Σκοτώθηκε 64χρονη σε τροχαίο στου Ζωγράφου
Προσπάθησε να διασχίσει την οδό Παπαδιαμαντοπούλου
Πλουσιοπάροχη ζωή, με πολυτελείς διακοπές και ταξίδια, ακριβά ρούχα, παπούτσια, τσάντες μεγάλων οίκων μόδας, και ότι άλλο «ποθητό» μπορεί να φανταστεί κανείς σε υλικά αγαθά, προβάλλονται σε 24ωρη βάση, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που «ροκανίζουν» αρκετές ώρες της ημέρας ανηλίκων και εφήβων.
Η πλειοψηφία των influencers (ως όρος εμφανίστηκε το ’18 με «ιέρεια» την Κim Κardashian) παρουσιάζουν εν συνόλω μία εύκολη ζωή, πολύ μακριά από αυτήν που βλέπουν και βιώνουν καθημερινά μέσα στο σπίτι και τη γειτονιά τους οι νέοι, οι οποίοι καλούνται να χαράξουν τη δική τους πορεία και να αποφασίσουν για το μέλλον τους. «Θέλω να γίνω youtuber ή influencer» λένε αρκετοί νέοι που θεωρούν πως αυτός είναι ένας πολύ πιο εύκολος, γρήγορος και κερδοφόρος δρόμος από οποιονδήποτε άλλον μπορεί να περιλαμβάνει διάβασμα, μελέτη, κόπο και ανάλογες σπουδές. Ειδικοί που μιλούν στο emakedonia.gr αναλύουν τι πρέπει να αλλάξει και γιατί το συγκεκριμένο φαινόμενο ελκύει τόσο πολύ τους νέους.
«Σε πολύ μικρές ηλικίες, τετάρτη και πέμπτη Δημοτικού και εντονότερα στο Γυμνάσιο, παρατηρούμε ότι υπάρχει επίδραση των influencers όπου, πολλά παιδιά θεωρούν πως είναι εύκολη η αποκατάστασή τους, με υψηλές οικονομικές απολαβές και δίχως να καταβάλουν κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια. Βλέπουν λοιπόν πως τους δίνεται η δυνατότητα να βιοπορίζονται κάνοντας κάτι που είναι μόνον ευχάριστο, χωρίς ιδιαίτερο κόπο και χωρίς να απαιτούνται ανάλογες σπουδές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, πολλά από αυτά τα παιδιά να πιστεύουν πως οι σπουδές είναι κάτι δευτερεύον και περιττό στη σύγχρονη εποχή και μάλιστα, από συγκεκριμένη μερίδα influencers (ευτυχώς όχι από όλους) προβάλλεται συστηματικά ότι είναι περιττές οι σπουδές. Γεγονός που ξέρουμε πολύ καλά πως επ’ ουδενί δεν ισχύει», λέει στο emakedonia.gr o Χρήστος Ταουσάνης, σύμβουλος εκπαίδευσης με πολυετή εμπειρία στον κλάδο του.
«Για να αντιληφθούν τα παιδιά πως αυτό το σκεπτικό είναι λανθασμένο, τους εξηγούμε πως ακόμα και καταξιωμένοι influencers και επαγγελματίες που αξιοποιούν τα social media παραδέχονται πως έχουν στην ομάδα τους στελέχη που κατέχουν τις γνώσεις του social media management, του editing και πάρα πολλές άλλες επιστήμες σε τεχνολογικά πεδία». Υπογραμμίζει πως «εάν οι influencers επιθυμούν πραγματικά να βοηθήσουν το κοινωνικό σύνολο, πρέπει να παρουσιάσουν την αντικειμενική πραγματικότητα, ότι πέραν από μετρημένες περιπτώσεις δεν είναι κάτι εύκολο από το οποίο βιοπορίζονται και σίγουρα, ως κοινωνία πρέπει να αναδείξουμε τα σωστά δεδομένα και τη σωστή πληροφόρηση. Το γεγονός ότι κάποιος κάνει βιντεάκια και έχει από κάτω likes αυτό δεν σημαίνει πως έχει προοπτική καριέρας ή αποτελεί παράδειγμα για να το ακολουθήσουν τα παιδιά. Αντίστροφα, υπάρχουν άνθρωποι που είναι με την ευρύτερη έννοια influencers, χωρίς υψηλές απολαβές αλλά, προσφέρουν έργο και ένα πολύ ουσιαστικό αποτέλεσμα παρέχοντας για παράδειγμα εκλαϊκευμένες γνώσεις που σχετίζονται με τις οικονομικές επιστήμες, θέματα ιστορίας, πολιτικής, φιλοσοφίας», τονίζει ο κ. Ταουσάνης.
