Ράντοβαν Κάρατζιτς: 13 χρόνια πριν

- Newsroom

Χαρακτηριστικές στιγμές ενός εμφύλιου σπαραγμού, των μοιραίων πρωταγωνιστών του και του ρόλου του πλέον καταζητούμενου Σερβοβόσνιου ηγέτη. Εγκλήματα, ενοχές, αλλά και η αίσθηση ιστορικής αδικίας κατά των Σέρβων.

Του Μπάμπη Μπίκα

Σύσσωμη πανηγυρίζει η Δύση για τη σύλληψη του πλέον καταζητούμενου για εγκλήματα πολέμου πρώην ηγέτη των Σερβοβόσνιων, αλλά ο ρόλος του στις εμφύλιες συγκρούσεις του 1992-95 διχάζει τη Σερβία και τα πάθη αναμοχλεύονται ξανά στις χώρες που προέκυψαν μετά την αιματηρή διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας.

Ο πλέον επικηρυγμένος και καταζητούμενος για εγκλήματα πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία Σερβοβόσνιος Ράντοβαν Κάρατζιτς συνελήφθη στο Βελιγράδι την περασμένη Δευτέρα (τρεις ημέρες νωρίτερα, κατά τον συνήγορό του), τερματίζοντας μια δωδεκαετή προσπάθεια αποφυγής της παράδοσής του στους διώκτες του - Αμερικανούς, Δυτικοευρωπαίους, το ΔΠΔ της Χάγης. Κρυβόταν καλά όλα αυτά τα χρόνια και τώρα είναι πολλά τα σενάρια που διατυπώνονται σχετικά με τη διπλή ζωή που διήγε στη σερβική πρωτεύουσα όλο αυτό το διάστημα.

Μαζί όμως αναμοχλεύονται τα πάθη του πρόσφατου παρελθόντος, που αιματοκύλισε τις χώρες που προέκυψαν από τον γιουγκοσλαβικό κατακερματισμό. Ο πρώην ηγέτης των Σερβοβόσνιων τελικά συνελήφθη από άνδρες των μυστικών υπηρεσιών της Σερβίας, λίγες μόλις μέρες αφότου ανέλαβε η νέα κυβέρνηση, που σχηματίστηκε με τη σύμπραξη του φιλοδυτικού Δημοκρατικού Κόμματος του προέδρου Μπόρις Τάντιτς και του Σοσιαλιστικού Κόμματος του Μιλόσεβιτς, του οποίου τώρα προεδρεύει ο άλλοτε εκπρόσωπός του Ίβιτσα Ντάτιτς (είναι κι αυτός ένας τρόπος εξαγνισμού ενώπιον της Δύσης). Ειρωνεία της τύχης ή αποτέλεσμα συμφωνίας των κυβερνητικών εταίρων με τους Δυτικούς; Πολλά λέγονται στο Βελιγράδι και τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες σχετικά με τις συνθήκες που οδήγησαν στη σύλληψη του Κάρατζιτς και το ρόλο ξένων μυστικών υπηρεσιών. Τώρα το Βελιγράδι αναμένει την εξαργύρωση αυτής της ενέργειας με τον καθορισμό συγκεκριμένης πορείας προς την ένταξη στην Ε.Ε.

ΗΓΕΤΗΣ ΤΩΝ ΣΕΡΒΟΒΟΣΝΙΩΝ ΣΤΙΣ ΕΜΦΥΛΙΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ

Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς ήταν ο ηγέτης των Σερβοβόσνιων στα δύσκολα χρόνια του βοσνιακού εμφυλίου πολέμου, την περίοδο 1992-95, αλλά και ο συνομιλητής στις ατέρμονες διαπραγματεύσεις, στις πολυάριθμες διεθνείς πρωτοβουλίες και τα πάμπολλα σχέδια των Δυτικών για τερματισμό των συρράξεων, μετά το ξέσπασμα των συγκρούσεων στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, που κατέληξαν στην ειρηνευτική συμφωνία του Ντέιτον, στην οποία και αυτός συνέβαλε, αν και δεν παρίστατο αυτοπροσώπως στη στρατιωτική βάση της συγκεκριμένης πόλης της πολιτείας Οχάιο των ΗΠΑ.

