Πρωϊνός καφές με τον Δημήτρη Βασιλειάδη (βίντεο)

- Newsroom

Εδώ και 7 χρόνια ο Δημήτρης Βασιλειάδης έχει κόψει τον καφέ. Το πρωί πίνει τσάι. Ο σημερινός καλεσμένος του «πρωινού καφέ», ιδιοκτήτης της εταιρίας δημοσκοπήσεων Interview, στην κουβέντα μας που έγινε στο μπαλκόνι του «Μακεδονία Παλλάς» ήπιε σόδα και θυμήθηκε τα παλιά. Τα χρόνια στην Αγίου Δημητρίου, όπου γεννήθηκε, τη φοιτητική περίοδο στην Ελβετία, όπου σπούδασε και στη συνέχεια εργάστηκε, τη γνωριμία με τον Στέφανο Μάνο, την πρώτη έρευνα στην εφημερίδα «Μακεδονία» για 50 ευρώ, αλλά και τα μετέπειτα ενδιαφέροντα χρόνια στον αστερισμό των δημοσκοπήσεων. Σε έναν αστερισμό που τα επόμενα χρόνια είναι πολύ πιθανόν να εισβάλλουν τα μοντέλα της Τεχνητής Νοημοσύνης.

Πίνετε πρωινό καφέ;

Όχι, δεν πίνω καφέ, πίνω τσάι (γελάει).

Γιατί;

Γιατί έκοψα το τσιγάρο και γιατί το τσιγάρο με τον καφέ ήταν συνυφασμένο. Όταν έκοψα το ένα έκοψα και το άλλο. Έχω να πιώ καφέ από το 2018.

Το πρωί τι πίνετε;

Γάλα, ένα ακτινίδιο και ένα ποτήρι τσάι με λίγο μέλι γιατί έχω κόψει και τη ζάχαρη. Δεν θέλω καθόλου επεξεργασμένα, ούτε ζάχαρη ούτε αλλαντικά.

Γιατί;

Υγιεινός τρόπος ζωής. Έκανα όλες τις εξετάσεις μου, είναι οκέι, αλλά είναι οκέι γιατί κολυμπάω σχεδόν 180 μέρες το χρόνο. Δεύτερον έχω κόψει τη ζάχαρη που θεωρώ εχθρό του οργανισμού και όλα τα επεξεργασμένα αλλαντικά. Δεν τα τρώω καθόλου.

Άρα, το πρωί;

Τσάι, γάλα και ακτινίδιο, σαν παιδί (γελάει).

Γεννημένος πριν από πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Που ακριβώς;

Το 1963 στον Άγιο Δημήτριο. Στον Άγιο Δημήτριο βαφτίστηκα, στην Αγίου Δημητρίου μέναμε και στον Άγιο Δημήτριο παντρεύτηκαν και οι γονείς μου. Όλα εκεί.

Σχολείο;

Δημοτικό στο Ελληνικό Κολέγιο και μετά γυμνάσιο στο 5^ο Λύκειο αρρένων, που ήταν τότε ως πρότυπο και ήταν μόνο αρρένων.

Είχατε συμμαθητές γνωστούς;

(γελάει). Η χρονιά μου είχε πάρα πολύ καλούς επιστήμονες. Είχε τον Στιβ Άμποτ που είναι από τους μεγαλύτερους μηχανικούς σήμερα στην Ελλάδα, έβγαλε και πάρα πολύ καλούς γιατρούς. Λίγο μετά από μένα έγινε μικτό και ήρθαν και κορίτσια. Μεταξύ των οποίων και η Χριστίνα Ταχιάου. Ήμασταν 500 αγόρια και 10 κορίτσια (γελάει). Καταλαβαίνεις, σαν τα λιγούρια ήμασταν, αλλά κάναμε καλή σχέση με τα κορίτσια.

Η σχέση με τα μαθηματικά πως ήταν;

Καλή.

