Κόντρα σε κάθε λογική και "φωνές" που πίστευαν πως η Εθνική Ελλάδος του μπάσκετ θα έχανε το μετάλλιο της τρίτης θέσης, μετά την κακή εμφάνιση κόντρα στην Τουρκία, η ομάδα του Βασίλη Σπανούλη κατάφερε να βρεθεί στο βάθρο του φετινού Eurobasket μετά από 16 χρόνια, νικώντας τη Φιλανδία.
Η τύχη λένε βοηθάει τους ισχυρούς, όμως τίποτα τυχαίο δεν συμβαίνει στο μπάσκετ. Το φετινό ρόστερ της "επίσημης αγαπημένης" πέρασε δια πυρός και σιδήρου για να φτάσει στο πολυπόθητο χάλκινο μετάλλιο. Ένα κράμα πολλών και διαφορετικών παικτών, σε διαφορετική φάση της καριέρας τους, κατόρθωσαν να γίνουν μια γροθιά να "κλείσουν αυτιά και μάτια" σε όσα άκουσαν και είδαν όλο αυτό τον καιρό και με πείσμα να διεκδικήσουν το καλύτερο που μπορούσαν στο φετινό Eurobasket.
Οι εικόνες που μας πρόσφερε η φετινή διοργάνωση οφείλουν να γίνουν "σημαία" για όλους μας εντός και εκτός αθλητικού γίγνεσθαι.
Η ώριμη αντίδραση ενός παίκτη που έχει κερδίσει τα πάντα στο NBA, σε άσχημους χαρακτηρισμούς Τούρκου συναθλητή του "όταν τον χαρακτήρισε κακό πασέρ", το χαμόγελό του Γιάννη και η περηφάνια του με την ελληνική σημαία στην πλάτη, τα δάκρυα λύτρωσης του Παπανικολάου στο τέλος του μικρού τελικού και η αγκαλιά των Παπαλουκά, Διαμαντίδη και Τσαρτσαρή στον δικό τους Kill Bill (Βασίλη Σπανούλη) είναι μερικές μόνο από τις στιγμές που κατέγραψε ο τηλεοπτικός φακός και είδαμε όλοι εμείς.
Πίσω από τα δάκρυα του Βασίλη Τολιόπουλου, του Ντίνου Μήτογλου και των υπόλοιπων αθλητών είναι οι προσπάθειες μιας ολόκληρης μπασκετικής ζωής, με θυσίες, τραυματισμούς και αμφισβήτηση.
"Το μαζί στις νίκες και στις ήττες" δεν είναι μία απλή ρομαντική έκφραση των φιλάθλων, είναι μια στάση ζωής που μπορεί στον αθλητισμό να προσφέρει μόνο αθλητική υγεία, διαμορφώνοντας αθλητές έτοιμους ψυχικά για κάθε υπέρβαση!
Η αξιοκρατία και η δικαιοσύνη στον αθλητισμό συχνά εκλείπει, ωστόσο υπάρχουν στιγμές σαν τη χθεσινή που αποδεικνύουν πως ό,τι αξίζει θα σωθεί!
Ραντεβού στο παγκόσμιο στη Ντόχα!