Τότε οι Αμερικανοί είχαν μαζέψει τους ηγέτες των Σέρβων, των Κροατών και των Μουσουλμάνων και μετά από πιέσεις 23 ημερών κατάφεραν να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι, για να υπογράψουν τη συμφωνία, τον πρόεδρο της Γιουγκοσλαβίας (Σερβίας και Μαυροβούνιο) Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, της Κροατίας Φράνιο Τούτζμαν και της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, μουσουλμάνο, Αλία Ιζετμπέγκοβιτς. Οι διάφορες συγκρούσεις και τα επιμέρους ανοιχτά μέτωπα διαρκούσαν ήδη τότε τέσσερα χρόνια. Έκτοτε έγινε το μαύρο πρόβατο και ο πλέον γνωστός καταζητούμενος από τους Δυτικούς και δη τους Αμερικανούς για εγκλήματα πολέμου κατά της ανθρωπότητας. Κατάφερε να μη συλληφθεί επί δώδεκα ολόκληρα χρόνια, κυνηγημένος και κρυβόμενος άλλοτε στη Σερβία κι άλλοτε στη Βοσνία, στο Μαυροβούνιο (απʼ όπου καταγόταν), ακόμη και στη Ρωσία, κατά πώς ανέφεραν τα διάφορα σενάρια ή έδειχναν οι κατά καιρούς αποτυχημένες στρατιωτικές επιχειρήσεις σύλληψής του από τις νατοϊκές δυνάμεις.

ΟΙ ΣΕΡΒΟΙ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΜΕΛΙΣΤΙΚΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ

Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς ήταν ο ηγέτης του Σερβικού Δημοκρατικού Κόμματος της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, του μεγαλύτερου και κυριότερου εκφραστή της σερβοβοσνιακής συνιστώσας στην τόσο ανάμεικτη και πολυεθνική πληθυσμιακή σύνθεση αυτής της πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας. Εξέφρασε το γενικότερο αίσθημα στις τάξεις των Σερβοβόσνιων και γενικά των όπου Γης Σέρβων, περιλαμβανομένου του Βελιγραδίου, την αμέριστη υποστήριξη του οποίου είχε μέχρις το 1994, οπότε ο Μιλόσεβιτς διέκοψε τις επίσημες σχέσεις με τη σερβοβοσνιακή ηγεσία του Πάλε.

Εξέφρασε αυτή τη διάθεση αντίδρασης στα διαμελιστικά σχέδια των δυτικών και δη των Γερμανών, οι οποίοι το Δεκέμβριο του 1991 εκβίασαν την αναγνώριση των ανεξαρτητοποιήσεων της Σλοβενίας και Κροατίας και την άνοιξη του 1992 της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Παρότι το σύνταγμα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης απαιτούσε για οποιαδήποτε αλλαγή του καθεστώτος της τη συμφωνία και των τριών εθνικών συνιστωσών της, ο πρόεδρός της και ηγέτης των Μουσουλμάνων της Αλία Ιζετμπέγκοβιτς προχώρησε στη διακήρυξη της απόσχισης. “Θα προχωρήσουμε στην ανεξαρτησία, αν και γνωρίζουμε ότι αυτό θα σημάνει την έναρξη των συγκρούσεων”, είχε δηλώσει το 1992 στη γαλλική εφημερίδα “Φιγκαρό” ο πρώτος διεθνής μεσολαβητής στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό των συρράξεων, λόρδος Κάρινγκτον, ότι του είχε πει ο μουσουλμανοβόσνιος ηγέτης. Τη μέγιστη ιστορική αδικία αισθάνονται οι Σέρβοι για τη μεταχείρισή τους από τη διεθνή κοινότητα.

