Η εισβολή των Σοβιετικών στη Βουδαπέστη, το 1956, ήταν ένα από τα πιο δραματικά γεγονότα του Ψυχρού Πολέμου και σημάδεψε βαθιά τόσο την ιστορία της χώρας, όσο και τη ζωή εκατομμυρίων Ούγγρων.
Η λαϊκή εξέγερση κατά του αυταρχικού και πλήρως ελεγχόμενου από την ΕΣΣΔ κομμουνιστικού καθεστώτος ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1956 και οι διαδηλωτές (φοιτητές, εργάτες και άλλοι δημοκρατικών πεποιθήσεων πολίτες) ζητούσαν πολιτικές ελευθερίες, πολυκομματικό σύστημα, ανεξαρτησία από την ΕΣΣΔ και αποχώρηση των σοβιετικών στρατευμάτων.
Αρχικά, οι Σοβιετικοί έδειξαν να υποχωρούν και η νέα κυβέρνηση του Ίμρε Νάγκι ανακοίνωσε μεταρρυθμίσεις. Όμως, στις 4 Νοεμβρίου 1956, ο Κόκκινος Στρατός εισέβαλε στη Βουδαπέστη. Η αντίσταση των Ούγγρων ήταν ηρωική αλλά η μάχη ήταν άνιση. Πάνω από 2.500 πολίτες σκοτώθηκαν, ενώ δεκάδες χιλιάδες τραυματίστηκαν ή συνελήφθησαν.
Μετά την άκρως αιματηρή καταστολή της εξέγερσης, περίπου 200.000 Ούγγροι διέφυγαν στο εξωτερικό. Ανάμεσά τους ήταν και πολλοί αθλητές, διανοούμενοι και καλλιτέχνες, που δεν ήθελαν να επιστρέψουν σε ένα καθεστώς τρόμου.
Όταν ξέσπασε η εξέγερση, ο Φέρεντς Πούσκας και οι συμπαίκτες του στη θρυλική Χόνβεντ, βρίσκονταν στο εξωτερικό για αγώνες. Μετά τη σοβιετική εισβολή, ο «Πάντσο» αρνήθηκε να επιστρέψει στην Ουγγαρία και το καθεστώς τον τιμώρησε σκληρά.
Έχασε με συνοπτικές διαδικασίες το διαβατήριο και την ουγγρική υπηκοότητα και τού απαγορεύτηκε η συμμετοχή σε διεθνείς αγώνες, με αποτέλεσμα να μείνει για περίπου δύο χρόνια εκτός ποδοσφαίρου.
Πολλοί πίστευαν λοιπόν πως η καριέρα του είχε τελειώσει. Ήταν 31 ετών, υπέρβαρος και αγωνιστικά παροπλισμένος. Ο πρόεδρος της Ρεάλ, Σαντιάγο Μπερναμπέου, όμως, αποδείχθηκε εξαιρετικά διορατικός και πιστεύοντας ακράδαντα στο απίθανο ταλέντο του, παρέβλεψε την κριτική και ενέταξε τον Πούσκας στο ήδη εξαιρετικό δυναμικό των Μαδριλένων.
Την 1η Ιουνίου 1958 ο μεγάλος Μαγυάρος υπέγραψε το συμβόλαιό του με τη «βασίλισσα» και ενώθηκε με τον Ντι Στέφανο, τον Χέντο και τους άλλους σπουδαίους παίκτες των «μερένχες».
Η καριέρα του στη Ρεάλ ήταν ένας πραγματικός θρίαμβος. Έβαλε 242 γκολ σε 262 ματς και κατέκτησε 5 πρωταθλήματα Ισπανίας, 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών και έναν σωρό ακόμα τίτλους. Ήταν τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ της La Liga και στο πιο θρυλικό του βράδυ, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1960, σημείωσε τέσσερα γκολ στο ανεπανάληπτο 7-3 επί της Άιντραχτ Φρανκφούρτης.
Ο Πούσκας δεν έτρεχε γρήγορα και δεν είχε αθλητικό κορμί. Είχε όμως το πιο «θανατηφόρο» αριστερό πόδι που είδε ποτέ η Ευρώπη, όπως επίσης φαντασία, τεχνική και σπάνια ποδοσφαιρική ευφυΐα.
Στην Ισπανία οι φίλαθλοι τον φώναζαν «Cañoncito Pum» - το μικρό κανόνι. Στη Ρεάλ, τον θυμούνται και τον δοξάζουν ακόμη ως τον απόλυτο μύθο. Δεν έχουν άδικο...
