Γράφει
Chris Lazárou
Ανέκαθεν, οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούσαν, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα, μία ζωή με στοιχεία συμμετρίας. Αυτό πάει να πει ότι οι άνθρωποι ψάχνουν σιγουριά και βεβαιότητα. Θέλουν να ξέρουν ότι αν βάλουν σε μία κατσαρόλα τρεις μελιτζάνες, είναι σίγουρο ότι, μετά το βράσιμο, οι μελιτζάνες θα είναι και πάλι τρεις και όχι δύο ή τέσσερις, πέντε, κ.λπ.
Δυστυχώς γι’ αυτούς, η επιστήμη της Φυσικής, μας διδάσκει με πειράματα, όπως αυτό με τη «γάτα του Schroedinger», ότι η τυχαιότητα και τα απρόβλεπτα γεγονότα είναι αληθινά, σε σημείο που, ίσως, να μην υπάρχει νομοτέλεια. Με λίγα λόγια, ίσως δεν υπάρχει συμμετρία. Εδώ, παρακαλώ να με συγχωρήσουν οι φυσικοί για την εκλαΐκευση.
Από την άλλη, η ασυμμετρία ίσως να μην είναι και τόσο κακή. Ασυμμετρία μπορεί, μεταξύ άλλων, να σημαίνει πως συγχωρούμε τους εχθρούς μας και δεν τους ανταποδίδουμε τη βία που μας έδειξαν, σπάζοντας έτσι έναν φαύλο κύκλο πόνου και δυστυχίας.
Τώρα, σε ό,τι αφορά την Ακρόπολη και τα drone shows, προφανώς έχουμε να κάνουμε με μία κατάσταση αισθητικής και σημειωτικής ασυμμετρίας. Μία κατάσταση όπου η ασυμμετρία μοιάζει κακή και όχι ευεργετική. Ας αναρωτηθούμε, όμως, πόσο συμμετρική είναι η εικόνα της Ακρόπολης περιτριγυρισμένης από πολυκατοικίες, από την ελληνική ανώνυμη μοντέρνα αρχιτεκτονική;
Με λίγα λόγια, τίθεμαι και εγώ κατά αυτών των drone shows, όσο και αν φαίνεται να μην εκπίπτουν από τη νομοθεσία. Όμως, ας δούμε λίγο και το δάσος πέρα από το δέντρο...
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 25.05.2025