Στο μυαλό του Αντώνη Σαμαρά και του Αλέξη Τσίπρα. Γράφει ο Μποξέρ*

Το ίδιο ερώτημα φαίνεται να απασχολεί δύο πολιτικούς που μεταξύ τους δεν είχαν ποτέ καλές σχέσεις. Ο λόγος για τον Αντώνη Σαμαρά και τον Αλέξη Τσίπρα και το ερώτημα είναι αυτό της δημιουργίας ή όχι νέου κόμματος.

Η σχέση των δύο πρώην πρωθυπουργών δεν ήταν ποτέ καλή και όλοι θα θυμούνται την άρνησή του πρώτου να παραδώσει στο Μέγαρο Μαξίμου την πρωθυπουργία στον δεύτερο, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές του 2015. Αλλά και τη σκληρή κριτική που είχε ασκήσει ο Αντώνης Σαμαράς στον Αλέξη Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ για την υπόθεση της Novartis.

Το ερώτημα βέβαια για το νέο κόμμα πλανάται έντονα τις τελευταίες ημέρες και αφορά και στους δύο πρώην πρωθυπουργούς. Παρά τα σενάρια και την έντονη φημολογία ασφαλή απάντηση στο ερώτημα μπορεί να δώσουν μόνο ο χρόνος και φυσικά οι ίδιοι. Επί του παρόντος αυτό που αναζητείται είναι το τι μέλλει γενέσθαι, αν ληφθούν οι σχετικές πρωτοβουλίες από τους δύο πρώην. Υπάρχει μια γενική εκτίμηση ότι κάποια πιθανά πολιτικά εγχειρήματα με την ίδρυση νέου κόμματος τόσο από τον Αντώνη Σαμαρά όσο και από τον Αλέξη Τσίπρα δε θα διαφέρουν στην έκβασή τους και πολύ μεταξύ τους.

Και αυτό γιατί θεωρείται πολύ πιθανό κομματικοί σχηματισμοί στους οποίους θα ηγούνται δύο πρώην πρωθυπουργοί να συγκεντρώσουν το απαιτούμενο 3% και να μπουν στη Βουλή.

Όμως το μεγάλο ζητούμενο είναι κατά πόσο θα μπορέσουν να διεκδικήσουν σαφώς υψηλότερα ποσοστά, μεταβάλλοντας ουσιαστικά τα δεδομένα του υφιστάμενου πολιτικού σκηνικού.

Και εδώ η δυσκολίες δεν είναι και λίγες. Η πρώτη και η κυριότερη έχει να κάνει με το ότι και οι δύο ταυτίστηκαν με τη διαχείριση των μνημονίων. Το παράδειγμα «Γιώργος Παπανδρέου» είναι ενδεικτικό: όπως όλοι θυμούνται ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ απέτυχε το 2015 να οδηγήσει το ΚΙΔΗΣΟ στη Βουλή, ενώ το 2023 ηττήθηκε καθαρά από τον Νίκο Ανδρουλάκη στη μάχη για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ακόμη ερωτηματικό παραμένει το αν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί θα μπορέσουν να προσφέρουν μια φρέσκια εικόνα για τον εαυτό τους, κάτι που κατά γενική ομολογία ζητά μεγάλη μερίδα των σημερινών ψηφοφόρων. Ενδεχόμενο επανόδου λοιπόν είτε του Αντώνη Σαμαρά είτε του Αλέξη Τσίπρα δε θα προσφέρει τον εικόνα ενός άφθαρτου ηγέτη, αλλά θα συνοδεύεται από τα λάθη και τα βάρη του κυβερνητικού τους παρελθόντος.

Φυσικά σε όλα αυτά υπάρχουν και τα θετικά της εποχής. Πρώτο και κυριότερο -και αυτό αφορά και τους δύο- είναι η αδυναμία όλων των υφιστάμενων αντιπολιτευόμενων κομμάτων να αναπτύξουν δυναμική, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση υφίσταται φθορά. Και δεύτερον οι απογοητευμένοι ψηφοφόροι που υπάρχουν και στις δύο πλευρές του πολιτικού μας συστήματος, τόσο στην Κεντροδεξιά όσο και στην Κεντροαριστερά. Άρα πελάτες υπάρχουν…

Για τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος από το Σάββατο το απόγευμα βρίσκεται στο Άγιο Όρος όπου και θα παραμείνει μέχρι και την Τρίτη, το θέμα των σχετικών αναζητήσεων φαίνεται ότι είναι ελαφρώς πιο προχωρημένο. Ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός έχει κάνει κάποιες πρώτες επαφές με πρώην βουλευτές για να πάρει κλίμα, ενώ τις τελευταίες ημέρες κινείται δραστήρια κάνοντας παρεμβάσεις τόσο για το θέμα της Μονής στο Σινά όσο και για την απόφαση του ΣτΕ για το γάμο των ομοφύλων.

