Τα μεσάνυχτα της τελευταίας ημέρας του χρόνου φωτίζονται από πυροτεχνήματα, γεμίζουν με αγκαλιές, ευχές και παραδοσιακά έθιμα που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο, σηματοδοτώντας μία νέα αρχή. Η Πρωτοχρονιά είναι, για τους περισσότερους, συνώνυμη με ξεκούραση, γιορτή και προσμονή.
Την ίδια ώρα, όμως, χιλιάδες εργαζόμενες και εργαζόμενοι υποδέχονται το νέο έτος σε χώρους εργασίας που δεν κλείνουν ποτέ: Νοσοκομεία, φαρμακεία, δρόμους, κέντρα διασκέδασης και καταστήματα εστίασης. Άνθρωποι σε βάρδια, μακριά από τα σπίτια τους, εξασφαλίζουν ότι η κοινωνία θα συνεχίσει να λειτουργεί απρόσκοπτα, ακόμη και τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς. Η προσφορά τους αξίζει σεβασμό και κατανόηση από όλους, καθώς θυμίζει ότι πίσω από κάθε εορτασμό υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται για να γίνει πραγματικότητα.
Άνθρωποι που εργάζονται την Πρωτοχρονιά μιλούν στη «ΜτΚ» και περιγράφουν πώς είναι να υποδέχεσαι τον νέο χρόνο στη δουλειά.
Μέσα στο νοσοκομείο
Η Μαρία Καρυώτη, 27 ετών, είναι ειδικευόμενη γιατρός στη Γυναικολογία στο Γενικό Νοσοκομείο Δράμας. Εφημερεύει εδώ και 3,5 χρόνια, με βάρδιες που φτάνουν τις 36 συνεχόμενες ώρες. Φέτος θα περάσει για πρώτη φορά την Πρωτοχρονιά μακριά από την οικογένειά της στη Θεσσαλονίκη. Όπως εξηγεί, οι γιορτές στο νοσοκομείο δύσκολα γίνονται αισθητές, καθώς τα επείγοντα δεν σταματούν.
Σημειώνει μάλιστα ότι τα επαρχιακά νοσοκομεία δέχονται αυξημένο φόρτο, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, με σοβαρά περιστατικά, όπως τροχαία. «Οι αρρώστιες δεν κοιτάνε γιορτές», αναφέρει χαρακτηριστικά και τονίζει ότι την αξία όλων όσων εργάζονται στον τομέα της υγείας αυτές τις ημέρες τη διαβάζουν στα μάτια των βαριά πασχόντων ασθενών, οι οποίοι, εκφράζουν ένα σιωπηλό «ευχαριστώ». «Εκεί βρίσκεται το προσωπικό «ευχαριστώ» και η επιβεβαίωση ότι υπηρετώ το λειτούργημα που επέλεξα», καταλήγει.
Πίσω από τον πάγκο του φαρμακείου
Ο Κείμης Ιατρόπουλος, 49 ετών, διατηρεί εδώ και 20 χρόνια φαρμακείο στην Πολίχνη Θεσσαλονίκης, σε μία συνοικιακή γειτονιά με προσωπικές σχέσεις με τους πελάτες. Όπως εξηγεί, «οι εφημερίες είναι γνωστές από νωρίς, αλλά είναι δύσκολες ψυχολογικά και σωματικά, γιατί δεν μπορείς να προγραμματίσεις τίποτα». Τις ημέρες των γιορτών, όταν στην περιοχή εφημερεύει μόνο ένα φαρμακείο, η προσέλευση είναι αυξημένη. «Ο κόσμος έρχεται αγχωμένος και αυτήν την περίοδο υπάρχει μεγάλη νοσηρότητα», σημειώνει, τονίζοντας ότι «δεν υπάρχει περιθώριο για λάθη».
Η σύζυγός του, Μαρία Θεοδώρου, που εργάζεται επίσης στο φαρμακείο, επισημαίνει ότι «κανείς δεν θέλει τις γιορτές να πηγαίνει στο φαρμακείο», ωστόσο, οι πολίτες δείχνουν συνήθως κατανόηση. «Ξέρουν ότι καλύπτουμε μία έκτακτη ανάγκη, υπάρχει συμπόνια και συμπαράσταση», εξηγεί.
Με τον δίσκο στο χέρι
Η Παγώνα Τσιτάκη περνά την Πρωτοχρονιά μακριά από την οικογένειά της τα τελευταία έξι χρόνια. Από τα 19 της, όταν ήρθε από τη Βέροια στη Θεσσαλονίκη για σπουδές, εργάζεται παράλληλα στην εστίαση. «Συνήθως κάνω αλλαγή του χρόνου μέσα σε ταξί ή στο αυτοκίνητό μου, αλλιώς δεν προλαβαίνω να φτάσω εγκαίρως στο μαγαζί», αναφέρει, εξηγώντας ότι ζητείται από τους εργαζόμενους να βρίσκονται στη δουλειά από πολύ νωρίς. Τις γιορτές, το ημερομίσθιο μπορεί να είναι ελαφρώς αυξημένο και τα φιλοδωρήματα περισσότερα, ωστόσο «δεν αντιλαμβάνονται όλοι τον φόρτο εργασίας».
«Εμείς στην εστίαση διασκεδάζουμε μέσα από τη διασκέδαση των άλλων», λέει, προσθέτοντας πως το πιο δύσκολο είναι η επόμενη μέρα, με ελάχιστο ύπνο και συνεχή μετακίνηση για να καταφέρει να παρευρεθεί στο οικογενειακό τραπέζι και να γυρίσει πίσω να δουλέψει το ίδιο βράδυ. «Δεν αξίζει να δουλεύεις αυτές τις μέρες. Εύχομαι του χρόνου να μη δουλεύω Πρωτοχρονιά».