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΕΡΒΟΒΟΣΝΙΑΚΑ “ΟΧΙ”

Με το ξέσπασμα των συγκρούσεων ο Κάρατζιτς βρέθηκε στην πολιτική ηγεσία των Σερβοβόσνιων και ο Ράτκο Μλάντιτς στη στρατιωτική. Από κοινού πολέμησαν Κροάτες και Μουσουλμάνους, καταφέρνοντας μέχρι τα μέσα του 1993 να μεγιστοποιήσουν τα ποσοστά των εδαφών που ήλεγχαν. Τα σχέδια των Δυτικών πήγαιναν κι έρχονταν σε Βελιγράδι και Πάλε, με χαρακτηριστικά τα τρία ευρωπαϊκά: του Κουτιλέριο, των Βανς και Όουεν, των Όουεν και Στόλτενμπεργκ, μέχρι τελικά να γίνει αποδεκτή η αμερικανική πρόταση για τη συγκρότηση της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης με δύο συνιστώσες: τη Μουσουλμανο-Κροατική Ομοσπονδία και τη Σερβική Δημοκρατία (Ρεπούμπλικα Σέρπσκα). Ας μην ξεχνάμε ότι η αμερικανική πολιτική στο Γιουγκοσλαβικό πέρασε από τρεις διαφορετικές φάσεις. Στην αρχή η Ουάσιγκτον ήταν αντίθετη στη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, ενώ στο τέλος ήταν αυτή που πρωτοστάτησε στους βομβαρδισμούς κατά των Σέρβων - πρώτα το 1995 κατά σερβοβοσνιακών στόχων και κατόπιν το 1999 κατά ολόκληρης της Σερβίας με αφορμή το Κόσοβο.

Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΕΡΑΓΕΒΟ ΚΑΙ Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΗ ΣΡΕΜΠΡΕΝΙΤΣΑ

Το καλοκαίρι εκείνο είχαμε επισκεφθεί τη Βοσνία και φθάσαμε στην πολιορκημένη από τους Σέρβους πόλη του Σεράγεβο, στο πλαίσιο μεγάλης ειρηνευτικής πορείας μέσα από τα μέτωπα των συγκρούσεων και τις διαχωριστικές γραμμές. Σαράντα τρεις μήνες διήρκεσε τελικά ο σερβικός αποκλεισμός, που βύθισε στην καταστροφή και το θάνατο το άλλοτε Σεράι της Βοσνίας. Ένα ξεκάθαρο έγκλημα κατά του άμαχου πληθυσμού. Πολλά ήταν τότε τα λάθη τακτικής της σερβοβοσνιακής ηγεσίας, αλλά το σημαντικότερο, κατά την άποψή μας, ήταν ότι δεν διείδε πως οι Σερβοβόσνιοι είχαν φθάσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους ελέγχοντας τα δύο τρίτα του βοσνιακού εδάφους. Παρομοίως, δεν είχαν καταλάβει οι Σέρβοι της Κράινας στην Κροατία. Κάτι όμως που είχε καταλάβει ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και προσπάθησε να το περάσει τόσο στους Σέρβους της Βοσνίας όσο και σε εκείνους της Κροατίας. Μόνο που ήταν ήδη πολύ αργά. Άμα βγάλεις από το μπουκάλι το τζίνι του εθνικισμού, είναι δύσκολο να προλάβεις τις συνέπειες. Το Βελιγράδι προσπάθησε να πείσει το Κνιν (πρωτεύουσα των Σέρβων της Κράινας) να αποδεχθεί το σχέδιο Ζ-4, που προνοούσε για πλήρη αυτονομία των Σέρβων μέσα στην Κροατία, αλλά εις μάτην.

Έτσι τον Αύγουστο του 1995 τα κροατικά στρατεύματα παρέλασαν μέσα στο Κνιν χωρίς να συναντήσουν καμία αντίσταση. Οργίαζαν τότε οι φήμες για υποχώρηση των σερβοβοσνιακών δυνάμεων από τα δυτικά σύνορα της Βοσνίας με την Κράινα (ώστε να μην μπορέσει να υπάρξει βοήθεια από αυτούς) και για ανάπτυξή τους στα ανατολικά, όπου σημειωτέον υπήρχαν τρεις ασφαλείς υπό τις δυνάμεις του ΟΗΕ θύλακες Μουσουλμάνων (Σρεμπρένιτσα, Ζέπα, Γκόραζντε). Ήταν τότε που η σερβοβοσνιακή ηγεσία κατηγορήθηκε ότι προχώρησε σε μαζικές σφαγές των μουσουλμάνων κατοίκων της Σρεμπρένιτσας. Κάποιοι αναφέρουν ότι την κύρια ευθύνη της σφαγής εκείνης είχε ο Κάρατζιτς, αφού ο Μλάντιτς φέρεται να είχε εκφράσεις έντονες διαφωνίες.

