Με συντηρητική τακτική, διατήρηση δυνάμεων, προσεκτικά ανοίγματα σε ξένες αγορές μέσω συνεργασιών με τοπικούς παίκτες αλλά και αναπτυξιακά πλάνα που περιλαμβάνουν επέκταση και εκσυγχρονισμό των παραγωγικών εγκαταστάσεων, κινείται η αλυσίδα ζαχαροπλαστείων «Τερκενλής», σε ένα περιβάλλον πολυσύνθετων προκλήσεων και εντεινόμενης αβεβαιότητας με τιμές σε σοκολάτα, βούτυρο, κακάο, αλεύρι να εκτινάσσονται έως και 100% (400% ανέβηκε το βούτυρο κακάο , το οποίο είναι συστατικό της σοκολάτας και το οποίο χρησιμοποιούμε σε μικρές ποσότητες ως προσθήκη στην σοκολάτα) σε σχέση με το 2024.
«Κακή ψυχολογία στην αγορά, δεν πάει καλά το 2025»
«Εκτιμώ πως ο τζίρος μας για το 2024 θα κινηθεί στα ίδια περίπου επίπεδα με το 2023 (18,71 εκατ. ευρώ). Η απόδοση θα είναι λίγο πιο κάτω λόγω αύξησης του ενεργειακού κόστους που στερεί πόρους από τα ταμεία της επιχείρησης. Το 2025 δεν κινείται καλά έως τώρα με εξαίρεση τις πρώτες 15 μέρες του έτους και τις 15 μέρες του Πάσχα που ήταν δυνατές, υπάρχει κακή ψυχολογία στην αγορά και διαρκής γκρίνια.
Η διαρκής προβολή των ανατιμήσεων στην ειδησεογραφία στην προσπάθεια της κυβέρνησης να περιορίσει τον πληθωρισμό δεν καταφέρνει και πολλά, είναι προφανώς καλό να υπάρχουν κανόνες και να μην υπάρχει αυθαιρεσία στην αγορά, το κυνηγητό στις επιχειρήσεις έχει αντίκτυπο (θετικό ίσως σε ένα βαθμό) αλλά κάνει τον καταναλωτή επιφυλακτικό και διστακτικό, σε έναν βαθμό σίγουρα τον προφυλάσσει κιόλας αλλά αν είναι να φοβάμαι να φάω για να μην δηλητηριαστώ δεν είναι αυτό επιχείρημα», σημειώνει ο Παύλος Τερκενλής στο emakedonia.gr.
«Ξοδεύει λιγότερα ο κόσμος»
«Ο καταναλωτής έχει χάσει την αγοραστική του δύναμη, δυσκολεύεται να βγάλει το μήνα, μπορεί να πάρει τα προϊόντα του ζαχαροπλαστείου από παραπλήσια καταστήματα, ακόμα και από το διαδίκτυο (νομίζει πως επειδή τα αγοράζει σε μικρότερες ποσότητες τα αγοράζει και φθηνότερα, δεν ξέρει ποια είναι η τιμή κιλού και η τιμή μονάδας), δε λειτουργεί ελεύθερα αλλά κάτω από συνθήκες ψυχολογικής πίεσης, τηρεί μία στάση αναμονής. Δεν έχει μειωθεί η προσέλευση στα καταστήματά μας αλλά ο κόσμος ξοδεύει λιγότερο και αγοράζει μικρότερες ποσότητες προϊόντων, δεν είναι δυνατόν να συγκρίνουμε τιμές από προϊόν ζαχαροπλαστείου με τιμές από ένα έτοιμο σνακ που βρίσκεις στο περίπτερο», υποστηρίζει.
Το προφίλ των τουριστών – Οι ανοιχτοχέρηδες και το… κουλουράκι
«Οι τουρίστες από Δυτική Ευρώπη έχουν μετρημένο μπάτζετ (αγοράζουν συγκεκριμένες ποσότητες), υπάρχει και ένα μέρος πελατών (πχ οι επαναπατρισμένοι Έλληνες και οικογένειες) που θα ξοδέψουν καθώς θα πάρουν δώρα και προϊόντα μαζί τους. Αναφορικά με τους Βαλκάνιους, οι ευκατάστατοι θα γεμίσουν ένα αυτοκίνητο με προϊόντα, οι υπόλοιποι μπορεί να πάρουν ένα… ζυγιζόμενο κουλουράκι», αναφέρει.
