Παραολυμπιακοί αγώνες: Οξάνα Μάστερς, το χρυσό παιδί του Τσέρνομπιλ (βίντεο)

Η ιστορία ζωής της 32χρονης αθλήτριας, που παρά τα εκ γενετής προβλήματα, δεν το έβαλε κάτω και πάτησε κορυφή στο Τόκιο

- Newsroom

Ήταν 26 Απριλίου του 1986 όταν έλαβε χώρα μία από της μεγαλύτερες σύγχρονες τραγωδίες, το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ. Αυτό προκάλεσε τεράστια προβλήματα στις γύρω περιοχές, ενώ είχε και μεγάλο αντίκτυπο μεταξύ άλλων και στην υγεία των ανθρώπων.

Οι απώλειες από την έκρηξη ήταν πολλές και μέχρι το 2004 έφταναν τους 49 νεκρούς, με τους 47 από αυτούς να είναι πυροσβέστες και δύο εργαζόμενοι.

Η γέννηση, οι δυσκολίες και η υιοθεσία

Η Οξάνα είναι ένα από τα «μωρά του Τσερνόμπιλ», αφού γεννήθηκε τρία χρόνια μετά το ατύχημα στο εργοστάσιο και συγκεκριμένα στις 19 Ιουνίου 1989. Ωστόσο, η μητέρα της είχε εκτεθεί στη ραδιενέργεια και έτσι η μικρή ήρθε στη ζωή με σοβαρές δυσμορφίες που προκλήθηκαν από τη ραδιενέργεια. Συγκεκριμένα, δεν είχε όλα τα οστά στην κνήμη, έπασχε από κνημική ημιμέλεια, τα δάχτυλα των χεριών της ήταν ενωμένα, δεν είχε αντίχειρες, της έλειπε ένα νεφρό και είχε έξι δάχτυλα σε κάθε πόδι.

Μάλιστα, ένα ακόμα «χτύπημα» για την Οξάνα δεν άργησε να έρθει, όταν οι βιολογικοί της γονείς την εγκατέλειψαν σε ορφανοτροφείο. Η μικρή τότε ήλπιζε πως θα βρισκόταν κάποια οικογένεια για να την υιοθετήσει. Και πράγματι έγινε….

Βρέθηκε μία Αμερικανίδα καθηγήτρια, η Γκέι Μάστερς, η οποία και της έδωσε την ευκαιρία για ένα καλύτερο αύριο. Μέχρι να καταφέρει να την πάρει κοντά της πέρασαν δύο χρόνια για να ξεπεραστούν όλα τα γραφειοκρατικά εμπόδια. Πλέον όλα ήταν έτοιμα για ένα νέο ξεκίνημα για την Οξάνα.

Τα χειρουργεία και η ενασχόληση με τον αθλητισμό

Αρχικά υποβλήθηκε σε πέντε χειρουργεία και οι γιατροί ακρωτηρίασαν τα κάτω άκρα της, καθώς ήταν η μοναδική λύση για να έχει μία πιο εύκολη ζωή.

Στα 13 της χρόνια άρχισε να ασχολείται με τον αθλητισμό. Στην αρχή την τράβηξε η κωπηλασία, ενώ στη συνέχεια η ποδηλασία και το σκι. Οι διακρίσεις δεν άργησαν να έρθουν, καθώς πήρε μέρος στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι (2014), του Ρίο ντε Τζανέιρο (2016) και της Πυονγκτσανγκ (2018), όπου κατέκτησε πέντε μετάλλια (δύο χρυσά και ένα χάλκινο στο cross country ski και δύο ασημένια στο biathlon).

Η αποκορύφωση στους Αγώνες του Τόκιο

Η 32χρονη σήμερα Αμερικανίδα αθλήτρια κατέκτησε άλλο ένα χρυσό μετάλλιο στην ποδηλασία πριν από λίγες ημέρες στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, δείχνοντας για άλλη μια φορά το μεγαλείο της ψυχής της.

Πλέον, είναι Παραολυμπιονίκης σε θερινούς και χειμερινούς Αγώνες, μα πάνω απ’ όλα η ίδια δηλώνει ευτυχισμένη.

«Είναι πραγματικό απίθανο ακόμα και το γεγονός ότι ζω. Και είμαι τόσο τυχερή που κατάφερα να κάνω πραγματικότητα τα όνειρά μου. Δεν κυνηγώ τα μετάλλια, κυνηγώ τα όνειρά μου, αυτά που έκανα όταν ήμουν μικρή, τότε που με κοίταζαν και έλεγαν ότι δεν θα μπορέσω να κάνω τίποτα στη ζωή μου», δήλωσε μετά τη νέα της επιτυχία στο Τόκιο και προσέθεσε:

"Ίσως καταφέρω να βοηθήσω άλλα αγόρια και κορίτσια, που βρίσκονται μόνα τους σε ορφανοτροφεία, να δουν ότι οι πληγές και του σώματος και της ψυχής μπορούν να γιατρευτούν. Είναι δύναμη αυτό που σου δίνει ο αθλητισμός. Εκεί βρήκα όλα όσα ήθελα. Μου άλλαξε τη ζωή".

Loader