Όπως και να ʽχει, οι νεκροί-αγνοούμενοι ανέρχονται σε 8.000 άτομα. Έκτοτε και στο πλαίσιο των σχετικών ερευνών για τη μεγαλύτερη θηριωδία μετά το Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη, έχουν ανακαλυφθεί 42 μαζικοί τάφοι και έχουν αναγνωριστεί 2.700 λείψανα. Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε τις εκτιμήσεις διεθνών νομικών κύκλων, ότι παρά το μέγεθός της η σφαγή δεν μπορεί να θεωρηθεί γενοκτονία, κάτι που πιθανόν να καταρρίψει μία από τις έντεκα κατηγορίες που βαρύνουν τον Κάρατζιτς.

ΝΑΤΟΪΚΟΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΙ

Μόνοι και αποκομμένοι τελείως οι Σερβοβόσνιοι είδαν και τα πολεμικά αεροσκάφη του ΝΑΤΟ να τους βομβαρδίζουν σε διάφορες χρονικές στιγμές από το Σεπτέμβριο του 1995 και μετά - έως το φθινόπωρο του 1995 και τη συμφωνία του Ντέιτον. Την οποία, αν και δεν συμφωνούσε ο Κάρατζιτς (δεν παρέστη αυτός στο Ντέιτον, φοβούμενος τη σύλληψή του από τους Αμερικανούς), στη συνέχεια προσπάθησε να δικαιολογήσει. Είχε αρχίσει ήδη να αραιώνει τις δημόσιες εμφανίσεις του και ήταν δύσκολη οποιαδήποτε συνάντηση μαζί του. Όμως μπορέσαμε το Μάιο του 1996 να τον συναντήσουμε και να μας εξηγήσει πώς έβλεπε τις μεταπολεμικές εξελίξεις και την τύχη των Σερβοβόσνιων.

Πρέπει να ήταν από τα τελευταία λόγια του Κάρατζιτς, όταν μας έλεγε ότι “η συμφωνία του Ντέιτον αποτελεί απλώς μια λεπτή οροφή που συνδέει τη Σερβική Δημοκρατία και τη Μουσουλμανο-Κροατική Ομοσπονδία και δεν θέτει σε κίνδυνο την υπόσταση της σερβοβοσνιακής οντότητας”.

ΔΩΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΦΥΓΑΣ

Ο Ράντοβαν Κάρατζιτς κατάφερε να κρυφτεί επί 12 χρόνια. Είτε πέρασε από το Μαυροβούνιο ή ακόμη και από τη Ρωσία, το σίγουρο είναι ότι τα τελευταία χρόνια ζούσε στο Βελιγράδι, όπου είχε δραστηριοποιηθεί αλλάζοντας την εμφάνισή του και προσποιούμενος τον γκουρού της εναλλακτικής ιατρικής υπό το όνομα Ντράγκαν Ντάμπιτς. Τώρα αναμένει την έκδοσή του στη Χάγη και στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, από το οποίο (μαζί με τον ακόμη καταζητούμενο στρατιωτικό διοικητή Ράτκο Μλάντιτς) κατηγορείται για εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και γενοκτονία. Οι κατηγορίες αφορούν κυρίως τον αποκλεισμό του Σεράγεβο επί 43 μήνες, τους ανηλεείς βομβαρδισμούς των κατοίκων του και τη χειρότερη σφαγή στην Ευρώπη μετά το Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο στη Σρεμπρένιτσα, όπου σφαγιάστηκαν περίπου 8.000 μουσουλμάνοι. Στα διάφορα μέτωπα εκείνων των συγκρούσεων ας μην το ξεχνάμε, συμμετείχαν και έλληνες εθελοντές και ελεύθεροι σκοπευτές.

____________________________________________________

ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ

Ο Κ. Μητσοτάκης στο Πάλε...

