- Newsroom
Στο φύλλο της προηγούμενης Κυριακής, σημείωνα το πλήρωμα του χρόνου της τρέχουσας σχέσης του Γιάννη Κόντη με την ΠΑΕ Άρης και την ανάγκη επίσπευσης της στιγμής αυτής, που βάσει συνθηκών του σήμερα, επιβάλλεται η μεταπήδηση του εκτελεστικού διευθυντή από την επιφανειακή θέση της δράσης του, στην επιφάνεια των απαιτήσεων του Αρη.
Ητοι, στην ανάληψη διοικητικής θέσης. Μόλις την περασμένη Παρασκευή, ο Κόντης -για πρώτη φορά στα χρόνια της εμπλοκής του στα της εταιρείας- άφησε να διαφανεί το ενδεχόμενο ο ρόλος του να μην ορίζεται και περιορίζεται στα όρια μιας σχέσης -σοβαρής μεν τυπικής δε- συνεργασίας, αλλά να λαμβάνει διοικητική υπόσταση μέσω επικείμενης αναδιάρθρωσης στο δ.σ. της ΠΑΕ.
Στον Άρη της τελευταίας πενταετίας, όπου τα έξυπνα συναγωνίζονται σε αριθμό τα αληθινά, η δήλωση και μόνο του Κόντη διέρχεται ανάλογης επεξεργασίας. Εξυπνη δήλωση ενός χαρισματικού ανθρώπου, που ως μετρ της επικοινωνίας ανιχνεύει τον αντίκτυπο του λόγου του στο απευθυνόμενο κοινό; Αληθινή προοπτική, απόρροια του δεδομένου που δημιουργεί στην ΠΑΕ Άρης η -και με τη δική του συμμετοχή- συμφωνία της δανειακής διευκόλυνσης από τον άγνωστο όμιλο του εξωτερικού; Αμφότερα τα ερωτήματα βρίσκουν επιχειρηματολογία μέχρις ότου ο χρόνος τοποθετηθεί.
Μέχρι τότε, μια σειρά δεδομένων και δεδικασμένων στην πορεία του Άρη συνηγορούν υπέρ της επαλήθευσης της δήλωσης του Κόντη, ανεξαρτήτως ακόμη και αυτής καθεαυτής της δανειακής συμφωνίας. Αλλωστε, η αναποτελεσματικότητα δράσης που παρατηρείται στις διοικήσεις των τελευταίων ετών, διαπιστωμένα πλέον έχει αποδείξει, ότι οι καλές προθέσεις προσώπων που βρέθηκαν στη διοίκηση δεν επαρκούν. Κι ως γνωστόν, ο δρόμος προς την κόλαση της καχυποψίας του Αρειανού στη ρότα της ΠΑΕ είναι στρωμένος από ατελείωτες διοικητικές τέτοιες, σε σημείο ο Κόντης να λογίζεται από μέρος του κοινού ως προεδρεύων την ΠΑΕ. Πλέον, η προοπτική και μόνο της διοικητικής παρουσίας του θα ξεπεράσει όψιμες διχαστικές κρίσεις, με βάση τον ίδιο, μεταφέροντας τα όποια προβλήματα του Άρη στην πραγματική και μία διάστασή τους: αυτήν που δεν θα κρύβεται πίσω από τη συμπάθεια ή αντιπάθεια, που τρέφει η παρουσία και μόνο του Κόντη, αλλά θα κρίνεται βάσει και μόνο του έργου και της ευθύνης του.