Γράφει
Ζωή Ε. Γιαννοπούλου
Το καλοκαίρι είναι για τους περισσότερους από εμάς μία περίοδος ξεκούρασης και χαλάρωσης. Βγαίνουμε από τη ρουτίνα, αναζητούμε λίγες στιγμές ηρεμίας και απολαμβάνουμε τον χρόνο με τους δικούς μας ανθρώπους. Και όμως, δεν είναι σπάνιο να φέρνει μαζί του και εντάσεις: μία μουσική που παίζει μέχρι αργά, ένα μπάρμπεκιου που καπνίζει το μπαλκόνι μας, ένας σκύλος που γαβγίζει τη νύχτα ή μία αυλή που μετατρέπεται σε παιδική χαρά.
Kαθημερινά περιστατικά:
* φασαρία από ενοικιαζόμενα,
* σκουπίδια σε κοινόχρηστους χώρους,
* παραβάσεις κανονισμών πολυκατοικίας,
* εντάσεις για πάρκινγκ, δέντρα, κατοικίδια.
Τι μπορούμε να κάνουμε, όταν η ηρεμία μας διαταράσσεται, χωρίς να θέλουμε να φτάσουμε στα άκρα; Πριν απευθυνθούμε στις Αρχές ή οδηγηθούμε σε νομικές διαδικασίες, ας αναρωτηθούμε: υπάρχει τρόπος να μιλήσουμε, να ακουστούμε και να ακούσουμε; Η απάντηση μπορεί να είναι πιο απλή -και πιο αποτελεσματική- απ’ ό,τι φανταζόμαστε: η διαμεσολάβηση.
Τι είναι η διαμεσολάβηση (και γιατί μας αφορά)
Η διαμεσολάβηση είναι μία εμπιστευτική και εκούσια διαδικασία. Με τη βοήθεια ενός τρίτου προσώπου -του διαμεσολαβητή- καθόμαστε μαζί με τον γείτονά μας και συζητάμε σε ασφαλές περιβάλλον χωρίς εντάσεις και επιθέσεις. Εκφράζουμε τι μας ενοχλεί, ακούμε την πλευρά του άλλου και προσπαθούμε να βρούμε μία λύση που να ικανοποιεί και τους δύο. Δεν πρόκειται για δικαστήριο ούτε για διαπραγμάτευση εξουσίας. Είναι μία διαδικασία συνεργασίας που στοχεύει στην επίλυση της διαφοράς αλλά και στη διατήρηση της σχέσης μας -κάτι κρίσιμο, όταν ο άλλος ζει λίγα μέτρα από εμάς.
Τι κερδίζουμε με τη διαμεσολάβηση
* Γρήγορη και οικονομική λύση χωρίς ταλαιπωρία.
* Μία συμφωνία προσαρμοσμένη στις δικές μας ανάγκες.
* Αληθινή επικοινωνία χωρίς φόβο ή αμυντική στάση.
* Προστασία της σχέσης μας με τον γείτονα και την κοινότητά μας.
Πέντε βήματα για να διαχειριστούμε σωστά μία σύγκρουση με τον γείτονα
1. Μιλάμε νωρίς και ήρεμα. Δεν περιμένουμε να μαζευτεί ο θυμός. Ένα απλό και ήπιο «θα θέλαμε να σου μιλήσουμε για κάτι», ανοίγει τον δρόμο χωρίς ένταση.
2. Ακούμε και τον άλλον. Ίσως ο γείτονας δεν είχε καταλάβει καν ότι μας ενοχλεί. Ίσως έχει λόγους που δεν γνωρίζουμε. Το να δώσουμε χώρο στην άλλη πλευρά βοηθά στην κατανόηση.
3. Δεν απειλούμε - εξηγούμε. Η επίθεση φέρνει άμυνα. Αντί να σηκώνουμε τον τόνο, εξηγούμε πώς νιώθουμε και τι θα μας βοηθούσε. Η εξήγηση χτίζει γέφυρες.
4. Προτείνουμε συνάντηση με τρίτο πρόσωπο. Όταν βλέπουμε ότι δεν οδηγούμαστε κάπου μόνοι μας, ζητάμε βοήθεια από έναν ουδέτερο διαμεσολαβητή. Η παρουσία του μπορεί να ξεκλειδώσει λύσεις που δεν βλέπουμε.
5. Δεν «χτίζουμε» πάνω στη σύγκρουση. Ακόμα και αν δεν λυθεί πλήρως το ζήτημα, μπορούμε να το βελτιώσουμε. Κρατάμε ανοιχτό τον δρόμο για συμβίωση -όχι για πόλωση.
Τι μπορούμε να κάνουμε, πριν τα πράγματα ξεφύγουν:
* Να μιλήσουμε πρώτοι με ήρεμο και φιλικό τρόπο.
* Να δώσουμε στον άλλον χώρο να εξηγήσει τη δική του πλευρά.
* Να αποφύγουμε απειλές και νομικά υπονοούμενα.
* Να προτείνουμε διαμεσολάβηση ως ένδειξη ωριμότητας.
* Να μην υποτιμήσουμε τη «μικρή» σύγκρουση -γιατί μικρές εντάσεις μεγαλώνουν γρήγορα.
Συμβαίνει στην πράξη: Μέσα από τη διαμεσολάβηση μπορούμε όχι μόνο να βρούμε λύση, αλλά και να αισθανθούμε ότι ακουστήκαμε, ότι μας υπολογίζουν, ότι μπορούμε να ζήσουμε με σεβασμό ο ένας προς τον άλλον. Όπου υπήρχε πρόθεση, βρέθηκε και λύση -χωρίς φωνές, μηνύσεις ή ρήξη σχέσεων.
Το καλοκαίρι -και γενικότερα η καθημερινή μας ζωή- είναι πολύτιμα για να τα σπαταλάμε σε εντάσεις. Αντί για θυμό, μπορούμε να επιλέξουμε διάλογο. Αντί για απόσταση, μπορούμε να επιδιώξουμε λύση. Επιλέγουμε να ζούμε με ηρεμία. Επιλέγουμε διαμεσολάβηση.
*Δημοσιεύθηκε στη «ΜτΚ» στις 13.07.2025