Γράφει
Βασίλης Κοντογουλίδης
Ποιον φοβάται ο πρωθυπουργός της χώρας και κάνει για μία ακόμη φορά λόγο για «ψευτοπατριώτες» αναγνωρίζοντας μόνο στην εαυτό του και στην κυβέρνησή του πατριωτική δράση; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρίσκεται στην πιο δύσκολη θέση ενάμισι χρόνο πριν την ολοκλήρωση της θητείας του και η αλήθεια είναι ότι φοβάται πολλούς και πολλά.
Καταρχάς φοβάται την εξέλιξη των σκανδάλων που λέγονται Τέμπη και ΟΠΕΚΕΠΕ. Η τραγωδία των Τεμπών μπαίνει στην τελική ευθεία με τη διεξαγωγή της δίκης στις 23 Μαρτίου του 2026 και για τον επόμενο χρόνο θα αναβιώνουν συνεχώς στη συνείδηση της κοινωνίας οι κυβερνητικοί χειρισμοί στο θέμα αυτό που έχουν έντονα αντιθεσμικό χαρακτήρα.
Ο πρωθυπουργός φοβάται και τις παρενέργειες του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ στην καθημερινότητα των αγροτοκτηνοτρόφων που λόγω των καθυστερήσεων στις επιδοτήσεις τους είναι οργισμένοι και αποφασισμένοι να βγουν στους δρόμους τους επόμενους μήνες.
Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους που αποτελούν την ραχοκοκαλιά του εκλογικού σώματος της Νέας Δημοκρατίας είναι σε οικονομική απόγνωση και αποφασισμένοι να «μαυρίσουν» με την ψήφο τους για πρώτη φορά το κόμμα που ψηφίζουν παραδοσιακά.
Ο πρωθυπουργός φοβάται και την ακρίβεια και για πρώτη φορά την αντιμετώπισή της την εντάσσει στην επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης με τις μειώσεις που ανακοίνωσε πανηγυρικά σε κωδικούς προϊόντων. Η ακρίβεια όσες μειώσεις και να ανακοινωθούν δεν αντιμετωπίζεται και η κυβέρνηση χάνει το τρένο και σε αυτό τον τομέα.
Ο πρωθυπουργός, όμως, φοβάται και τους προκατόχους του στο κόμμα του οποίου προΐσταται (αναφέρομαι στον Κώστα Καραμανλή και στον Αντώνη Σαμαρά). Ο Καραμανλής βλέπει θεσμική κρίση που μπορεί να εξελιχτεί σε εθνική κρίση και ο Σαμαράς ετοιμάζεται για το νέο βήμα στην πολιτική του διαδρομή που είναι η δημιουργία νέου κόμματος με πατριωτικές αναφορές.
Και τι κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να αντιμετωπίσει όλους αυτούς τους φόβους που τον κυριεύουν και του προκαλούν πολιτική ψύχωση με την σκέψη ότι πλησιάζει ο χρόνος του πολιτικού του τέλους; Τα βάζει για μία ακόμα φορά με τους «ψευτοπατριώτες» όπως τους αποκαλεί. Και την ίδια στιγμή αναλαμβάνει πρωτοβουλίες που κλείνουν το μάτι στο δεξιό ακροατήριο με την υπόθεση του μνημείου του άγνωστου στρατιώτη.
Αλλά είναι τόσο ερασιτεχνικός ο τρόπος του χειρισμού αυτού του θέματος επειδή δεν είναι αληθινός που έμεινε σαν εδραιωμένη εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι η κυβέρνηση μετατρέπει το στράτευμα που είναι για την ασφάλεια των συνόρων σε υπηρεσία καθαριότητας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει πολύ καλά ότι ο μεγάλος του αντίπαλος στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές, δεν είναι ούτε η κεντροαριστερά ούτε η Αριστερά που είναι φθαρμένα προϊόντα με όρους αγοράς. Ο μεγάλος κίνδυνος να πέσει το ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας σε χαμηλά επίπεδα είναι ο χώρος που έχει αναφορά σε αρχές και αξίες πατρίδας.
Και αυτό τον χώρο προσπαθεί με μένος να απαξιώσει όταν μάλιστα νιώθει ασφυκτικά την πίεση της δικής του απαξίωσης από τον πρόεδρο Τραμπ που είναι εμφανές πλέον ότι αδιαφορεί για τον Μητσοτάκη εν αντιθέσει με άλλους ηγέτες της κεντροδεξιάς στην Ευρώπη. Οπότε, κατά την άποψή μου, ο πόλεμος Μητσοτάκη στους «ψευτοπατριώτες» είναι εκ των προτέρων χαμένος…