Το ΥΠΕΧΩΔΕ που ακόμη υπάρχει στη Θεσσαλονίκη, η προσβολή στον Γρηγόρη Λαμπράκη και η Δικαιοσύνη του αραμπά. Γράφει ο Σαλονικιός

Όταν συζητάμε για ρύπους σε μια μεγαλούπολη, η συζήτηση αφορά κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, τους ατμοσφαιρικούς καθώς αυτοί είναι ευκολότερα αντιληπτοί και περισσότερο επικίνδυνοι.

Ωστόσο στις πόλεις, συμπεριλαμβανομένης και της Θεσσαλονίκης, υπάρχουν και άλλων ειδών ρύποι τους οποίους αντικρίζουμε καθημερινά, αλλά τους προσπερνάμε σα να μην υπάρχουν.

Κι αυτό, δυστυχώς, το κάνουν και οι αρμόδιες αρχές, εν προκειμένω ο δήμος Θεσσαλονίκης. Αναφέρομαι σε κάποιες τεράστιες πινακίδες οι οποίες δεσπόζουν, μερικές εδώ και αρκετά χρόνια, σε εμφανή σημεία της πόλης, ενώ δεν θα έπρεπε να υπάρχουν, ή έστω, θα μπορούσαν να μετακινηθούν κάπου αλλού. Αναφέρω δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

Η πρώτη αφορά μια τεράστια πινακίδα του πάλαι ποτέ ένδοξου υπουργείου Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (ΥΠΕΧΩΔΕ) η οποία είναι τοποθετημένη επί της Κ. Καραμανλή, στο ύψος του “Ιπποκρατείου” και μας ενημερώνει για την κατασκευή του υπόγειου χώρου στάθμευσης στο πάρκο που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το νοσοκομείο.

Όπως είναι γνωστό το πάρκινγκ λειτουργεί εδώ και κάμποσα χρόνια, όπως εδώ και κάμποσα χρόνια έχει πάψει να υφίσταται και το ΥΠΕΧΩΔΕ. Για ποιο λόγο, λοιπόν, δεν απομακρύνεται η συγκεκριμένη πινακίδα;

Η δεύτερη περίπτωση αφορά άλλη πινακίδα, κάπως μικρότερων διαστάσεων, η οποία είναι τοποθετημένη στη συμβολή των οδών Ερμού και Βενιζέλου. Είναι το σημείο στο οποίο δολοφονήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης και η πινακίδα, όπως φαίνεται στη σχετική φωτογραφία, έχει τοποθετηθεί ακριβώς στην πλάτη του μνημείου που έχει στηθεί στο σημείο, για να θυμίζει μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της πόλης.

Η πινακίδα ενημερώνει ότι το έργο ανάπλασης της αγοράς Καπάνι, που μοιάζει πλέον με γεφύρι της Άρτας, συγχρηματοδοτείται και από ευρωπαϊκούς πόρους.

Αντιλαμβάνομαι την υποχρέωση που απορρέει από τη σύμβαση χρηματοδότησης για την ύπαρξη τέτοιων πινακίδων, ωστόσο, κανείς εκεί στο δήμο δεν καταλαβαίνει ότι η επιλογή του σημείου είναι η πλέον ακατάλληλη καθώς προσβάλει τη μνήμη του Λαμπράκη; Αν κάποιος από τον δήμο έχει κάποια απάντηση, με χαρά να την ακούσουμε.

Στη Θεσσαλονίκη έχουν δοθεί αρκετές μάχες για να μειωθεί η ρύπανση από τις διάφορες διαφημιστικές ταμπέλες. Ποιος δεν θυμάται το δάσος των τεράστιων παράνομων διαφημιστικών ταμπλό που είχαν κατακλύσει τις ταράτσες των οικοδομών ή τα επίσης παράνομα διαφημιστικά μπάνερ που κρέμονταν σαν κουρελούδες στις κολώνες φωτισμού.