Πάντα;

Δεν ήμουν ο καλύτερος, αλλά πάντοτε τα κατανοούσα. Δεν είχα δυσκολία να πάω ένα level παραπάνω ή παρακάτω εφόσον κατακτούσα αυτό για το οποίο γινόταν η συζήτηση.

Μικρός όταν σας ρωτούσαν τι θέλατε να γίνετε τι λέγατε;

(σκέφτεται). Τίποτα, μηχανόβιος ήμουν (γελάει). Ήταν δε πολύ μεγάλη ιστορία για το πώς βρέθηκα να σπουδάζω στην Ελβετία.

Πώς συνέβη αυτό;

Όταν τελείωσα το λύκειο πήγα και εργάστηκα στο κάμπινγκ Europe στο δεύτερο πόδι της Xαλκιδικής. Εκεί εμφανίστηκε κάποια στιγμή η γερμανική XANΘ που αποτελούνταν μόνο από κορίτσια. Γερμανίδες με τις οποίες γνωριστήκαμε. Με μια έκανα ιδιαίτερη παρέα, Μάρεν λεγόταν. Μαζί μου ήταν και ένας φίλος μου ο οποίος είχε περάσει ήδη στην Ιατρική, με τον οποίον βρεθήκαμε μετά από λίγες μέρες μαζί καθ’ οδόν για το Αμβούργο με interail για να βρούμε τις κοπέλες. Tις βρήκαμε, γυρίσαμε από το Αμβούργο και όταν ήρθαμε στην Ελλάδα με ρωτά ο μπαμπάς μου: «Τι θα κάνεις τώρα παιδί μου;» «Θα σπουδάσω», του λέω. «Τι θα σπουδάσεις;», με ρωτά. «Δεν ξέρω. Θα πάω στη Γερμανία και θα δω μήπως κάνω κάτι με κλωστοϋφαντουργία». Είπα όμως να πάω να μάθω τη γλώσσα στη Γερμανία όπου υπήρχε ένα σχολείο στο Κρέφελντ που ήταν εξειδικευμένο για κλωστοϋφαντουργούς. Εκεί πήγαιναν όλα τα παιδιά που είχαν οικογενειακές επιχειρήσεις σχετικές για να μάθουν την ύφανση και τα υφάσματα.

Γιατί κλωστοϋφαντουργία;

Ήταν βιοτέχνης ο πατέρας μου.

Και;

Ξαναφεύγω για Γερμανία, γράφομαι στο ινστιτούτο Γκαίτε για τη γλώσσα στο Λίνεμπουργκ, μια πόλη που ήταν κοντά στο Αμβούργο. Πάω λοιπόν στη Γερμανία να βρω τη φίλη μου, αλλά είχε ήδη φίλο (γελάει). Πικράθηκα, αλλά το ξεπέρασα γρήγορα. Έτσι βρέθηκα στο Λίνεμπουργκ, έκατσα ένα χρόνο εκεί, κάνω τα χαρτιά μου για ένα πανεπιστήμιο στη Γερμανία, αλλά δεν με έπαιρνε κανένα, γιατί είχα χαμηλό απολυτήριο. Για τα Οικονομικά που ήθελα να σπουδάσω οι Γερμανοί ήθελαν βεβαίωση ότι είχα περάσει στην αντίστοιχη σχολή της χώρας μου, κάτι που εγώ δεν είχα. Βρίσκω έναν φίλο μου, ο οποίος μου λέει: «Μη φοβάσαι, έχω κάνει τα χαρτιά μου για την Ελβετία, όπου δεν ισχύει αυτός ο νόμος και έχουν το δικό τους καθεστώς». Κάνω κι εγώ τα δικά μου, επιστρέφω στην Ελλάδα και μετά από λίγο καιρό είμαι καλοκαίρι στο Sani και κάνω μπάνια με τους φίλους μου. Τότε έρχεται ένα χαρτί από την Ελβετία. Το ανοίγει η μάνα μου που δεν ήξερα γερμανικά και με ειδοποιεί ότι κάτι ήρθε από Ελβετία. Γυρνάω πίσω, ανοίγω το γράμμα και βλέπω ότι με δέχτηκαν στο προπαρασκευαστικό για να δώσω εξετάσεις και να μπω στο ελβετικό πανεπιστήμιο. Έτσι ξεκίνησα, πήγα στο Φρίμπουργκ, αν και με είχαν δεχτεί στο πανεπιστήμιο του Σαντ Γκάλεν που ήταν ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Πήγα στο Φρίμπουργκ να κάνω το παρασκευαστικό και έμεινα τόσο ευχαριστημένος με την πόλη, οπότε όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο έμεινα εκεί.

