Πρωινός καφές με τον πρόεδρο της ΧΑΝΘ Γιάννη Σωσσίδη (βίντεο)
Ο πρόεδρος της ΧΑΝΘ ετοιμάζεται για τον Άη Γιάννη του Πηλίου, όπου η θρυλική κατασκήνωση, από τις 24 Ιουλίου και για ένα τετραήμερο, γιορτάζει και σβήνει 101 κεράκια
Με ένα σακίδιο στο χέρι βρίσκεται αυτές τις ημέρες ο σημερινός καλεσμένος του «πρωινού καφέ» Γιάννης Σωσσίδης. Ο πρόεδρος της ΧΑΝΘ ετοιμάζεται για τον Άη Γιάννη του Πηλίου, όπου η θρυλική κατασκήνωση, από τις 24 Ιουλίου και για ένα τετραήμερο, γιορτάζει και σβήνει 101 κεράκια. Οι παλιοί κατασκηνωτές δε θα κοιμηθούν σε σκηνές, αλλά όπως λέει ο κ. Σωσσίδης «όλοι θα έρθουν σίγουρα με τα σακίδιά τους και σίγουρα με διάθεση κατασκηνωτικής πλάκας».
Στην κουβέντα μας ο κ. Σωσσίδης, ο οποίος είναι και πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου της ΧΑΝ Ελλάδος, θυμήθηκε το Πειραματικό όπου φοίτησε, τα χρόνια της παραθέρισης στο Πήλιο και την επιθυμία του από μικρό παιδί να γίνει κατασκηνωτής, τα ωραία χρόνια των σκηνών και της πυράς, αλλά και τη δύσκολη περίοδο μετά τον Daniel. Όπως λέει ΧΑΝ σημαίνει «αλληλεγγύη, σημαίνει ανθρωπιά, αλληλοβοήθεια, εθελοντισμός, προτεραιότητα στις αξίες. Για μένα εσωκλείεται σε μια ρήση που λέει ότι ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα».
Υπάρχει χρόνος για πρωινό καφέ στη ζωή σας;
Με τον πρωινό καφέ ξεκινά η μέρα. Θα ξυπνήσω το πρωί με ένα διπλό εσπρέσο ή το καλοκαίρι με ένα fredo εσπρέσο. Είναι η έναρξη της ημέρας και ο προγραμματισμός των καθημερινών υποχρεώσεων.
Είναι η ώρα, δηλαδή με το βλέμμα προς τα εμπρός.
Για την ημέρα που έρχεται και για το πώς θα μοιραστούν οι ώρες και οι υποχρεώσεις. Και είναι δυστυχώς πολλές φορές πρωινός καφές με τηλέφωνα, γιατί εκείνη την ώρα μιλάω είτε με τους συνεργάτες στο γραφείο μου είτε με τους ανθρώπους της ΧΑΝ για το τι πρέπει να γίνει μέσα στην ημέρα και ποια είναι τα θέματα, που θα πρέπει να έχω στο μυαλό μου.
Στην κατασκήνωση βέβαια πρωινός καφές δεν υπάρχει. Μόνο πρωινό εγερτήριο.
Όχι, στη ΧΑΝ πρωινός καφές δεν υπάρχει. Υπάρχει εγερτήριο, διευθέτηση, ιστός και τραπεζαρία με πρωινό γεύμα.
Πότε πήγατε πρώτη φορά κατασκήνωση;
Η οικογένειά μου παραθέριζε στον Άη Γιάννη από τα τέλη της δεκαετίας του ‘60. Οπότε στον Άη Γιάννη και στο Πήλιο έχω πάει από πολύ μικρός. Κατασκήνωση πήγα το 1977 και έμεινα μέχρι το 1990. 14 χρόνια, δηλαδή.
Στο Πήλιο;
Στον Άη Γιάννη στο Πήλιο.
Το προσωπικό στο Πήλιο τη χρονιά του 1987: Διακρίνονται οι Καλαφάτης, Σωσσίδης, Α. Μπακλατζής, Λάμπρου, Τσιμπικάκης, Θ. Μπακλατζής, Τερκενλής και Σιώτας
Γεννημένος είστε στη Θεσσαλονίκη.
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη το 1965, παιδί του κέντρου. Το πατρικό μου ήταν στην πλατεία Ναυαρίνου.
Πως ήταν στο σπίτι σας; Η οικογένεια, ο μπαμπάς; Αδέλφια είχατε;
Είμαι μοναχογιός, ο πατέρας μου ήταν δικηγόρος, η μητέρα μου στο σπίτι τον βοηθούσε, αλλά είχε φυσικά και την ευθύνη των οικιακών.
Μια μεσοαστική οικογένεια, δηλαδή.
Μια μεσοαστική οικογένεια, με καταγωγή από το Νυμφαίο της Φλώρινας.
Σχολείο;
Πήγα στο Πειραματικό, ένα σχόλιο πολύ επιδραστικό. Πήγα Πειραματικό και στο δημοτικό και στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Ένα σχολείο με πολύ καλούς δασκάλους και πολύ καλή ατμόσφαιρα.
