Κάπως έτσι θα χαρακτήριζα το σημερινό πολιτικό τοπίο. Γιατί; Διότι, παρά την αδιαμφισβήτητη δημοσκοπική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας, υπάρχουν στο πολιτικό σύστημα τόσες πολλές μεταβλητές οι οποίες μπορεί να ανακατέψουν εντελώς την τράπουλα. Και αυτές οι μεταβλητές αφορούν τόσο τη διεθνή κατάσταση όσο και την εσωτερική. Άλλωστε, οι διεθνείς εξελίξεις εμμέσως πολλές φορές επηρέασαν και το εσωτερικό μέτωπο.
Στο διεθνές πεδίο το μεγάλο πρόβλημα έγκειται στο τι θα γίνει στη Γάζα και στη Συρία. Στη Συρία, ως γνωστόν, εμπλέκεται άμεσα η Τουρκία, διεκδικώντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις εκεί εξελίξεις. Και στη Γάζα το ερώτημα είναι όχι μόνον πότε θα δοθεί λύση, αλλά και τι είδους θα είναι αυτή. Σε αυτήν την εικόνα να βάλουμε μέσα και τον ανταγωνισμό της Τουρκίας με το Ισραήλ για το καθεστώς της Συρίας. Επειδή όλα αυτά συμβαίνουν στη γειτονιά μας, δεν γίνεται να μας αφήνουν αδιάφορους, αν και το ζητούμενο είναι τι δυνατότητες παρέμβασης έχουμε. Την Τετάρτη, 23 Ιουλίου, ο πρωθυπουργός σε συνέντευξή του ήταν σαφής. Το καλώδιο της ενεργειακής σύνδεσης της Ελλάδας με την Κύπρο θα ποντιστεί ευθύς ως το επιτρέψουν οι γεωπολιτικές συνθήκες και στον καθένα μας εναπόκειται να ερμηνεύσει αυτήν την πρωθυπουργική θέση.
Φυσικά, κάποιες εξελίξεις στα εθνικά θέματα που δεν είχαν την αναμενόμενη πορεία, μαζί και κάποιες καθυστερήσεις όπως αυτή του καλωδίου, ενθυλακώνονται στην εσωτερική πολιτική, καθώς η αντιπολίτευση αναδεικνύει αυτά τα ζητήματα, για να πλήξει την κυβέρνηση. Έτσι, η κριτική που δέχεται προσωπικά ο πρωθυπουργός για τους χειρισμούς στα εθνικά θέματα καθιστά την κυβέρνηση ευάλωτη από τα δεξιά της. Αυτό είναι κάτι που θα το βρούμε μπροστά μας, κυρίως αν ο Αντώνης Σαμαράς τελικά ιδρύσει κόμμα.
Βέβαια, ο σημαντικότερος παράγοντας που θα καθορίσει τις εξελίξεις τόσο στο Αιγαίο όσο και στο Κρητικό Πέλαγος είναι ο ίδιος ο Αμερικανός Πρόεδρος. Τι στάση θα κρατήσει, αν ή όταν η Ελλάδα και η Τουρκία θα υπερασπιστούν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα επί του πεδίου. Θα παρέμβει δραστικά ή θα αφήσει την κατάσταση να εξελιχθεί όπως θα εξελιχθεί. Όπως έχω γράψει πολλές φορές, μία δήλωση του «βρείτε τα» καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν θα την αντέξει. Να λοιπόν, ακόμα ένας άγνωστος Χ στην εξίσωσή μας.
Όλο αυτό το σκηνικό που περιέγραψα συνοπτικά θα επηρεάσει, με κάθε βεβαιότητα, και την εσωτερική πολιτική κατάσταση, ιδίως αν οδηγήσει στην εμφάνιση νέων κομμάτων. Ήδη αναμένουμε δύο νέα κόμματα, και δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν πως ενδέχεται να εμφανιστεί και τρίτο. Συνεπώς, μέσα σε αυτό το κλίμα της ρευστότητας, είναι δυνατόν η δημοσκοπική εικόνα του φθινοπώρου να είναι εντελώς διαφορετική από τη σημερινή, πολύ πιο περίπλοκη, πολύ πιο προβληματική. Μπορεί να βρεθούμε να μιλούμε για 12κομματική Βουλή.
Φυσικά, όλα τα προβλήματα που ταλαιπωρούν χιλιάδες νοικοκυριά δεν θα πάψουν να υπάρχουν, με την ακρίβεια να είναι το κυριότερο. Στη ΔΕΘ ο πρωθυπουργός θα παίξει ένα καθοριστικό χαρτί για τις εξελίξεις. Αν του βγει, ίσως η κυβέρνηση να πάρει βαθιές ανάσες, πριν από την έλευση του 2026 που πιθανόν να είναι εκλογική χρονιά. Πάντως, ούτως ή άλλως, με την γκρίζα ζώνη των δημοσκοπήσεων να υπερβαίνει το 20% το πολιτικό τοπίο όντως παραπέμπει σε «κινούμενη άμμο».
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 27.07.2025