Τι σχολή;

Οικονομικά. Από το προδίπλωμα και μετά έπρεπε να επιλέξεις και εγώ επέλεξα Πολιτική Οικονομία και Οικονομετρία, δηλαδή Στατιστικά Μαθηματικά και Θεωρία Αλγορίθμων. Από εκεί κόλλησα με τη στατιστική. Εδώ στην Ελλάδα οι περισσότεροι δημοσκόποι έρχονται από τις σχολές των Πολιτικών Επιστημών ή της Κοινωνιολογίας. Κανένας δεν είναι στατιστικός, μόνο εγώ που δεν είμαι πολιτικός επιστήμονας (γελάει).

Γκάλοπ μικρός κάνατε;

Είχα μια τάση να είμαι περίεργος και να αναλύω δεδομένα. Όπου έβλεπα βάση δεδομένων βουρ.

Δηλαδή;

Πόσες φορές καπνίζεις, πόσες φορές κάνεις βόλτα, τι ηλικία έχεις, ώστε να διασταυρώνω την ηλικία σου με την πιθανότητα να κάνεις βόλτα ή να καπνίσεις. Μου άρεσαν αυτά γιατί αυτά είναι τα εργαλεία που είναι χρήσιμα για να βγάζεις συμπεράσματα. Για πολιτική, για θεραπείες, για οτιδήποτε.

Η Ελβετία πώς ήταν; Οι σπουδές;

Δύσκολες σπουδές. Στην Ελβετία έμεινα 10 χρόνια, πήγα το 1982 τελικά και έφυγα το 1992.

Γιατί ήταν δύσκολες;

Στην Ελβετία, όπως και στα γερμανικά πανεπιστήμια, έχεις 3 φορές τη δυνατότητα να δώσεις ένα μάθημα. Αν κοπείς δεν υπάρχει «συγγνώμη δεν ήξερα». Αυτό μπορεί να συμβεί ακόμα και στο πτυχίο. Εγώ είχα στις σπουδές μου μάθημα Στατιστική 1 και Στατιστική 2. Τέσσερα εξάμηνα είχαμε Στατιστική, μόνο Στατιστική. Στο Statistik 2 κόπηκα 2 φορές. Όταν πας για τρίτη φορά, λιποψυχείς, τα χάνεις. Έχεις περάσει τόσα πράγματα: από οικονομική θεωρία και οικονομικά, συστήματα και ιστορία δογμάτων μέχρι μαρξισμό και κενσιανισμό και Μαξ Βέμπερ και ό,τι μπορείς να φανταστείς. Και έχεις έναν καθηγητή που σε κόβει. Πήγα και ήρθα μέχρι να περάσω αυτό το μάθημα.

Τι σας άφησε η Ελβετία;

Οι σπουδές όπως είπαμε ήταν δύσκολες. Ήμουν καλός φοιτητής, δεν ήμουν καλός μαθητής. Γιατί άρχισα να μπαίνω στην έρευνα και να βρίσκω απαντήσεις σε αυτά που απασχολούν τον κόσμο. Γιατί έχουμε πληθωρισμό και πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό να φύγει από τη μέση. Τέτοιες ερωτήσεις.