Με τον Ξηροτύρη διευθυντή;
Όχι, είχε φύγει ο Ξηροτύρης. Είμαστε σε εκείνη την περίοδο που το Πειραματικό προσαρμόζεται πλέον στο να είναι ένα δημόσιο σχολείο ανοικτό για όλους. Είναι ένα σχολείο που έχει κάνει τους κύκλους του, αλλά και ένα σχολείο με φιλοσοφία και με υποδομές.
Και με καλό στίγμα.
Και με καλό στίγμα.
Στο σχολείο ήσασταν φίλος των μαθημάτων ή των αθλημάτων;
Ομολογώ ότι δεν ήμουν πολύ του αθλητισμού. Είμαι φίλος του αθλητισμού, έχω παίξει πολλά σπορ, αλλά πιο πολύ η τάση ήταν για τα μαθήματα. Και προς τη θεωρητική κατεύθυνση.
Ιούλιος 1978, στιγμιότυπο από εκπαίδευση στελεχών (Counselors in Training - CIT), με υπεύθυνο τον Παναγιώτη Βλασιάδη Διακρίνονται μεταξύ άλλων: Παπάτσας, Τακβοριάν, Μούσιος, Κουφός, Προκοπάκης, Λάσκαρης, Μπότσογλου και Σωσσίδης
Γιατί γίνατε δικηγόρος; Λόγω του πατέρα σας;
Ποτέ δεν προβληματίστηκα ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο και θεωρούσα πάντα ότι αυτό ήταν που με ενδιέφερε, αυτό που μου άρεσε και αυτό που ήθελα να κάνω.
Η πρώτη εικόνα που έχετε από την κατασκήνωση του Πηλίου ποια είναι;
Είναι η πυρά της κατασκήνωσης. Είναι αυτή η συγκέντρωση γύρω από τη φωτιά, που είναι το επίκεντρο της κατασκήνωσης και το σημείο αναφοράς. Είναι το σημείο όπου η κατασκήνωση μαζεύεται την πρώτη και την τελευταία ημέρα και σε κάθε ευκαιρία κατά τη διάρκεια της περιόδου. Είναι η ανάμνηση που θεωρώ ότι ανακαλείται σε όλους ως πρώτη ανάμνηση όταν σκέφτονται την κατασκήνωση στο Πήλιο.
Αγώνας μπάσκετ κατά τους εορτασμούς των 60 χρόνων της ΧΑΝΘ το 1984. Όρθιοι διακρίνονται: Μενέλαος Χατζηγεωργίου, Αντώνης (Νίνος) Τζίκας, Βίκτωρ Παϊκόπουλος, Αγαμέμνων Γκράτσιος, Μιχάλης Τζίκας, Άλκης Στέας και Τάκης Μιχαηλίδης. Καθιστοί: Γιώργος Τσιρτόπου
Τι σάς τράβηξε στο Πήλιο; Το ότι παραθερίζατε εκεί ή υπάρχει κάτι άλλο;
Το πρόγραμμα της κατασκήνωσης ήταν γοητευτικό. Όταν μικρός ακόμα ήμουν στον Άη Γιάννη ως παραθεριστής πήγαινα με κάθε ευκαιρία και ζητούσα να μπω μέσα στην κατασκήνωση για να δω τι ακριβώς γίνεται εκεί και να ζήσω κάποιες στιγμές της. Οπότε πάντοτε ήθελα να πάω κατασκήνωση και πάντοτε με γοήτευε αυτό το πρόγραμμα. Να βλέπω τα παιδιά να φεύγουν με τα σακίδια στην πλάτη για εκδρομές στα χωριά του Πηλίου. Όλα αυτά ήταν κάτι που ήθελα να ζήσω, όμως στην κατασκήνωση με τράβηξε ο Μίμης ο Τσικίνας. Αυτός ήταν εκείνος που πρότεινε στη μητέρα μου να πάω στην κατασκήνωση και αυτός που όταν πήγα στην κατασκήνωση με εντόπισε και με κράτησε για να εξελιχθώ ως στέλεχος. Για να καταλάβετε στους σεισμούς του ‘78 δεν κατέβηκα στο Πήλιο γιατί είχαμε ανέβει στο Νυμφαίο. Τηλεφώνησε λοιπόν ο Μίμης στη μητέρα μου -ο πατέρας μου είχε σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα -της είπε: «Μην τυχόν και δε στείλεις τον μικρό κατασκήνωση». Κατέβηκα, λοιπόν από το Νυμφαίο και ήρθε ένα αυτοκινητάκι της ΧΑΝ να με πάρει από τη Θεσσαλονίκη για να πάω στην κατασκήνωση. Και όταν έφτασα στην κατασκήνωση με έβαλε σε μια σκηνή, όπου έμεναν τότε εκπαιδευόμενα στελέχη. Θυμάμαι και τι είπε στον αρχηγό μου: «Πάρε αυτόν τον μικρό, γιατί θα γίνει στέλεχος».
