Γ. Κεφαλογιάννης: Χίλιες προσλήψεις πυροσβεστών το 2026
«Το δυσκολότερο καλοκαίρι 20ετίας στην Ευρώπη για τις πυρκαγιές»
Κάποτε τον Αύγουστο περιμέναμε τα μελτέμια για να δροσίσει λίγο. Οι αέρηδες ήταν ένα σημάδι ότι το καλοκαίρι βάδιζε σιγά σιγά προς το τέλος του και όλοι οι ταξιδιώτες του Αυγούστου που έμπαιναν στα πλοία για τις Κυκλάδες ετοιμάζονταν για καλό κούνημα.
Όλα αυτά είναι πια περασμένα ξεχασμένο. Η κλιματική κρίση βλέπετε τα ανέτρεψε όλα. Αυτό που συνέβη αυτήν την εβδομάδα στην Αττική μπορεί να μη συγκρίνονταν με το Μάτι, αλλά για τρεις ημέρες σού μαύριζε την καρδιά. Τι συνέβη; Μια γυναίκα νεκρή και πάνω από 120.000 στρέμματα απανθρακωμένα είναι ο έως τώρα απολογισμός της φωτιάς που ξεκίνησε από τον Βαρνάβα και έφτασε μέχρι τη Νέα Μάκρη και τον αστικό ιστό της Αθήνας. Έφταιγε η κυβέρνηση;
Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη επιχειρησιακά κυβέρνηση από τη σημερινή. Μπορεί όχι με αυτόν τον υπουργό, ίσως με επικεφαλής τον Νίκο Χαρδαλιά, όμως και αυτός πλέον ως περιφερειάρχης Αττικής είχε και έχει άμεση εμπλοκή στις πυρκαγιές.
Δε θέτουμε ερωτηματικά για την ετοιμότητα, την επάρκεια και την αποτελεσματικότητα του επιτελικού κράτους και της Πυροσβεστικής. Όμως το γενικό συμπέρασμα είναι ότι όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις αλλά και η σημερινή κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη παρά τις εξαγγελίες για πυροπροστασία και αύξηση μέσων πυρόσβεσης, κάθε χρόνο βρίσκονται να χάνουν τον έλεγχο στις πυρκαγιές, με οδυνηρά αποτελέσματα σε όλα τα επίπεδα. Από τις φωτιές στο Μάτι, παλιότερα στην Ηλεία, στον Έβρο, τη Ροδόπη, τη Λέσβο, τη Ρόδο και την Αττική, τα στοιχεία που προκύπτουν καθιστούν σαφές ότι οι πυροσβεστικές δυνάμεις δεν επαρκούν, ενώ η πρόληψη παραμένει άγνωστη λέξη.
Οι καταστροφές εντός του αστικού ιστού τόσο σπιτιών όσο και βιομηχανιών αναμένεται να επαναφέρει το ζήτημα της ασφάλισης έναντι φυσικών καταστροφών, ζήτημα το οποίο οι ασφαλιστικές συζητούν μεν, αποθαρρύνουν δε, λόγω έλλειψης επαρκών εχέγγυων από την πλευρά του Δημοσίου, καθώς η πρόληψη και τα σχέδια αντιμετώπισης καταστροφών υπολείπονται.
Θετικό το 112 που σώζει ζωές, αλλά δεν αρκεί. Όσο για τα νέα πτητικά μέσα -όπως είπε και χτες ο πρωθυπουργός που επισκέφτηκε τη βάση των Canadair - δεν αρκούν και δεν πρόκειται άμεσα να αυξηθούν. Οπότε ό,τι βοήθεια επιπλέον θα προέρχεται από τις ξένες χώρες.
Ένα παράδειγμα εδώ και που είναι προς μίμηση. Εφαρμόζεται στον δήμο Βάρης, Βούλας Βουλιαγμένης και στον δικό μας Πυλαίας-Χορτιάτη και χρησιμοποιεί τα drones για την παρακολούθηση των δασών. Στήνεται ένα Κέντρο Επιχειρήσεων, το οποίο επί 24 ώρες καθημερινά, επί 7 ημέρες την εβδομάδα και επί 365 ημέρες το χρόνο παρακολουθεί την κατάσταση των δασών του δήμου. Και επειδή είναι συνδεδεμένο με αισθητήρες θερμότητας ειδοποιεί ανά πάσα στιγμή αν η θερμοκρασία για κάποιο λόγο τείνει να αυξηθεί. Και έτσι αντιμετωπίζεται η όποια πυρκαγιά σε χρόνο dt.
