Στο μείζον θέμα των γυναικοκτονιών στρέφει τον φακό της η νέα παράσταση της Άντζελας Μπρούσκου «Ου φονεύσεις», μια performance η οποία φιλοδοξεί να αφυπνίσει και να προβληματίσει το κοινό. Η παράσταση παρουσιάστηκε την περασμένη σεζόν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και έρχεται για πρώτη φορά στην Θεσσαλονίκη και το ανανεωμένο Θέατρο Αμαλία. Στο έργο πρωταγωνιστεί η Θεσσαλονικιά ηθοποιός Δήμητρα Χατούπη στην δεύτερη συνεργασία της με την σκηνοθέτιδα. Με αφορμή την παράσταση η κ. Χατούπη μιλάει στη «ΜτΚ» για το έργο, τις γυναικοκτονίες και τη νέα γενιά.
Όπως εξηγεί, το «Ου Φονεύσεις» είναι μια performance, δηλαδή δεν υπάρχει μία κανονική ροή ενός δομημένου έργου αλλά έχει μία πολύ εσωτερική προσωπική δομή και μία δυναμική επέμβαση στο γίνεσθαι. «Πρόκειται για μια performance με πολλή τεχνολογία μέσα στην οποία δεν έχουμε συγκεκριμένους ρόλους. Η υπόθεση αφορά τις γυναικοκτονίες και το τεράστιο θέμα που έχει προκύψει ειδικά τα τελευταία χρόνια. Θίγεται μεταξύ άλλων το πόσο αμέτοχοι παρακολουθούμε και πόσο εύκολο είναι να σχολιάζουμε ως θεατές αυτό το κοινωνικό φαινόμενο κάτι που πιστεύω πως είναι ζήτημα παιδείας. Επί σκηνής παρουσιάζονται επεισόδια από την κοινωνική ζωή που αφορούν στις γυναικοκτονίες ή την αντίληψη των ανθρώπων της κοινωνίας για αυτές» σημειώνει η κ. Χατούπη.
Όπως σημειώνει η ηθοποιός πρόκειται για μια «σκληρή» παράσταση που πραγματεύεται ένα βαρύ θέμα αλλά εμπεριέχει και πολύ αυτοσαρκασμό και χιούμορ. «Υπάρχουν πράγματα που λέγονται απευθείας και πράγματα τα οποία πρέπει να τα μαντέψει ο θεατής. Το ζητούμενο δεν είναι η παράσταση να βαρύνει τον κόσμο αλλά να τον κάνει να ξυπνήσει και να συνειδητοποιήσει και να ενεργοποιηθεί».
«Η γυναικοκτονία είναι ένας όρος που δεν έχει αναγνωριστεί στην Ελλάδα, νομικά. Ακόμα προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν ότι πρόκειται περί ανθρωποκτονίας. Όχι, δεν είναι ανθρωποκτονία όταν αφορά το φύλο. Είναι γυναικοκτονία» λέει χαρακτηριστικά και προσθέτει πως «η πατριαρχία είναι πολύ βαθιά ριζωμένη στο ‘είναι’ μας, δυστυχώς τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες. Το να μετακινηθεί κάποιος, ακόμα και γυναίκα, θέλει πάρα πολύ κόπο, θέλει πάρα πολλή προσπάθεια και πολύ χρόνο ενώ μεγάλη σημασία έχει και η οικογένεια».
Η κ. Χατούπη τονίζει επίσης πως σημαντικό ρόλο παίζει το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει σύστημα προστασίας των θυμάτων. «Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάτι που να κατοχυρώνει πραγματικά το θύμα. Υπάρχουν τεράστια κενά στα συστήματα προστασίας των θυμάτων. Δεν είναι καθόλου επαρκής νομική διαχείριση ενδοοικογενειακής βίας».
Για την ίδια έχει μεγάλο ενδιαφέρον το πώς παρακολουθούν οι θεατές την παράσταση καθώς άνδρες και γυναίκες προβληματίζονται από διαφορετική οπτική γωνία. Άλλωστε αυτός είναι και ο βασικός λόγος που ασχολείται με το θέατρο. Γιατί, όπως λέει, μπορείς να αγγίζεις θέματα που σε αφορούν και κυρίως να το επικοινωνείς όλο αυτό το κομμάτι με τον κόσμο.
