Οι μεγάλες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις είναι κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης. Το αόρατο νήμα που συνδέει το σήμερα με κάποιες από τις πιο όμορφες αναμνήσεις της παιδικής μας ηλικίας. Πριν από 43 χρόνια, στις 11 Ιουλίου 1982, η σπουδαία Ιταλία του Έντσο Μπέαρζοτ θριάμβευε επί της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό του Μουντιάλ, ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών.
Η «σκουάντρα ατζούρα» επικράτησε 3-1 της «νατσιονάλμανσαφτ» του Γιουπ Ντέρβαλ και ο τρομερός πανηγυρισμός του Μάρκο Ταρντέλι, στο 2-0, παραμένει σημείο αναφοράς για κάθε ποδοσφαιρόφιλο. Για τους Έλληνες φιλάθλους, το παιχνίδι αυτό είναι επίσης ταυτισμένο με τη φωνή του μεγάλου Γιάννη Διακογιάννη, που στον τελικό του «Σαντιάγο Μπερναμπέου» έκανε μια μετάδοση η οποία διδάσκεται ως μάθημα στους σύγχρονους σπόρτκαστερ.
Πίσω από κάθε μεγάλη διοργάνωση βρίσκονται τα πρόσωπα που την έχουν σημαδέψει και αν ανακαλέσει κανείς στιγμές από το Μουντιάλ του 1982 δεν μπορεί παρά να σταθεί στην πιο χαρακτηριστική του φιγούρα, τον μεγάλο Πάολο Ρόσι. Ο πάντα χαμογελαστός Paolino ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής της διοργάνωσης.
Γεννημένος στις 23 Σεπτεμβρίου του 1956 στο Πράτο της Φλωρεντίας, ο Ρόσι πρωτοέπαιξε επαγγελματικό ποδόσφαιρο στη Γιουβέντους (1973-75), πριν δοθεί δανεικός στην Κόμο τη σεζόν 1975-76. Στα επόμενα τρία χρόνια εξασφάλισε τα προς το ζην στη Βιτσέντσα, με την οποία εξασφάλισε την άνοδο στη Serie A το 1977. Μάλιστα, με το «καλημέρα» στη μεγάλη κατηγορία ο Ρόσι κέρδισε τον άτυπο τίτλο του πρώτου σκόρερ.
Κάπως έτσι, ήταν θέμα χρόνου η κλήση στην εθνική ομάδα, με την οποία σκόραρε τρεις φορές στο Μουντιάλ του 1978 στην Αργεντινή. Η Ιταλία τερμάτισε στην κορυφή του 1ου ομίλου με τρεις νίκες σε ισάριθμους αγώνες, επικρατώντας μάλιστα με 1-0 επί της διοργανώτριας και μετέπειτα παγκόσμιας πρωταθλήτριας Αργεντινής. Στην επόμενη φάση οι Ιταλοί ήταν 2οι στον όμιλό τους και πήγαν σε πλέι οφ πρόκρισης, χάνοντας όμως από τη Βραζιλία με 2-1.
Δύο χρόνια αργότερα, ξέσπασε το σκάνδαλο που στιγμάτισε την προσωπικότητα του Πάολο Ρόσι. Ο τριετής αποκλεισμός λόγω εμπλοκής του στο «Totonero» σήμαινε πως θα απουσίαζε από το Μουντιάλ του 1982, όμως οι Ιταλοί μείωσαν την ποινή του στα δύο έτη, θαρρείς και ήξεραν αυτό που θα ακολουθούσε. Το ποινικό δικαστήριο είχε αθωώσει τον ποδοσφαιριστή, όμως η ιταλική ομοσπονδία επέλεξε να τον τιμωρήσει βρίσκοντας στο πρόσωπό του τον αποδιοπομπαίο τράγο της ποδοσφαιρικής διαφθοράς, που θα συνέχιζε να ταλανίζει τη χώρα και τις επόμενες δεκαετίες.
Στα γήπεδα της Ισπανίας ο Ρόσι, που στο μεταξύ είχε επιστρέψει στη Γιούβε, πήρε παραμάζωμα τους αντιπάλους του και με έξι γκολ αποτέλεσε κεντρικό πρόσωπο της διοργάνωσης. Αφού πέρασαν από τον όμιλό τους με τρεις ισοπαλίες, οι Ιταλοί συμμετείχαν σε γκρουπ μαζί με Αργεντινή και Βραζιλία. Μετά το 2-1 επί των Αργεντινών, οι «ατζούρι» έπαιξαν για την πρόκρισή τους κόντρα στους Βραζιλιάνους.
Στις 5 Ιουλίου, στο «Σαριά» της Βαρκελώνης, το εκτυφλωτικό άστρο του Πάολο Ρόσι έστειλε την Ιταλία στους «4», αφού με χατ-τρικ του 26χρονου τότε φορ, η Ιταλία επικράτησε με 3-2. Με ακόμη δύο γκολ στο 2-0 επί της Πολωνίας στα ημιτελικά ο Ρόσι σάλπισε την πρόκριση της Ιταλίας στον τελικό, όπου με το 3-1 επί της Δυτικής Γερμανίας (και τον Ρόσι να ανοίγει το σκορ στο 59’) ολοκληρώθηκε το ποδοσφαιρικό ντελίριο της χώρας.
Ο Ρόσι παρέμεινε στη Γιουβέντους μέχρι το 1985 κατακτώντας δύο πρωταθλήματα (1982, 1984) και ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών 1985), πριν αποσυρθεί φορώντας και τις φανέλες της Μίλαν και της Βερόνα, με την οποία τερμάτισε στην 4η θέση, σε μία χρονιά όπου η Νάπολι του Ντιέγκο Μαραντόνα εξασφάλιζε το σκουντέτο για λογαριασμό του ιταλικού νότου.