Πολιτικοποιημένος ή κομματικοποιημένος;

Εκεί οι φοιτητικές εκλογές είναι κάτι το υπηρεσιακό. Στην εποχή εκείνη λοιπόν δεν ήμουν μπλεγμένος στα πολιτικά. Με το που τελείωσα τις σπουδές μου γράφτηκα σε ένα μεταπτυχιακό Πληροφορικής μόνο και μόνο για να πάρω παράταση στη στρατιωτική μου αναβολή και εργάστηκα στη Manor, εβραϊκών συμφερόντων, που ήταν για μένα ένα πολύ μεγάλο σχολείο. Μια εταιρεία λιανικού εμπορίου που είχε τότε 10.000 άτομα προσωπικό και 70 πολυκαταστήματα σε όλη την Ελβετία. Με πήραν σαν οικονομολόγο για να κάνω το «human resources». Τα κεντρικά της εταιρείας ήταν στη Βασιλεία κι έτσι φεύγω από το Φρίμπουργκ και πάω στη Βασιλεία, από εκεί πάω στο Άραου, που είναι μια πόλη λίγο έξω από τη Ζυρίχη και μετά στο Σαν Γκάλεν που ήταν κάτω από το Λιχτενστάιν. Εκεί με έστειλαν κάτι σαν δυσμενή μετάθεση, γιατί άρχισα να κάνω λίγο τον έξυπνο και να το παίζω Έλληνας.

Την Ελβετία δηλαδή τη μάθατε καλά;

Τι είναι η Ελβετία; Από το ένα άκρο στο άλλο τρεισήμισι ώρες.

Η εκκίνηση με τις δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα πότε ξεκίνησε;

Εδώ ξεκίνησε, στο «Ζύθο» και στο «Ντορέ» με μια παρέα Φιλελεύθερων του Στέφανου Μάνου. Τον Σάκη τον Κατρανίτσα το 2002 που ήταν η πρώτη μας δημοσκόπηση στην εφημερίδα «Μακεδονία» με διευθυντή τον Λουκά Κατσώνη και εκδότη τον Παναγιώτη Αντωνόπουλο.

Με τι θέμα;

Με θέμα πολιτικό που έκανε μπαμ.

Γιατί;

Γιατί ενώ ακόμη έχουμε Σημίτη πρωθυπουργό και Καραμανλή για υποψήφιο πρωθυπουργό βγαίνουμε εμείς το 2002 και κάνουμε μια δημοσκόπηση, που ήταν ένα τεστ για εμάς, με δύο κοπέλες που έκαναν τηλέφωνα και με το ερώτημα «ποιον θεωρείτε καταλληλότερο για πρωθυπουργό μεταξύ Σημίτη και Καραμανλή». Αυτό ήταν οκέι, αλλά μετά ρωτήσαμε μεταξύ Καραμανλή και Γιώργου Παπανδρέου ποιος πιστεύετε ότι θα κέρδιζε τις εκλογές; Το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ; Πήρα τηλέφωνο στην εφημερίδα, το σήκωσε ο Γιώργος ο Χριστοφορίδης, μού έδωσε το Χρήστο τον Καψάλη και τελικά τα είπαμε με τον Λουκά Κατσώνη. Και με τον οποίο συναντηθήκαμε για να βγάλουμε τη δημοσκόπηση. Το ερώτημα λοιπόν «Καραμανλής ή Παπανδρέου» ήταν σαφώς και πρόβα τζενεράλε και δεν έπαιζε πουθενά και γι’ αυτό έκανε και πάταγο. Εμείς κάναμε ένα εικονικό ερώτημα μέσα στην άγνοια που είχαμε τότε. Και τελικά δημοσιεύτηκε στη Μακεδονία της Κυριακής και έγινε και πρώτο θέμα.

Πόσα λεφτά πήρατε;

Εμείς πήγαμε για να μας βάλουν ένα μονοστηλάκι και αυτοί μάς έκαναν πρώτο θέμα. Θέλαμε (γελάει) κανένα 50ευρω. Μάλιστα κόψαμε το τιμολόγιο και δεν πήγαμε να το πάρουμε καν (γελάει). Έτσι βγάλαμε τα πρώτα 50 ευρώ από τις δημοσκοπήσεις.

