Άλλο να παραδίδεις τη βουλευτική σου έδρα και άλλο να ιδρύεις κόμμα. Η απόσταση είναι τεράστια. Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε το πρώτο βήμα, επιλύοντας με τον καλύτερο τρόπο τα ηθικά προβλήματα που δημιουργούσε η παραμονή του σε ένα κόμμα το οποίο μελλοντικά θα το είχε απέναντί του. Τώρα μπορεί να κάνει τον προγραμματισμό του, να σχεδιάσει τις κινήσεις του μαζί με τον στενό κύκλο των συνεργατών του και ο… Θεός βοηθός.
Διότι όντως θα χρειαστεί τη βοήθειά Του. Το εύρος των ποσοστών που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στο υπό ίδρυση κόμμα του είναι μεγάλο. Ξεκινά από το 8% και μπορεί να φτάσει μέχρι το 19%. Η κατάσταση θα αρχίσει να ξεκαθαρίζει, όταν ο Αλ. Τσίπρας ανακοινώσει τη δημιουργία του νέου κόμματος και όλοι μας θα πληροφορηθούμε τις ιδεολογικές και τις πολιτικές του συντεταγμένες. Με εικασίες για το πού θα κινηθεί αυτό το κόμμα, δεν μπορεί να υπάρξουν ασφαλείς προβλέψεις για την τύχη του.
Σήμερα, ασχολούμαστε απλώς με προθέσεις. Και η πολεμική που αντιμετωπίζει ο πρώην πρωθυπουργός δεν αφορά τις μελλοντικές του θέσεις, αφού δεν τις γνωρίζουμε, αλλά το τι έκανε στο παρελθόν. Αυτό είναι κάτι που θα τον ακολουθεί και το γνωρίζει. Γι’ αυτό επιχειρεί και το rebranding. Αν όλα είχαν πάει καλά, δεν θα χρειαζόταν να καταφύγει σε αυτήν τη γενική ανακαίνιση του προφίλ του. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα εντάξουμε και το υπό έκδοση βιβλίο του στο οποίο, προφανώς, θα επιχειρήσει να ξαναγράψει την ιστορία των 54 μηνών που ήταν πρωθυπουργός.
Υποθέτω πως δεν θα ασχοληθεί με το τι έγινε στη συνέχεια, διότι θα πρέπει να εξηγήσει, κυρίως στο ακροατήριό του, πώς το 32% του 2019 έγινε, μετά από τέσσερα χρόνια, 17.5%. Δύσκολο το συγκεκριμένο εγχείρημα και εκτιμώ πως θα το αποφύγει, διότι θα προκαλέσει νέες αντιπαλότητες στον χώρο της αριστεράς τις οποίες είναι εύλογο να θέλει να τις αποφύγει. Υποτίθεται πως με την επανεμφάνισή του έρχεται να ενώσει και όχι να επιτείνει τις γνωστές, νοσηρές καταστάσεις.
Το ερώτημα είναι αν και πότε θα προχωρήσει στην ίδρυση του κόμματός του. Οι απόψεις διίστανται. Άλλοι υποστηρίζουν πως θα το κάνει στις αρχές του νέου χρόνου, μετά την κυκλοφορία και την προβολή του βιβλίου του. Θέλει να πάρει θέση έγκαιρα στην πολιτική πίστα ενόψει των εκλογών, όποτε και αν γίνουν.
Υπάρχει και η άλλη άποψη που υποστηρίζει ότι ο Αλ. Τσίπρας δεν βιάζεται. Δεν τον ενδιαφέρουν αυτές οι εκλογές. Θέλει να είναι παρών και άφθαρτος την επόμενη ημέρα, τότε που η ηττημένη και πολυδιασπασμένη αριστερά θα αναζητεί τον σωτήρα της. Και τότε θα προβάλει αυτός.
Ας διαλέξει ο αναγνώστης όποιο σενάριο θέλει. Και τα δύο στηρίζονται επάνω σε ισχυρά επιχειρήματα και υποθέτω πως και ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας δεν έχει πάρει ακόμη την απόφασή του για το τι θα κάνει. Αυτό που θα κρίνει την στάση του, θα είναι αν και πώς θα μπορέσει να αποκτήσει και πάλι πρωτεύοντα ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή. Ένας πρώην πρωθυπουργός δεν μπορεί να αρκεστεί στον ρόλο ενός κομπάρσου.