Μαρία Κέκη στο makthes.gr: Το δημόσιο, το ιδιωτικό, το δημοτικό

- Newsroom

Της Μαρίας Κέκη

Τυπικά Επικεφαλής - Υποψήφια Δήμαρχος Θεσσαλονίκης με το Συνδυασμό «Η Πόλη Ανάποδα και συνεργαζόμενες κινήσεις»

Ομολογουμένως, η γενιά μας πέρασε δύσκολα. Μεγαλώσαμε μέσα στην κρίση, δυσκολευτήκαμε, κι ακόμα δυσκολευόμαστε, να βρούμε μια αξιοπρεπή δουλειά. Είδαμε τους φίλους και τις φίλες μας να φεύγουν και ψάχναμε μισό καλό λόγο να μείνουμε εδώ, στην πόλη και στη χώρα μας.

Όσα έγιναν φέτος ήταν σαν να μας σπρώχνουν ακόμα περισσότερο στη φυγή ή την απελπισία: το έγκλημα στα Τέμπη, οι ασταμάτητες πυρκαγιές, οι φονικές πλημμύρες. Δεν θέλω όμως ούτε να τα θυμίσω, αρκετά μας πληγώνουν, ούτε να κάνω έκκληση στο συναίσθημα. Θέλω να σκεφτούμε με ψυχραιμία ποιο είναι το νήμα που συνδέει όλες αυτές τις καταστροφές.

Το νήμα αυτό λοιπόν το εντόπισαν πρώτα οι μαθητές και οι μαθήτριες, όταν απέναντι στο έγκλημα στα Τέμπη σήκωσαν πανό με το σύνθημα «δεν θα ιδιωτικοποιήσετε και τις ψυχές μας». Αυτό, πιστεύουμε κι εμείς, είναι το κεντρικό δίλημμα της εποχής μας: το δημόσιο απέναντι στο ιδιωτικό. Η απαξίωση των δημόσιων μεταφορών, η διάλυση της δασοπροστασίας, η απουσία κάθε άμυνας απέναντι στην κλιματική κρίση, αλλά κι ακόμα παραπέρα, η κατάσταση στη δημόσια υγεία, το κόστος του ρεύματος κι η ενεργειακή φτώχεια, η στεγαστική κρίση, έχουν κοινές αιτίες, τις ίδιες που ζούμε από την αρχή της ενήλικης ζωής μας: μια κατάσταση βουβής, διαρκούς κρίσης και χρεοκοπίας.

Με αντίστοιχα διλήμματα ερχόμαστε αντιμέτωπες και στον Δήμο Θεσσαλονίκης, εδώ και τέσσερα χρόνια που δραστηριοποιούμαστε ως Πόλη Ανάποδα. Μπορεί η ιδιωτικοποίηση των δημοτικών υπηρεσιών να μην γίνεται με μια άμεση πώληση, αλλά παίρνει την ύπουλη μορφή των εργολαβιών. Να δώσουμε μόνο τρία, ενδεικτικά παραδείγματα. Πρώτο, η εργολαβία για την επισκευή των απορριμματοφόρων. Ενώ η δημοτική επιχείρηση διαθέτει ένα καινούργιο, εξοπλισμένο συνεργείο, η διοίκηση Ζέρβα επέλεξε να δώσει τη δουλειά έξω με εργολαβία. Αποτέλεσμα, το συνεργείο κι η δημόσια υπηρεσία απαξιώνεται, δεκάδες απορριμματοφόρα παραμένουν ανενεργά κι η πόλη βιώνει τη χειρότερη κρίση στην διαχείριση των απορριμμάτων στην ιστορία της.

Δεύτερο παράδειγμα, η ανακύκλωση. Εδώ και αρκετά χρόνια έχει γίνει η στρατηγική επιλογή να εκχωρηθεί σε ιδιώτες: ως αποτέλεσμα, το ποσοστό ανάκτησης είναι κάτω από 20%, το χαμηλότερο στην Ευρώπη, ενώ κάθε τόσο τα ιδιωτικά «εργοστάσια ανακύκλωσης» καίγονται μυστηριωδώς, δηλητηριάζοντας την ατμόσφαιρα της πόλης.