Μια και τον αναφέρατε το πείραμα με τον Στέφανο Μάνο και τους Ταύρους πώς ήταν;

Μεγάλο σχολείο. Με τον Μάνο καθόσουν να τον ακούσεις να μιλά και τον τρόπο που σκέφτεται και σε δίδασκε. Έφευγες σοφός από τη συζήτηση. Είχαμε πάρα πολλά τετ-α-τετ και πολλές συσκέψεις με ανθρώπους, όπως ο Θόδωρος Σκυλακάκης, ο Τέλης Αϊβαλιώτης που ήταν παλιά ο γενικός γραμματέας στη Δράση, ο Τάσος Αβραντίνης που ήταν αντιδήμαρχος του Καμίνη. Πολύ υψηλό επίπεδο.

Γιατί δεν πέτυχε; Ήταν νωρίς για την ελληνική κοινωνία;

Δεν ήταν νωρίς για την Ελλάδα. Όμως ο Μάνος είναι ένας έξυπνος άνθρωπος και όταν είδε ότι του κοστίζει είπε «παιδιά το κλείνουμε».

Γιατί ονομάσατε την εταιρία σας Interview;

Γιατί πολύ απλά κάνουμε συνεντεύξεις.

Πότε ήταν η πιο δύσκολη στιγμή σας στις δημοσκοπήσεις;

Το πατατράκ που έπαθα το 15.

Στο δημοψήφισμα;

Όχι, στο δημοψήφισμα δεν τα πήγαμε άσχημα. Είχα πει 55-45 υπέρ του Όχι και βγήκε 65%, ενώ οι άλλοι οριακά έβγαζαν ακόμη και το Ναι. Υπήρχαν όμως λόγοι που δεν πήγε καλά αυτή η δημοσκόπηση γιατί όλα έγιναν μέσα σε μία εβδομάδα.

Δύσκολη στιγμή λοιπόν;

Η αποτυχία που έχω -και δεν κρύβομαι να το πω- ήταν που έδωσα τη ΝΔ πρώτη ενώ ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2015. Εκεί είχαμε όμως το εξής παράδοξο: όλα τα ποσοστά των κομμάτων ήταν σωστά, όλα μα όλα, πλην της ΝΔ. Ήμουν όμως δημοσκόπος έμπειρος και δεν έπρεπε να την πατήσω έτσι.

Η πιο καλή επαγγελματική στιγμή;

Τα exit polls στην ΕΡΤ-3 για Παπαγεωργόπουλο και Αράπογλου το 2006 και με Ψωμιάδη απέναντι στην Πατουλίδου.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα της εποχής για τις δημοσκοπήσεις;

Κοίταξε, σήμερα το πολιτικό σκηνικό είναι ευμετάβλητο και αυτό είναι το δύσκολο. Έχεις πολλά κόμματα για τα οποία πρέπει να βρεις τα ποσοστά τους. Είναι πολλά κόμματα που είναι γύρω στο 3 με 4% και τελικά αν πάρουν 2,99% μένουν εκτός Βουλής και ενώ εσύ το δίνεις μέσα αυτό μένει έξω ή το ανάποδο. Το δύσκολο είναι ότι μετά τα μνημόνια η ελληνική κοινωνία είναι οργισμένη και την οργή της την βγάζει στη Χρυσή Αυγή και σε διάφορα μικρά κόμματα και μετά τα παίρνει πίσω. Τη μια μέρα απαντά ότι θα ψηφίσω αυτό και την άλλη σου λέει κάτι άλλο. Αυτός είναι ο κίνδυνος που διατρέχουμε και πολλές φορές πέφτουμε έξω. Και δεν έχει να κάνει με το πού ανήκει κάποιος, αλλά έχει να κάνει με το πώς αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και με το που θα τον βρεις. Αν εκείνη τη στιγμή που θα τον βρεις είναι θυμωμένος, θα ψηφίσει και θυμωμένα. Και μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος είναι μονίμως θυμωμένο. Και το γεγονός αυτό κάνει τον καθένα να ψηφίζει ότι «ο κανένας είναι ο καλύτερος» και οδηγεί στα μεγάλα ποσοστά της αποχής. Η αποχή είναι ένα πρόβλημα στις δημοσκοπήσεις. Αυτοί που σήμερα στις δημοσκοπήσεις λένε ΠΑΣΟΚ και που είναι 10, 12 και 13% θα το κάνουν κιόλας. Αυτοί που σήμερα λένε Πλεύση Ελευθερίας, με ποσοστό μέχρι και 15%, μην είσαι σίγουρος ότι θα το κάνουν. Δεν είναι η σημερινή συγκυρία ίδια αυτή με αυτή που θα έχουμε το 2027 ή όποτε γίνουν οι εκλογές.

