Του Αντώνη Σαουλίδη
Υποψήφιου βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ
Πίσω από την επικοινωνιακή/μιντιακή υπεροπλία της Νέας Δημοκρατίας -σε βαθμό απαράδεκτο και πρωτοφανή για τα Μεταπολιτευτικά δεδομένα αλλά και για την ίδια την ποιότητα της Δημοκρατίας- κρύβονται οι πραγματικοί αριθμοί. Πίσω από την εικονική πραγματικότητα, τους παραμορφωτικούς καθρέπτες, τους τόνους προπαγανδιστικής ρητορικής βρίσκονται τα δεδομένα, οι μετρήσεις, τα στοιχεία. Το γιατί χάνονται, γιατί δεν παρουσιάζονται, γιατί δεν κυριαρχούν στην καθημερινότητα του Έλληνα και γιατί δεν καταλαμβάνουν μέρος έστω του προεκλογικού λόγου της κυβέρνησης είναι στην κρίση του καθενός να το απαντήσει.
Με βάση έκθεση του ΟΟΣΑ για το 2022 προκύπτει ότι ο υψηλός πληθωρισμός είχε ως συνέπεια τη μείωση των πραγματικών μισθών και την αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης. Στην Ελλάδα, ο μέσος ονομαστικός μεικτός μισθός το 2022 αυξήθηκε κατά 1,5% αλλά ο μέσος πραγματικός μισθός μειώθηκε κατά 7,4% λόγω του πληθωρισμού 9,7%. Οι τόσο πολυδιαφημισμένες φοροελαφρύνσεις στην πραγματικότητα μεταφράζονται σε σταθερή στο 37,1% συνολική φορολογική επιβάρυνση (φόροι και εισφορές) των Ελλήνων το 2022. Η εξάρτηση της χώρας από τους κοινωνικά άδικους και ταξικούς έμμεσους φόρους συνεχίζεται. Ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στην αμόλυβδη είναι δύο φορές μεγαλύτερος από τον ελάχιστο φόρο που εφαρμόζεται στην ΕΕ, ο ειδικός φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης είναι 14 φορές μεγαλύτερος, ενώ ο βασικός συντελεστής του ΦΠΑ (24%) συγκαταλέγεται στους 3-4 υψηλότερους στην Ευρώπη. Την ίδια στιγμή οι άμεσοι φόροι μονίμως υποαποδίδουν με ό,τι αυτό συνεπάγεται ή με ό,τι αυτό προϋποθέτει -αδιαφορία, αποδοχή διεύρυνσης ανισοτήτων και διακριτικό κλείσιμο του ματιού σε όσους έχουν τη δυνατότητα φοροδιαφυγής. Το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών επιδεινώθηκε σημαντικά ενώ στο μέτωπο του χρέους μπορεί να φαίνεται μια μείωση λόγω ονομαστικής αύξησης του ΑΕΠ λόγω πληθωρισμού όμως σε απόλυτο μέγεθος, από το 2019 μέχρι σήμερα το δημόσιο χρέος αυξήθηκε 44 δισ. Τέλος, η πολυπόθητη επενδυτική βαθμίδα των ελληνικών ομολόγων ακόμα αναζητείται και τίποτε δεν είναι δεδομένο.
Στο μέτωπο των αλλαγών σε κράτος και οικονομία, η αφλογιστία είναι παροιμιώδης. Με ευθύνη κυρίαρχα της κυβέρνησης αλλά και λόγω της δομικής αδυναμίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης η αναγκαιότητα προσαρμογής της χώρας στα νέα δεδομένα υποκύπτει σε μικροκομματικές σκοπιμότητες του εκλογικού κύκλου. Η χώρα πέρασε δύο μεγάλες κρίσεις και έχει βρεθεί πίσω πολύ περισσότερο από άλλες, δεν έχει ανακάμψει ακόμη ενώ οι προοπτικές της είναι οριακά αρνητικές -αν δεν αλλάξουμε. Τα κεντρικά μας προβλήματα, έχουν ισχυρά διαχρονικά και διαρθρωτικά χαρακτηριστικά -δεν είναι εύκολο να τα ξεπεράσουμε με την πεπατημένη.
Μία σοβαρή όσο και αντικειμενική ματιά στην διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι μας εγκλωβίζει στη φτώχεια και καθιστά την ισχυρή ανάπτυξη όνειρο μακρινό. Είναι μαθηματικά αδύνατό να πετύχουμε σημαντικούς στόχους χωρίς επένδυση στην παραγωγή και σε μοχλούς ανάπτυξης - παιδεία, ενέργεια, τεχνογνωσία, ικανά επιχειρηματικά μεγέθη, ανάταξη θεσμών κ.ά. Και βέβαια Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ δεν ενσωματώνουν στις πολιτικές και προγραμματικές τους επεξεργασίες καμία από τις υπαρκτές προκλήσεις του 21ου αιώνα. Κλιματική αλλαγή, ενεργειακή κρίση, δημογραφία, υπερχρέωση -είναι όλα μικροί ελέφαντες στο ίδιο δωμάτιο.
Εμείς στο ΠΑΣΟΚ διατηρούμε τη θεσμική μνήμη του κόμματος εξουσίας που έκανε την αυτοκριτική του αλλά και τον ιστορικό απολογισμό του. Σήμερα με το πλέγμα των προτάσεών μας απαντάμε στη στενότητα του πολιτικού συστήματος γιατί διευρύνουμε την επαφή του με τα πραγματικά κοινωνικά αιτήματα. Πρώτοι μιλήσαμε για το ενεργειακό, για το στεγαστικό, για το ΕΣΥ, για το Κράτος Πρόνοιας. Ο λόγος μας είναι ρεαλιστικός, μετρημένος, ευρωπαϊκός και αυθεντικά προοδευτικός. Ισχυρό ΠΑΣΟΚ στις εκλογές θα σημάνει ισχυρές βάσεις για μια καλή διακυβέρνηση της χώρας -από όποια θέση και αν βρισκόμαστε.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 29-30.04.2023
