Το ιστορικό κάμπινγκ του ΑΠΘ ανοίγει τις πύλες του στις 4 Ιουλίου - Δείτε βίντεο

Από το 1960, η Πανεπιστημιακή Κατασκήνωση Καλάνδρας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης λειτουργεί αδιάλειπτα στο Ποσείδι Χαλκιδικής χαρίζοντας ξέγνοιαστες και οικονομικές διακοπές σε φοιτητές και φοιτήτριες των ΑΕΙ της πόλης, προσωπικό και συνταξιούχους του Αριστοτελείου.

Η κατασκήνωση βρίσκεται σε μία από τις ωραιότερες ακτές της Χαλκιδικής, στο Ποσείδι και εκτείνεται σε 135 στρέμματα πευκόφυτου δάσους. Εκτός από τις σκηνές των φοιτητών/τριων υπάρχουν 14 οικίσκοι οι οποίοι διατίθενται, μετά από κλήρωση, σε οικογένειες μελών του προσωπικού του ΑΠΘ, δύο σπιτάκια πλήρως διαμορφωμένα για να φιλοξενήσουν ΑμεΑ, εστιατόριο, αναψυκτήριο, μίνι μάρκετ, εξοπλισμένες αίθουσες διδασκαλίας, ανοιχτό θέατρο και γήπεδα. Η κατασκήνωση φέτος θα ανοίξει την Παρασκευή 4 Ιουλίου και θα κλείσει στις 7 Σεπτεμβρίου.

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, οι συντηρήσεις των εγκαταστάσεων και οι απαραίτητες εργασίες ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο, και σύμφωνα με τον Νικόλα Καντηράνη, καθηγητή του ΑΠΘ και πρόεδρο της Επιτροπής Κατασκήνωσης, έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα που ορίζει το Δασαρχείο και η Πυροσβεστική ενώ έγιναν εργασίες και στις υποδομές, για να λειτουργήσει η κατασκήνωση, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Οι παροχές

Η πανεπιστημιακή κατασκήνωση είναι εστιασμένη στο φοιτητικό δυναμικό του ΑΠΘ, με το κόστος της κάρτας εισόδου να ανέρχεται στα 15 ευρώ και εκδίδεται εφάπαξ, για όλο το καλοκαίρι. «Ο φοιτητής/τρια του ΑΠΘ έρχεται με τη σκηνή του και δεν έχει άλλα έξοδα, πέραν της κάρτας. Έχουμε δώσει τη δυνατότητα και σε φοιτητές άλλων ιδρυμάτων να έρχονται, με το κόστος της κάρτας εισόδου να ανέρχεται επίσης στα 15 ευρώ απλώς τα παιδιά των άλλων ΑΕΙ χρεώνονται κοινόχρηστα τα οποία ανέρχονται σε 3,5 ευρώ/μέρα, για τις δαπάνες που κάνουμε για ρεύμα, νερό κτλ», εξηγεί ο κ. Καντηράνης. Η δεύτερη κατηγορία κατασκηνωτών αφορά το προσωπικό του ΑΠΘ, οι οποίοι φιλοξενούνται είτε σε τροχόσπιτα είτε στους οικίσκους, οι οποίοι διατίθενται κατόπιν κλήρωσης. Το κόστος των οικίσκων (που διαθέτουν κρεβάτια, μπάνιο, κουζίνα, κλιματισμό) ανέρχεται σε 35 ευρώ/μέρα, συν τα κοινόχρηστα, όπου τα ΑμεΑ εξαιρούνται από το κόστος των κοινοχρήστων.

«Φέτος ήταν η πρώτη χρονιά που κάναμε ξεχωριστή διανομή και κλήρωση των οικίσκων σε ΑμεΑ (είτε είναι εργαζόμενοι, είτε έχουν μέλος στην οικογένειά τους), πέραν των δύο ειδικά διαμορφωμένων σπιτιών που έχουμε για ΑμεΑ, με κατάλληλο εξοπλισμό. Πέρσι κατασκευάσαμε ειδική ράμπα που οδηγεί, από την είσοδο της κατασκήνωσης απευθείας στη θάλασσα, με ειδικό καροτσάκι που διαθέτουμε ώστε να εξυπηρετηθούν με τον καλύτερο τρόπο οι ανάγκες αυτών των κατασκηνωτών μας. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα φιλόξενο περιβάλλον, φυσικής ομορφιάς, για τους φοιτητές μας και το προσωπικό». Ο ίδιος αναφέρει πως το κόστος αυτών των διακοπών είναι ιδιαίτερα οικονομικό και ενδεικτικά αναφέρει ότι στο εστιατόρια μπορεί κανείς να απολαύσει ένα πλήρες γεύμα (ψωμί, σαλάτα, κυρίως πιάτο και φρούτο), με τις τιμές να κυμαίνονται από 5 έως 7 ευρώ!