Λόγω Τεμπών;

Και αυτό πάει και έρχεται. Σήμερα τα Τέμπη δεν φεύγουν από τη μέση, απλά γυρίζουν σελίδα, γιατί το πόρισμα είναι άλλο από αυτό που εξυπηρετούσε το αφήγημα των κομμάτων της αντιπολίτευσης, η κλήτευση στην Προανακριτική του Καραμανλή εκτονώνει επίσης την κοινή γνώμη που ήθελε αίμα στην αρένα και να διερευνηθεί ένα πολιτικό πρόσωπο. Από εδώ και πέρα λοιπόν δεν ξέρω τι έχει να ζητήσει η Κωνσταντοπούλου.

Τι επηρεάζει σήμερα το πώς ψηφίζει ο καθένας;

Η τσέπη. Το δεύτερο πιο σημαντικό είναι η ιδεολογία, το τρίτο πιο σημαντικό είναι το σύστημα υγείας, γιατί όλοι ανησυχούμε είτε για μας είτε για τους δικούς μας και θέλουμε να ξέρουμε πως ό,τι και να συμβεί θα υπάρχει ένα σύστημα υγείας για να μας εξυπηρετήσει. Και το τέταρτο και τελευταίο είναι η διαλεύκανση της υπόθεσης των Τεμπών.

Η τάση σήμερα είναι «άνοδος της ΝΔ και ψάχνουμε για το δεύτερο»;

Την άνοδο της ΝΔ την θεωρούμε δεδομένη. Αν υπάρξουν και άλλες ανακοινώσεις στη ΔΕΘ, μπορεί να φύγει κι άλλο. Να θυμίσει τη ΝΔ του 2019 που είπε 30% ΕΝΦΙΑ μείον και «γεια σας». Εκεί βγάζαμε κάτι ποσοστά με 48 και 49% και πήγαινε καλύτερα και από το εκλογικό της ποσοστό. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εξαφανιζόλ.

Δεύτερο κόμμα;

Εγώ θα βάλω στοίχημα ότι θα είναι το ΠΑΣΟΚ.

Με μεγάλο ποσοστό;

Όχι, θα είναι με το ποσοστό των ευρωεκλογών που είναι πιο πάνω από το εθνικό του.

Τι πρέπει να προσέξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης από εδώ και πέρα;

Θα πρέπει να προσέξει το μεγάλο ποσοστό της ΝΔ που σήμερα δηλώνει ότι δεν ξέρει τι θα ψηφίσει. Αυτή τη στιγμή η ΝΔ έχει μια συσπείρωση της τάξης του 63%. Δεν είναι κακή, αλλά δεν είναι και καλή και μπορεί να το μαζέψει κι άλλο. Γιατί έχουμε δει συσπείρωση για τη ΝΔ μέχρι και 75%. Αν πάει λοιπόν μέχρι τις εκλογές στο επίπεδο του 70%, μπορεί να φτάσει και το 37% με 38%. Ο Μητσοτάκης θα πρέπει να βρει και να πει εκείνα τα πράγματα στο 17% το Νεοδημοκρατών που λένε ότι ψήφισα το 2023 ΝΔ, αλλά τώρα το σκέφτονται. Αυτοί είναι δικοί του άνθρωποι και δεν έχουν φύγει ούτε στη Λύση ούτε στη Λατινοπούλου ούτε οπουδήποτε.

