Η τραγωδία του Μπέρντεν Παρκ: Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας μπροστά σε νεκρούς θεατές (βίντεο)
Στις 9 Μαρτίου 1946 η αναμέτρηση Μπόλτον - Στόουκ για το Κύπελλο Αγγλίας στοιχειώθηκε από 33 χαμένες ψυχές
Ο αγώνας μεταξύ Χιλής και Ιταλίας στο Μουντιάλ του 1962 ήταν τόσο βίαιος, ώστε έμεινε στην ιστορία ως η "Σφαγή του Σαντιάγο". Όμως, για τον πρώτο βοηθό διαιτητή Λέο Γκόλντσταϊν ήταν απλά μία μέρα στη δουλειά. Δύο δεκαετίες πριν, ο εβραϊκής καταγωγής Πολωνός είχε γλιτώσει από βέβαιο θάνατο στο κολαστήριο του Άουσβιτς, λίγα μέτρα πριν εισέλθει δια της βίας στους φονικούς θαλάμους αερίων.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα, που διεξήχθη στις 2 Ιουνίου 1962, τα "δολοφονικά" τάκλιν έδιναν κι έπαιρναν, το ίδιο και οι συρράξεις μεταξύ ποδοσφαιριστών, με τη διοργανώτρια Χιλή να παίρνει τελικά τη νίκη με 2-0.
Την ώρα που ο Άγγλος διαιτητής Κεν Άστον, ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε τη χρήση κίτρινης και κόκκινης κάρτας, προσπαθούσε να χωρίσει τους ποδοσφαιριστές και να επιβάλει την τάξη, είχε στο πλευρό του τον Γκόλντσταϊν.
Αλλά οι ζωές ολόκληρες των 22 ανθρώπων που έπαιζαν μπάλα και ξύλο στο Εθνικό Στάδιο του Σαντιάγο, ήταν μία μέρα από τη δική του.
Λίγα μέτρα πριν τον θάνατο
Οι ναζί συνέλαβαν τον Γκόλντσταϊν στην Πολωνία και τον έστειλαν στο Άουσβιτς. Εκεί, μπήκε στη σειρά για να οδηγηθεί στους θαλάμους αερίων, αλλά για καλή του τύχη τον αναγνώρισε ένας στρατιώτης των SS, που τύγχανε διεθνής ποδοσφαιριστής. Οι Γερμανοί χρειάζονταν διαιτητή για τους αγώνες μεταξύ αστυνομικών και φρουρών στο Άουσβιτς και σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ο Γκόλντσταϊν ήταν τέλειος γι' αυτόν τον ρόλο. Έτσι, ο στρατιώτης τον τράβηξε από το χέρι, επιβεβαίωσε ότι ήταν διαιτητής και του έδωσε την εντολή να πάει άμεσα στο γήπεδο. Η μοίρα τού είχε χαμογελάσει διάπλατα.
Το αμερικανικό όνειρο ενός ταξιτζή
Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γκόλντσταϊν μετανάστευσε στις ΗΠΑ, όπου πήρε την αμερικανική υπηκοότητα και διηύθυνε τοπικούς αγώνες ποδοσφαίρου, που τον βοήθησαν να φτάσει μέχρι το Μουντιάλ του 1962 και αργότερα να γίνει μέλος του Hall of Fame ποδοσφαίρου, που εδρεύει στο Ντάλας.
Για να βιοποριστεί, όμως, εργαζόταν ως οδηγός ταξί και είναι βέβαιο ότι θα μπορούσε να μοιραστεί συγκλονιστικές ιστορίες με τους επιβάτες του οχήματός του.