Ομάδα "ινδιάνων" με τον εμβληματικό διευθυντή της κατασκήνωσης Μίμη Τσικίνα. Διακρίνονται οι Μ. Σχοινάς, Κ. Μπογατσιώτης, Ν. Δουβής, Μ. Δεληδημήτρης, Γ. Σωσσίδης και Κ. Παναγόπουλος
Γίνατε στη συνέχεια.
Αρχηγός, προσωπικό, υπεύθυνος κολυμβητικών. Εκεί πήρα το δίπλωμα του ναυαγοσώστη σε ηλικία 16 χρονών με Αμερικανούς δασκάλους.
Φωτογραφίες του 1926 από το Ιστορικό Αρχείο της ΧΑΝΘ, κατά την καταμέτρηση κατασκηνωτών. Διακρίνεται ο πρώτος Αμερικάνος διευθυντής L.W. Riess ενώ ζυγίζει κάποιον κατασκηνωτή
Δεν είναι και εύκολο να διευθύνει κανείς σκηνή ή μια κατασκήνωση είτε ως αρχηγός είτε σε πιο υψηλό πόστο.
Δεν είναι δύσκολο, αλλά έρχεται και αυτόματα. Αυτή είναι η γοητεία αυτού του προγράμματος, ότι είναι βιωματικό. Δηλαδή, τα παιδιά μεγαλώνουν μέσα στην κατασκήνωση, στελεχώνουν ανάλογα με την ηλικία τους συγκεκριμένα πόστα και έχουν πάντα την έγνοια να πάνε στους μικρότερους και να τους δείξουν. Και όλο αυτό να εξελιχθεί. Ο μικρότερος θέλει μεγαλώνοντας να γίνει υπαρχηγός ή αρχηγός, θέλει να γίνει βοηθητικό μέλος του προσωπικού ή υπεύθυνο μέλος του προσωπικού και έτσι να εξελιχθεί. Και αυτό πηγαίνει από χέρι σε χέρι και από γενιά σε γενιά. Είναι μια βιωματική εξέλιξη που έρχεται από μόνη της. Ανάλογα με την κλίση που έχει ο καθένας και τα ενδιαφέροντά του στελεχώνονται συγκεκριμένα πόστα. Και η κατασκήνωση είναι αυτοτροφοδοτούμενη στελεχιακά και αυστηρά εθελοντική.
Πώς βλέπετε όλα αυτά τα χρόνια την τάση του κόσμου να συμμετέχει σε τέτοια θετικές δράσεις; Είναι αυξητική;
Η ΧΑΝ ακόμα τα καταφέρνει και είναι στο DNA της να δημιουργεί εθελοντική συνείδηση στα παιδιά. Ιδίως τα παιδιά που είναι έφηβοι, είναι ηλικίας 15, 16 και 17 χρονών. Που θέλουν να μπουν σε αυτά τα προγράμματα και θέλουν να τα στελεχώσουν. Υπάρχει όμως ένα θέμα. Με τις σπουδές και με τη φυγή των νέων στο εξωτερικό αυτή η διαδρομή διακόπτεται κάποια στιγμή απότομα. Δηλαδή, ενώ τη δεκαετία του ’70, του ‘80 και του ‘90 θα πήγαινε κάποιος και σε ηλικία 25 και 26 χρονών ως προσωπικό στην κατασκήνωση, σήμερα τα παιδιά με το που τελειώνουν το πανεπιστήμιο ή φεύγουν για μεταπτυχιακά ή θα βγουν στην αγορά. Έτσι αυτή η πορεία διακόπτεται, καθώς πολλά παιδιά φεύγοντας στο εξωτερικό για σπουδές διακόπτουν και την εξέλιξή τους στη ΧΑΝ. Βέβαια κανένας δε διακόπτει την επαφή με τον κόσμο της ΧΑΝ και με τον Άη Γιάννη, δηλαδή θα έρθουν οπωσδήποτε να την επισκεφτούν ή να βοηθήσουν όταν χρειαστεί.
Τι προτιμάτε; Πήλιο, Χαλκιδική Ζαγοροχώρια ή μήπως Νυμφαίο;
(Χαμογελάει). Η ΧΑΝ έχει πάρα πολύ ωραία και δυνατά προγράμματα. Εγώ ως πρόεδρος υποχρεούμαι να πω ότι όλα τα προγράμματα έχουν τη γοητεία τους. Το κάθε πρόγραμμα δίνει κάτι το διαφορετικό. Για παράδειγμα το κινητό πρόγραμμα της ΧΑΝ στα Ζαγοροχώρια είναι το πιο δυνατό πρόγραμμα, το οποίο μπορεί να ακολουθήσει κάποιος.