«Δεν ευνοούν οι συνθήκες της αγοράς το άνοιγμα νέων καταστημάτων, περιθώρια ανάπτυξης σε χονδρική και εξαγωγές»
«Δε θα ανοίξουμε νέα καταστήματα καθώς οι συνθήκες στην αγορά δεν είναι καθόλου ευνοϊκές. Υπάρχουν πέραν αυτού, πολλά προβλήματα στη λειτουργία με την προσθήκη νέων διαδικασιών και υπάρχει ζήτημα και με το ανθρώπινο δυναμικό, ενδεχομένως να γίνουν κάποιες διορθωτικές κινήσεις εφόσον λήξει ένα μισθωτήριο καταστήματος ή ενδεχομένως κάνουμε κάποιες κινήσεις σε σημεία εμπορικού ενδιαφέροντος όπως τα αεροδρόμια, το δίκτυο δε βλέπω να μεγαλώνει ιδιαίτερα. Αντιθέτως, βλέπω περιθώρια ανάπτυξης στη χονδρική και στις εξαγωγές», επισημαίνει ο κ. Τερκενλής που ξεδιπλώνει το σχέδιο της εταιρείας (σε φάση σχεδιασμού για την ώρα χωρίς συγκεκριμένα νούμερα) για αναβάθμιση των υφιστάμενων παραγωγικών μονάδων.
«Επέκταση εγκαταστάσεων»
«Είναι στα άμεσα πλάνα μας η επέκταση και ο εκσυγχρονισμός των εγκαταστάσεων, ένα μέρος της χρηματοδότης αφορά ίδια κεφάλαια ενώ το υπόλοιπο αφορά χρηματοδότηση μέσω δανείων», αναφέρει.
Στα όρια της επιβίωσης
Την ίδια στιγμή, ιλιγγιώδεις αυξήσεις στις πρώτες ύλες, έως και 400%(!) σε σχέση με το 2024, υψηλό ενεργειακό κόστος και «μπερδεμένοι» νόμοι και διατάξεις ζορίζουν υπέρμετρα τον κλάδο των ζαχαροπλαστείων.
«Πρέπει να γίνει κατανοητό πως οι αυξήσεις στα κόστη είναι πραγματικές, πολλές επιχειρήσεις είναι στα όρια της επιβίωσης, έχουμε απορροφήσει μεγάλο μέρος των ανατιμήσεων, οι παραγωγοί και οι προμηθευτές θα προτιμούσαν να πουλούν μεγαλύτερες ποσότητες έστω και σε μικρότερες τιμές», διαμηνύει.
«Τρομερή αβεβαιότητα, ζούμε τα απόνερα της παγκοσμιοποίησης»
«Με τις τιμές στη σοκολάτα και άλλες πρώτες ύλες (καφές, αλεύρι, βούτυρο) ζούμε τα απόνερα της παγκοσμιοποίησης, πλέον οι τιμές στη σοκολάτα δε διαπραγματεύονται μεταξύ πελάτη και παραγωγού αλλά στο χρηματιστήριο, κάποιοι πλουτίζουν όχι από μία διαδικασία μεταποίησης (με ανθρώπινο δυναμικό, κεφάλαιο, γη, ένσημα, με ενέργεια) αλλά από κάτι εκτός λογικής, απόρροια της παγκοσμιοποίησης. Αντιμετωπίζουμε τρομερή αβεβαιότητα, η σημερινή κρίση είναι καλύτερη από την κρίση που θα έρθει αύριο. Η σοκολάτα έχει ανεβεί 100% πάνω σε σχέση με το 2024, το βούτυρο κακάο 400%. Αυτές οι αυξήσεις προκύπτουν από μία καμπύλη που κανείς δεν καταλαβαίνει πως προκύπτει (δεν εξηγείται ούτε από τους πολέμους, ούτε από τη ζήτηση), όταν έχεις μεγάλες χώρες και έχουν εμπάργκο και δεν μπορούν να εισάγουν πρώτες ύλες, δε θα έπρεπε να περισσεύουν κάποιες πρώτες ύλες γεγονός που θα έριχνε τις τιμές; Όταν αντί να ασχολούμαστε με την αγορά, παραγωγή, διανομή και πώληση των προϊόντων μας στα καταστήματα, ασχολούμαστε με τα κόστη και την ερμηνεία των νόμων, η δουλειά μας δεν είναι πλέον διασκεδαστική», υποστηρίζει, κάνοντας ιδιαίτερα μνεία στο ενεργειακό αγκάθι.
