Όσα έγιναν στην ημερίδα της «Μακεδονίας», το σίριαλ με τις αστικές γραμμές των ΚΤΕΛ και οι περιπέτειες της οικογένειας Κασσελάκη. Γράφει ο Σαλονικιός

Όσα έγιναν στην ημερίδα της «Μακεδονίας», το σίριαλ με τις αστικές γραμμές των ΚΤΕΛ και οι περιπέτειες της οικογένειας Κασσελάκη. Γράφει ο Σαλονικιός

Την περίοδο αυτή μονοπωλούν την επικαιρότητα θέματα όπως το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, οι αυξημένες μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές, οι σχέσεις Ελλάδας Λιβύης κ.ο.κ. Ωστόσο, στο περιθώριο αυτής της επικαιρότητας τρέχουν σημαντικές εξελίξεις και σε άλλους τομείς, όπως για παράδειγμα στην Παιδεία. Πέρα από την παραδοσιακή προετοιμασία για την επόμενη σχολική χρονιά σε δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια (κατανομές μαθητικού πληθυσμού, διορισμοί εκπαιδευτικών κ.λπ.), θα έχουμε πιθανότατα από Σεπτέμβριο τη λειτουργία των πρώτων μη κρατικών, μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, όπως και τις πρώτες διαγραφές των λεγόμενων “αιωνίων” φοιτητών. Με αυτά τα ζητήματα καταπιάστηκε η χθεσινή ημερίδα την οποία διοργάνωσαν η “Μακεδονία της Κυριακής” και το emakedonia.gr η οποία διοργανώθηκε στην αίθουσα “Μανόλης Αναγνωστάκης” του δημαρχείου Θεσσαλονίκης.

Ήταν από τις πλέον ενδιαφέρουσες συζητήσεις που έχει διοργανώσει το συγκρότημα της “Μακεδονίας” στις οποίες ακούστηκαν όλες ανεξαιρέτως οι φωνές. Από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας (την υπουργό Σοφία Ζαχαράκη και τον υφυπουργό Νίκο Παπαϊωάννου), την αντιπολίτευση (Στέφανος Παραστατίδης από το ΠΑΣΟΚ, Χρήστος Γιαννούλης και Κατερίνα Νοτοπούλου από τον ΣΥΡΙΖΑ), τα στελέχη της εκπαίδευσης (Κόπτσης, Βαζούρα), τους πρυτάνεις των τριών πανεπιστημίων της Θεσσαλονίκης (Αναστασιάδης, Κατρανίδης, Αναγνωστόπουλος), εκπροσώπους των υπό ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων στη Θεσσαλονίκη, ως εκπροσώπων των φοιτητών, αλλά και συλλόγων γονέων οι οποίοι ζήτησαν να θέσουν υπόψη των στελεχών της εκπαίδευσης τα προβλήματά τους.

Κάποιοι ξέφυγαν

Ο διάλογος υπήρξε γόνιμος και παραγωγικός. Ωστόσο, κάποιοι ξέφυγαν, επιδιώκοντας να μετατρέψουν την ημερίδα σε πεδίο αντιπαράθεσης με τα στελέχη της εκπαίδευσης. Αναφέρομαι κυρίως σε ομάδα γονέων από το 3ο λύκειο Καλαμαριάς οι οποίοι βρίσκονται σε κινητοποιήσεις εδώ και εβδομάδες διαμαρτυρόμενοι γιατί κάποιοι από τους μαθητές, σύμφωνα με τις κατανομές του μαθητικού πληθυσμού, θα μετακινηθούν στο 5ο λύκειο, ένα θέμα το οποίο ανέδειξε το emakedonia.gr με εκτενές ρεπορτάζ στις 28 Ιουνίου.
Πριν από την έναρξη της εκδήλωσης υπήρξε συνεννόηση με τον αντιδήμαρχο Παιδείας του δήμου Καλαμαριάς Θάνο Γιαννακό ότι θα του δοθεί ο λόγος, μετά την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου συζήτησης που αφορούσε την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Η συμφωνία αυτή ωστόσο, δεν τηρήθηκε καθώς αντιδήμαρχος και γονείς απαίτησαν να επιβάλουν τη δική τους διαδικασία. Ο λόγος δόθηκε στον αντιδήμαρχο ο οποίος παρουσίασε τα αιτήματα των γονέων, τα οποία υποστηρίζει και ο δήμος Καλαμαριάς, αλλά όταν ήρθε η σειρά των στελεχών της εκπαίδευσης να απαντήσουν προκλήθηκαν αδικαιολόγητες εντάσεις εκ μέρους των γονέων οι οποίες δεν εξυπηρετούσαν εν τέλει και την υπόθεσή τους.