Τι ακριβώς κάνουν εκεί;
Είναι μια κινητή κατασκήνωση η οποία έχει μια σταθερή βάση στην περιοχή της Κόνιτσας. Κάθε μία ή δύο μέρες γίνεται ένα διαφορετικό πρόγραμμα, είτε στο φαράγγι είτε στα ποτάμια είτε με ράφτινγκ.
Από παράσταση αρχαίας τραγωδίας το 1933
Είναι για στελέχη ή για όλα τα παιδιά;
Είναι για όλα τα παιδιά, αλλά για μεγαλύτερη ηλικία, από 14 χρονών και πάνω. Το ίδιο και η περιπέτεια στο βόρειο Πήλιο και στο Κίσσαμο. Υπάρχει επίσης η ιστιοπλοϊκή εξόρμηση, η οποία είναι ιδιαίτερα γοητευτική που φεύγει από τη Χαλκιδική και διατρέχει όλες τις Σποράδες. Κατασκήνωση εν πλω, δηλαδή. Όλα αυτά είναι πάρα πολύ ωραία προγράμματα. Επίσης υπάρχει και ένα πρόγραμμα που εξελίσσεται, αυτό της ορεινής κατασκήνωσης του Νυμφαίου. Ξεκίνησε από τον Γιάννη τον Μπουτάρη και από τον Νίκο τον Μέρτζο, από ανθρώπους της ΧΑΝ που συμπράξανα μαζί, όπως τους τότε προέδρους της ΧΑΝ Γιάννη Ηλιάδη και Νίκο Χαρατσάρη, που έστησαν αυτή την κατασκήνωση, η οποία έχει ξεκινήσει εδώ και 25 χρόνια και λειτουργεί ως εκπαιδευτικό πρόγραμμα στελεχών, γιατί ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί οι εγκαταστάσεις της για να λειτουργήσει ως πλήρες κατασκηνωτικό πρόγραμμα. Είναι κάτι το διαφορετικό, ένα ορεινό πρόγραμμα, καλοκαιρινό με ζωή υπαίθρου, στα 1.500 μέτρα υψόμετρο, διάρκειας 15 ημερών.
Και οι παραδοσιακές κατασκηνώσεις;
Είναι η Χαλκιδική και το Πήλιο. Με διαφορετικές προτεραιότητες και κατευθύνσεις. Η Χαλκιδική είναι σε μια μαγική τοποθεσία 125 στρεμμάτων για 400 παιδιά, με μια καταπληκτική παραλία και με ένα πολύ έντονο πρόγραμμα στη θάλασσα. Με σκάφη, ιστιοπλοΐα και κανό.
Και το Πήλιο;
Είναι βουνό και θάλασσα και είναι δεμένο πολύ με τις πορείες. Είναι το θρυλικό σαφάρι, όπου για τρεις μέρες οι συμμετέχοντες τριγυρνούν στα χωριά του Πηλίου. Εγώ δεν σας κρύβω ότι συναισθηματικά εκεί έχω μεγαλώσει, οπότε...
Στιγμιότυπο από το 1929: Η χορωδία και η ορχήστρα της κατασκήνωσης, με τον Ζ. Χαρατσάρη να διευθύνει
Και έχει ήδη 101 χρόνια ζωής.
Ξεκίνησε το 1924 και φέτος είναι ο 101ος χρόνος.
Τα Ζαγοροχώρια;
45 χρόνια.
Και η Χαλκιδική;
53.
Θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε από όλα αυτά τα χρόνια μια καλή στιγμή;
Υπάρχουν πολλές καλές στιγμές. Για παράδειγμα ο εορτασμός των 100 χρόνων της Θεσσαλονίκης, που γιορτάστηκε με καθυστέρηση λόγω του κόβιτ. Επίσης η παγκόσμια αναγνώριση της ΧΑΝ από τη FIBA και την ελληνική πολιτεία για την προσφορά της στον ελληνικό αθλητισμό. Η FIBA επέλεξε να γιορτάσει τα 100 χρόνια του μπάσκετ στην Ελλάδα μέσα στη XAN. Επίσης κάποιες στιγμές που βλέπεις στις κατασκηνώσεις με πόση αγάπη τα παιδιά πλαισιώνουν τα προγράμματα. Αυτές είναι στιγμές που κυριολεκτικά σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι αξίζει τον κόπο. Η ΧΑΝ τα τελευταία χρόνια έχει προγράμματα για πρόσφυγες, για παιδιά των οποίων οι οικογένειες τους αιτούνται άσυλο και προσπαθούν να μπουν σε σπίτια. Αυτά τα παιδιά συμμετέχουν σε προγράμματα της ΧΑΝ, τα οποία δεν είναι γκετοποιημένα, αλλά συμπεριληπτικά και συμβιώνουν κανονικά με τα Ελληνόπουλα, τόσο στις κατασκηνώσεις όσο και στα χειμερινά προγράμματα. Πολύ μεγάλη στιγμή ήταν όταν βραβεύτηκε το νηπιαγωγείο μας το οποίο έχουμε δημιουργήσει εδώ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης στην οδό Στεφάνου Τάττη ως το καλύτερο συμπεριληπτικό πρόγραμμα. Σε αυτό πήγαιναν ταυτόχρονα 25 Ελληνόπουλα μαζί με 25 παιδιά από προσφυγικές οικογένειες και το Σαββατοκύριακο οργανώνονταν είτε κοινές εκδρομές είτε πολιτιστικές δραστηριότητες με τις οικογένειές τους. Όταν, λοιπόν αποχαιρετούσαμε ένα προσφυγάκι που έφευγε με την οικογένειά του για να μετεγκατασταθεί στη Γερμανία και τού δώσαμε μια μπάλα του μπάσκετ και μια μπλούζα, μάς είπε ότι ήταν η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής του. Αυτές είναι πολύ ευχάριστες στιγμές.