Η ηθοποιός τα τελευταία 20 χρόνια έχει τη δική της σχολή θέατρο με το όνομα «Δήλος». Όπως εξηγεί η ίδια δεν είναι κάτι που… το αποφάσισε. «Είναι κάτι που ήρθε, νομίζω, από μόνο του σαν ανάγκη. Είναι αυτά τα πράγματα στη ζωή μας που έρχονται και δεν ξέρουμε ακριβώς γιατί τα κάνουμε και καμιά φορά ευτυχώς που δεν ξέρουμε γιατί. Μάλλον ήταν μια προσωπική ανάγκη βλέποντας το όλο σύστημα πώς λειτουργεί και νομίζω ότι έχω και εγώ προσωπικά σαν άνθρωπος ήθελα να επικοινωνώ αυτό που γνωρίζω. Νομίζω ότι μέσα από τη σχολή υπάρχει ένα όραμα ακόμα και στη σχέση μας με το πώς γίνονται τα πράγματα στην εκπαίδευση και το θέατρο. Θεωρώ ότι από το κράτος υπάρχει μια υποβάθμιση τεράστια, την οποία ερχόμαστε με πολύ μεγάλο κουράγιο και όραμα να καλύψουμε αυτό το ιδιωτικό κομμάτι της θεατρικής εκπαίδευσης. Τώρα τελευταία συνειδητοποιώ ότι ίσως έχει να κάνει και με το γεγονός ότι ήταν δάσκαλοι οι γονείς μου».
Σε ό,τι αφορά στα νέα παιδιά, η κ. Χατούπη τονίζει πως τα βλέπει κάθε χρόνο με ενδιαφέρον και απορία το πώς και πόσο γρήγορα αλλάζουν τα πράγματα. Η ίδια ελπίζει πάρα πολύ στη νέα γενιά. «Θεωρώ ότι αν υπάρξει μια σωστή καθοδήγηση, μπορεί να μας οδηγήσει και εμάς σε πολύ σημαντικούς δρόμους. Τα παιδιά είναι φυσικά πάνω σε ένα κινητό, όλα έχουν επηρεαστεί πολύ από αυτή την κατάσταση, όμως αν υπάρξουν ενδιαφέροντα πράγματα γύρω τους και φωτισμένοι άνθρωποι να τους οδηγήσουν, πηγαίνουν πάρα πολύ γρήγορα και εύκολα σε νέους δρόμους. Δεν έχουν αντίρρηση να κοπιάσουν αν χρειαστεί και μπορούν να έχουν πολύ μεγάλη πειθαρχία».
Η ίδια είχε χρόνια να παίξει στη Θεσσαλονίκη και τώρα νιώθει συγκινημένη που επιστρέφει. Της λείπει πολύ η ανοιχτωσιά από την πόλη, ότι μπορείς ανά πάσα στιγμή να βρεθείς στην θάλασσα. Μάλιστα πολύ ευχαρίστως θα έμενε ξανά στην πόλη. Στο αν θα συμβούλευε τους νέους ηθοποιούς της Θεσσαλονίκης να φύγουν από την Θεσσαλονίκη, η κ. Χατούπη απαντά πως θα συμβούλευε την πόλη να ασχοληθεί περισσότερο με το θέατρο και την θεατρική παιδεία. «Κάποτε υπήρχε μεγάλη θεατρική σκηνή στην Θεσσαλονίκη γιατί όχι και τώρα; Φυσικά στην Αθήνα είναι οι περισσότερες ευκαιρίες αλλά αυτό εξαρτάται από το τι θέλεις να κάνεις. Η Θεσσαλονίκη όμως έχει πάρα πολλές δυνατότητες, αρκεί να υπάρξουν κάποιοι άνθρωποι που θα μπορέσουν να φτιάξουν και άλλα πράγματα πέραν του κρατικού. Δεν θέλω να πιστέψω αυτό που λένε ότι δεν υπάρχει ελπίδα για την πόλη. Όταν υπάρχει βούληση, ένα ισχυρό θέλω και ένα στόχος, νομίζω ότι μπορούν να γίνουν πράγματα» καταλήγει η ηθοποιός.
Παραστάσεις
Κυριακή 27/9 και Σάββατο 28/0 στις 21:00
Θέατρο Αμαλία
* Δημοσιεύτηκε στη «ΜτΚ» στις 21 Σεπτεμβρίου