Ο Σαμαράς έχει και κόντρα αέρα, καθώς στο χώρο που θα μπορούσαμε να τον οριοθετήσουμε ως «δεξιά της ΝΔ» υπάρχουν ήδη άλλα 3 κόμματα. Μάλιστα ο Κυριάκος Βελόπουλος με μια προληπτική επίθεση επιχείρησε να περιχαρακώσει το χώρο, ενώ αντίθετα η Αφροδίτη Λατινοπούλου, που σε ένα βαθμό έχει στελεχώσει το κόμμα της με ανθρώπους που είχαν σταθεί κοντά στον Αντώνη Σαμαρά, έχει αποφύγει μέχρι στιγμής να ασκήσει δημόσια κριτική προς τον πρώην πρωθυπουργό. Η ίδια φέρεται να μην ανησυχεί λέγοντας ότι «η Φωνή Λογικής έχει ως δύναμη πυρός τις ηλικίες 17 έως 45 που είναι μια γενιά με μεγάλη ηλικιακή διαφορά από τον πρώην πρωθυπουργό».

Στα ερωτήματα του εγχειρήματος του Αντώνη Σαμαρά για το νέο κόμμα είναι και ο παράγοντας Κώστας Καραμανλής με τον οποίον έχει κάνει ήδη αρκετές κοινές δημόσιες παρουσίες, ενώ μέσα στον Ιούνιο θα εμφανιστούν ξανά μαζί στην παρουσίαση του βιβλίου του Σταύρου Λυγερού με τίτλο «Οι αθέατες όψεις του πολέμου στην Ουκρανία». Φαίνεται όμως ότι παρά τις συμφωνίες που έχουν σε αρκετά θέματα της εξωτερικής πολιτικής ο Κώστας Καραμανλής θα πάρει αποστάσεις από τα σενάρια περί όποιου νέου κόμματος.

Από την άλλη πολλοί υποστηρίζουν ότι ένας στόχος του Αντώνη Σαμαρά θα μπορούσε να είναι η δημιουργία νέου κόμματος να «έκοβε» την αυτοδυναμία στη ΝΔ, κάτι που θα έδινε τη δυνατότητα στον ίδιο να διαπραγματευτεί συμμετοχή σε μια συγκυβέρνηση με τη ΝΔ χωρίς όμως τον Κυριάκο Μητσοτάκη πρωθυπουργό.

Από την άλλη για τον Αλέξη Τσίπρα φαίνεται ότι το μεγάλο ερώτημα είναι αν υπάρχει ένα πραγματικό σχέδιο πάνω στο οποίο θα μπορούσε να πατήσει προκειμένου να συγκροτήσει ένα νέο κόμμα, αλλά και αν υπάρχουν γύρω του εκείνα τα νέα και φρέσκα πρόσωπα που θα αποτελούσαν τον πυρήνα ενός καινούργιου εγχειρήματος. Και για τα δύο αυτά ερωτήματα η απάντηση είναι αρνητική, ενώ πάντα υπάρχει και το μεγάλο δίλημμα για το αν η δημιουργία ενός κόμματος από τον Αλέξη Τσίπρα θα έδινε και τη χαριστική βολή στο παιδί του, δηλαδή στον ΣΥΡΙΖΑ.

Φυσικά όλα αυτά μπορεί να ανατραπούν, αν τα δημοσκοπικά δεδομένα για τον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν να είναι αρνητικά και αν ο πρώην πρωθυπουργός βρεθεί μπροστά στο σενάριο ακόμα και μη εισόδου του κόμματος στην επόμενη Βουλή. Σε μια τέτοια περίπτωση είναι πολύ πιθανό να γίνει πιο ενεργητικός, όμως οι περισσότεροι θεωρούν ότι ο πρώην πρωθυπουργός πρώτα θα μηδενίσει το κοντέρ, αφήνοντας τις εκλογές να δείξουν τα νούμερα και τις διαθέσεις του κόσμου και μετά θα κάνει τις κινήσεις που θα αφορούν τη δική του comeback.

Σε όλα αυτά υπάρχει για τον Αλέξη Τσίπρα και ο παράγοντας Ζωή Κωνσταντοπούλου και το ερώτημα ποια θα είναι η αντίδρασή του αν η πρώην συνεργάτης του συνεχίσει να κερδίζει ψηφοφόρους που παλιότερα στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα μείνει αδρανής;

*Ένας Αθηναίος που ζει στη Θεσσαλονίκη