Γιάννης Τσορτέκης στη «ΜτΚ»: Η τέχνη είναι μία καθαρά προσωπική υπόθεση

«Σας κόβω για ροκά», του λέω και γελάει δυνατά. Δεν αρνείται ότι είναι, δεν κρύβει ότι τα ακούσματά του σε σχέση με τον Στράτο Διονυσίου ήταν πολύ φτωχά. Μέχρι πρότινος, όταν ο σκηνοθέτης Βασίλης Μαυρογεωργίου και ο ιδιοκτήτης του «Παλλάς» της Αθήνας Γιάννης Κεντ επέμειναν να υποδυθεί τον ρόλο του σπουδαίου Έλληνα βάρδου στην παράσταση «Τα πήρες όλα κι έφυγες - Η ζωή του Στράτου Διονυσίου».

Έτσι ο Γιάννης Τσορτέκης βρέθηκε να υποδύεται κάτι που δεν ήταν καθόλου αυτονόητο για τον ίδιο. «Ξαφνιάστηκα όταν μου το πρότειναν. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ φυσικά να βάλω τον εαυτό μου στο πρόσωπο του Στράτου, το να διαπραγματευτώ να το κάνω. Είπα όμως γιατί όχι και, τελικά, όλο αυτό ήταν μια υπέροχη περίοδος. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι το επιθυμούσαν πάρα πολύ είχα μία ασφάλεια, μια σιγουριά, μία εμπιστοσύνη τέτοια που με έκανε να το σκεφτώ διαφορετικά», παραδέχεται στη «ΜτΚ» ο ηθοποιός.

Ούτως ή άλλως ο Στράτος Διονυσίου ήταν μία περίπτωση μοναδική και ξεχωριστή για ένα μεγάλο μέρος του κοινού. «Η χαρισματική φωνή του, τα εμβληματικά τραγούδια του, που έχουν μείνει σχεδόν όλα και τραγουδιούνται μέχρι και σήμερα, γνωστά ακόμη και σε εμένα που η εμπλοκή μου δεν ήταν τόσο άμεση όταν ο Στράτος μεσουρανούσε, αυτή η φωνή που ταξίδεψε τους ανθρώπους, ταξίδεψε εν τέλει και εμένα. Έτσι, μπήκα μέσα σε αυτό το κανάλι και άρχισα να συναντιέμαι με τα κομμάτια, με τους στίχους, με τον μύθο αυτού του προσώπου μέσα από πληροφορίες που είχα από το ίδιο το κείμενο έτσι όπως το διαπραγματευόμαστε εμείς στην παράσταση. Με αυτόν τον τρόπο γίναμε όλη μια δυναμική ομάδα που υποστήριζε πάρα πολύ αυτήν ακριβώς τη δυνατότητα προσέγγισης του συγκεκριμένου προσώπου».

Της γυναίκας η καρδιά είναι μία άβυσσος…

Προκειμένου να προσεγγίσει τον ρόλο δεν παρακολούθησε βίντεο, δεν παρατήρησε την εκφορά του ίδιου του Στράτου. «Δεν έχω δει τίποτε απολύτως. Όταν γενικότερα καταπιάνομαι με ένα κείμενο, αυτές οι πληροφορίες δεν έχουν τόση σημασία για μένα στον τρόπο που αναζητώ πράγματα. Δεν με ενδιέφερε τόσο να δω την κίνηση του Στράτου, να μάθω λεπτομέρειες της ζωής του μιλώντας με τα τρία παιδιά του, τον Άγγελο, τον Διαμαντή και τον Στέλιο. Αυτό δεν το έκανα. Η πληροφορία που έχω είναι πραγματικά το ίδιο το κείμενο μέσα από τη διαπραγμάτευση και την επεξεργασία του, καθώς και αυτό που προέκυψε μέσα από το ψάξιμο ολόκληρης της ομάδας», επισημαίνει ο Γιάννης Τσορτέκης.

Παρότι για εκείνον όλα τα τραγούδια του Στράτου έχουν τη δική τους αξία και θέση στον καθένα ξεχωριστά, «εμένα μου άρεσε πάντοτε και συνεχίζει να μου αρέσει αυτός ο στίχος που λέει: Της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος/πότε κόλαση και πότε ο παράδεισος», επισημαίνει.

