ΜΠΙΣΚΟΤΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Μία βιομηχανία που μυρίζει αναμνήσεις

- Newsroom

Υπάρχουν κάποιες επιχειρήσεις που γράφουν στη μνήμη. Που μας θυμίζουν τις παιδικές στιγμές και που μόνο το άκουσμά τους αρκεί, για να αρχίσουμε την αναπόληση. Ποιος λοιπόν από εμάς δεν έχει μοιραστεί τη χαρά ενός μπισκότου κυρίως στα παιδικά χρόνια;

Του Δημήτρη Μαρκόπουλου

Πόσες γενιές άραγε μεγάλωσε η νοστιμιά των θρυλικών μπισκότων Παπαδοπούλου; Μιας εταιρείας τόσο κοντά στον καταναλωτή, που τα προϊόντα της τείνουν να μας θυμίζουν ακόμη και τα πάντοτε “θαυματουργά” σε επίπεδο γεύσης χέρια της μητέρας μας. Είναι, βλέπετε, αυτό το μαγικό μυστικό γεύσης που κάθε Κωνσταντινουπολίτης έχει μάθει να κουβαλά μαζί του.
Για τη βιομηχανία Παπαδοπούλου όλα άρχισαν το 1916 στην Πόλη. Εκεί ζούσαν ο ξυλοκόπος Γιάννης Παπαδόπουλος και η σύζυγός του Μαρία. Το αγαπημένο ζευγάρι είχε και τρία παιδιά: τον Ευάγγελο, τον Νίκο και τον Θεόφιλο. Με τα ελάχιστα μέσα της η κυρά-Μαρία είχε μάθει, όπως κάθε ευσυνείδητη Κωνσταντινουπολίτισσα, την τέχνη της μαγειρικής και ειδικότερα των γλυκών και των μπισκότων. Για να προσθέσει κάτι στο πενιχρό εισόδημα του άνδρα της, είχε αρχίσει να πουλά τα μπισκότα που με τόσο μεράκι παρασκεύαζε, τα περίφημα Petite Beure, των οποίων μάλιστα το λογότυπο είχε σκαλίσει ο ίδιος ο ξυλουργός Ιωάννης Παπαδόπουλος. Τα 50 κιλά σύντομα έγιναν 500 και η μικρή οικοτεχνία απέδιδε τους πρώτους καρπούς της. Όμως ο Κεμάλ Ατατούρκ και οι Νεότουρκοί του ήλθαν να διακόψουν την πρώιμη αυτή επιχειρηματική δράση. Η οικογένεια Παπαδοπούλου έπρεπε να εγκαταλείψει την πατρογονική εστία μετά την εθνική καταστροφή του 1922, τη στιγμή μάλιστα που ο πατήρ φαμίλιας Ιωάννης εγκατέλειπε τα εγκόσμια. Τα δεινά λοιπόν ακολουθούσαν το ένα πίσω από το άλλο, όμως η αδάμαστη κυρία Μαρία δεν το έβαλε ποτέ κάτω.
Ακολουθώντας το μεγάλο ρεύμα των Μικρασιατών, που έφευγαν από την Τουρκία, πήρε τη μεγάλη απόφαση και φόρτωσε όλα τα υπάρχοντά της, για να αναχωρήσει με τα τρία παιδιά της για τη Μασσαλία και όχι για την Ελλάδα, όπως τότε συνηθιζόταν. Όμως άλλα οι άνθρωποι σχεδιάζουν κι άλλα ο Θεός προστάζει.
Έχοντας φτάσει -για μία μικρή στάση- στο λιμάνι του Πειραιά, η πολίτισσα μαγείρισσα παραγγέλνει λίγο νερό, έναν καφέ και... μπισκότα για τα παιδιά. “Μπισκότα;”, απόρησε με την παραγγελία της ο σερβιτόρος, ο οποίος, όπως και οι υπόλοιποι Έλληνες, ουδέποτε είχε ακούσει ένα τέτοιο είδος γλυκίσματος. Ακριβώς αυτή η απάντηση άναψε το φλας του “Εύρηκα” στη Μαρία Παπαδοπούλου, η οποία αμέσως κατάλαβε την επιχειρηματική ευκαιρία που απλωνόταν μπροστά της. Κι όπως συμβαίνει μόνο στις κινηματογραφικές ταινίες, παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Κατεβάζοντας όλα τα υπάρχοντά της από το καράβι, μένει στον Πειραιά και ρίχνεται στη μάχη της επιβίωσης. Θα δημιουργούσε αυτό που γνώριζε να κάνει καλύτερα από καθετί. Μπισκότα!