Δύσκολη στιγμή να εκτιμήσω ότι ήταν ο Daniel.
Ήταν μια τρομακτική στιγμή. Από το 2000 υπήρχε ένα πρόγραμμα σταδιακής αναβάθμισης των εγκαταστάσεων της κατασκήνωσης στο Πήλιο για να προετοιμαστούμε για τα 100 χρόνια. Αυτό σχεδόν ολοκληρώθηκε το 2023 και είχαν μείνει οι τελευταίες πινελιές. Ήταν Σεπτέμβρης και ευτυχώς είχε κλείσει η κατασκήνωση και είχαν απομείνει μόνο μερικές εργασίες που είχαν δρομολογηθεί. Ήρθε η καταιγίδα Daniel και τις πρώτες ημέρες είχαν μπει βέβαια νερά στην κατασκήνωση, αλλά δεν είχαμε μεγάλες καταστροφές. Την τελευταία μέρα, που ήταν η τέταρτη μέρα της καταιγίδας, καθώς είχε μεσολαβήσει μια ημέρα ύφεσης, έγινε το κακό. Η κατασκήνωση είναι δίπλα στο ρέμα της Μαδρούτσας που ξεκινάει από τον Κισσό και χύνεται στο Αιγαίο. Αυτό έχει 4 αναχώματα, δηλαδή 4 τεχνητούς καταρράκτες που έσπασαν ο ένας μετά τον άλλον. Ήρθε έτσι ένας πολύ μεγάλος όγκος νερού με πολλά φερτά υλικά και όταν έσπασε και ο τελευταίος τεχνητός καταρράκτης πριν από την κατασκήνωση καβάλησε το νερό τα τοιχώματα και προκάλεσε τεράστιες καταστροφές κυρίως από τα φερτά υλικά, από τους κορμούς και από τα βράχια. Σκεφτείτε ότι γκρεμίστηκε και η πεζογέφυρα που ενώνει την κατασκήνωση με το χωριό του Άη Γιάννη. Η καταστροφή ήταν πραγματικά το κάτι άλλο.
Πώς καταφέρατε και η κατασκήνωση λειτούργησε την επόμενη χρονιά μετά από μια τέτοια καταστροφή;
Νομίζω ότι ήταν από ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχει καταφέρει η ΧΑΝ τα μεταπολεμικά χρόνια. Όταν αντικρίσαμε την καταστροφή, είπαμε σε πρώτη φάση να την μετρήσουμε. Οι ζημιές ξεπερνούσαν το ένα εκατομμύριο ευρώ. Απευθυνθήκαμε στην πολιτεία, που μας διαβεβαίωσε ότι υπάρχει ένας προγραμματισμός. Προφανώς και εμείς ως συνειδητοποιημένοι πολίτες είχαμε πλήρη συναίσθηση της κατάστασης: όταν είχαν καταστραφεί χωριά, όταν είχαν πλημμυρίσει καλλιέργειες και είχαν χαθεί ζώα και όλη η Θεσσαλία υπέφερε, δεν γινόταν εμείς να πηγαίνουμε και να λέμε ότι είναι προτεραιότητα το έργο αποκατάστασης της κατασκήνωσης. Κάποια στιγμή συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό που συνέβη θα αποκατασταθεί σε 5 ή 6 χρόνια. Η δυνατότητα της πολιτείας να συνδράμει οικονομικά ήταν επίσης πεπερασμένη, φανταστείτε ότι μέχρι στιγμής σήμερα έχουμε εισπράξει 65.000 ευρώ από την πολιτεία και έχουμε να πάρουμε ακόμα 12.000 ευρώ και ότι η ζημιά ήταν πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ. Τότε είπαμε ότι πρέπει να το αντιμετωπίσουμε εκ των ενόντων και με δική μας κινητοποίηση. Έτσι δόθηκε το σύνθημα τον Νοέμβριο ότι πρέπει να μαζέψουμε τα χρήματα. Ήταν μια εκστρατεία εξεύρεσης πόρων που δεν απευθύνθηκε στο πανελλήνιο και δεν ήταν ανοιχτή, αλλά μια εκστρατεία που έγινε στον κόσμο της ΧΑΝ, στο περίγυρό της, στους κατασκηνωτές της, στους επιχειρηματίες της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας που έχουν περάσει από την κατασκήνωση και σε φορείς της πολιτείας που επίσης συνέδραμαν αποφασιστικά.
