Οι υποψηφιότητες για το θεατρικό «Βραβείο Μελίνα Μερκούρη»
Το θεατρικό βραβείο απονέμεται ετησίως σε αναγνώριση της καλύτερης γυναικείας ερμηνείας νέας ηθοποιού της περασμένης θεατρικής περιόδου
Ο ηθοποιός πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί την πολυβραβευμένη παράσταση «2:22 - Ghost Story» του Danny Robbins, ένα από τα πιο σύγχρονα και φρέσκα θεατρικά στην Ευρώπη
Ένα από τα πιο σύγχρονα και φρέσκα θεατρικά έργα της Ευρώπης φέρνει στη Θεσσαλονίκη ο Φάνης Μουρατίδης, ο οποίος σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο «2:22 - Ghost Story» του stand up comedian και δημιουργού του διάσημου BBC podcast «The Battersea Poltergeist», Danny Robbins. Το έργο, που ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές στο West End του Λονδίνου, υποψηφιότητες για 3 βραβεία Laurence Olivier, καθώς και το βραβείο «Καλύτερου Νέου Έργου» στα Βραβεία WhatsOnStage, το 2022. Πρόκειται για ένα υπερφυσικό θρίλερ με φαντάσματα και πνεύματα που συνδυάζει ίντριγκα, χιούμορ και τρόμο, χωρίς να είναι splatter.
Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στις 25 Απριλίου στο θέατρο Αριστοτέλειον και έλαβε πολλά θετικά σχόλια. «Νομίζω δεν γινόταν να πάει καλύτερα η πρεμιέρα. Ο κόσμος ήρθε, το αφουγκράστηκε, το απόλαυσε και για μένα ήταν πολύ σημαντικό αυτό, ειδικά αν συμβαίνει στην πόλη σου, στον τόπο σου, εκεί που θες πάρα πολύ να το χαρούν οι δικοί σου άνθρωποι», σημειώνει ο κ. Μουρατίδης στη «ΜτΚ».
Ο ίδιος χαρακτηρίζει το έργο ως μία πάρα πολύ ωραία αφορμή, για να ξεδιπλωθούν οι αλήθειες των ανθρώπων με φόβο, χιούμορ και αγωνία. «Είναι πολύ καλοδουλεμένο από πλευράς του συγγραφέα. Είναι μία μίξη που νομίζω ότι είναι ό,τι πιο φρέσκο κυκλοφορεί αυτήν τη στιγμή στον πλανήτη. Τα διάφορα είδη αναμειγνύονται μεταξύ τους και δημιουργούν μία αυτονομία στο έργο, το οποίο δεν ορίζεται κάπως, έχει μία δική του ταυτότητα».
Αυτό που τον ιντρίγκαρε πολύ στο συγκεκριμένο κείμενο, πέρα από τη βασική αρχή που είναι τι πιστεύεις και τι δεν πιστεύεις, είναι ότι παρουσιάζει μία άλλη ανάγνωση της ζωής, για το τι νομίζει ο ίδιος ότι είναι πραγματικότητα. «Εμένα αυτό με ενθουσιάζει, ότι φεύγω από αυτήν την παράσταση, έχοντας μία πολύ ωραία σπαζοκεφαλιά που σε κάνει να θέλεις να ξαναδείς την παράσταση με μία άλλη ματιά. Προσωπικά, το έργο μού διευρύνει τη σκέψη σε σχέση με το τι ορίζω ως πραγματικότητα και, πραγματικά, είναι σαν να μου δίνει κάποιος τη δυνατότητα να ταξιδέψω στον κόσμο, γιατί ανοίγει κυριολεκτικά το μυαλό μου. Για μένα οι παραστάσεις έχουν αξία, όταν διαθέτουν ένα πολύ καλό αίνιγμα, που την απάντηση την δίνει ο θεατής. Θα το σκεφτεί, θα το συζητήσει, θα ψάξει, θα προβληματιστεί, θα ψυχαγωγηθεί -κάτι θα αλλάξει πάντως. Προσωπικά πιστεύω πάρα πολύ στην αξία της αμφιβολίας. Σκεφτείτε πόσα πράγματα πιστεύαμε τα οποία άλλαξαν, γιατί ανακαλύψαμε κάτι και μετά πάλι ξανα-ανακαλύψαμε κάτι άλλο και τα αναιρέσαμε. Και όσο περνούν τα χρόνια, πράγματα που θεωρούσαμε ότι είναι αδύνατο να συμβούν, μας συμβαίνουν σήμερα. Αν πριν από 40 χρόνια μιλούσαμε για την Τεχνητή Νοημοσύνη, θα νομίζαμε ότι μιλάει κάποιος τρελός, κάποιος που ακουμπάει στα όρια της επιστημονικής φαντασίας. Και όμως είναι μία πραγματικότητα σήμερα και μας φαίνεται πολύ φυσιολογικό πια», εξηγεί.