Και ο Ανδρουλάκης; Πώς βλέπετε την εικόνα του; Έχετε πει πολλές φορές ότι πρέπει να γίνει πιο χαμογελαστός.

Έχω πει ότι πρέπει να βγει λιγότερο γκρινιάρης. Αυτή η μόνιμη γκρίνια, την οποία προσπαθεί να μεταφέρει και στα στελέχη του δεν βοηθάει. Δουδωνής, Μάντζος και τα λοιπά γκρινιάζουν, δεν έχουν θετική ατζέντα. Και η γκρίνια φέρνει μόνο γκρίνια. Τι να κερδίσεις με τη γκρίνια; Γίνε άλλος. Δεν μπορεί να γίνει όμως, αυτός είναι ο Ανδρουλάκης.

Βουλευτικές προτιμήσεις: τι λένε οι μυστικές δημοσκοπήσεις; Υπάρχει χώρος για νέα πρόσωπα;

Στη ΝΔ θα υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι, απλώς το ντεζαβαντάζ τους σε αυτή την αναμέτρηση είναι ότι πρώτον η ΝΔ θα πάρει χαμηλότερο ποσοστό από το 2023 και δεύτερον ότι θα χάσει έδρες. Και ενώ θα έχει ίσως ένα από τα πιο αξιόλογα ψηφοδέλτια θα επικρατήσουν οι συνήθεις ύποπτοι, οι οποίοι επίσης δεν είναι κακοί, αλλά δε δίνεται έτσι η ευκαιρία σε νέους ανθρώπους.

Πάμε στον ιδιώτη Δημήτρη Βασιλειάδη: Παντρεμένος;

Ναι.

Παιδιά;

Ένα.

Τι κάνει;

Μόλις ορκίστηκε μηχανικός χωροταξίας πριν από ένα μήνα και τον Ιούλιο πάει φαντάρος.

Δεν πείστηκε να ασχοληθεί με τις δημοσκοπήσεις;

Η επιστήμη στους μηχανικούς χωροταξίας στο ΑΠΘ είχε δύο εξάμηνα Στατιστική, τα οποία τα πέρασε με «αέρα πατέρα», επίσης είχε θεωρία αλγορίθμων, τα οποία επίσης τα πέρασε με δεκάρια.

Άρα το έχει;

Μην ξεχνάς ότι μεγάλωσε σε «δημοκοπάδικο». Εγώ κάνω 25 χρόνια δημοσκοπήσεις και αυτός είναι 24 χρονών. Μονίμως ακούει πολιτικές συζητήσεις, συναναστρέφεται στον ελεύθερο χρόνο του με τον κάθε βουλευτή που ερχόταν για να κάνει δημοσκόπηση σε μένα, ήταν παρών σε συσκέψεις που πηγαίνω με δημάρχους ή εκπροσώπους φορέων.

Άρα;

Μάθε τέχνη και άστην.

Καταφύγιο η Χαλκιδική;

Η Χαλκιδική είναι δεύτερη πατρίδα μου.

Σας ενοχλεί κάτι στη Χαλκιδική τα τελευταία χρόνια; Το ότι έχει γεμίσει τόσο πολύ;

Ναι, με ενοχλεί. Στην αρχή το έβρισκα ενδιαφέρον και έλεγα ότι θα γίνουμε multi coulti, αλλά τελικά γίναμε «βαλκανιοκούλτι» (γελάει).

Τι κάνετε για να ηρεμείτε;

Κολυμπάω. Και όσο πιο κρύο το νερό τόσο πιο καλά. Ξέρεις εσύ.

Αγαπημένος σύλλογος;

Άρης.