Όταν πηγαίνεις σε μια εκδήλωση η οποία έχει συγκεκριμένη ατζέντα, με συγκεκριμένους προσκεκλημένους και παρόλα αυτά, σου δίνεται η δυνατότητα να εκθέσεις το πρόβλημά σου, ήρεμα και συντεταγμένα, τότε οφείλεις να σεβαστείς τη διαδικασία και τους διοργανωτές της εκδήλωσης. Όπως ακριβώς έγινε με τη φοιτήτρια της Νομικής, εκπρόσωπο των διαδηλωτών που βρίσκονταν στον περιβάλλοντα χώρο του δημαρχείου. Η νεαρή φοιτήτρια εξέφρασε τις απόψεις της, τις διαφωνίες της, έλαβε τις απαντήσεις, χωρίς κραυγές και χωρίς εντάσεις. Άλλωστε, η “Μακεδονία” έχει αποδείξει δεκαετίες τώρα, ότι αποτελεί το πλέον φιλόξενο βήμα για όλες τις απόψεις που αναπτύσσονται στο δημόσιο χώρο, για τα ζητήματα της Θεσσαλονίκης και όχι μόνο. Και αυτό θα συνεχίσει να κάνει.

Η διευκρίνιση του Παπαϊωάννου

Μένω στην ημερίδα και συγκεκριμένα, σε μια διευκρίνιση την οποία έσπευσε να κάνει ο υφυπουργός Νίκος Παπαϊωάννου, με αφορμή την ομιλία του Δρ. Στάμου Καραμούζη, πρύτανη του Αμερικανικού Κολλεγίου Θεσσαλονίκης (ACT) το οποίο πρόκειται να αιτηθεί άδεια για ίδρυση παραρτήματος ξένου πανεπιστημίου μέσω του μητρικού ιδρύματος OPEN UNIVERSITY of LONDON. Ο Παπαϊωάννου έσπευσε να διευκρινίσει ότι “δεν μιλάμε για ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δεν μιλάμε για ιδιωτικό πανεπιστήμιο ΑCT. Μιλάμε ότι έρχεται, εγκαθίσταται και λειτουργεί το OPEN UNIVERSITY του Λονδίνου, εάν πάρει άδεια. Δεν θέλω να υπάρξουν παρουσία μου ζητήματα τα οποία δεν ισχύουν. Ο καθένας που μπορεί να εκπροσωπεί το οποιοδήποτε κολλέγιο ή το ACT, είναι άλλο πράγμα με αυτό που θα 'ρθει και θα εγκατασταθεί. Την άδεια δεν θα την πάρει το ACT, θα την πάρει, αν την πάρει, το OPEN UNIVERSITY of LONDON το οποίο δεν θα ιδρυθεί, υπάρχει ήδη, θα εγκατασταθεί και θα λειτουργήσει στην Ελλάδα. Άρα, και για νομικούς και σωστούς όρους, δεν ιδρύονται πανεπιστήμια, εγκαθίστανται και λειτουργούν, και δεν έχουν καμία σχέση με τα υπάρχοντα κολλέγια”. Είναι προφανής η αγωνία της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας να μην δημιουργηθεί η εντύπωση ότι τα ξένα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από μια απλή μετεξέλιξη των σημερινών ιδιωτικών κολλεγίων. Πάντως, ο κ. Καραμούζης έσπευσε να διευκρινίσει με τη σειρά του ότι “την αίτησή μας για το παράρτημα ξένου πανεπιστημίου θα την κάνει το μητρικό μας ίδρυμα OPEN UNIVERSITY of LONDON".