Από επισκεπτήριο γονέων το 1927
Και ήταν μεγάλη η ανταπόκριση.
Ήταν μεγάλη. Ένα fundraising, με digital πρόθεση και επικοινωνία μέσω προσωπικής επαφής. Καταφέραμε, λοιπόν μέσα σε 6 μήνες να συγκεντρώσουμε 875.000 ευρώ, από 1.100 άτομα. Ανάμεσά τους πολλοί επώνυμοι Θεσσαλονικείς, επιχειρηματίες και δεν είναι ανάγκη τώρα να τους πούμε έναν προς έναν. Να αναφέρω όμως τη συμβολή των Ελλήνων Εφοπλιστών. Ήρθαμε σε επαφή με την κυρία Τραυλού και οι εφοπλιστές έδωσαν ένα πολύ μεγάλο ποσό, της τάξης των 250.000 ευρώ, έτσι ώστε να γίνει, με μελέτη στατική και με πολύ καλές βάσεις, όλο το τοιχίο αντιστήριξης της διευθέτησης της όχθης του ποταμού. Με το που είδαμε τον Μάρτιο ότι υπάρχει αυτή η ανταπόκριση αποφασίσαμε να ρισκάρουμε ότι θα πάμε να φτιάξουμε την κατασκήνωση την περίοδο μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου και θα την ξεκινήσουμε λίγο αργότερα. Όπως και τελικά έγινε. Το σύνθημα ήταν τότε «να μη χαθεί ούτε ένα καλοκαίρι». Και πραγματικά έτσι έγινε.
Διάβασα ότι κάνετε πολλή δουλειά με τους πρόσφυγες, κάτι δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό.
Να σας θυμίσω ότι η ΧΑΝ είναι συνδεδεμένη με τους πρόσφυγες. Με το που ιδρύθηκε υποδέχτηκε, εξαιτίας της μικρασιατικής καταστροφής, πρόσφυγες, ενώ σε όλη την περίοδο της ιστορίας της είναι πολύ ευαισθητοποιημένη και οπότε υπάρχει ανθρωπιστική κρίση είναι στην πρώτη γραμμή. Έχουμε στείλει αποστολές με εθελοντές στα Δωδεκάνησα και στην Ειδωμένη, συνεργαζόμαστε σταθερά με τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό και με το Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, είμαστε ένας από τους πάτρωνες στο πρόγραμμα «Ήλιος», το οποίο σε συνεργασία με τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης «τρέχει» μέσα στις εγκαταστάσεις της ΧΑΝ. Βλέπετε, λοιπόν ότι για τα προσφυγικά θέματα έχουμε μεγάλη ευαισθησία. Ετοιμάζουμε δε το Σεπτέμβρη να κάνουμε μια εκδήλωση μαζί με το δήμο Καλαμαριάς στα πρώην Απολυμαντήρια που βρίσκονται κάτω στην παραλία της Καλαμαριάς. Η εκδήλωση θα γίνει περίπου επάνω στην επέτειο της καταστροφής της Σμύρνης και θα την αφιερώσουμε στον Έιζα Τζένινγκς, που ήταν ο Αμερικανός διευθυντής της YMCA στη Σμύρνη και ο οποίος έσωσε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες με τον αμερικανικό και τον ελληνικό στόλο, μεσολαβώντας στον Κεμάλ για να μπορέσουν να φύγουν από εκεί. Σε συνεργασία με το δήμο θα τοποθετήσουμε και μια πλάκα που θα είναι αφιερωμένη στον Άιζα Τζένιγκς.
Από ινδιάνικη βραδιά που χρονολογείται από το 1959 και με Μεγάλο Αρχηγό τον Κ. Κεραμέα
Το κεντρικό κτίριο της ΧΑΝΘ χρήζει ανακαίνισης. Τι σχέδια υπάρχουν εδώ;
Είναι ένα κτίριο που φτιάχτηκε μεταξύ του 1926 και του 1934, ένα μοναδικό μνημείο. Σκεφτείτε ότι εκείνη την εποχή είχε μέσα κλειστό γυμναστήριο, Εκκλησία, θέατρο, ξενώνες, βιβλιοθήκη, αίθουσες εκδηλώσεων, αίθουσες χορού και κλειστό κολυμβητήριο. Μιλάμε για το τέλος της δεκαετίας του ‘20. Θεωρώ ότι είναι ίσως ένα από τα πιο ωραία κτίρια YMCA στον κόσμο, με καλύτερο βέβαια το αντίστοιχο κτίριο της YMCA στην Ιερουσαλήμ. Να φανταστείτε ότι μέσα σε εκείνο το κτίριο έχει τρεις διαφορετικούς χώρους προσευχής: έναν ισλαμικό, έναν ευρωπαϊκό και ένα χριστιανικό. Το κτίριο στη Θεσσαλονίκη υπέστη από τότε πολύ μεγάλες αλλαγές, υπάρχει μια μελέτη που έχει κατατεθεί στην Εφορεία Νεότερων Μνημείων, έχει εγκριθεί από αυτήν, ένα τμήμα της έχει ενταχθεί στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και πιστεύουμε ότι 2 εκατομμύρια θα καταφέρουμε πάρουμε από αυτό το πρόγραμμα. Η διαδικασία του διαγωνισμού τρέχει, πρόσφατα ήρθε και η απόφαση από το Ελεγκτικό Συνέδριο που εγκρίνει η σύμβαση με τον ανάδοχο και ελπίζουμε ότι μέσα στο 2026 το κτίριο θα ανακαινιστεί.
