Διάγοντας τον έκτο χρόνο της θητείας της, η κυβέρνηση είναι λογικό να παρουσιάζει όχι μόνον σημάδια κόπωσης—αυτό είναι ένα ιάσιμο σύμπτωμα—αλλά κυρίως παρουσιάζει περιορισμένες δυνατότητες ανάταξης. Αλλιώς είναι όταν χάνεις τρείς δημοσκοπικές μονάδες το 2022, δηλαδή στα τρία χρόνια διακυβέρνησης και αλλιώς στα έξι χρόνια. Συνεπώς η κυβέρνηση καλείται να αποδείξει μέσα στο φθινόπωρο τόσο τα αντανακλαστικά της όσο και τις αντοχές της. Τη θέση της διευκολύνει η εμφανής αδυναμία σύσσωμης της αντιπολίτευσης να αρθρώσει πειστική εναλλακτική πρόταση, κάτι που πιθανόν να καθορίσει και τις εξελίξεις.
Η προσφιλής σεναριολογία για εκλογές είναι, με βάση τα σημερινά δεδομένα, εκτός τόπου και χρόνου. Μέσα σε δύο χρόνια πολλά μπορούν να συμβούν, ο πολιτικός χρόνος είναι τεράστιος, και ως τούτου τα σενάρια αφορούν τον μικρόκοσμο των πολιτικών σχολιαστών. Εντελώς διαφορετική θα είναι η κατάσταση στην περίπτωση των πρόωρων εκλογών. Εδώ καθοριστική θα είναι η αιτία της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, κάτι το αυτονόητο.
Το φθινοπωρινό πολιτικό κλίμα θα διαμορφωθεί πρωτίστως από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ και κυρίως από το κατά πόσον αυτές θα επηρεάσουν άμεσα την οικονομική κατάσταση των πολιτών και κυρίως των μικρομεσαίων, μια κοινωνική κατηγορία με σημαντική πολιτική ισχύ. Εξαγγελίες με μεσοπρόθεσμο ορίζοντα θα απογοητεύσουν τους πολίτες οι οποίοι, λόγω της ακρίβειας που βιώνουν, απαιτούν ελαφρύνσεις εδώ και τώρα. Εδώ και τριάντα χρόνια το παιχνίδι παίζεται στην οικονομία και αυτό δύσκολα θα αλλάξει. Είναι ένας συνδυασμός συντήρησης των κεκτημένων με την προσδοκία ότι αυτά στο μέλλον βελτιωθούν και άλλο. Έτσι, φαίνεται πως η συνείδηση των πολιτών διαμορφώνεται με βάση ποιος πολιτικός ηγέτης μπορεί να εξασφαλίσει και τη συντήρηση και την προσδοκία.
Και ο ΟΠΕΚΕΠΕ; Και τα εθνικά θέματα; Ο ΟΠΕΚΕΠΕ αποτελεί όντως πρόβλημα για την κυβέρνηση, είναι όμως άγνωστο αν θα απορροφηθεί ή θα επικαλυφθεί από άλλα γεγονότα ή αν θα συνεχίσει να προκαλεί ζημία στην κυβέρνηση. Η εξεταστική επιτροπή ήταν μια ντρίπλα όμως θα φανεί αν ήταν ουσίας ή φιγουρατζίδικη. Και το κυριότερο: θα υπάρξουν επί του θέματος και άλλες αποκαλύψεις;
Θυμάμαι παλιότερα, τόσο στο σκάνδαλο Κοσκωτά όσο και σε αυτό του Βατοπεδίου, πάντα μιλώντας πολιτικά, όλες οι γραμμές άμυνας των κυβερνώντων σαρωνόταν από τις συνεχείς αποκαλύψεις. Μπορεί αυτό να συμβεί και σήμερα; Εξαρτάται από το τι θα έρθει στη δημοσιότητα, βεβαίως αν θα υπάρχει κάτι αξιόμεμπτο. Οι εισαγγελείς έχουν πολλή δουλειά και όπως φαίνεται ξεκίνησαν μαζί με την ΑΑΔΕ τον εξονυχιστικό έλεγχο του αμαρτωλού οργανισμού.
Θα μου πει ο αναγνώστης πως οι πολίτες προσπερνούν τέτοια σκάνδαλα. Σωστό, όμως αυτό το σκάνδαλο προκαλεί, γιατί οι εμπλεκόμενοι είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας-- δεν είναι ολιγάρχες-- που βρήκαν άκρες μέσα στο πολιτικό σύστημα και κυρίως μέσα σε κυβερνητικούς μηχανισμούς. Και αυτό το γεγονός εξαγριώνει. Δεν είναι σαν τις υποκλοπές που αφορούσαν έναν περιορισμένο κύκλο ανθρώπων με θεσμικές ευαισθησίες.
Το κυρίαρχο ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση θα υπερπηδήσει και αυτό το εμπόδιο, όπως όλα τα προηγούμενα. Αν δηλαδή θα αποδειχθεί ότι διαθέτει εφτά ψυχές.