Φυσικά το όλο εγχείρημα έχει ένα κόστος. Αν λοιπόν θέλουμε να βρούμε τρόπους για να περιορίσουμε τις πυρκαγιές, αυτός είναι ένας. Αρκεί το κράτος να βάλει το χέρι στην τσέπη και να ενισχύσει με κονδύλια όλους τους δήμους που έχουν θέμα με την πυροπροστασία και συνορεύουν με δάση. Και μετά να βρει τους μηχανισμούς για να ελέγξει ότι τα λεφτά που έδωσε πήγαν για την πυροπροστασία και όχι για άλλες ελλείψεις των δήμων.
Όσο για τα υπόλοιπα για άλλη μια φορά τα κόμματα πήραν κάτω από τη βάση με τις κοκορομαχίες τους. Γιατί όταν καίγεται η μισή Αττική χρειάζεται πολιτική συνεννόηση και ομοψυχία. Και όχι προσπάθεια να εκμεταλλευθεί ο ένας τα λάθη του άλλου. Και αυτό ισχύει για όλους. Και για την κυβέρνηση αλλά και για τον Ανδρουλάκη και τον Κασσελάκη που ψάχνουν λόγους για να κτυπήσουν τον Μητσοτάκη. Ενώ ακόμη δεν έχουν σβήσει οι φωτιές.
Επίσης χρειάζεται και μετά τις πυρκαγιές μια σωστή διαχείριση. Υπερκομματική. Για να βρούμε όλοι μαζί έναν μπούσουλα για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, πάνω στον οποίο να συμφωνούμε όλοι. Κόμματα, κοινωνία των πολιτών και φορείς.
Κλείνουμε με τα αμιγώς πολιτικά. Εδώ μια παλιά πολιτική σοφία λέει ότι οι εσωκομματικές φιλίες καλά κρατούν και δεν ανατρέπονται. Θυμάμαι την παλιά ομάδα των εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ, που μπορεί να μην ήταν απόλυτα κυρίαρχη στο κόμμα, αλλά ήταν πολύ δεμένη. Και τέτοιοι δεσμοί καλά κρατούν.
Μαθαίνουμε ότι αυτές τις ημέρες περιόδευσε στη Χαλκιδική η Άννα Διαμαντοπούλου, που διεκδικεί να γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Ξέρετε ποιος τής διοργάνωσε την περιοδεία; Ο παλιός σημιτικός και Χαλκιδικάρχης Χρήστος Πάχτας. Με τον οποίο ή Διαμαντοπούλου ήταν στην ίδια εκσυγχρονιστική ομάδα. Παλιές πολιτικές φιλίες που λένε.
Κλείνουμε με την Παναγία Σουμελά. Παλιά κάθε Δεκαπενταύγουστο γίνονταν πολιτικό προσκύνημα στις πλαγιές του Βερμίου. Τι Πρόεδροι τη Δημοκρατίας, τι πρωθυπουργοί, τι υπουργοί-τόσοι και τόσοι έχουν περάσει από εκεί. Οι παλιοί ρεπόρτερ θυμούνται ότι δεν μπορούσε κανείς να παρκάρει σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου από την Ιερά Μονή τη Παναγίας Σουμελά, όπου γινόταν η επίσημη δοξολογία. Τώρα οι πολιτικές παρουσίες έχουν περιοριστεί σημαντικά. Σήμερα πάντως την ανηφόρα για την Παναγία Σουμελά θα ανέβει ο Κώστας Γκιουλέκας. Που ως υφυπουργός Μακεδονίας-Θράκης θα εκπροσωπήσει στις εκδηλώσεις την κυβέρνηση.
Χρόνια πολλά σε όλους…
*Ένας Αθηναίος που ζει στη Θεσσαλονίκη
