Θεσσαλονίκη: Φωτογραφία από τις πρόβες των Νταλάρα - Μάστορα πριν την μεγάλη συναυλία στο Θέατρο Γης - Κερδίστε 10 διπλές προσκλήσεις
Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 5 Ιουνίου - Πώς θα λάβετε μέρος στον διαγωνισμό
- Newsroom
Κατέληξε σήμερα στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου, χτυπημένη από βαρύ εγκεφαλικό η Γεωργία Σαρηγιαννίδου, ένα από τα θύματα στη Θεσσαλονίκη της Χούντας των Συνταγματαρχών που φυλακίστηκε για την αντιστασιακή της δράση της ενώ υπέστη βασανιστήρια στα κελιά της ασφάλειας όπου κρατούνταν.
Το θάνατό της έκανε γνωστό με μια ανάρτηση ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Τριαντάφυλλος Μηταφίδης.
Η ίδια είχε περιγράψει σε μια συνέντευξή της στο makthes.gr και στο Νίκο Ασλανίδη, τα βασανιστήρια που υπέστη.
Είναι χαρακτηριστικό ένα απόσπασμα της συνέντευξής της.
«Η διαδικασία των ερωτήσεων δηλαδή των ανακρίσεων διήρκεσε δύο μήνες. Με κρατούσαν σε απομόνωση σε ένα κελί ενός αστυνομικού τμήματος στην Εγνατία, με ένα μικρό άνοιγμα για παράθυρο, από όπου έβλεπα πότε ήταν μέρα ή νύχτα, και με πηγαινοφέρνανε στα κεντρικά γραφεία της Ασφάλειας, στο κόκκινο κτίριο στο Βαρδάρι.
Η διαδικασία περιλάμβανε «απειλές, υποσχέσεις, νουθεσίες, εκβιασμούς και κατ’ αντιπαράσταση ερωτήσεις με συγκατηγορούμενους». Αφού δεν μάθανε γεγονότα με παραπέμψανε να δικαστώ στο Έκτακτο Στρατοδικείο με τον Ν.509 για ανατροπή του καθεστώτος».
Πώς ήταν οι συνθήκες κράτησης;
«Από τον Οκτώβριο που άρχισε η προφυλάκιση μέχρι τον Ιούνιο που έγινε η δίκη κρατήθηκα στο Τμήμα Μεταγωγών, στο υπόγειο ενός κτηρίου του 19ου αιώνα, στη Φιλίππου με Χριστοπούλου, στο κέντρο της πόλης και πάλι μόνη. Το κελί εκείνο ήταν υπόγειο, εκεί πραγματικά δεν ήξερες εάν είναι μέρα ή νύχτα, μία μικρή ηλεκτρική λάμπα που άναβε όλο το εικοσιτετράωρο, χωρίς κρεββάτι (τα κελιά στα κρατητήρια δεν έχουν κρεββάτια), ένα ξύλινο πάτωμα με αρκετές τρύπες για να επιτρέπουν τα ποντίκια να τρέχουν στο κελί – δεν ήταν εύκολη συγκατοίκηση αυτή.
Οι συνθήκες κράτησης σε απομόνωση, δεν συζητάς, δεν ακούς παρά μόνο θορύβους που έρχονται από το περιβάλλον, δεν ξέρεις τι κάνουν οι δικοί σου, δε έχεις κάτι να διαβάσεις, να γράψεις, βρίσκεσαι σε έναν διαρκή εσωτερικό διάλογο.
Η διαχείριση όλης αυτής της δοκιμασίας με τις ανακρίσεις, τον εγκλεισμό, την απομόνωση και συνθήκες σε περιβάλλοντα που δεν έχουν σχέση με συνθήκες διαβίωσης, είναι μια προσωπική άσκηση να διαφυλάξεις τις αξίες σου, την αξιοπρέπειά σου, να υπερασπιστείς τον εαυτό σου σε συνθήκες που δεν περιγράφονται εν συντομία».
