ΛΥΔΙΑ ΚΟΝΙΟΡΔΟΥ Υπηρετώ το όραμα ενός σημαντικού ανθρώπου

- Newsroom

Ένα κοίλωμα μιας πλαγιάς του Βερτίσκου, στο Ράκοβο, λίγο έξω από τον Σοχό, διαμορφώθηκε σε ανοιχτό θέατρο. Eκεί, το βράδυ της Παρασκευής 31 Ιουλίου, θα ακουστεί ο θρήνος των “Χοηφόρων”, της τραγωδίας του Αισχύλου όπως την παρουσιάζει το Θεσσαλικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου. Η Λυδία Κονιόρδου, αυτή η σπουδαία ηθοποιός, θα είναι και Ηλέκτρα και Κλυταιμνήστρα. Δύο ρόλοι-θεριά, που τους είχε αντιμετωπίσει και πριν από περίπου 15 χρόνια, όταν και πάλι με τον Τσιάνο και το Θεσσαλικό Θέατρο είχαν πρωτοπαρουσιάσει την ίδια τραγωδία.

Συνέντευξη Κώστας Μαρίνος

Πριν από 15 χρόνια, ο Κώστας Τσιάνος και η Λυδία Κονιόρδου με τις “Χοηφόρες” συνέχιζαν την αναζήτηση για μια διαφορετική ερμηνεία του αρχαίου δράματος, που είχε ξεκινήσει με την “Ηλέκτρα” και την “Ιφιγένεια εν Ταύροις”. Τρεις σκηνικές παρουσιάσεις, με τις οποίες ο Κώστας Τσιάνος αναζητούσε τις σχέσεις του αρχαίου τραγικού λόγου με τις στάσεις και τις όψεις της λαϊκής παράδοσης. Και οι τρεις προτάσεις, μετά το πρώτο ξάφνιασμα, είχαν γίνει δεκτές με ενθουσιασμό. Όμως ο ίδιος έκρινε πως στις “Χοηφόρες” θα έπρεπε να γίνει ένα ακόμη βήμα. Η δυνατότητα του δόθηκε φέτος, όταν κλήθηκε να συνεργαστεί και πάλι με το Θεσσαλικό Θέατρο - ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας.
“Ο Κώστας πάντα ήθελε να ξαναδουλέψει αυτή την παράσταση και βεβαίως εγώ δεν θα μπορούσα να αρνηθώ”, λέει η Λυδία Κονιόρδου. “Πιστεύω πως ήταν η πιο ολοκληρωμένη από τις τρεις τραγωδίες που κάναμε, ότι έφτασε στο μεδούλι της άποψής του. Αλλά αισθανόταν ότι έπρεπε να εμβαθύνει σε ορισμένα σημεία, τον απασχολούσε επί τόσα χρόνια. Και έτσι ξαναβρεθήκαμε”.
Η Λυδία Κονιόρδου δείχνει πολύ ευδιάθετη, πολύ χαρούμενη, και δεν το αρνείται. “Είμαι! Υπηρετώ το όραμα ενός σημαντικού ανθρώπου, που έχει μια ολοκληρωμένη άποψη για το αρχαίο δράμα, κάνουμε όλοι μαζί μια παράσταση την οποία πιστεύουμε, μια παράσταση εντέλει πολύ σύγχρονη”.

ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Όταν πριν από περίπου 20 χρόνια είχε ακουστεί στους θεατρικούς κύκλους ότι ο Κώστας Τσιάνος θα ανέβαζε την “Ηλέκτρα” στηριγμένος σε στοιχεία της λαϊκής παράδοσης, πολλοί θεωρούσαν σίγουρη την αποτυχία του εγχειρήματος. “Τολμώ να πω ότι υπήρχε μια περιφρονητική στάση από πολλούς διανοουμένους. Όταν όμως είδαν την παράσταση, αναγνώρισαν τη σπουδαιότητά της”. Την παράσταση εκτίμησαν και οι απλοί θεατές, αφού το θέατρο έπαιζε τότε σχεδόν σε κάθε χωριό της Θεσσαλίας. Με θετικές κριτικές αναγνωρίστηκε επίσης η σημασία της “Ιφιγένειας” και των “Χοηφόρων”. Όμως από τότε πέρασαν πολλά χρόνια, η ελληνική κοινωνία δεν είναι αυτή που ήταν. Θα μπορέσει άραγε να ανασύρει ο σημερινός θεατής μνήμες που πιθανώς θέλει να διαγράψει;
“Ναι, η κοινωνία έχει αλλάξει, αλλά υπάρχουν και κάποια πράγματα που είναι διαχρονικά. Όπως είχε δείξει και η πρώτη μας εμπειρία, παρόλο που αλλάζουν οι καιροί, διατηρούν την αλήθεια τους. Και αυτή τη φλέβα έχει αγγίξει ο Κώστας. Πιστεύω ότι η σκηνή της επίκλησης, έτσι όπως την ʽείδεʼ, είναι ένα μνημείο θεατρικής κατάθεσης. Εκεί έχει ξεπεράσει το στιλ, τη φόρμα, και συνδέθηκε με τις αυθεντικές ανάγκες του ανθρώπου”.

“Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ”
Ακούγοντας τη Λυδία Κονιόρδου να μιλά με πάθος για τις “Χοηφόρες” αλλά και εν γένει για τη θεατρική δημιουργία, αναρωτιέσαι για τον κόπο που απαιτεί η δουλειά της και για την ευκολία με την οποία ορισμένοι εισβάλλουν στον χώρο αυτό. “Χρειάζεται και τεχνική και πνευματική άσκηση για να παίξει κάποιος αρχαίο δράμα. Πρέπει να συγκεντρωθείς, να ασκηθείς. Μόνο με τον πρωταθλητισμό μπορεί να το συγκρίνει κανείς. Πώς αλλιώς να πλησιάσεις τα μεγάλα φιλοσοφικά νοήματα των κειμένων;”.
Η ίδια ξέρει αυτό τον κόπο καλά και από τη θέση του σκηνοθέτη, αφού έχει ασχοληθεί με τη σκηνική μεταφορά του λόγου των τραγικών, αλλά και από τη θέση της δασκάλας, που φροντίζει να μεταδώσει στους νεότερους κάτι από την εμπειρία της. “Η διδασκαλία είναι για μένα ανάγκη και υποχρέωση. Το να μεταφέρεις στους νεότερους όσα έμαθες από τους παλαιότερους δασκάλους είναι σημαντικό. Και παρατηρούμε στην εποχή μας ότι οι νέοι, ελλείψει δασκάλων, ανακαλύπτουν διαρκώς την... πυρίτιδα, ενώ θα μπορούσαν να στηριχθούν σε όσα έγιναν και να κάνουν ένα βήμα παραπάνω. Χάνεται έτσι πολύτιμος χρόνος”.
Η Λυδία Κονιόρδου ομολογεί ότι όσο περνούν τα χρόνια την ελκύει περισσότερο το καθαρά δημιουργικό μέρος της δουλειάς της και όχι το διοικητικό. Έτσι κι αλλιώς μια φάση στη διαδρομή της, η θητεία της ως καλλιτεχνικής διευθύντριας του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, έληξε αφήνοντάς της μια μάλλον πικρή γεύση. “Έληξε η θητεία μου, δεν ανανεώθηκε και δεν ήθελα να συνεχίσω αν δεν υπήρχαν οι κατάλληλες βάσεις. Οι βάσεις δεν υπήρχαν, έκανα μια προσπάθεια, αλλά χωρίς πολιτικές αποφάσεις δεν μπορείς να παλεύεις μόνος σου απέναντι σʼ έναν τοίχο”.


ΔΗΠΕΘΕ ΛΑΡΙΣΑΣ
Αισχύλου “Χοηφόρες”
Μετάφραση, σκηνοθεσία, χορογραφία: Κώστας Τσιάνος
Κοστούμια: Ιωάννα Παπαντωνίου
Μουσική: Διονύσης Τσακνής (ζωντανή ερμηνεία από τρεις μουσικούς)
Παίζουν: Λυδία Κονιόρδου (Ηλέκτρα-Κλυταιμνήστρα), Νίκος Ψαρράς (Ορέστης), Ελένη Ουζουνίδου (Τροφός), Θανάσης Χαλκιάς, Γιώργος Στάμος, Δημήτρης Καλαντζής, Νικολέττα Βλαβιανού, Σοφία Αθανασοπούλου κ.ά.