- Newsroom
Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα το βράδυ της Τρίτης 21 Οκτωβρίου 2025 ο σπουδαίος τραγουδοποιός Διονύσης Σαββόπουλος σε ηλικία 81 ετών.
Τις τελευταίες ημέρες ο Διονύσης Σαββόπουλος νοσηλευόταν σε ιδιωτική κλινική, ενώ έδινε μάχη με τον καρκίνο από το 2021. Σύμφωνα με πληροφορίες παρουσίασε προβλήματα στο αναπνευστικό του, με αποτέλεσμα να γίνει αποσυμφόρηση στον πνεύμονα. Ο τραγουδοποιός αναμενόταν να λάβει εξιτήριο μέχρι το τέλος της εβδομάδας, αλλά αυτό δεν κατέστη δυνατό καθώς έχασε τη μάχη.
Μεγάλωσε με τη μουσική του ολόκληρες γενιές Ελλήνων
Ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο αγαπημένος «Νιόνιος» έχει σφραγίσει μια ολόκληρη εποχή με τη μουσική του. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 2 Δεκεμβρίου 1944. Οι πρόγονοί του είναι από την Κωνσταντινούπολη και τη Φιλιππούπολη.
Το 1963 μετακόμισε στην Αθήνα και εγκατέλειψε τη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης προκειμένου να ασχοληθεί με το τραγούδι.[5] Γνώρισε μεγάλη επιτυχία από τις πρώτες ημέρες του ως μουσικός και έγινε δημοφιλής στην Ελλάδα. Είχε συνδυάσει τη μουσική Αμερικανών μουσικών όπως του Μπομπ Ντίλαν και του Φρανκ Ζάπα με τη μακεδονική λαϊκή μουσική και πολιτικά διεισδυτικούς στίχους.
Έγραψε τραγούδια με πολιτικό, ρομαντικό, αλλά και σκωπτικό περιεχόμενο. Έχει παρουσιάσει το 1986-1987 τηλεοπτική εκπομπή με τίτλο «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι».
Ήταν παντρεμένος με την Ασπασία Αραπίδoυ (γνωστή με το χαϊδευτικό της, Άσπα, από τα τραγούδια και τις παραστάσεις του) και απέκτησαν δύο γιους, τoν Κoρνήλιo (γενν. 1968) και τoν Ρωμανό (γενν. 1972), και δύο εγγονούς, τον Διονύση και τον Ανδρέα.
Από τα πρώτα του βήματα στην Αθήνα, τη δεκαετία του 1960, ο Σαββόπουλος σύντομα κατέκτησε την ελληνική μουσική σκηνή με τη μοναδική του ικανότητα να συνδυάζει την ελληνική παράδοση με τα διεθνή μουσικά ρεύματα, όπως η αμερικανική μουσική και οι θρύλοι όπως ο Μπομπ Ντίλαν και ο Φρανκ Ζάπα.
Στη δεκαετία του ’70, με το «Μπάλλος» και το «Βρόμικο Ψωμί», ο Σαββόπουλος πέρασε από τον λυρισμό στην πολιτική καταγραφή. Τα τραγούδια του έγιναν σήματα αντίστασης αλλά και προσωπικού στοχασμού. Εκείνη την περίοδο, δεν τραγουδούσε απλώς – αφηγούνταν την Ελλάδα που άλλαζε.
Τη δεκαετία του ’80 κυκλοφόρησε το «Τραπεζάκια Έξω», έναν δίσκο που έφερε το αστικό τραγούδι πιο κοντά στο λαϊκό αίσθημα και στον ελληνικό δρόμο. Συνδύασε μπουζούκι και ροκ, παράδοση και μοντέρνο ήχο, στίχο και αφήγηση.
Η μουσική του Σαββόπουλου ήταν βαθιά επηρεασμένη από τα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα της εποχής του. Στη διάρκεια της Χούντας, ο Σαββόπουλος φυλακίστηκε δύο φορές για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, και η φυλακή αποτέλεσε σημαντική πηγή έμπνευσης για τραγούδια όπως το "Δημοσθένους λέξις".
Ιστορικές είναι για την Ελλάδα η συναυλία του στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας το 1983 (το στάδιο όπου μετέπειτα έγιναν οι τελετές των Ολυμπιακών αγώνων του 2004 στις οποίες πρωτοστάτησε) και το καλοκαίρι του 2017 στο Καλλιμάρμαρο Παναθηναϊκό Στάδιο με την συμμετοχή εξήντα χιλιάδων θεατών.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος εξέδωσε 14 κύκλους τραγουδιών σε δίσκους βινυλίου και ακτίνας, καθώς και ζωντανές ηχογραφήσεις εμφανίσεών του. Όλοι οι δίσκοι του κυκλοφορούν και στο εξωτερικό, παντού όπου υπάρχει ελληνισμός. Ταξίδεψε πολύ και έγραψε μουσική για τα θέατρα της Αθήνας, για την Επίδαυρο αλλά και για τον κινηματογράφο όπου κέρδισε βραβείο μουσικής για το Happy Day το 1976 αλλά αρνήθηκε να το παραλάβει.
Τον Δεκέμβριου του 2003 κυκλοφόρησε την επιτομή του συνόλου των στίχων του, καθώς και δύο βιβλία αφιερωμένα στη ζωή και το έργο του από τον Κώστα Μπλιάτκα και τον Δημήτρη Καράμπελα.
