Μπάσκετ: Ασπρόμαυρο «βάφτηκε» το ντέρμπι της Θεσσαλονίκης (βίντεο)
Ο ΠΑΟΚ επικράτησε με 84-82 του Ηρακλή στο κατάμεστο PAOK Sports Arena
- Newsroom
Του Νίκου Ασλανίδη
Από μικρός αγαπούσε το ποδόσφαιρο και έπαιζε στην ποδοσφαιρική ομάδα του Νέου Μυλοτόπου Γιαννιτσών, αλλά, όταν αποφάσισε να γίνει ιερέας, το εγκατέλειψε. Πριν από επτά χρόνια άρχισε να περπατάει σε έναν ξεχασμένο διάδρομο γυμναστικής και θυμήθηκε την αγάπη του για τη γυμναστική. Έτσι άρχισε να προπονείται συστηματικά και να συμμετέχει σε αγώνες δρόμου. Ξεκίνησε από μικρές αποστάσεις και έφτασε να τρέχει υπερμαραθώνιους... Το εντυπωσιακό είναι ότι πάντα αγωνίζεται φορώντας όχι αθλητικές φόρμες, αλλά ράσα...
Ο π. Θεόδωρος Περπερίδης είναι εφημέριος στις Αμπελιές Γιαννιτσών και στα 48 του χρόνια προπονείται καθημερινά εκτός από τις Κυριακές και τις αργίες... Αναδείχτηκε νικητής στο φιλανθρωπικό αγώνα Νο Finish Line, του κέντρου πολιτισμού «Σταύρος Νιάρχος», τρέχοντας 430 χιλιόμετρα...
Ο ίδιος ιερέας αποφάσισε να δοκιμάσει τα όριά του τρέχοντας και στο Σπάρταθλον, στα βήματα δηλαδή του Φειδιππίδη, από την Αθήνα έως τη Σπάρτη! Ο κόσμος που τον έβλεπε να τρέχει φορώντας ράσα τον χειροκροτούσε και του έδινε κουράγιο να συνεχίσει...
Σε ποιον αγώνα πήρατε μέρος πρόσφατα;
Πρόσφατα πήρα μέρος στο «τρέξε χωρίς τερματισμό», που διεξαγόταν από 2 - 4 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη και είχε φιλανθρωπικό χαρακτήρα. Κάθε χιλιόμετρο μετατρεπόταν σε 0,50 ευρώ και το ποσό που συγκεντρώθηκε από τα διανυθέντα χιλιόμετρα πήγε στο τμήμα επειγόντων της παιδιατρικής πτέρυγας του «Ιπποκράτειου» και του δημοτικού βρεφοκομείου «Άγιος Στυλιανός». Κάλυψα με τη βοήθεια του Θεού 230 χιλιόμετρα σε 39 ώρες, σε μία διαδρομή πάνε - έλα, από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου έως το «Μακεδονία Παλάς».
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες διακρίσεις σας;
Αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη διάκρισή μου ήταν το Σπάρταθλον. Είναι ένας ιστορικός αγώνας, από τους δυσκολότερους παγκοσμίως, υπέρ αποστάσεως και παράλληλα πολύ μεγάλου ενδιαφέροντος λόγω του ιστορικού του υπόβαθρου. Το Σπάρταθλον αναβιώνει τα βήματα του Φειδιππίδη, ενός αρχαίου αθηναίου δρομέα μεγάλων αποστάσεων, ο οποίος το 490 π.Χ., πριν από τη μάχη του Μαραθώνα, εστάλη στη Σπάρτη να ζητήσει βοήθεια στον πόλεμο που διεξήγαγαν οι Αθηναίοι με τους Πέρσες. Ο αγώνας είναι 36 ώρες, δηλαδή πρέπει ο αθλητής σε 36 ώρες το αργότερο, ξεκινώντας από την Ακρόπολη της Αθήνας, να φτάσει στη Σπάρτη, στο άγαλμα του Λεωνίδα.
Ο π. Θεόδωρος όταν τερμάτισε στο άγαλμα του Λεωνίδα κρατούσε μια ελληνική σημαία πάνω στην οποία έγραφε: «Η Μακεδονία είναι ελληνική».
Το είχατε προγραμματισμένο;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Μακεδονία. Με αυτή μου την κίνηση ήθελα να στείλω ένα μήνυμα: να υπερισχύσει η ιστορική αλήθεια. Προσπαθώ να τρέχω όχι μόνο για να αθλούμαι αλλά και στοχευμένα όπως στο Νο Finish Athens στο ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», μια κυκλική διαδρομή με φιλανθρωπικό σκοπό και πάλι χαρακτήρα. Το ποσό που συγκεντρώθηκε από τα διανυθέντα χιλιόμετρα πήγε σε πρόγραμμα σίτισης απόρων οικογενειών με ανήλικα παιδιά, που υλοποιεί το «Μαζί με το παιδί». Με τη βοήθεια του Θεού κατέγραψα σε 90 ώρες 430 χιλιόμετρα...
ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΟΥ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ...
Πώς βλέπουν αυτή σας τη δραστηριότητα σου οι πολίτες;
Το βλέπουν θετικά. Καθημερινά με πλησιάζουν άγνωστοι άνθρωποι και με συγχαίρουν. Με προτρέπουν να συνεχίσω την «αθλητική κοινωνική» μου διακονία.
Υπάρχουν και άλλοι κληρικοί που αθλούνται, αλλά φορώντας αθλητικές φόρμες. Εσείς γιατί φοράτε πάντα ράσο;
Φορώ τα ράσα ενώ αθλούμαι γιατί αντλώ ενέργεια και δύναμη από αυτά, και νιώθω πως οι γύρω μου και όσοι με αντικρίζουν χαίρονται που με βλέπουν ανάμεσά τους με την αμφίεση αυτή και όχι μόνο, αλλά παίρνουν και δύναμη και παρηγορούνται συζητώντας κατά τη διάρκεια του αγώνα, παραθέτοντας τα προβλήματα που συναντούν στη ζωή τους. Έτσι πολλές φορές στη διάρκεια του αγώνα μού εξομολογούνται πράγματα ενώ τρέχουμε, πράγμα που δεν θα γινόταν αν έβλεπαν κάποιον να τρέχει με αθλητική περιβολή.
Τι μήνυμα θέλετε να δώσετε στους νέους με αυτή σας τη δραστηριότητα;
Το μήνυμα νομίζω είναι αυτονόητο... Ο αθλητισμός φέρνει αισιοδοξία. Η άσκηση φέρνει χαρά. Το περπάτημα, το τρέξιμο και κάθε μορφή αθλητισμού είναι το αντίδοτο της κατάθλιψης.
Ας σηκωθούμε από τον καναπέ και ας βάλουμε τα αθλητικά μας παπούτσια. Να θυμούνται ότι όσοι περπατάνε και τρέχουν είναι πάντα χαμογελαστοί...
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 25 Νοεμβρίου 2018