«Δεν σηκώνουν οι υποδομές τις ΑΠΕ»
«Το ενεργειακό κόστος είναι και σήμερα υψηλό (σίγουρα όχι όπως στην κορύφωση της ενεργειακής κρίσης το 2021-22), το ενεργειακό κόστος αφορά την παραγωγική διαδικασία, δεν μπορούμε να το απορροφήσουμε, δεν αφορά τόσο τον κλιματισμό και τα φώτα, έχει μεγάλο αντίκτυπο στην παραγωγή. Γίνονται κάποιες προσπάθειες και από πλευράς πολιτείας για ενίσχυση των ΑΠΕ αλλά οι υποδομές δεν σηκώνουν τις επενδύσεις του δικού μας διαμετρήματος. Μπαίνουμε στην ουρά της αναμονής για σύνδεση φωτοβολταϊκών στις εγκαταστάσεις μας (δεν καλύπτεται ούτε το 10%) καθώς δεν υπάρχει διαθεσιμότητα δικτύου για να δοθούν όροι σύνδεσης, από τη στιγμή που σπρώχνεις προς τα εκεί μία οικονομία, πρέπει να υποστηρίζεις και τις προϋποθέσεις για να το πετύχεις», αναφέρει.
«Θα ταρακουνηθούμε αλλά θα ισορροπήσει η κατάσταση με τους δασμούς, αν είχαν επιβληθεί πριν τα Χριστούγεννα θα ήταν καταστροφικό»
Για την διαρκή απειλή των δασμών που επισείει ο Τραμπ υποστηρίζει πως «στο εξωτερικό υπάρχουν ευκαιρίες, με την εφαρμογή νέων νόμων και τους δασμούς ούτε εκεί το κλίμα είναι το καλύτερο δυνατό, ωστόσο εκεί ξέρεις τους κανόνες, ακόμα και με τους δασμούς που ασκούν ψυχολογική πίεση και ταρακουνούν την αγορά, αυξάνουν την αβεβαιότητα καθώς όλοι μπαίνουν σε στάση αναμονής και δεν κάνουν παραγγελίες, θεωρώ όμως πως η κατάσταση θα ισορροπήσει, αν οι δασμοί είχαν επιβληθεί πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων θα ήταν καταστροφικό για εμάς. Οι δασμοί χαλάνε την ψυχολογία της αγοράς (καταναλωτών και εμπόρων) που μη ξέροντας τι θα αντιμετωπίσουν παίρνουν τα ελάχιστα δυνατά ρίσκα. Στην Ελλάδα οι κανόνες αλλάζουν τόσο συχνά που δεν ξέρεις με τι έχεις να κάνεις», δίνοντας παράλληλα το εξαγωγικό στίγμα της επιχείρησης.
«Δε θα ανοίξουμε καταστήματα στο εξωτερικό – Ποντάρουμε στις έμμεσες εξαγωγές»
«Δραστηριοποιούμαστε κυρίως στις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης, της Μεγάλης Βρετανίας, της Αυστραλίας, της Βόρειας Αμερικής, του Περσικού Κόλπου. Συνάπτουμε συνεργασίες με διανομείς και τοπικούς αντιπροσώπους μέσα από διαφορετικά κανάλια, δε θα ανοίξουμε καταστήματα στο εξωτερικό. Περίπου 5% του τζίρου μας προέρχεται από εξαγωγές, θέλουμε να το αυξήσουμε, ωστόσο ποντάρουμε και στις έμμεσες εξαγωγές όπως όταν οι καταναλωτές μεταφέρουν τα προϊόντα μας στο εξωτερικό είτε αγοράζοντας στα αεροδρόμια είτε από δίκτυα καταστημάτων. Αρκετοί αξιοποιούν τα προϊόντα μας σαν δώρα και αναμνηστικά από την Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη για συγγενείς και φίλους», σημειώνει.