Η τελευταία κατηγορία κατασκηνωτών είναι οι φιλοξενούμενοι όπου, δίνεται η δυνατότητα σε φοιτητές/τριες και προσωπικό του ΑΠΘ, να φιλοξενήσουν συγγενείς τους. «Διαθέτουμε ένα σύστημα διαχείρισης όπου κάθε κατασκηνωτής έχει μερίδα, στην οποία μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι δύο άτομα. Η κάρτα εισόδου για τους φιλοξενούμενους στοιχίζει 20 ευρώ, συν τα κοινόχρηστα». Ο κ. Καντηράνης μεταφέρει πως «επειδή οι φοιτητές μας περνάνε καλά έρχονται ένα δεκαήμερο, πηγαίνουν μετά αλλού διακοπές και επιστρέφουν στις αρχές Αυγούστου, για να διαβάσουν για τις εξεταστικές τους». Περιγράφει πως οι φοιτητές/τριες αξιοποιούν το ήρεμο περιβάλλον και το αναγνωστήριο που υπάρχει μέσα στην κατασκήνωση (το οποίο διαθέτει κλιματισμό και ασύρματο ίντερνετ).

24ωρη φύλαξη

Η καθαριότητα και η φύλαξη αποτελούν προτεραιότητα, με τον κ. Καντηράνη να αναφέρει πως υπάρχουν δύο ξεχωριστές εργολαβίες κάθε χρόνο. «Η καθαριότητα είναι 24ωρης βάσης, με δέκα υπαλλήλους οι οποίοι καθαρίζουν τουλάχιστον τρεις φορές τη μέρα, όλους τους κοινόχρηστους χώρους και όπου αλλού χρειάζεται. Η φύλαξη επίσης είναι 24ωρη, στις κεντρικές πύλες, στους εσωτερικούς χώρους και στα περίπολα προκειμένου να διαφυλάξουμε την ασφάλεια και την ηρεμία στους χώρους της κατασκήνωσης», εξηγεί. Συμπληρώνει ότι όποιος εισέρχεται στην κατασκήνωση καταγράφεται και «ανά πάσα στιγμή γνωρίζουμε πόσοι και ποιοι βρίσκονται μέσα».

Το ενδιαφέρον των κατασκηνωτών είναι ήδη αυξημένο. «Για τα τροχόσπιτα εκτιμούμε πως είμαστε στα ίδια επίπεδα με πέρσι, θα στηθούν περίπου 130. Οι οικίσκοι είναι γεμάτοι μέχρι το τέλος της κατασκηνωτικής περιόδου, όπου η ζήτηση είναι τεράστια, φτάνουμε περίπου τις 500 αιτήσεις. Αξίζει βέβαια να πούμε πως όποιος κληρώθηκε φέτος, δεν θα κληρωθεί ξανά για τρία χρόνια οπότε οι περισσότεροι θα ικανοποιηθούν σε βάθος χρόνου (μέσα στην επόμενη τριετία)», λέει ο κ. Καντηράνης. Συμπληρώνει πως μεγάλο είναι και το ενδιαφέρον φοιτητών/τριων καθώς, «το κόστος είναι πολύ χαμηλό και το περιβάλλον εξαιρετικό».

Ο κ. Καντηράνης, πρόεδρος της Επιτροπής Κατασκήνωσης από το 2019, τονίζει τέλος πως «οι πρυτανικές αρχές πάντα δείχνουν έντονο ενδιαφέρον για την κατασκήνωση καθώς αποτελεί το κοινωνικό πρόσωπο του πανεπιστημίου μας προς τους φοιτητές/τριες μας, το προσωπικό και την τοπική κοινωνία. Έχουμε δρώμενα, με πρόγραμμα απασχόλησης μικρών παιδιών (για τους παραθεριστές της Καλάνδρας) και γιατρό σε 24ωρη βάση που υποστηρίζει όλη την περιοχή. Επίσης, διαθέτουμε φαρμακευτικό υλικό το οποίο διαθέτουμε στο κέντρο υγείας της Κασσάνδρας και σε τοπικά ιατρεία».