Πίσω από την κονσόλα και πάνω στη χορευτική σκηνή
Η 24χρονη Στέλλα Μπακιρτζή εργάζεται τα τελευταία πέντε χρόνια ως χορεύτρια σε clubs και μπουζούκια. Συνήθως προλαβαίνει να αλλάξει χρόνο με την οικογένειά της, αλλά μετά φεύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται για το κέντρο της πόλης. Όπως λέει, «όλοι κάθονται να κόψουν βασιλόπιτα και να παίξουν παιχνίδια και εγώ δεν μπορώ να είμαι εκεί μαζί τους». Το πρόγραμμα είναι σφιχτό, το μεροκάματο δεν αυξάνεται, ενώ την επόμενη μέρα πρέπει να βοηθήσει στο οικογενειακό τραπέζι πριν επιστρέψει πάλι στη δουλειά.
Τα τελευταία δύο χρόνια δουλεύει μαζί με τον σύντροφό της Γιώργο Σαραφίδη, DJ στο ίδιο μαγαζί: «Υπάρχει συμπαράσταση, γυρνάμε μαζί και αισθανόμαστε την συντροφικότητα των γιορτινών ημερών». Ο 35χρονος Γιώργος εργάζεται 18 χρόνια ως DJ. «Τα τελευταία χρόνια δεν προλαβαίνω να γιορτάσω με την οικογένειά μου», λέει. Η Πρωτοχρονιά στο κέντρο με φίλους και πυροτεχνήματα είναι διαφορετική εμπειρία. «Ειδικά όταν οι γιορτές πέφτουν καθημερινή, δουλεύουμε συνεχόμενα γιατί αλλιώς τα μαγαζιά ανοίγουν πλέον Παρασκευή και Σάββατο», προσθέτει, περιγράφοντας την ένταση μέσα σε γεμάτους χώρους με πολύ κόσμο που καταναλώνει μεγάλη ποσότητα αλκοόλ.
Πίσω από το τιμόνι
Για τους ιδιοκτήτες και τους οδηγούς ταξί η Πρωτοχρονιά είναι μέρα αυξημένης ζήτησης αλλά και επιλογής. «Ο κόσμος βγαίνει πολύ έξω και πίνει. Υπάρχει πολύ δουλειά, ξεφάντωμα μέχρι το πρωί», λέει ο Στράτος Ντώνες, ιδιοκτήτης ταξί εδώ και 18 χρόνια. «Η ημέρα απαιτεί προσοχή και εμπειρία, καθώς η κίνηση είναι αυξημένη και η κατανάλωση αλκοόλ υψηλή», προσθέτει.
Σύμφωνα με τον Θόδωρο Σόχαλη, ο οποίος βρίσκεται πίσω από το τιμόνι από το 2003, την Πρωτοχρονιά κυκλοφορούν στους δρόμους λιγότερα ταξί από ό, τι συνήθως. Οι οδηγοί συνδυάζουν οικογενειακό γεύμα με εργασία αργότερα, καθώς η ζήτηση μεταφράζεται σε έξτρα μεροκάματο. «Όταν υπάρχει ανάγκη δεν μπορείς να μην δουλέψεις. Οι πελάτες πάντως είναι πιο ευδιάθετοι και ευχάριστοι τέτοιες μέρες», σημειώνει, περιγράφοντας τη μοναδική ατμόσφαιρα της ημέρας.
Μέσα σε 24ωρο κατάστημα εστίασης
Ο Αντώνης Παπαδόπουλος και ο Μπάμπης Σπυρίδης είναι υπεύθυνοι ενός 24ωρου καταστήματος εστίασης στα Μετέωρα Θεσσαλονίκης τα τελευταία δύο χρόνια. Ο 25χρονος Αντώνης εργάζεται από τα 17 του και έχει περάσει από όλα τα πόστα: Παραγωγή καφέ, διανομή, ταμείο, παραγωγή φαγητού. «Είμαστε πλέον συνειδητοποιημένοι ότι σε αυτήν τη δουλειά δεν υπάρχουν γιορτές ή Σαββατοκύριακα», λέει. «Η οικογένεια και η παρέα καταλαβαίνουν, οπότε κανονίζουμε μαζί τις επόμενες ημέρες».
Ο 44χρονος Μπάμπης, με 25 χρόνια εμπειρίας στην εστίαση, προσθέτει ότι για εκείνον οι γιορτές «είναι σαν καθημερινή», αν και παρατηρεί περισσότερα φιλοδωρήματα. «Δεν είναι το καλύτερό μου να δουλεύω τέτοιες μέρες, αλλά είναι μεγάλο κίνητρο ότι πληρώνεσαι παραπάνω», αναφέρει η Λίνα Παλάζη, εργαζόμενη στο 24ωρο τονίζοντας πως το μεροκάματο να είναι σχεδόν διπλάσιο λόγω γιορτών και νυχτερινής βάρδιας.
Μέσα στο αεροδρόμιο
Ο Χρήστος Βαλασάκης, περιγράφει πώς είναι να περνά κανείς την Πρωτοχρονιά μέσα στο αεροδρόμιο ως υπεύθυνος για τη σωστή λειτουργία και την καθαριότητα του αερολιμένα. «Μαζευόμαστε με τις εταιρείες του αεροδρομίου και κάνουμε μαζί αλλαγή του χρόνου. Κόβουμε βασιλόπιτα και υπάρχει δώρο για όποιον κερδίσει το φλουρί», λέει. Το διπλάσιο μεροκάματο είναι επιπλέον κίνητρο, ενώ οι βάρδιες οργανώνονται ώστε «οι μισοί να κάνουν Χριστούγεννα και οι άλλοι Πρωτοχρονιά».
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 28.12.2025