«Κοινωνικό πρόβλημα η εύρεση προσωπικού, δημόσιες σχολές για την εστίαση»
Ο κ. Τερκενλής εστιάζει και στο ζήτημα του ανθρώπινου δυναμικού. «Η εύρεση προσωπικού είναι πλέον ένα κοινωνικό πρόβλημα, δεν μπορεί ένα σύστημα ελεύθερης οικονομίας να λειτουργήσει με τους κανόνες που πάνε να επιβληθούν, δεν εννοώ σε καμία περίπτωση να απαξιωθεί το ανθρώπινο δυναμικό, για να μπορέσει όμως να λειτουργήσει και να προχωρήσει μία οικονομία πρέπει να υπάρχουν κανόνες και όρια αλλά από εκεί και πέρα να είναι πραγματικά ελεύθερη. Δεν μπορούμε να συζητάμε για προσωπικό στην εστίαση και να μην υπάρχει με τόσα καφέ και ζαχαροπλαστεία μία δημόσια σχολή πωλητών, μπουφετζήδων που να στελεχώνουν αυτά τα μαγαζιά, υπάρχουν κάποιες σχολές τέτοιου είδους αλλά υπολειτουργούν και είναι λίγες», σημειώνει.
Η ψηφιακή γραφειοκρατία με τις πλατφόρμες - «Μερικές επιχειρήσεις δεν ξέρουν τι είναι έλεγχος»
Ταυτόχρονα, αναδεικνύει και τα ζητήματα που προκύπτουν από… τον πληθωρισμό νόμων και εγκυκλίων. «Οι αλλεπάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις και κανονιστικές διατάξεις, σε σωστή κατεύθυνση πολλές από αυτές, που μπερδεύουν την αγορά είναι τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα ζαχαροπλαστείο. Η σωστή κατεύθυνση νομοθετικά και διοικητικά από την εφαρμογή στην πράξη απέχουν παρασάγγας. Μεγάλο τμήμα της αγοράς δεν είναι έτοιμο να δεχτεί αυτές τις αλλαγές, δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες ένα κατάστημα στο κέντρο μίας πόλης με ένα άλλο στην επαρχία, δεν είναι όλη η επικράτεια το ίδιο, ούτε έχουν πρόσβαση οι επιχειρήσεις στα πάντα. Τι ειδικότητα έχει, τι σχολή τελείωσε κάποιος που παρακολουθεί την εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας εργασίας σε ένα ζαχαροπλαστείο; Θα μου πείτε, θα έχει τελειώσει HR, σας πληροφορώ πως κανένας HR δε θέλει να παρακολουθεί την ψηφιακή κάρτα 7 ημέρες την βδομάδα, 18 ώρες τη μέρα χάνοντας τον ύπνο του υπό το φόβο του ελέγχου», επισημαίνει.
«Υπάρχουν κάποιες πλατφόρμες που προσπαθούν να ρυθμίσουν τις εργασιακές σχέσεις αλλά το μόνο που κάνουν είναι να αυξάνουν τις αποστάσεις μεταξύ των επιχειρήσεων, αντί να λύσουν προβλήματα τα εντείνουν, δεν υπάρχει ενιαία αξιολόγηση, ο καθένας έχει το δικό του βασίλειο. Υπάρχουν επιχειρήσεις που ελέγχθηκαν 6 φορές μέχρι σήμερα από την αρχή του χρόνου, άλλες που δεν ελέγχονται καμία, δεν ξέρουν τι είναι έλεγχος, δε φτιάχνεται αγορά έτσι», καταλήγει.