Ένας φίλος από τα παλιά


Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους στη χθεσινή ημερίδα ήταν και ένας πολιτικός... από τα παλιά, με έντονο αποτύπωμα στα πράγματα της Θεσσαλονίκης. Πρόκειται για τον πρώην υπουργό των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη, βουλευτή Πέλλας, τον Γιώργο Πασχαλίδη ο οποίος βρέθηκε στην πρώτη σειρά των καθισμάτων και παρακολούθησε ολόκληρη την ημερίδα. Τον ρώτησα εάν παρέστη ως πρώην υφυπουργός Παιδείας καθώς, θυμίζω, ότι αυτή ήταν η πρώτη κυβερνητική θέση που κατέλαβε, στην πρώτη κυβέρνηση Σημίτη τον Ιανουάριο του 1996, με υπουργό Παιδείας τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο Γιώργος αγαπά τη Θεσσαλονίκη, διετέλεσε υπουργός Μακεδονίας Θράκης για περίπου τρία χρόνια, στη διάρκεια των οποίων χειρίστηκε σημαντικές υποθέσεις, όπως η διεκδίκηση της ΕΧΡΟ 2008, η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. στη Χαλκιδική κ.λπ. Και βεβαίως είχε πάντοτε πολύ καλές σχέσεις, τόσο με τη “Μακεδονία”, όσο και με τα υπόλοιπα μέσα ενημέρωσης της πόλης, αν και αρκετές φορές δεχόταν κριτική για αποφάσεις και επιλογές του.


Σίριαλ


Πόσα χρόνια χρειάζονται προκειμένου να γίνει ένας διαγωνισμός για την ανάθεση αστικής συγκοινωνίας σε ιδιώτες; Εξαρτάται! Εάν είσαι στην Ελλάδα ο χρόνος είναι απροσδιόριστος. Δείτε για παράδειγμα τι συμβαίνει με τις αστικές λεωφορειακές γραμμές εκτός πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης τις οποίες εκτελούσε παλαιότερα ο ΟΑΣΘ. Τον Μάιο του 2019, επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και προεδρίας στον ΟΑΣΘ του αξέχαστου κυρ Στέλιου Παππά, ανατέθηκαν για πρώτη φορά έξι λεωφορειακές γραμμές στα ΚΤΕΛ. Προϊόντος του χρόνου, επί Νέας Δημοκρατίας πλέον, στα ΚΤΕΛ ανατέθηκαν σταδιακά συνολικά 43 γραμμές. Με διαδοχικές απ' ευθείας αναθέσεις, με το αιτιολογικό ότι για λόγους ανωτέρας βίας (covid κ.λπ.) δεν μπορούσαν να κάνουν διεθνή διαγωνισμό. Στο μεταξύ, το Ελεγκτικό Συνέδριο απέρριπτε κάθε φορά τις δικαιολογίες για την απευθείας ανάθεση, αλλά στη συνέχεια, με κάποιο τρόπο, άλλαζε πάντοτε γνώμη και έδινε το οκ.


Τελικά ο διαγωνισμός βγήκε στον αέρα τον Αύγουστο του 2024. Παρότι παρήλθε σχεδόν ένας χρόνος, ανάδοχος ακόμη δεν υπάρχει. Προσφορές κατέθεσαν τέσσερις κοινοπραξίες (ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης- ΚΤΕΛ Σερρών-AMCO, η ιταλική ΑΤΜ SPA-AZIENDA TRASPORTI MILANESI, η τουρκικών συμφερόντων GURSEL και η ισπανική ALSA). Έπειτα από προσφυγές που έγιναν η Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων (ΕΑΔΗΣΥ) έβγαλε εκτός παιχνιδιού τους τούρκους και τους ιταλούς. Έτσι απέμειναν μόνον τα ΚΤΕΛ με τους ισπανούς οι οποίοι εκτελούν ανάλογο έργο στην Κύπρο. Οι δύο αυτές εταιρείες έχουν στραφεί η μία κατά της άλλης, με προσφυγές που κατέθεσαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας οι οποίες εκδικάζονται σήμερα.