Έπειτα από επίμονα και συνεχή δημοσιεύματα, κάποια στιγμή όλα αυτά απομακρύνθηκαν, αν και τώρα τελευταία τα μπάνερ άρχισαν δειλά δειλά να επανεμφανίζονται. Επίσης, σχεδόν καθημερινά ο δήμος επιβάλλει πρόστιμα σε ιδιωτικά καταστήματα και επιχειρήσεις για παράνομες ταμπέλες που χρησιμοποιούν στις προσόψεις τους. Γιατί λοιπόν, ενώ κάνει όλα αυτά, ανέχεται και προσπερνά την κακογουστιά των κρατικών πινακίδων;

Μετά δέκα χρόνια και αν...

Την περασμένη Δευτέρα 28 Απριλίου είχε προσδιοριστεί να εκδικαστεί στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων η πολύκροτη υπόθεση της αναβάθμισης ψηφιακών υδρομέτων στο δήμο Σιθωνίας. Είχαν προηγηθεί ήδη δύο αναβολές και τελικά η εκδίκαση αναβλήθηκε εκ νέου καθώς η υπόθεση είχε αριθμό 16 στο πινάκιο, αλλά το δικαστήριο πρόλαβε και δίκασε το διήμερο 28 και 29 Απριλίου έως την 15η.

Η νέα ημερομηνία ορίστηκε τώρα για τον Φεβρουάριο του 2026, για μια υπόθεση η οποία εκτυλίχθηκε την περίοδο 2014 έως 2018.

Στην καλύτερη περίπτωση, δηλαδή, πρωτόδικη απόφαση θα υπάρξει περίπου δέκα χρόνια μετά την ενδεχόμενη τέλεση των αδικημάτων, ενώ αν υπολογίσουμε και τη συνέχιση της υπόθεσης σε Εφετείο και πιθανώς και Άρειο Πάγο, αμετάκλητη απόφαση θα εκδοθεί μετά είκοσι χρόνια. Αυτοί είναι οι ρυθμοί της ελληνικής Δικαιοσύνης και καμία κυβέρνηση δεν έχει καταφέρει (για την ακρίβεια, δεν το έχει επιχειρήσει καν) να το αλλάξει.

Τώρα, όσον αφορά αυτή καθ' αυτή την υπόθεση να σας πω εν συντομία ότι το έργο, συνολικού προϋπολογισμού περίπου 9 εκατ. ευρώ, αφορά μεταξύ άλλων την τοποθέτηση ψηφιακών υδρομέτρων στο δήμο Σιθωνίας.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, πριν το έργο να απενταχθεί από το ΕΣΠΑ, είχε ολοκληρωθεί, υποτίθεται, το 1/3 την περίοδο 2014-2015. Έπειτα από δικαστική απόφαση ο εργολάβος απαίτησε από το δήμο περίπου 3 εκατ. ευρώ για το έργο το οποίο υποστήριξε ότι εκτέλεσε. Τελικά, ο δήμος πλήρωσε τα χρήματα το 2018 εμφανίζοντας ότι είχαν τοποθετηθεί τα υδρόμετρα, μόνο που, σύμφωνα με τη δικογραφία αυτά τοποθετήθηκαν κατόπιν εορτής, μετά το 2018 και είχαν, μάλιστα και πλαστογραφημένους τους αριθμούς κατασκευής τους.

Στην υπόθεση εμπλέκονται δώδεκα κατηγορούμενοι, μεταξύ των οποίων είναι ο τέως δήμαρχος Σιθωνίας Γιάννης Τζίτζιος, η πρώην διευθύντρια της Τεχνικής Υπηρεσίας, ο πρώην διευθυντής της Πολεοδομίας, ο οποίος μαζί με τον τέως δήμαρχο εμπλέκονται και στην προσφάτως αποκαλυφθείσα υπόθεση του κυκλώματος χρηματισμού στην Πολεοδομία, οι επιχειρηματίες που ανέλαβαν την υλοποίηση του έργου κ.ά. Το κατηγορητήριο περιλαμβάνει βαριές κακουργηματικές διώξεις μεταξύ άλλων, απιστίας, πλαστογραφίας, ηθική αυτουργία σε πλαστογραφία, κ.ο.κ.