Στα δείπνα οι καλεσμένοι συνήθως περνούν καλά, εφόσον η οικοδέσποινα ανταποκρίνεται στις γαστριμαργικές τους απαιτήσεις. Από το δείπνο της κυρίας Λούκας Κατσέλη οι συνδαιτυμόνες απαιτούσαν και κάτι παραπάνω. Μία πολιτική πλατφόρμα για να φύγουν ευχαριστημένοι από το σπίτι της. Βέβαια το κάλεσμα ήταν σε αυστηρά οικογενειακό κύκλο, δηλαδή αυτόν της ριζοσπαστικής Αριστεράς, αλλά χωρίς Κασσελάκη, Βαρουφάκη και Ζωή. Entres nous που λένε και οι Γάλλοι.
Αν κατάλαβα καλά όλη αυτή η φασαρία έγινε για επανενταχθεί η Νέα Αριστερά στον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε και να διασωθούν πολιτικά τα στελέχη της από τον αφανισμό και, σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, να επανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν αλλάζει το πολιτικό σκηνικό με αυτή τη συγχώνευση ούτε ανατρέπονται οι ισορροπίες στον χώρο της Αριστεράς. Πολύ δε περισσότερο δεν μπαίνουν οι βάσεις για τη διατύπωση μίας πειστικής εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης.
Ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: Χωρίς τη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να οικοδομηθεί αξιόπιστος πόλος που θα αμφισβητήσει εκλογικά τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά το ΠΑΣΟΚ, για τους δικούς του εσωκομματικούς λόγους, δεν έχει καμιά διάθεση να συμμετάσχει σε ένα τέτοιο εγχείρημα, να συμπράξει σε παρωχημένα μετωπικά σχήματα. Το ΠΑΣΟΚ είναι υποχρεωμένο -αν θέλει να βαδίζει ενωμένο- να κινηθεί αυτόνομα, χωρίς συμπράξεις τόσο προς τα δεξιά όσο και προς τα αριστερά.
Και έτσι η ριζοσπαστική Αριστερά θα πορευθεί μέσα στη μοναξιά της ποντάροντας στο να «ξεφουσκώσουν» τα πανιά της Πλεύσης Ελευθερίας και να αρχίσουν να επιστρέφουν όσοι σαγηνεύτηκαν από τη δυναμική αντιπολίτευση της Ζωής. Βέβαια, το κόμμα της κυρίας Κωνσταντοπούλου έχει μια εσκεμμένα απροσδιόριστη ιδεολογική φυσιογνωμία, ώστε στους κόλπους του να χωρέσουν όλοι όσοι δηλώνουν αντισυστημικοί και έτσι παρατηρούνται εισροές σε αυτό από διάφορους πολιτικούς χώρους. Αυτή η φυσιογνωμία του δύσκολα το κατατάσσει στην Αριστερά και αυτό το γνωρίζει και το επιδιώκει η κυρία Κωνσταντοπούλου.
Και ο Αλέξης Τσίπρας; Δύσκολο το μέλλον του διότι δεν υπάρχει χώρος για αυτόν. Και αν επανεμφανιστεί τον περιμένει στη γωνία η Ζωή, η οποία έχει δείξει εγκαίρως τις άγριες διαθέσεις απέναντί του. Και φυσικά τον περιμένει και ο Κασσελάκης, που δεν ξεχνά πως αυτός που τον απέπεμψε από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο Αλ. Τσίπρας και η παρέα του.
Έτσι, στην πάλαι ποτέ κραταιά ριζοσπαστική Αριστερά υπάρχουν διαμορφωμένα δύο γκρούπ. Ένα με τους Φάμελλο-Χαρίτση και το άλλο με τη Ζωή και τον Κασσελάκη. Προς το παρόν δεν υπάρχουν μεταξύ τους γέφυρες, αλλά υπάρχουν γεφυροποιοί. Ο γεφυροποιός είναι μια ιδιότητα που βρίσκεται σε πλήρη επάρκεια στον αριστερό βιότοπο. Διότι στην Αριστερά βρίθουν και οι διασπάσεις, άρα υπάρχει η ανάγκη των ενδιάμεσων που θα φέρουν κοντά τους πρώην συντρόφους. Άλλωστε, πάντα ο γεφυροποιός διεκδικεί και μια εξέχουσα θέση στο νέο σχήμα.
Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές θα πληθαίνουν και τα δείπνα, τα μανιφέστα και οι πλατφόρμες και όλα αυτά που κάνουν γοητευτικό τον μικρόκοσμο της Αριστεράς. Ίσως οι ανάγκες υποχρεώσουν κάποιους συντρόφους να βάλουν νερό στο κρασί τους, όμως σε κάποια δείπνα σερβίρεται και νερωμένο κρασί.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 25.05.2025