Και ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι βοηθάει. Υπήρξε και κατασκηνωτής της ΧΑΝ.
Ο πρωθυπουργός έχει περάσει από τη Χαλκιδική, από την Πίνδο και από το πρόγραμμα της Αμερικής. Έχει δηλαδή συμμετάσχει σε τρία προγράμματα όταν ήταν έφηβος. Είναι μεγάλη η αγάπη του για τα προγράμματα της ΧΑΝ, έχουμε μια επαφή μαζί του, όποτε χρειάζεται είναι παρών και βοηθάει και αυτό είναι σημαντικό. Έχω κρατήσει σε μια κουβέντα μαζί του μια φράση που μου είπε: «εγώ αγάπησα το βουνό, την Πίνδο και τα Ζαγοροχώρια από τα προγράμματα της ΧΑΝ». Η δε συμμετοχή του, όπως τι περιγράφει ο ίδιος, στο πρόγραμμα της Αμερικής ήταν μια καταπληκτική εμπειρία.
Με τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και το ΔΣ της ΧΑΝΘ κατά την φετινή του επίσκεψη
Πέραν των κατασκηνώσεων βέβαια υπάρχει και το κομμάτι του αθλητισμού.
Η ΧΑΝ έχει 4 πυλώνες στους οποίους αναπτύσσεται. Ο ένας είναι οι κατασκηνώσεις, ο άλλος είναι τα προγράμματα δράσης και κοινωνικής προσφοράς, ο τρίτος είναι ο αθλητισμός και μετά η εκπαίδευση. Η ΧΑΝ είναι ένα από τα ιστορικότερα και μεγαλύτερα αθλητικά σωματεία στην Ελλάδα. Συνειδητά υπηρετεί τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, όπως είναι κατοχυρωμένο και στο καταστατικό της. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και αν ανέβει σε κατηγορίες όπου απαιτούνται επαγγελματικά συμβόλαια, δε συμμετέχει σε αυτά τα πρωταθλήματα. Καλλιεργούμε 20 αθλήματα, εκ των οποίων τα 17 σε αγωνιστικές κατηγορίες και έχουμε πάρα πολύ σημαντικές υποδομές στα προαγωνιστικά τμήματα και στις μικρές ηλικίες. Να σας πω ότι στην κατάταξη της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, που προκύπτει από πολλά κριτήρια, όπως ο αριθμός αθλητών και των προπονητών, οι υποδομές, οι εγκαταστάσεις και οι συμμετοχές και οι κατηγορίες, η ΧΑΝ είναι σταθερά πάντα στην πρώτη δεκάδα ανάμεσα σε 6.500 σωματεία στην Ελλάδα. Υπήρξαν χρονιές που ήμασταν τρίτη ή τέταρτη, φέτος είμαστε όγδοη. Αυτό είναι μια μεγάλη υπόθεση, αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ δύσκολη.
Η φανέλα με το νούμερο 25 που πήρε ο Κυριάκος Μητσοτάκης φεύγοντας από τη ΧΑΝΘ
Υπάρχει ένας δικό σας ορισμός για το τι σημαίνει ΧΑΝ;
Σημαίνει αλληλεγγύη, σημαίνει ανθρωπιά, αλληλοβοήθεια, εθελοντισμός, προτεραιότητα στις αξίες. Για μένα εσωκλείεται σε μια ρήση που λέει ότι «ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα».
Τι περιλαμβάνουν οι φετινές εκδηλώσεις στο Πήλιο που ξεκινάνε στις 24 Ιουλίου;
Οι εορταστικές εκδηλώσεις κορυφώνονται σε ένα τετραήμερο που θα γίνει στον Άη Γιάννη στο Πήλιο από τις 24 μέχρι τις και τις 27 Ιουλίου. Υπάρχουν εκδηλώσεις κάθε μέρα, είναι εκδηλώσεις μέσα στην κατασκήνωση, εκδηλώσεις παλιών και νέων κατασκηνωτών, συναυλία στην παραλία, Beach Party και σε συνεργασία με το δήμο Ζαγοράς-Μουρεσίου μια μεγάλη κεντρική εκδήλωση στον χώρο από όπου ξεκίνησε η κατασκήνωση και εκεί που στήθηκαν οι πρώτες σκηνές. Και την τελευταία μέρα η εκδήλωση στην πυρά με τις τιμητικές διακρίσεις που θα είναι μια πολύ έντονα συναισθηματικά φορτισμένη εκδήλωση των παλιών κατασκηνωτών. Έχουμε ήδη παραπάνω από 300 προεγγεγραμμένους και περιμένουμε πάνω από 1.000 παλιούς κατασκηνωτές από όλα τα μέρη της γης.