Τα νέα πρότυπα
Η Μανουσία Κυπραίου, ψυχολόγος - κοινωνιολόγος- ψυχοθεραπεύτρια παιδιών παρατηρεί πως «πρόκειται για μία γενιά που έχει μεγαλώσει στον ψηφιακό κόσμο. Έχει άμεση επαφή με τα social media και τις ψηφιακές πλατφόρμες με αποτέλεσμα όλο αυτό να έχει μεγάλη επίδραση στη συμπεριφορά και στην ψυχολογία τους. Ακόμα και αναπτυξιακά, τα παιδιά έχουν ανάγκη να χτίσουν την ταυτότητά τους και να μπορέσουν να ενταχθούν σε μία ομάδα. Oι influencers λοιπόν αποτελούν τα νέα πρότυπα που προβάλουν μία ιδανική, αψεγάδιαστη εικόνα την οποία τα παιδιά θέλουν να μιμηθούν». Εξηγεί πως αυτή η συνθήκη τους επηρεάζει και στις εν δυνάμει επαγγελματικές τους επιλογές. «Βλέπουν πως με εύκολο τρόπο, δίχως να πασχίσουν ιδιαίτερα, μπορούν να πετύχουν. Έχουν συνηθίσει να λαμβάνουν γρήγορα την πληροφορία χωρίς να χρειαστεί να διαβάσουν πολύ κι έτσι πιστεύουν πως μπορούν να πετύχουν γρήγορα, να προβληθούν και να αποτελέσουν αντικείμενο του φθόνου», περιγράφει.
Η κ. Κυπραίου μεταφέρει πως «τα πρότυπα των νέων είναι να έχουν φίλους που τους θαυμάζουν, να είναι δημοφιλείς και υπάρχει έντονα το εγωκεντρικό κομμάτι. Δεν τους ενδιαφέρει ο θαυμασμός των γονιών τους αλλά των συνομηλίκων τους». Εξηγεί πως οι γονείς θα πρέπει να αποτελούν τα βασικά πρότυπα των παιδιών τους. «Είναι πολύ σημαντικό να φέρουνε αξίες τις οποίες θα μπορούν να μιμηθούν τα παιδιά. Αποτελεί μία δύσκολη διαδικασία καθώς στην εφηβεία, τα παιδιά θέλουν να αποσυνδεθούν και να αντιταυτιστούν από τους γονείς τους. Οι γονείς θα πρέπει να είναι δίπλα τους, να ακούν τις ανησυχίες και αγωνίες τους. Είναι δύσκολο για έναν γονιό να γίνει ο καθοδηγητής του παιδιού του, πρόκειται για μία διαδικασία που πρέπει το ίδιο το παιδί να εσωτερικεύσει».
Δεν παραλείπει να αναφέρει ότι τα νέα παιδιά έχουν ευαισθησίες που αφορούν την ισότητα, τη συμπερίληψη, το περιβάλλον, την ψυχική υγεία. «Από τη μία λοιπόν υπάρχει μία τάση όπου τα παιδιά επηρεάζονται από τους infuencers με τη χλιδάτη ζωή όμως, ανάμεσά τους υπάρχουν και θετικά πρότυπα για τα παιδιά. Υπάρχει μία τάση το τελευταίο διάστημα όπου εμφανίζονται σημαντικά πρότυπα που δημιουργούν μία κοινωνική επιρροή, προς ευαίσθητα κοινωνικά θέματα».
«Να πάψει το σχολείο να είναι εξετασιοκεντρικό»
Μπορεί αρκετά παιδιά να βλέπουν το επάγγελμα του infuencer και του youtuber ως «την εύκολη λύση» όμως, όπως εξηγεί ο Νίκος Αβραμίδης, καθηγητής σε Λύκειο της Θεσσαλονίκης, «σε πολλές περιπτώσεις διαπιστώνουν και τα αρνητικά όλου αυτού όπου, υπάρχουν περιπτώσεις που αποτυγχάνουν και βρίσκονται σε πολύ δύσκολη κατάσταση στη ζωή τους. Το πρόβλημα είναι η εξοικείωση των παιδιών με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η ψευδαίσθηση ότι κατέχουν ένα εργαλείο που στην πραγματικότητα δεν κατέχουν». Τονίζει πως το υπουργείο Παιδείας, κατανοώντας ότι αυτό πλέον αποτελεί πρόβλημα, προσπαθεί να το αντιμετωπίσει. «Βέβαια, τα κατασταλτικά μέτρα μπορεί να προκαλέσουν άλλα ζητήματα. Θα πρέπει να υπάρξει μία ουσιαστική συζήτηση προκειμένου τα παιδιά να κατανοήσουν πως τα πρότυπα που ακολουθούν δεν είναι τα σωστά. Οι αξίες της εκπαίδευσης θα πρέπει να αναδειχτούν με τέτοιον τρόπο ώστε τα παιδιά να μην θεωρούν πως αποτελεί απλώς ένα σκαλοπάτι που θα τους οδηγήσει στην επαγγελματική τους αποκατάσταση αλλά, θα τους βοηθήσει συνολικά στη ζωή τους. Αυτός είναι και ο λόγος που υπεραμυνόμαστε της άποψης ότι το σχολείο πρέπει να ξεφύγει από τη λογική του εξεταστικού κέντρου και να γίνει ένα σχολείο πραγματικά ελκυστικό για τα παιδιά».
