Νέα Τούμπα: Τα γιατί μίας σύγκρουσης που «δίχασε» τον ΠΑΟΚ
Το «μπρα ντε φερ» Σαββίδη - Μυστακίδη φαίνεται να μην αφορά μόνο ποιος θα έχει τον πρώτο λόγο στο μεγαλύτερο πρότζεκτ της ιστορίας του κλαμπ
- Newsroom
Πενήντα πέντε χρόνια έχουν περάσει από τον άδοξο θάνατο του ιταλικής καταγωγής Αμερικανού μποξέρ Ρόκι Μαρτσιάνο, ο οποίος υπήρξε ένας από τους θρύλους της επαγγελματικής πυγμαχίας.
«Έφυγε» σε ηλικία μόλις 46 ετών σε αεροπορικό δυστύχημα, έχοντας προλάβει να ζήσει μια άκρως επιτυχημένη καριέρα στα ρινγ, ενώ εγκατέλειψε τη δράση όταν αήττητος (ο μόνος στην κατηγορία του) με 43 νοκ άουτ σε 49 αγώνες.
Από το μπέιζμπολ στην πυγμαχία
Ο Ρόκο Φράνσις Μαρκετζιάνο, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 1923 στο Μπρόκτον της Μασαχουσέτης, εξ ου και το παρατσούκλι που του κόλλησε ο Τύπος «Βράχος του Μπρόκτον». Από μικρός έδειξε κλίση στον αθλητισμό και αρχικά ασχολήθηκε με το μπέιζμπολ. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έκανε στροφή στην πυγμαχία, όταν υπηρετούσε στον αμερικανικό στρατό. Με 8 νίκες και 4 ήττες στην ερασιτεχνική του καριέρα πέρασε στην επαγγελματική πυγμαχία μετά την αφυπηρέτησή του.
Έδωσε τον πρώτο του αγώνα στις 17 Μαρτίου 1947 και κέρδισε με νοκ άουτ τον Λι Έπερσον, ωστόσο, στις 23 Σεπτεμβρίου του 1952 ήρθε η μεγάλη στιγμή για τον Ιταλοαμερικανό πυγμάχο να διεκδικήσει το παγκόσμιο στέμμα στην πιο προβεβλημένη κατηγορία της πυγμαχίας.
Ήταν τότε που αντιμετώπισε τον κάτοχο του τίτλου Τζέρσεϊ Τζο Γουόλκοτ στη Φιλαδέλφεια και τον νίκησε με νοκ άουτ έπειτα από ένα συγκλονιστικό αγώνα, που έμεινε στην ιστορία.
Ο αγώνας μεταδόθηκε μέσω κλειστών κυκλωμάτων σε 49 γήπεδα σε 31 πόλεις, δείγμα του ενδιαφέροντος του κοινού σε μια εποχή που η τηλεόραση βρισκόταν στα σπάργανα.
Αντικείμενο λατρείας
Ο Μαρτσιάνο έγινε αντικείμενο λατρείας κατά την επιστροφή του στη Μασαχουσέτη, γνωρίζοντας την αποθέωση από 100.000 κόσμου που ήθελε να δει από κοντά τον νέο παγκόσμιο πρωταθλητή βαρέων βαρών, που ήταν ο πρώτος λευκός από το 1937.
Οι επιτυχίες συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια, όταν υπερασπίστηκε με επιτυχία έξι φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή.
Στις 27 Απριλίου 1956 κρέμασε τα γάντια του αήττητος, έχοντας 49 νίκες στην επαγγελματική πυγμαχία, τις 43 από τις οποίες με νοκ άουτ. Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, ασχολήθηκε για μικρό χρονικό διάστημα με την υποκριτική, ενώ διετέλεσε σχολιαστής αγώνων πυγμαχίας.
Ο άδοξος θάνατός του και η ταινία «Ρόκι: Τα χρυσά γάντια»
Ο Ρόκι Μαρτσιάνο έφυγε νωρίς από τη ζωή σε ηλικία 46 ετών. Στις 31 Αυγούστου 1969, το ιδιωτικό του μονοκινητήριο αεροπλάνο τύπου Τσέσνα, με πιλότο τον Γκλεν Μπελζ, βγήκε εκτός του αεροδιαδρόμου κατά την προσγείωσή του σ’ ένα μικρό αεροδρόμιο έξω από το Νιούτον της Αϊόβα, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω σε δέντρο.
Ο Μαρτσιάνο, ο πιλότος, αλλά και ο επιβαίνων Φράνκι Φάρελ (γιος του μαφιόζου Λιου Φάρελ, παιδικού φίλου του Μαρτσιάνο) έχασαν τη ζωή τους κατά τη σύγκρουση.
Η ζωή του δεν άργησε να αποτελέσει έμπνευση για ταινία: Το 1976 ο Σιλβέστερ Σταλόνε είχε πει ότι εμπνεύστηκε την ταινία «Ρόκι: Τα χρυσά γάντια» από τον Ρόκι Μαρτσιάνο, αν και όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, η ταινία στηρίχθηκε πάνω στον Τσακ Γουέπνερ. Ο τελευταίος είχε μείνει στην ιστορία για την αναμέτρηση με τον Μοχάμεντ Άλι (Μάρτιος 1975), τον οποίο κατάφερε να ρίξει στο καναβάτσο κατά τη διάρκεια του 9ου γύρου, χάνοντας όμως στη συνέχεια τον αγώνα με τεχνικό νοκ-άουτ.