Την άνοιξη του 1993 είχαν κορυφωθεί οι διαμεσολαβητικές προσπάθειες μεταξύ των εμπόλεμων, δύο από τις οποίες είχαν ελληνικό χρώμα. Η μία ήταν τότε που ο έλληνας πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης μετέβη στο προπύργιο της σερβοβοσνιακής ηγεσίας, στο πλαίσιο των προσπαθειών και διαμεσολαβήσεων να πειστεί το Πάλε να δεχθεί το δυτικό ειρηνευτικό σχέδιο των Βανς και Όουεν. Ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο μόνος ξένος ηγέτης που μετέβη στο στρατηγείο του Κάρατζιτς και ο μόνος προς τον οποίο αποδόθηκαν τιμές από στρατιωτικό άγημα, κίνηση που θεωρήθηκε ως αναγνώριση της ανεξάρτητης υπόστασης της Σερβικής Δημοκρατίας, της γνωστής ως Ρεπούμπλικα Σέρπσκα. Δύο μήνες αργότερα πραγματοποιήθηκε στον “Αστέρα” Βουλιαγμένης διεθνής διάσκεψη για το Βοσνιακό, η οποία κατέληξε στην τυπική καταρχήν αποδοχή του σχεδίου, το οποίο αργότερα απορρίφθηκε από τους Σερβοβόσνιους. Σε κάποιο σημείο των συζητήσεων εκείνων ο Κάρατζιτς έφυγε από την αίθουσα και πήγε να επισκεφθεί τον Ανδρέα Παπανδρέου, που ήταν τότε στην αντιπολίτευση.

...και ο Κ. Παπούλιας στον Κάρατζιτς

Μία από τις τελευταίες διαμεσολαβητικές προσπάθειες ήταν εκείνη του Κάρολου Παπούλια, υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας τότε και προέδρου της Δημοκρατίας σήμερα, ο οποίος μετέβη στο Πάλε τον Ιούλιο του 1994. Είχαμε την ευκαιρία να καλύψουμε δημοσιογραφικά την επίσκεψη εκείνη, ακολουθώντας την ελληνική αποστολή και αυτοκινητοπομπή σε όλους τους ορεινούς και δύσκολους δρόμους της ανατολικής Βοσνίας, μέχρι να φθάσουμε στο σερβοβοσνιακό προπύργιο. Η συνάντηση Κάρατζιτς - Παπούλια διήρκεσε τεσσεράμισι ώρες! Εξερχόμενος από τη συνάντηση ο σερβοβόσνιος ηγέτης είχε δηλώσει το περίφημο “Ευχαριστούμε τον κ. Παπούλια που μας μετέφερε τη σοφία του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου”, δήλωσε που έκανε τους παρατηρητές να εκτιμήσουν ότι στον Κάρατζιτς δόθηκαν κάποιες συμβουλές πώς να κινηθεί. Δεν γνωρίζουμε αν ήταν αυτές ή όχι που δύο βδομάδες αργότερα οδήγησαν τη σερβοβοσνιακή ηγεσία να απαντήσει “ναι μεν, αλλά...” στο δυτικό ειρηνευτικό σχέδιο. Τότε όμως ήταν η μεγάλη καμπή, αφού πια τα όποια διεθνή ερείσματα των Σερβοβόσνιων είχαν φθάσει στο ναδίρ, ακόμη και με τον Μιλόσεβιτς να κόβει τους δεσμούς με το Πάλε. ____________________________________________________

Η διπλή ζωή του Ντράγκαν Ντάμπιτς στο Βελιγράδι

Οργιάζουν οι φήμες και τα σενάρια για την κρυφή ζωή ενός επικηρυγμένου καταζητούμενου. Τα σερβικά μέσα ενημέρωσης έχουν κατακλυστεί από ρεπορτάζ σχετικά με την κρυφή διπλή ζωή που διήγε στο Βελιγράδι ο πλέον καταζητούμενος για εγκλήματα πολέμου πρώην ηγέτης των Σερβοβόσνιων Ράντοβαν Κάρατζιτς. Οι πάντες στη Σερβία ασχολούνται ακόμη μία φορά τόσο έντονα με μία από τις σκοτεινές πτυχές της αιματηρής διάλυσης της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και τους μοιραίους ηγέτες που ενέπλεξαν τους λαούς τής πάλε ποτέ ενιαίας χώρας σε έναν εμφύλιο σπαραγμό που τη μετέτρεψε σε πλήθος καταστραμμένων χωρών και κρατιδίων ελεγχόμενων από τα δυτικά κέντρα εξουσίας.

