Κυριάκος Ιωαννίδης: Σύγχρονο είναι η απολύτως δωρεάν φοίτηση, σε αποκλειστικά δημόσια πανεπιστήμια

Άρθρο του μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνου του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας στη «Μακεδονία της Κυριακής»

- Newsroom

Του Κυριάκου Ιωαννίδη

Μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνου του Τμήματος Παιδείας και Έρευνας


Ο μεγαλειώδης αγώνας των φοιτητριών και των φοιτητών, όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας στρίμωξε την κυβέρνηση, η οποία αναγκάστηκε να καθυστερήσει την ψήφιση του νομοσχεδίου και να αναδιπλώσει την προπαγάνδα της. Αυτό ισχύει για μια σειρά κόμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Ελληνική Λύση που αναγκάστηκαν να καταψηφίσουν το νομοσχέδιο, παρότι συμφωνούν με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Αν και το νομοσχέδιο-έκτρωμα για τα πανεπιστήμια, που φέρνει ιδιωτικά και ιδιωτικοποιεί ακόμα περισσότερο τα δημόσια, ψηφίστηκε, νικητές είναι οι φοιτήτριες και οι φοιτητές! Γιατί κατάφεραν με τον πολύμηνο αγώνα τους να κάνουν «πρώτο θέμα» στην κοινωνία τις σπουδές και τις ανάγκες τους, να καταψηφιστεί στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας αυτή η αντιδραστική τομή που παρουσιάστηκε αρχικά με τυμπανοκρουσίες.

Μαζί με το απαράδεκτο νομοσχέδιο η νεολαία της χώρας απέρριψε και τα ψέματα, ότι δήθεν το δημόσιο πανεπιστήμιο αναβαθμίζεται. Γιατί έχει κυλήσει πολύ «νερό στο αυλάκι» της πραγματικότητας από τη συνύπαρξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα και στη χώρα μας. Η «απελευθέρωση» των σιδηροδρόμων έφερε το έγκλημα των Τεμπών, η «απελευθέρωση» της ενέργειας έφερε κρύα σπίτια το χειμώνα και πανάκριβο ρεύμα, η «απελευθέρωση» της υγείας έφερε τιμοκατάλογο στα χειρουργεία των δημόσιων νοσοκομείων.

Όσο όμως κι αν έκανε όνειρα η κυβέρνηση να ανοίξει τον δρόμο, για να γενικευτούν τα δίδακτρα στα δημόσια πανεπιστήμια, ο μέχρι τώρα αγώνας στα πανεπιστήμια, της έχει κόψει τη φόρα. Όπως και στο παρελθόν, με την πανεπιστημιακή αστυνομία, την απόσπαση της παιδαγωγικής επάρκειας από τα πτυχία και άλλες πλευρές νόμων που έχει αφήσει το φοιτητικό κίνημα στα χαρτιά, έτσι θα παλέψει και τώρα απέναντι σε αυτόν το νόμο. Γιατί πυξίδα και καρδιά της πάλης ήταν και παραμένουν οι πραγματικές ανάγκες των φοιτητών και εργαζομένων στα πανεπιστήμια, που όλα φωνάζουν πως μπορούν να καλυφθούν σήμερα, αν αξιοποιηθούν προς όφελός τους οι τεράστιες σύγχρονες δυνατότητες της ανθρωπότητας.

Ο αναχρονισμός, που κάνει νόμο την αδικία, θεσμοθετεί δυο τρόπους εισαγωγής στα πανεπιστήμια: Έναν με τις επιδόσεις των πανελλαδικών -που όλοι ξέρουμε τι σημαίνει- κι έναν άλλο που κρίνεται από την τσέπη. Το πανεπιστήμιο που θέλει τους φοιτητές πελάτες, είναι πολιτική επιλογή. Η μετατροπή του πτυχίου σε ένα απλό προσόν στη ζούγκλα της αγοράς εργασίας, δηλαδή η αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα, είναι πολιτική επιλογή κι όχι μονόδρομος. Μπορούν σήμερα, οι φοιτήτριες και οι φοιτητές, όσοι επιλέγουν να ακολουθήσουν τον δρόμο της πανεπιστημιακής μόρφωσης, να έχουν υψηλού επιπέδου σύγχρονες σπουδές και η πολιτεία να τους στηρίζει με όλους τους τρόπους να αφοσιωθούν απρόσκοπτα στις σπουδές τους, να φοιτούν απολύτως δωρεάν και σε αποκλειστικά δημόσια πανεπιστήμια.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 17.03.2024
Loader