Κατασκηνωτής από το ’90

Ο Βασίλης Φανουργάκης, ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής ΑΠΘ ήταν ο άνθρωπος που έχτισε την εκκλησία της Αγίας Μαρίνας που βρίσκεται μέσα στην κατασκήνωση και λειτουργεί κάθε χρόνο. «Όταν πήγαινα εγώ στην κατασκήνωση ήταν σχεδόν ‘γυμνή’, υπήρχαν μόνο δέντρα και μερικές καλύβες όπου μαγείρευαν οι κατασκηνωτές», θυμάται ο 85χρονος σήμερα κ. Φανουργάκης και πρόεδρος της κατασκήνωσης τη δεκαετία του ’90.

«Η θάλασσα είναι η καλύτερη της Χαλκιδικής. Εγώ εξακολουθώ να πηγαίνω μέχρι και σήμερα στην κατασκήνωση για να λειτουργήσει και η εκκλησία στις 17/7», σημειώνει. Το ’91 που ανέλαβε ο ίδιος την κατασκήνωση, υπήρχαν μεγάλες αναταραχές από τους φοιτητές. Θυμάται ότι «τότε προσπάθησα να βάλω μία τάξη στην κατασκήνωση και να εξανθρωπίσω λίγο την κατάσταση. Οι φοιτητές τότε έβαζαν σκηνές μέχρι και στην άσφαλτο, ήταν χάβρα. Είχαμε μουσικές, μεγάφωνα για εμάς τότε η τάξη ήταν η αταξία κάτι που οφειλόταν και στους ανθρώπους που έδιναν ζωή στην κατασκήνωση αλλά και στην ίδια τη φύση, με τα αυτοφυή της δέντρα. Από τα μέσα Ιουλίου και μετά κάπως ηρεμούσαν τα πράγματα γιατί τα παιδιά πήγαιναν στα χωριά και στις οικογένειές τους», θυμάται.

Φωτογραφίες Γιάννης Τσουφλίδης

Δείτε βίντεο της κατασκήνωσης εδώ

Καλοκαίρι στο ΑΠΘ

Το Πανεπιστημιακό Γυμναστήριο του ΑΠΘ κάθε χρόνο γίνεται… θερινό με ποικίλες δραστηριότητες για παιδιά ηλικίας 4-12 ετών. Από της 15 Ιουνίου μέχρι και τις 11 Ιουλίου τα παιδιά απολαμβάνουν από τις 8:00 μέχρι τις 16:00 πλήθος αθλητικών δραστηριοτήτων, ψυχαγωγικών και εκπαιδευτικών δράσεων, βασισμένες στο πρότυπο πρόγραμμα που χρησιμοποιεί το Πανεπιστημιακό Γυμναστήριο. Μέσα από τη διασκέδαση και το παιχνίδι δίνεται η δυνατότητα στα παιδιά να αναπτύξουν μια σειρά από κινητικές δεξιότητες σε ένα ευχάριστο, καθαρό και πολιτισμένο περιβάλλον. Από φέτος, στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα περιλαμβάνεται και μία ημερήσια εκδρομή στη θάλασσα, στον Ποταμό Επανομής.

«To camp απευθύνεται κυρίως σε μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, όταν έχουμε κενές θέσεις τις διαθέτουμε και σε πολίτες της Θεσσαλονίκης, και σε αυτό απασχολούνται φοιτητές/τριες του ΑΠΘ. Το πρόγραμμα λειτουργεί μέσω του ΕΛΚΕ ΑΠΘ, με ευθύνη της επιτροπής εποπτείας του πανεπιστημιακού γυμναστηρίου. Φέτος το πρόγραμμα “τρέχει» για 13^η χρονιά. Η ζήτηση είναι μεγάλη κι έχουμε λίστα αναμονής. Σε κάθε περίοδο μπορούμε να πάρουμε μέχρι 170 παιδάκια», σημειώνει ο Βασίλης Παπαχαρίσης, υπεύθυνος των αθλητικών δραστηριοτήτων και υπεύθυνος προγράμματος. Το κόστος ξεκινά από 75 ευρώ/εβδομάδα, με τις δραστηριότητες να περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τοξοβολία, μοντέρνο χορό, καράτε, αγγλικά, badminton.

*Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 29/6/25