Η Έλλη Λαμπέτη με τον σύζυγό της Fred Wakeman και τους Κ. και Μ. Κονιόρδου, Ι. Χαρατσάρη και Ν. Κονιόρδου στην τραπεζαρία της κατασκήνωσης στο Πήλιο
Σε σκηνές θα κοιμηθούν όλοι αυτοί;
Αυτοί όλοι θα έρθουν σίγουρα με τα σακίδιά τους και σίγουρα με διάθεση κατασκηνωτικής πλάκας (γελάει).
Πάμε στον ιδιώτη Γιάννη Σωσσίδη. Παντρεμένος;
Παντρεμένος με δύο παιδιά.
Και η σύζυγος κατασκηνώτρια;
Καμία σχέση (χαμογελάει). Τη γυναίκα μου τη γνώρισα στα μεταπτυχιακά που έκανα στο Στρασβούργο. Είναι και αυτή δικηγόρος και είμαστε μαζί στο γραφείο. Η ίδια βέβαια αναγκαστικά πια έχει ζήσει και έχει αγαπήσει το ζήτημα της κατασκήνωσης. Δε νομίζω όμως ότι ήταν το στυλ του παιδιού που θα περνούσε ωραία στην κατασκήνωση.
Τα παιδιά;
Φανατικοί κατασκηνωτές. Και ο γιος μου και η κόρη μου.
Με τι χαλαρώνετε;
Χαλαρώνω με το διάβασμα, χαλαρώνω με τη θάλασσα και με τη βάρκα μου.
Όλα έχουν κάποια σχέση με την κατασκήνωση (γελάω). Υπάρχει μότο ζωής;
(Σκέφτεται). Ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο.
Για το τέλος η ερώτηση με το μαγικό ραβδί. Με ένα μαγικό άγγιγμα τι θα αλλάζατε στη ΧΑΝ που δεν αλλάζει εύκολα;
Αν είχα ένα μαγικό ραβδί αυτό που θα έκανα σε πρώτη φάση θα ήταν να βοηθήσω τη ΧΑΝ να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα σε σχέση με τη διαχρονική επιβίωσή της, έτσι ώστε να μεγαλώσει τα τμήματα, τις υποδομές και τις εγκαταστάσεις της και να μπορέσει να υποδεχτεί στις τάξεις της όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο, νέα παιδιά και νέους ανθρώπους. Γιατί πιστέψτε με: αν τα νέα παιδιά περάσουν από τα προγράμματα της ΧΑΝ, μπολιάζονται από μια εθελοντική συνείδηση και από μια διάθεση κοινωνικής προσφοράς, μπαίνουν βιωματικά στη ζωή τους οι πανανθρώπινες αξίες και μετατρέπονται σε ενεργούς και συνειδητοποιημένους πολίτες. Και αυτό είναι μια διαδρομή η οποία αξίζει τον κόπο και θα ήθελα να τη βλέπω να μεγαλώνει και να αντέχει στο χρόνο για πολλές δεκαετίες ακόμη.
Η υπεύθυνη Πολιτικού Σχεδιασμού του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, πρώην υπουργός και Επίτροπος μιλά για τα παιδικά της χρόνια, την οικογένειά της, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τη γνωριμία της με τη Μαργαρίτα αλλά και το χόμπι της
Ο Ιωάννης Πήτας γεννήθηκε στην Εράτυρα Κοζάνης, ένα χωριό που έβγαλε 20 καθηγητές πανεπιστημίου και μια πρύτανη. Εδώ και χρόνια εργάζεται στο Τμήμα Πληροφορικής του ΑΠΘ και σήμερα είναι ένας από τους πιο ειδικούς σε θέματα Τεχνητής Νοημοσύνης
Στη συνάντησή μας προτίμησε να πιει σόδα με lime και δυόσμο. Στη συνέχεια πιάσαμε σιγά σιγά το νήμα της ζωής της από τη Θεσσαλονίκη, όπου γεννήθηκε και συνεχίστηκε στο Κιλκίς και από εκεί πάλι στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα
Κουβεντιάσαμε για τα παιδικά του χρόνια στη «μαρμάρινη πλατεία» του Διοικητηρίου, την Τούμπα, τη «Μαύρη Θύελλα», τον Κούδα, την Τεχνόπολη και την παρουσία του από το 2011 στη διοίκηση της έκθεσης που ζήτημα της ανάπλασης έχει μπει στην τελική ευθεία