Τρίτο, μικρότερο αλλά χαρακτηριστικό. Πρόσφατα κληθήκαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο να εγκρίνουμε εργολαβία 500.000 ευρώ για τη συντήρηση των συντριβανιών της πόλης. Η Δημοτική Σύμβουλος της Πόλης Ανάποδα, Λουκία Αργυριάδου, η μόνη που ανέδειξε το θέμα, αναρωτήθηκε πρώτο αν ο Δήμος δεν έχει καν υδραυλικούς και ηλεκτρολόγους για να αναλάβει αυτή τη δουλειά και δεύτερο, πως γίνεται η συντήρηση ενός σιντριβανιού να στοιχίζει 18.000 ευρώ!

Συνοψίζοντας, να τί σημαίνει εργολαβίες: κακή ποιότητα υπηρεσιών για τους κατοίκους και σπατάλη δημοσίου χρήματος από τη μια και υπερκέρδη από την άλλη. Για αυτό στεκόμαστε ως Πόλη Ανάποδα απέναντι στην ιδιωτικοποίηση και τις εργολαβίες, για αυτό υπερασπιζόμαστε το δημόσιο χαρακτήρα των κοινωνικών υπηρεσιών. Να λοιπόν, με μια φράση, τί είναι για εμάς η Πόλη Ανάποδα. Είναι αυτή η κοινωνική δύναμη που μαζί με τους κατοίκους, υπερασπίζεται το δημόσιο, απέναντι στα ιδιωτικά συμφέροντα: τα κοινά αγαθά, το δημόσιο νερό, το δημόσιο χώρο, το δικαίωμα στη στέγαση ως κοινωνικό αγαθό. Να θυμηθούμε εδώ για παράδειγμα ότι, όπως αποκάλυψε η Μακεδονία, ακόμα και η ΔΕΘ θα απειληθεί το επόμενο διάστημα με πλήρη ιδιωτικοποίηση.

Για αυτό επιλέγουμε, ακόμα και σήμερα, δυο μέρες πριν τις εκλογές, να μην μιλήσουμε γενικά και αφηρημένα με ωραία λόγια και υποσχέσεις, αλλά να μιλήσουμε συγκεκριμένα, πολιτικά. Γιατί η πολιτική για εμάς δεν είναι ένα πεδίο επικοινωνίας, παραγοντισμού, ανέλιξης ή, ακόμα χειρότερα, εξυπηρέτησης συμφερόντων. Είναι ο χώρος που διεκδικούμε να ζήσουμε – και να ζήσουμε καλύτερα.

Αν έχει λοιπόν ένα στόχο η Πόλη Ανάποδα, είναι αυτός: να ξαναγίνει η πολιτική ένα εργαλείο, ένα όπλο, στα χέρια αυτών που την έχουν ανάγκη για να επιβιώσουν. Να επιστρέψει στα χέρια των πολλών, των νέων, των φτωχών, των αποκλεισμένων. Αυτών που δικαίως έχουν απογοητευτεί από το ίδιο χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό που εναλλάσετε στις θέσεις εξουσίας και που σήμερα γυρνάνε την πλάτη σε όλους – ακόμα και σε εμάς. Να κάνουμε την πολιτική ξανά μια ενδιαφέρουσα, συλλογική, συμμετοχική υπόθεση. Μέσα από αυτόν τον δρόμο, ακόμα κι αν είναι πιο μακρύς και πιο δύσκολος, πιστεύουμε ότι θα φτάσουμε σε μια πραγματική αλλαγή, που δεν θα είναι εναλλαγή ονομάτων, αλλά θα αφορά τις πραγματικές ζωές, των πραγματικών ανθρώπων.

Και είμαστε σίγουρες ότι το αποτέλεσμα που θα έχουμε μεθαύριο θα είναι ένα κρίσιμο, μεγάλο βήμα σε αυτό τον δρόμο.