Τον ρωτάω τι αποκόμισε από όλη αυτή τη συνεργασία και απαντά πως κάθε θεατρική εμπειρία είναι μια διαδικασία που τον κρατά δημιουργικό. «Και μόνο το περιβάλλον και μόνο που ήμασταν τόσοι πρωταγωνιστές, που ήταν επί σκηνής τα παιδιά του, η ορχήστρα με μαέστρο τον Νίκο Στρατηγό, είναι ένα πολύτιμο υλικό που με συντροφεύει. Είναι ένα ταξίδι που έγινε, γίνεται και θα γίνεται γιατί ακριβώς τρέχει κάτω από το πρόσχημα των τραγουδιών, της ζωής του Στράτου, του κόσμου που τον αγάπησε, των ανθρώπων που εκείνος αγάπησε. Είναι δηλαδή μια ζωή που συνεχώς μπολιάζεται και με μια καινούρια πληροφορία, οπότε παραμένει διαρκώς ενεργή», απαντά ο Γιάννης Τσορτέκης.

«Δεν υπάρχει κάποια συνταγή που να σε διασφαλίζει στην τηλεόραση»

Ηθοποιός με μεγάλη εμπειρία έχει καταπιαστεί με το θέατρο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση. Στην τελευταία μάλιστα έκανε το μεγάλο μπαμ τα πρόσφατα χρόνια αποκτώντας μεγάλη αναγνωρισιμότητα μέσα από σειρές που αγάπησε πολύ το κοινό. Μπορεί άραγε να «προφυλαχθεί» ένας ηθοποιός που εργάζεται για ένα σίριαλ; «Ο τρόπος που κάποιες συνεργασίες συμβαίνουν και κάποιες άλλες όχι, είναι θέμα τύχης και συγκυρίας. Δεν ευτυχούν όλες. Δεν υπάρχει κάποια συνταγή που να σε διασφαλίζει. Παίζει ρόλο και το ένστικτο του ανθρώπου, αλλά κυρίως ο τρόπος που καθένας μπαίνει μέσα σε μία συνεργασία, η επιθυμία με την οποία τροφοδοτεί τα πράγματα. Αυτό επιστρέφεται, οπότε είναι κάτι που δουλεύεται από κοινού με τους ομότεχνους. Δεν ξέρω όμως κατά πόσο επιλέγει κάποιος κάτι ή επιλέγεται από κάτι. Πολλές φορές ακολουθούμε κάτι που πρέπει να γίνει και όχι που μπορεί να είναι σφοδρή επιθυμία. Οπότε κάπως έτσι μάλλον γίνεται», απαντά.

Πιστεύει στην τύχη, αλλά βαθύτερα στο «συν Αθηνά και χείρα κίνει», όπως λέει. «Αυτό ίσχυε ανέκαθεν. Πέρα από τη συγκυρία χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά, πολλή συγκέντρωση, μελέτη, εμβάθυνση, οργάνωση. Από εκεί και πέρα η τύχη μπορεί να είναι φυσικά αρωγός».

Θεωρεί ότι η τέχνη έχει έναν χαρακτήρα και σκοπό. «Η τέχνη πρωτίστως στοχεύει να αποφορτίσει, αλλά και να θέσει ερωτήματα προς αναζήτηση, να τροφοδοτεί με εντελώς διαφορετική πληροφορία τον πολίτη, να τον καθιστά υπεύθυνο των επιλογών του, να τον κάνει να συνειδητοποιεί πράγματα, να μπορεί να ονειρεύεται, να τον αποφορτίζει. Η τέχνη δεν είναι μόνο χαβαλές ή διασκέδαση, είναι και μια βαθύτερη σκέψη. Αυτό όμως σχετίζεται με τον τρόπο που προσδιορίζεται καθένας ξεχωριστά απέναντί της, γιατί η τέχνη είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση. Είναι διαφορετικός ο τρόπος που προσλαμβάνει, μπολιάζει και προχωρά την πληροφορία της ο καθένας».

Τον χειμώνα ο Γιάννης Τσορτέκης θα υποδυθεί τον «Ταρτούφο» του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου με συμπρωταγωνίστρια την Ιωάννα Παππά. Προς το παρόν όμως τον περιμένουμε στη Θεσσαλονίκη με την παράσταση για τη ζωή του Στράτου, η οποία θα κάνει πρεμιέρα την Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου στο Ράδιο Σίτυ.

*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 13-14.09.2025