Δεδομένου ότι απόφαση από το ΣτΕ δεν πρόκειται να εκδοθεί πριν από το τέλος του 2025 οπότε λήγει και η τρέχουσα σύμβαση με τα ΚΤΕΛ, η οποία έχει και δυνατότητα δίμηνης παράτασης, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι θα υπάρξει άλλη μία απευθείας ανάθεση ως το τέλος του 2026... και βλέπουμε. Χθες ο Οργανισμός Συγκοινωνιακού Έργου Θεσσαλονίκης (ΟΣΕΘ) εξέδωσε ανακοίνωση λέγοντας ότι δεν φταίει ο ίδιος για τις καθυστερήσεις αλλά οι υποψήφιοι ανάδοχοι που φαγώνονται. Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, η βασική ευθύνη βαρύνει τις κατά καιρούς πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών των τελευταίων έξι ετών οι οποίες, για λόγους που οι ίδιες μόνο γνωρίζουν, προτιμούσαν τις διαδοχικές απευθείας αναθέσεις, αντί να κάνουν διαγωνισμό. Και κάπως έτσι έχουμε μπει στον έβδομο χρόνο απ' όταν έπρεπε να γίνει ο διαγωνισμός κι ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί.

Κασσελάκηδες

Δεν ξέρω πόσοι από σας είχατε βρεθεί στη Νέα Παραλία, εκεί όπου, τον Μάιο του 2024 υπό το άγρυπνο βλέμμα του Μεγαλέξανδρου ο Στέφανος Κασσελάκης μας είχε αποκαλύψει (μέρος από) το Πόθεν Έσχες του. Η χρονική απόσταση που χωρίζει αυτούς τους δεκαέξι μήνες φαντάζει αιώνας καθώς μεσολάβησαν πάρα πολλά. Μία εκπαραθύρωση του Στέφανου από την Κουμουνδούρου, ένα νέο κόμμα που ίδρυσε ο ίδιος και δύο καταδίκες. Η πρώτη καταδίκη αφορούσε τον ίδιο και ήταν για παράβαση του νόμου περί δήλωσης και ελέγχου περιουσιακής κατάστασης. Καταδικάστηκε τον περασμένο Μάιο σε πρόστιμο 50.000 ευρώ και 30 μήνες φυλάκιση με αναστολή επειδή ήταν μέτοχος εταιρείας στην αλλοδαπή, όντας και αρχηγός κόμματος, κάτι που απαγορεύεται, χώρια που δεν το είχε δηλώσει κιόλας.

Η δεύτερη καταδίκη είχε συμβεί πριν από αρκετά χρόνια και αφορούσε τον πατέρα του Θεόδωρο Κασσελάκη ο οποίος, όμως προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας το οποίο χθες εξέδωσε απορριπτική απόφαση κατά της προσφυγής του κι έτσι η καταδίκη του κατέστη αμετάκλητη. Κατόπιν αυτού ο πατήρ Κασσελάκης καλείται να πληρώσει φόρους ύψους 4.016.269 ευρώ οι οποίοι μαζί με τις προσαυξήσεις 21 ετών, ξεπερνούν τα 12 εκατ. ευρώ.

Στον πατήρ Κασσελάκη έχουν καταλογιστεί φόροι εισοδήματος και μεγάλης ακίνητης περιουσίας για τη διώροφη βίλα του στην Εκάλη, ιδιοκτήτης της οποίας εμφανιζόταν μεν οφσορ εταιρεία αλλά, όπως αποκαλύφθηκε από τις φορολογικές αρχές, μέτοχος κατά 50% είναι εκείνος και κατά 50% η σύζυγός του. Ο κυρ Θόδωρος εμφανιζόταν ως ενοικιαστής της βίλας, που ανήκε στην οφσόρ, με έδρα τη Λιβερία, η οποία όμως, όπως αποδείχθηκε ανήκε τελικά στον ίδιο και στη σύζυγό του. Ελπίζω ο Στέφανος ο οποίος είχε πει κάποτε ότι έχει τόσα πολλά λεφτά που δεν θα χρειαστεί να ξαναδουλέψει στη ζωή του, να βοηθήσει τον πατέρα του να ξελασπώσει.