Ούτως ή άλλως πιστεύει πως η πραγματικότητα είναι 100% υποκειμενική. «Πραγματικότητα είναι η ιστορία που επιλέγει να δημιουργήσει ο δικός σου εγκέφαλος. Είναι ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα, ένα προσωπικό ‘Matrix’ που έχει ο καθένας μας και που ουσιαστικά τον καθορίζει σε σχέση με τη συνολική πραγματικότητα που είναι τεράστια», προσθέτει. «Εμένα με απασχολούν όλα, γιατί όλα αυτά τα θεωρώ ζωή, δεν επιμερίζω τίποτα, τα αφουγκράζομαι σαν ένα όλον, και το πραγματικό και το μεταφυσικό. Δεν μπορώ να το ορίσω και να το τεκμηριώσω μόνο να το αισθανθώ. Και στην τελική, γιατί να κλείσω τους ορίζοντες μου, απορρίπτοντας ένα από τα δύο;».
Ο ηθοποιός ταξίδεψε μέχρι το Λονδίνο, για να δει το έργο πριν το ανεβάσει και ο ίδιος.
«Ήθελα να το δω από τους ανθρώπους που το δημιούργησαν και να καταλάβω πράγματα που δεν τα είχα καταλάβει από την ανάγνωση του έργου, για να μπορέσω να κάνω καλύτερα τη δουλειά μου. Γιατί, αν δεν κατανοήσεις κάτι βαθιά, πώς θα το αποδώσεις; Eίναι πάρα πολύ δύσκολο», λέει χαρακτηριστικά. Με αυτόν τον τρόπο λειτουργεί σε όλες του τις δουλειές. «Παθιάζομαι πάρα πολύ, γιατί, αλλιώς, δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνονται τα πράγματα. Εγώ ξέρω ότι επενδύεις τη φαντασία σου, το συναίσθημά σου και την ενέργειά σου, γιατί θες να φτιάξεις κάτι το οποίο θα είναι μία πολύ καλή συντροφιά, ένας δάσκαλος, ένα ερώτημα. Και σε αυτό πρέπει εσύ να είσαι 100% δοσμένος. Από εκεί πέρα ο άλλος έχει το δικαίωμα να πει ότι δεν του άρεσε, αλλά εγώ από τη δικιά μου πλευρά πρέπει να ξέρω ότι έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα».
Ο κ. Μουρατίδης δεν διαχωρίζει τους ρόλους στη δουλειά του η οποία είναι να αφηγείται ιστορίες. «Όταν αγαπάς τη δουλειά σου ο ρόλος που έχεις είναι επιλογή της στιγμής. Δεν σου καθορίζει κάτι ιδιαίτερα. Εγώ αγαπάω τη δουλειά μου, είμαι ερωτευμένος με αυτή. Θα μπορούσα να κάνω τα σκηνικά, να γράψω το έργο, να σκηνοθετήσω, να παίξω, να κάνω την μουσική επιμέλεια, να κάνω την παραγωγή, να ασχοληθώ με τα φώτα, με τους ήχους, να γράψω στίχους, να κάνω τα πάντα, γιατί αυτό είναι κάτι που εγώ το αγαπώ. Ανήκω στην ομάδα που λέει την ιστορία. Δεν είναι κάτι που το επέλεξα, για να γίνω σημαντικός. Είναι κάτι που το αγαπώ και είναι χαρά μου να το υπηρετώ. Με αυτό είμαι γεμάτος, με αυτό αισθάνομαι πλήρης, με αυτό είμαι ευτυχισμένος. Δεν με απασχολεί κάτι άλλο». Μάλιστα, πιστεύει ότι το θέατρο έχει θεραπευτικές ιδιότητες.
«Εντάξει δεν είμαστε και γιατροί, αλλά την Επίδαυρο την αποκαλούσαν και θεραπευτήριο, δεν είναι τυχαίο αυτό. Πρώτα γινόταν η κάθαρση των ψυχών των θεατών και μετά η θεραπεία. Είναι ένας προθάλαμος για τη θεραπεία. Δεν θα σώσω τη ζωή του θεατή, αλλά θα τον αποσυμπιέσω, θα τον κάνω να ξεχαστεί λίγο από τα προβλήματά του, θα βγει από πάνω του αυτό το σύννεφο που έχει στη ζωή του και μετά θα γυρίσει σπίτι του και θα κοιτάξει λίγο αλλιώς την πραγματικότητά του και, τελικά, μπορεί να κάνει άλλες επιλογές από αυτές που θα έκανε. Μπορεί να δει την πραγματική διάσταση του προβλήματος, που δεν ήταν τόσο υπερδιογκωμένο, τελικά, όσο νόμιζε. Μπορεί ξαφνικά να βρει τα εργαλεία και τον τρόπο να το διαχειριστεί. Και αυτό αναμφισβήτητα είναι κάτι», καταλήγει.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
«2:22 - Ghost Story»
Παίζουν: Φάνης Μουρατίδης, Φαίη Ξυλά, Ναταλία Δραγούμη, Στάθης Μαντζώρος, Γιώργος Ζαφειρόπουλος, Αθηνά Χατζηαθανασίου
Παραστάσεις μέχρι 11/05/2025
Παρασκευή με Κυριακή στο Ράδιο Σίτι
Εισιτήρια: more.com
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 04.05.2025
Το θεατρικό βραβείο απονέμεται ετησίως σε αναγνώριση της καλύτερης γυναικείας ερμηνείας νέας ηθοποιού της περασμένης θεατρικής περιόδου
Το πρόγραμμα των δράσεων της Εφορίας Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης
Παρουσιάζονται 46 έργα του ζωγράφου των τελευταίων δύο δεκαετιών, έχει τίτλο «Γιάννης Μενεσίδης: Ο ζωγράφος της «κεκρυμμένης» χαράς»