ΑΠΟ ΟΙΚΟΤΕΧΝΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

Η εταιρεία αρχικά δημιουργείται σε ένα χαμόσπιτο, όμως το προϊόν σύντομα διαδίδεται σε όλη την Αθήνα. Η οικοτεχνία γίνεται γρήγορα βιοτεχνία και πλέον το 1930 την τύχη της μικρής εταιρείας αναλαμβάνει ο Ευάγγελος Παπαδόπουλος. Ο άνθρωπος δηλαδή που την απογείωσε. Τότε δημιουργούνται τα γνωστά σε όλους μας μπισκότα Μιράντα, το 1935 λανσάρονται τα Cream Crackers και κάπου εκεί δημιουργείται και η βιομηχανική μονάδα της εταιρείας στην περιοχή Πουλόπουλου στα Πετράλωνα. Στη συνέχεια η μονάδα μεταστεγάζεται στην περιοχή του Ρουφ, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα.
Με όχημα τη διαφήμιση, η οποία δεν ήταν ευρέως διαδεδομένη στις δεκαετίες του ʼ50-ʼ60, η εταιρεία έκανε άλματα. Μάλιστα ο ίδιος ο Ευάγγελος Παπαδόπουλος δημιούργησε το γνωστό ακόμη και σήμερα λογότυπο της εταιρείας με το γράμμα “Π” και τα τέσσερα παιδάκια, τα οποία συμβόλιζαν τα δύο αγόρια και τα δύο κορίτσια του, τους Ανδρέα, Αλέξανδρο, Ιωάννα και Αλεξάνδρα-Μιράντα, της οποίας μάλιστα το δεύτερο όνομα προήλθε από τα γνωστά μπισκότα. Ο Ευάγγελος Παπαδόπουλος αποχώρησε από την εταιρεία σε ηλικία 80 ετών και πέθανε πλήρης ημερών στα 93 του χρόνια.

ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ
 
Σήμερα τα ηνία της εταιρείας κρατά η κυρία Ιωάννα Παπαδοπούλου. Μία γυναίκα γεμάτη δυναμισμό και με γνώση της αγοράς. Από μικρή στην εταιρεία είχε προσηλωθεί στον πατέρα της και τη δουλειά. Ολοκληρώνοντας τις σπουδές της ως χημικός, μπήκε στην εταιρεία το 1974 ούσα πολύ μικρή. Ακόμη και οι εργάτες της εταιρείας, που δεν τη γνώριζαν, δεν πίστευαν ότι μία τόσο νεαρή κοπέλα ήταν αντιπρόεδρος της βιομηχανίας Παπαδοπούλου. Όπως έχει εξομολογηθεί στο παρελθόν η κυρία Ιωάννα Παπαδοπούλου, καθημερινά πήγαινε στο γραφείο στις 5 το πρωί και έφευγε στις 10 το βράδυ. Πρόκειται για συνήθεια που μέχρι και σήμερα διατηρεί. Επί των ημερών της η εταιρεία έκανε μεγάλες επιτυχίες. Απέκτησε τρίτο εργοστάσιο στο Βόλο, εισήλθε στα αρτοσκευάσματα και σήμερα έχει φτάσει να διαθέτει περί τους 150 διαφορετικούς κωδικούς προϊόντων. Από το 1991 στην Παπαδόπουλος ΑΒΕΕ συμμετέχει ο πολυεθνικός κολοσσός Danone, όμως πρόσφατα η κυρία Παπαδοπούλου ανέκτησε τις μετοχές της. Η εταιρεία δραστηριοποιείται σε 140 χώρες και έχει αποσπάσει σημαντικά βραβεία, ενώ ως καινούργιος στόχος της έχει τεθεί η περαιτέρω εξωστρέφειά της. Διάδοχος της κυρίας Ιωάννας Παπαδοπούλου αναμένεται να είναι ο γιος της Κωνσταντίνος.