Τιμήθηκε με το αργυρό μετάλλιο της πόλης
Ο Διονύσης Σαββόπουλος για την προσφορά του στο ελληνικό πεντάγραμμο αλλά και για την αστείρευτη αγάπη του για τη Θεσσαλονίκη στην οποία γεννήθηκε, είχε τιμηθεί με το αργυρό μετάλλιο της πόλης. Κατά τη διάρκεια της βράβευσής του μάλιστα είχε διηγηθεί ο ίδιος κάποιες προσωπικές ιστορίες του.
«Είμαι Σαλονικιός. Γεννήθηκα εδώ στις 2 Δεκεμβρίου του ’44. Δηλαδή την ημέρα που παραιτήθηκαν οι υπουργοί του ΕΑΜ, μια μέρα πριν αρχίσει στην Αθήνα η αλληλοσφαγή και ο εμφύλιος. Στη Θεσσαλονίκη είχε ήδη μπει ο στρατός του ΕΛΑΣ με τον Μάρκο Βαφειάδη και την πολιτική διοίκηση της πόλεως είχε αναλάβει το ΕΑΜ. Στη γειτονιά μας, την οδό Ζάννα, μια μικρή παράλληλο της Μπότσαρη, εκεί όπου ο δρόμος μας έκανε γωνία με τη λεωφόρο Βασιλίσσης Όλγας υπήρχε ένα μεγάλο κτήριο, όπου είχε εγκατασταθεί κανονικά μονάδα του ΕΛΑΣ με φρουρό. Βλέπει εκείνος που έπιασαν τη μάνα μου οι πόνοι, καθώς βγήκε η οικογένεια στον δρόμο να πάει στο μαιευτήριο, αλλά ήτανε μέρες χαοτικές στη Θεσσαλονίκη", είχε αναφέρει.
Επίτιμος Διδάκτορας του Τμήματος Φιλολογίας και Φιλοσοφικής του ΑΠΘ
O Διονύσης Σαββόπουλος στην ομιλία του κατά την τελετή αναγόρευσης του σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στην αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ, τον Νοέμβριο του 2017, αναφέρθηκε στη γέννηση του, μέσα στα «Δεκεμβριανά του 1944», όπου ένας ΕΛΑΣιτης με μια μοτοσικλέτα με καλάθι μετέφερε στο μαιευτήριο την ετοιμόγεννη, κυοφορούσα αυτόν, μητέρα του και στο πώς, ως νήπιο, πριν ακόμη αντιληφθεί το νόημα των λέξεων που άκουγε στο ραδιόφωνο, ένοιωθε τη μουσικότητά τους.
Το 1972 κυκλοφορεί ο δίσκος «Το Βρώμικο Ψωμί», από το οποίο ξεχωρίζουν η δωδεκάλεπτη «Μαύρη Θάλασσα», το «Ζεϊμπέκικο», «Η Δημοσθένους λέξις», το «Έλσα σε φοβάμαι» και ο «Αγγελος εξάγγελος», δηλαδή το τραγούδι του Μπομπ Ντίλαν, «The wicked messenger» σε μετάφραση και διευρυμένη διασκευή του Σαββόπουλου.
Η συγκίνηση του δημάρχου Θεσσαλονίκης
Το δικό του αντίο στον Διονύση Σαββόπουλο έδωσε ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Στέλιος Αγγελούδης.
Ακολουθεί η ανάρτησή του
"Εμείς που μεγαλώσαμε με «τραπεζάκια έξω», με «βρώμικο ψωμί» και «με Μάγους», εμείς που ανεβήκαμε μαζί του σε ένα Φορτηγό που μας ταξίδεψε για έξι δεκαετίες, αποχαιρετούμε έναν συμπολίτη μας που υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους δημιουργούς και κορυφαίους διαμορφωτές του ελληνικού τραγουδιού.Ο Διονύσης Σαββόπουλος αναδείχθηκε στη μουσική ψυχή μιας ολόκληρης εποχής και ταυτόχρονα ο συνδετικός κρίκος που ένωνε γενιές, ιδέες, ρεύματα, εποχές.Μέσα από τα τραγούδια του, έδωσε φωνή στις αγωνίες, στα όνειρα και στις αναζητήσεις όλων μας.Πριν ένα χρόνο, ο Δήμος Θεσσαλονίκης του απέτειμε τον ελάχιστο φόρο τιμής για όσα μας χάρισε.Σήμερα, τον αποχαιρετούμε με ευγνωμοσύνη.Γιατί άλλαξε το ελληνικό τραγούδι.Γιατί ομόρφυνε τον κόσμο μας.Γιατί η μουσική του θα συνεχίσει να μας ταξιδεύει, να μας εμπνέει, να μας ενώνει.Η σκέψη μας είναι στην οικογένεια και στους δικούς του ανθρώπους.Να είσαι βέβαιος Νιόνιο, πως, όπως έλεγες, "η Θεσσαλονίκη θα συνεχίσει να σε παρακολουθεί,αποκαθιστώντας τη χαμένη ενότητα του βίου σου και το σκορποχώρι της ψυχής σου".Καλό ταξίδι".