Με τελείως διαφορετική εμφάνιση -μακριά άσπρα μαλλιά, μεγάλη γενειάδα και κοτσίδα, που κατέληγε στο πίσω μέρος της κεφαλής- ο 63χρονος Ράντοβαν Κάρατζιτς κατόρθωνε να περνά απαρατήρητος, αν και αρκετά γνωστός στον κύκλο των ανθρώπων που ασχολούνται με την εναλλακτική ζωή και υγεία στη σερβική πρωτεύουσα. Κυκλοφορούσε ελεύθερος ασκώντας την εναλλακτική ιατρική, αρθρογραφούσε σε σχετικά περιοδικά και έδινε διαλέξεις ενώπιον ακροατηρίου. Ούτε που αντιλήφθηκε κάποιος κάτι, ούτε στη γειτονιά όπου διέμενε, ούτε στα μέρη όπου σύχναζε, ούτε με τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόταν.

Μια δημόσια μποέμικη ζωή υπό άλλη εμφάνιση και ταυτότητα, όπως έγραψε η ανεξάρτητη εφημερίδα του Βελγραδίου “Ντάνας”. Έπεσαν από τα σύννεφα όλοι τους, δηλώνουν τώρα στους ρεπόρτερ των σερβικών μέσων ενημέρωσης, τα οποία κατακλύζουν τους χώρους και πολιορκούν τους ανθρώπους με τους οποίους ο Κάρατζιτς ερχόταν σε επαφή ως... Ντράγκαν Ντάμπιτις, ένας γκουρού της εναλλακτικής ιατρικής, που προκαλούσε εντύπωση, αφού τον βοηθούσε σε αυτό η προ του πολέμου επαγγελματική του ιδιότητα του ψυχιάτρου. Έκπληκτος δηλώνει ο εκδότης του σερβικού περιοδικού “Υγιεινή Ζωή”, στο οποίο ανέπτυξε τη συγγραφική του ιδιότητα ως ερευνητής της βιοενέργειας και ψυχολόγος.

Πάντως, η εμφανιζόμενη στα μέσα ως ερωμένη του Μίλα Νταμιάνοβιτς διαψεύδει κάτι τέτοιο, λέγοντας πως γιʼ αυτήν ήταν απλώς φίλος και δάσκαλος. Τα σενάρια για την πλαστή ταυτότητα με την οποία εμφανιζόταν ο Κάρατζιτς έχουν ανακατέψει όλες τις χώρες - πρώην ομοσπονδιακές δημοκρατίες της πάλαι ποτέ ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Αρχικά είπαν ότι το όνομα Ντράγκαν Ντάμπιτς ανήκει σε κάποιον νεκρό από σφαίρες σέρβων ελεύθερων σκοπευτών στο Σεράγεβο, αλλά στη συνέχεια εμφανίστηκαν άλλοι επτά κάτοικοι της βοσνιακής πρωτεύουσας, μέχρι που τελικά(;)πιστοποιήθηκε πως η κλεμμένη ταυτότητα ανήκε σε εργάτη από την πόλη Ρούμα. Ο άνθρωπος έχασε την ησυχία του πολιορκούμενος από δημοσιογράφους και αστυνομικούς.

“Η κρυφή ζωή του Κάρατζιτς”, όπως αναφέρει το ανεξάρτητο δίκτυο Β92, γίνεται το καλύτερο μπεστ-σέλερ του καλοκαιριού. Μάλιστα, μέχρι και ανέκδοτα έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν στο Βελιγράδι για τη σύλληψή του. Χαρακτηριστικό είναι το ακόλουθο: "Σε ποιο λεωφορείο συνέλαβαν τον Κάρατζιτς; Σε αυτό που εκτελούσε τη γραμμή Βελιγράδι-Χάγη-Βρυξέλλες".