαμε να καλλιεργούμε είναι χέρσο, ότι ο τουρισμός είναι η βιομηχανία μας! Αλλά με 70% να κατοικεί στα 2 μητροπολιτικά κέντρα, πρέπει να γίνει συνολικός στρατηγικός προγραμματισμός για τις αλλαγές. Αυτή άλλη ιστορία!
Κατά τα άλλα γιορτάσαμε την πτώση της Χούντας το 1974 και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Θυμήθηκα τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και το να δεις τι σου-χω για μετά!
«Ελλάς Ελλήνων χριστιανών, κι αντίσταση και γύψος, Πολυτεχνείο ξαφνικά, Μεταπολίτευση και τα λοιπά. Εδώ και τώρα αλλαγή, και πανταχού το νέφος. Σκυλάδικα στην εθνική, Disco στην παραλία, Ανάδελφος ελληνισμός, ενώ επίκειται σεισμός. Να δεις τι σου ’ρχεται μετά, Να δεις τι σου ’χω για μετά. ΕΟΚ, ΝΔ περικοπές, Κυπριακό και Σκόπια, Θεέ μου πως φτάσαμε ως εδώ, στα σύνορα του εξ-αποδώ. Μα η Ελλάδα ως γνωστόν ποτέ της δεν πεθαίνει. Και όπως έχει ειπωθεί, κάποια στιγμή θ’ αναστηθεί!»
25 χρόνια μετά το τραγούδι είναι επίκαιρο! Έβλεπα την Βουλή και την ιδέα να μετατραπεί σε δικαστήριο που σίγουρα απέχει από τον ρόλο της. Βλέπω την ανάγκη να γίνουμε επιτέλους ένα Κράτος χωρίς τη μεροληπτική και ατομική λειτουργία. Μεγάλα λόγια… Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ, Παλαιστίνη και Συρία, Θεέ μου πώς φτάσαμε ως εδώ στα σύνορα του εξ-αποδώ!
Η Κύπρος μας θυμίζει, χρόνια μετά, την εισβολή της Τουρκίας, την κατάληψη και διαχείριση του 40% της και τα προβλήματα που ζει. Χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος…
Καλό μας Αύγουστο!
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 27.07.2025