Το Πάσχα είναι μία γιορτή της άνοιξης, του έξω και των χρωμάτων. Μία γιορτή κατανυκτική, αισιόδοξη και θρησκευτική, έχοντας την Ανάσταση ως κορύφωση.
Αυτή είναι η αίσθηση που έχουμε σχεδόν όλοι μας αυτές τις πασχαλινές ημέρες. Για μένα ως παιδί το Πάσχα σήμαινε το σούβλισμα του αρνιού, πότε στην Τήνο, που πηγαίναμε οικογενειακά (και με το καράβι να κουνάει ασταμάτητα), πότε στην Αθήνα σε κάποια αυλή σπιτιού με το παραδοσιακό αρνάκι (και με τα σκυλιά της παρέας να στήνουν ένα συνεχές πάρτι), πότε στη Θεσσαλονίκη και στον προαύλιο του ιερού ναού της Αγίας Σοφίας και πότε τα τελευταία χρόνια στο Κασσανδρινό της Χαλκιδικής για την Ανάσταση.
Οι άνθρωποι τέτοιες ώρες έρχονται κοντά, γιατί οι εποχές αρχίζουν και είναι πιο ζεστές, ενώ το πιο αισιόδοξο μήνυμα των ημερών είναι σίγουρα η Ανάσταση ως φιλοσοφική αίσθηση. Μαζί με το χαμόγελο που προκαλεί το Μ. Σάββατο το άκουσμα του «Χριστός Ανέστη», το φως του κεριών που φωτίζει τα πρόσωπα των ανθρώπων στις εκκλησίες, αλλά και την αίσθηση ότι ο χειμώνας είναι πίσω μας και ότι το καλοκαίρι έρχεται.
Με αυτήν την έννοια το φως είναι κυρίαρχο το Πάσχα, αλλά και το κοίταγμα στο διπλανό μας. Όπως λέει στο emakedonia.gr ο Χρυσόστομος Σταμούλης, ένας εξαιρετικός διανοούμενος θεολόγος της Θεσσαλονίκης, στο σημερινό πασχαλινό «πρωινό καφέ» που ήπιαμε μαζί απαντώντας στο ερώτημα για τη σημασία του διαλόγου «η γνωριμία δεν πρέπει να μάς φοβίζει. Είναι σημαντικό να μπορούμε να επικοινωνούμε με τον άλλον και να τον γνωρίζουμε. Ξέρετε ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα; Όταν δε γνωρίζουμε το άλλο, τον δαιμονοποιούμε και το βάζουμε απέναντί μας. Η άγνοιά μας μάς κάνει να δαιμονοποιούμε ανθρώπους και πράγματα. Αν τον γνωρίσεις μπορείς να τον αποδεχτείς ή και όχι. Δεν σημαίνει ότι άμα συναντηθείς με κάποιον θα συμφωνήσεις κιόλας μαζί του. Ο διάλογος δε στοχεύει πάντα σε συμφωνία, αλλά στη γνωριμία και στην ανάπτυξη δράσεων που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ζωής».
Σοφές κουβέντες που μπορούμε να τις μεταφέρουμε παντού και μακάρι να κυριαρχήσουν και στην πολιτική. Προφανώς και υπάρχουν διαφωνίες, διαφορετικές απόψεις, αντικρουόμενες ιδεολογίες, αλλά και πολιτικές αντιπαλότητες, όμως όλα πρέπει να γίνονται με σεβασμό προς τον άλλο και την αντίπαλη άποψη.
Η Ελλάδα πέρασε μία δύσκολη δεκαετία που φλέρταρε με τη χρεοκοπία και από την οποία καταφέραμε να βγούμε χάρη στη βοήθεια που μας έδωσαν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, αλλά και χάρη στην υπομονή που δείξαμε ως λαός στις δυσκολίες αυτές της περιόδου. Σήμερα η Ελλάδα βρίσκει ξανά σιγά-σιγά τον ρυθμό της, δεν αποτελεί πια το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης και μπορεί, αν εκμεταλλευτεί τη συγκυρία, να πάει ακόμα παραπέρα και να πετύχει θαύματα. Αρκεί να εκμεταλλευτεί τα θετικά της ψύχραιμα και χωρίς διχαστικές φωνές και φανατισμούς. Στο πνεύμα των πασχαλινών ημερών.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 19-20.04.2025