Μότο ζωής υπάρχει;

Τώρα; Στα 62; (γελάει). Τα κίνητρά μου θεωρώ ότι τα έχω πετύχει. Αυτά που είχα στόχο τα πέτυχα. Αυτό που μού αρέσει πάντως είναι να μαγειρεύω με φίλους, ο Δημήτρης ο Τσάμης, ο Γιάννης ο Μέγας, πού και πού μπαίνει και ο Σιμόπουλος όταν είναι καλό παιδί, και μαγειρεύουμε. Πάντα ήθελα να γίνω κάτι. Και νομίζω το πέτυχα. Δεν ήθελα να περνάω απαρατήρητος. Επειδή είμαι και 1μ 65 δηλαδή κοντός, περνάω συχνά απαρατήρητος. Λοιπόν για να το ισοσκελίσω αυτό έπρεπε κάτι να αποδείξω. Ήθελα να γίνω κάτι, μού άρεσε να διαβάζω αυτά που διάβαζα στην πολιτική οικονομία, μου άρεζαν τα νούμερα και όσο ήταν πιο δύσκολα τόσο μεγαλύτερη η πρόκληση.

Μαγικό ραβδί: τι θα αλλάζατε στον τομέα των δημοσκοπήσεων που δεν αλλάζει τόσο εύκολα;

Εφόσον μιλάμε για τις δημοσκοπήσεις αυτό που θα άλλαζα είναι ο τρόπος με τον οποίο διενεργούνται. Έχουμε αυτή τη στιγμή την κλασική μεθοδολογία, που λέει ότι σε καλώ στο τηλέφωνο και σε ρωτώ τι ψηφίζεις. Έχουμε την πιο προχωρημένη, αυτή που εφαρμόζουμε εμείς, που είναι ένα πάνελ από ερωτώμενους από μια πάρα πολύ καλή διασπορά σε όλη την Ελλάδα και στους οποίους στέλνουμε μια πρόσκληση μέσω του mail και τους παρακαλούμε να απαντήσουν σε ένα σύντομο ερωτηματολόγιο, κάτι που είναι πολύ εύκολο, γιατί μπορεί να την κάνει από το κινητό του, από το λάπτοπ και από οπουδήποτε. Υπάρχει και το mix αυτών των δύο, δηλαδή και τηλέφωνα και web, αλλά και social media.

Όμως αυτό το οποίο κοστίζει σε μια δημοσκόπηση δεν είναι το τηλέφωνο ούτε η ανάλυση, είναι το τηλεφωνικό κόστος με την έννοια του ερευνητή. Ο ερευνητής είναι αυτός που κοστίζει τα περισσότερα χρήματα. Είμαστε πλέον σε μια διαδικασία να φτιάξουμε ένα σύστημα «voice agent», δηλαδή «voice call agent», ο οποίος θα έχει τη φωνή τη δική μου, τη δική σου ή του οποιοδήποτε, ανδρική ή γυναικεία, ο οποίος θα σε καλεί και δεν θα καταλαβαίνεις ότι είναι AI μοντέλο, το οποίο θα σου ρωτάει το ερωτηματολόγιο και εσύ θα απαντάς. Δεν θα το καταλαβαίνεις, γιατί εκείνη τη στιγμή μπορεί να σταματάει και να ξεροβήχει κιόλας για να είναι εντελώς φυσικό.

Προς τα εκεί πάω, τουλάχιστον εγώ θέλω να πάω προς τα εκεί. Όχι, ότι θέλω να στερήσω χρήματα από τα παιδιά, τα οποία δουλεύουν, όμως ο «voice agent» είναι είναι ένας ακούραστος εργάτης, δεν τον πιάνει κατούρημα, δε θα σηκωθεί να πάει στην τουαλέτα, δε θα κάνει διάλειμμα και θα δε θα ανάψει τσιγάρο, αλλά θα είναι εκεί και θα δουλεύει για σένα από τις 9 μέχρι τις 2 και από τις 5 μέχρι τις 9 το βράδυ.